Το παιδί της Στάζι / περίληψη:
Ανατολικό Βερολίνο, 1975.
Όταν η υπολοχαγός Κάριν Μίλερ καλείται να διαλευκάνει τον φόνο μιας έφηβης που το πτώμα της ανακαλύφθηκε στη νεκρή ζώνη περιμετρικά του Τείχους του Βερολίνου, σκέφτεται ότι έχει δει πολλές φορές το ίδιο έργο. Μόλις φτάνει στον τόπο του εγκλήματος, συνειδητοποιεί ότι η υπόθεση αυτή δεν θυμίζει καμία άλλη αντίστοιχη. Απ’ ό,τι φαίνεται, το κορίτσι προσπαθούσε να δραπετεύσει -όχι όμως από την Ανατολική προς τη Δυτική Γερμανία, αλλά το αντίστροφο- και, όπως θα αποδειχθεί, το σκηνικό του φόνου ήταν σκηνοθετημένο.
Η Μίλερ είναι μέλος της Αστυνομίας του Λαού, ωστόσο σε ένα καθεστώς όπως αυτό της Ανατολικής Γερμανίας η δύναμή της είναι περιορισμένη. Οι αξιωματικοί της Στάζι της ζητούν να ανακαλύψει την ταυτότητα του δολοφονημένου κοριτσιού, αλλά στην πορεία τη βγάζουν από την υπόθεση με την αιτιολογία ότι έχει υπερβεί τα όρια της δικαιοδοσίας της. Εκείνη όμως δεν πτοείται. Συνεχίζει την έρευνα και οδηγείται σε επικίνδυνα μονοπάτια και επώδυνες αλήθειες.
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Συγγραφέας: David Young
Μετάφραση: Σοφία Ανδρεοπούλου
Σελίδες: 416 / Διαστάσεις: 14 Χ 20,6
Ημερ. έκδοσης: 10 Ιουλίου 2017
ISBN: 978-960-04-4829-0
Ο λύκος της Στάζι / περίληψη:
Ανατολική Γερμανία, 1975.
Δύο δίδυμα βρέφη εξαφανίζονται από μια νεόδμητη πόλη που θεωρείται ότι έχει μηδενική εγκληματικότητα.
Η υπολοχαγός Κάριν Μίλερ επιστρατεύεται από το Βερολίνο για να αναλάβει την υπόθεση -και να περισώσει τη φήμη της. Η Στάζι ωστόσο επιμένει ότι η έρευνα πρέπει να διεξαχθεί χωρίς ανακρίσεις που θα διαταράξουν τη μακάρια άγνοια των πολιτών για τον κίνδυνο.
Μέσα στους ανατριχιαστικούς ανώνυμους δρόμους, η Μίλερ πρέπει να επιστρατεύσει τη φαντασία της και να δράσει γρήγορα, γιατί ο απαγωγέας μπορεί να μη σταματήσει στα δύο θύματά του...
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Συγγραφέας: David Young
Μετάφραση: Φίλιππος Χρυσόπουλος
Σελίδες: 408 / Διαστάσεις: 14 X 20,6
Ημερ. έκδοσης: Ιούνιος 2019
ISBN: 978-960-04-4956-3
Η άποψή μου:
(γράφει η Γιώτα Βασιλείου)
Τιμημένο με το βραβείο Dagger, της Βρετανικής Ένωσης Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας, το «Παιδί της Στάζι» του David Young, έχει κερδίσει την αγάπη του αναγνωστικού κοινού από την ημέρα της έκδοσής του. Πρόκειται για ένα πολυσύνθετο αστυνομικό μυθιστόρημα, το οποίο διαδραματίζεται στην Ανατολική Γερμανία το 1975 κι αναφέρεται την περίοδο του ψυχρού πολέμου.
Ομολογουμένως, τόσο το «Παιδί», όσο και «ο Λύκος της Στάζι», στο οποίο θα αναφερθώ ακολούθως, είναι από τα καλύτερα αστυνομικά που έχω διαβάσει τα τελευταία χρόνια. Στο «Παιδί», η ιστορία που έχει στήσει ο συγγραφέας, είναι συναρπαστική, με αριστοτεχνικά στημένη πλοκή και αρκετά, άκρως ενδιαφέροντα ιστορικά και πολιτιστικά στοιχεία για την εποχή. Μας δίνει απλόχερα τη δυνατότητα να «νιώσουμε» το δράμα που ζούσαν καθημερινά οι κάτοικοι της Αν. Γερμανίας, το σκληρό καθεστώς του Χόνεκερ και τις απάνθρωπες μεθόδους της Στάζι, της μυστικής αστυνομίας. Διαθέτει δε, αρκετές ανατροπές που αφήνουν άφωνο τον αναγνώστη. Ιδίως εκείνη του τέλους είναι πραγματικά συνταρακτική κι ανατριχιαστική κι αποδεικνύει πόσο δυνατή είναι η πένα του David Young.
Αν και «Το παιδί της Στάζι» είναι μόλις το πρώτο του μυθιστόρημα, ο Young καταφέρνει να αποδώσει άριστα το πνεύμα και την ατμόσφαιρα της ψυχροπολεμικής περιόδου καθώς και τον τρόμο, την απόγνωση και την παράνοια που κυριαρχούσε στα πλήθη. Οι χαρακτήρες που δημιούργησε ο συγγραφέας είναι άριστα σκιαγραφημένοι, μεστοί και αληθοφανείς και ιδίως ο βασικός χαρακτήρας, η υπολοχαγός Κάριν Μίλερ, μέλος της Αστυνομίας του Λαού, γίνεται από τις πρώτες κιόλας σελίδες, ιδιαίτερα αγαπητή στον αναγνώστη, παρ’ όλα τα ελαττώματα που της έχει “φορέσει” ο Young.
Πρόκειται για ένα υπέροχο ντεμπούτο, γεμάτο αγωνία κι ένταση, το οποίο προτείνω να διαβάσεις, με όλη μου την καρδιά.
Έχοντας μόλις τελειώσει «Το παιδί της Στάζι», το να πιάσω αμέσως μετά το «Ο λύκος της Στάζι» ήταν για μένα μονόδρομος. Έχοντας λατρέψει το ντεμπούτο του David Young περίμενα ότι θα αγαπήσω το ίδιο και το δεύτερο βιβλίο του συγγραφέα. Και δε λάθεψα. Η δεύτερη περιπέτεια της υπολοχαγού της Αστυνομίας του Λαού, Κάριν Μίλερ, είναι εξίσου συναρπαστική!
Αυτό που παρατηρούμε σχεδόν από τις πρώτες σελίδες, είναι η διαφορά στην ταχύτητα που εκτυλίσσεται η ιστορία. Ενώ το «Παιδί» ήταν πιο βραδύκαυστο κι ατμοσφαιρικό, στο «Λύκο» οι ταχύτητες ανεβαίνουν και η ιστορία ξεδιπλώνεται δυναμικά. Ο καταιγιστικός ρυθμός όμως, δεν είναι η μόνη διαφορά που συναντάμε. Είναι κι εμφανής η βελτίωση της γραφής του David Young. Πιο μεστή, πιο ολοκληρωμένη, πιο ώριμη. Ακόμα και η ψυχογράφηση των ηρώων του, είναι στο «Λύκο» πιο ώριμη. Η Κάριν, οι βοηθοί της, Τίλσνερ και Έσλερ, ο παιδικός της φίλος Γιοχάνες και γενικότερα, όλοι οι χαρακτήρες, πρωτεύοντες και δευτερεύοντες, είναι στιβαροί και καλοσχηματισμένοι. Οι αδυναμίες και τα ελαττώματα του καθενός από αυτούς, έρχονται σε αντιδιαστολή με την αυστηρά οργανωμένη διοίκηση της Κομμουνιστικής Γερμανίας και την εικόνα του τέλειου, που αυτή θέλει να παρουσιάσει. Κι η αντίθεση αυτή είναι πάρα πολύ ενδιαφέρουσα, ιδίως σε ότι έχει να κάνει με τις προσωπικές ιστορίες του καθένα.
Σε μια πάγια, απ’ ότι φαίνεται, τακτική του Young, έχουμε κι εδώ πλούσια και σε βάθος έρευνα των ιστορικών κοινωνικοπολιτικών στοιχείων, η οποία προσδίδει ιδιαίτερο «βάρος», στο δεύτερο αυτό πόνημα του D. Young. Μάλιστα, για τη συγγραφή του «Λύκου» ο συγγραφέας χρησιμοποίησε στοιχεία από ένα στυγερό έγκλημα, το οποίο έλαβε χώρα στις αρχές του 1980 κι έμεινε γνωστό με το όνομα «Φόνος του σταυρόλεξου».
Ο τρόπος που επέλεξε αυτή τη φορά ο συγγραφέας για να μας διηγηθεί την ιστορία του είναι ιδιαίτερος, με πολλές αναδρομές στο παρελθόν και χρονικές λούπες. Βασικά, η πλοκή είναι αρκετά πολύπλοκη, αν και καθόλου δύσκολο να την παρακολουθήσει κανείς. Μέσα από την πρωτοπρόσωπη αφήγηση, εξαπλώνεται σαν ιστός αράχνης, με τα παρακλάδια να διαδέχονται και να μπλέκονται το ένα το με άλλο, μέσα από ανατροπές που κόβουν την ανάσα και στο τέλος, όλα μαζί να συναντώνται στο βασικό άξονα, ο οποίος μας οδηγεί και στη συγκλονιστική αποκάλυψη.
«Ο λύκος της Στάζι» είναι μια δυναμική κι ανατρεπτική περιπέτεια, που διαθέτει μυστήριο κι αγωνία, σε ίση δόση με το ρεαλισμό. Κάλλιστα, το δεύτερο αυτό βιβλίο του David Young, μπορεί να σταθεί άφοβα δίπλα σε τίτλους «παλαίμαχων», όπως ο Robert Harris, o Adrian McKinty και ο Henning Mankell. Είναι ένα βιβλίο που αξίζει να έχει κανείς στη βιβλιοθήκη του.
Ολοκληρώνοντας την άποψή μου για τα δυο βιβλία του David Young, θα ήθελα να αναφερθώ στην εξαιρετική έκδοση. Στιβαροί τόμοι, με σφιχτές ράχες κι εξώφυλλα άκρως ατμοσφαιρικά, που σε ταξιδεύουν απευθείας στις παγωμένες εκτάσεις της Κομμουνιστικής Γερμανίας. Προσωπικά θα ήθελα ελαφρώς μεγαλύτερη γραμματοσειρά για πιο άνετη ανάγνωση. Το μόνο μειονέκτημα που θα καταλογίσω, είναι η χρήση των γερμανικών λέξεων, οι οποίες μεταφράζονται όχι στο τέλος της σελίδας -ως υποσημείωση- αλλά στο πίσω μέρος του βιβλίου -ως γλωσσάρι. Κατανοώ απολύτως τον λόγο, ωστόσο είναι απίστευτα κουραστικό αυτό το μπρος-πίσω, για να δεις τι σημαίνει κάθε λέξη. Προσωπικά, από ένα σημείο και μετά έπαψα να ασχολούμαι. Εννοείται φυσικά ότι τα διάβασα μετά το τέλος της ανάγνωσης. Η λύση σε αυτό το θέμα θα ήταν η μετάφραση εξ'αρχής των λέξεων μέσα στο κείμενο ή η μετάφρασή τους στο υποσέλιδο ή αν κρίνεται απαραίτητο το γλωσσάρι, να μπαίνει σε μορφή ένθετου, ώστε να μπορεί να το έχει δίπλα του ο αναγνώστης.
Ολοκληρώνοντας την άποψή μου για τα δυο βιβλία του David Young, θα ήθελα να αναφερθώ στην εξαιρετική έκδοση. Στιβαροί τόμοι, με σφιχτές ράχες κι εξώφυλλα άκρως ατμοσφαιρικά, που σε ταξιδεύουν απευθείας στις παγωμένες εκτάσεις της Κομμουνιστικής Γερμανίας. Προσωπικά θα ήθελα ελαφρώς μεγαλύτερη γραμματοσειρά για πιο άνετη ανάγνωση. Το μόνο μειονέκτημα που θα καταλογίσω, είναι η χρήση των γερμανικών λέξεων, οι οποίες μεταφράζονται όχι στο τέλος της σελίδας -ως υποσημείωση- αλλά στο πίσω μέρος του βιβλίου -ως γλωσσάρι. Κατανοώ απολύτως τον λόγο, ωστόσο είναι απίστευτα κουραστικό αυτό το μπρος-πίσω, για να δεις τι σημαίνει κάθε λέξη. Προσωπικά, από ένα σημείο και μετά έπαψα να ασχολούμαι. Εννοείται φυσικά ότι τα διάβασα μετά το τέλος της ανάγνωσης. Η λύση σε αυτό το θέμα θα ήταν η μετάφραση εξ'αρχής των λέξεων μέσα στο κείμενο ή η μετάφρασή τους στο υποσέλιδο ή αν κρίνεται απαραίτητο το γλωσσάρι, να μπαίνει σε μορφή ένθετου, ώστε να μπορεί να το έχει δίπλα του ο αναγνώστης.
Βιογραφικό του συγγραφέα:
Ο David Young κατάγεται από το Χαλ της Αγγλίας. Σπούδασε ανθρωπιστικές επιστήμες στο Πολυτεχνείο του Μπρίστολ. Εργάστηκε ως δημοσιογράφος σε τοπικές εφημερίδες, σε πρακτορείο ειδήσεων του Λονδίνου και σε διάφορα άλλα ραδιοφωνικά και τηλεοπτικά μέσα.
Το πρώτο του μυθιστόρημα "Το παιδί της Στάζι" περιλαμβανόταν για πολλές εβδομάδες στις λίστες με τα ευπώλητα βιβλία στην Αγγλία. Μοιράζει τον χρόνο του ανάμεσα στο σπίτι του στο Τουίκεναμ του Λονδίνου και στο συγγραφικό καταφύγιο που απέκτησε πρόσφατα στη Σύρο.
.jpg)
