---Επαναδημοσίευση: 02/04/2023---
---Αρχική δημοσίευση: 23/06/2020---
Περίληψη οπισθόφυλλου:
Η ιστορία μιας γυναίκας που σαγηνεύει και πληγώνει φιλάρεσκα. Το ερωτικό ταμπεραμέντο της, όχι ιδιαίτερα θερμό, συνοδεύεται από μια έντονη κοκεταρία, που είναι το όπλο με το οποίο υπερασπίζεται μια ελευθερία κερδισμένη με θυσίες. Μια γυναίκα που προπορεύεται της εποχής της, προμήνυμα του καινούργιου στις σχέσεις ανάμεσα στα δύο φύλα.
Ο ήρωας την ερωτεύεται, επιφυλακτικά στην αρχή, φοβούμενος ίσως ότι η συγκρότηση του συναισθηματικού του κόσμου θα καταπονηθεί περισσότερο από όσο αντέχει. Τελικά θα την ερωτευτεί με πάθος και, την ίδια στιγμή, θα καταλάβει ότι οι φόβοι του δεν ήταν αβάσιμοι. Θα υποφέρει, ανήμπορος να αρκεστεί στο μερίδιο της ευτυχίας που του προσφέρεται, αλλά θα έχει έτσι την ευκαιρία να κάνει τα πρώτα βήματα του περάσματος στο νέο και αχαρτογράφητο ακόμα πεδίο ανάπτυξης της αιώνιας σχέσης αρσενικού-θηλυκού, εγχείρημα δύσκολο, όχι μόνο για τον ήρωα, αλλά προφανώς και για τον ίδιο το συγγραφέα, μα και τον σύγχρονό του αναγνώστη. Μια άλλη γυναίκα, προς το τέλος του έργου, έρχεται να λειτουργήσει σαν προγεφύρωμα, καθώς το πέρασμα στο καινούργιο είναι ένα σάλτο μορτάλε πάνω από το χάος που ανοίγεται αγεφύρωτο όποτε ανατρέπονται βεβαιότητες που μέχρι χτες έμοιαζαν ακλόνητες.
Η άποψή μου:
(γράφει η Μαριάννα Φλέσσα)
Δεν σας κρύβω ότι τα διηγήματα του Μωπασσάν είναι από τα πιο αγαπημένα μου αναγνώσματα της κλασικής λογοτεχνίας και μέσω αυτού ανακάλυψα στην εφηβεία και εκτίμησα τη μικρή, αυτή, φόρμα αφήγησης. «Η καρδιά μας» είναι το έκτο και το τελευταίο ολοκληρωμένο μυθιστόρημα (μεγαλύτερης έκτασης από το διήγημα), που μας αφήνει λίγο πριν πεθάνει (1893). Γράφτηκε το 1890 και είναι ένα αριστούργημα της γαλλικής και κατ’ επέκταση της παγκόσμιας λογοτεχνίας, γνήσιο τέκνο της εποχής του ρεαλισμού του 19ου αιώνα. Με αφετηρία του το πραγματικό, σε μία απλή κατά τα άλλα ιστορία αγάπης, δομεί με περίσσεια τέχνη, προσεκτικά, χαρακτήρες πολυσύνθετους, που ο ψυχισμός τους απλώνεται με ιδιαίτερα περιγραφικό ύφος και με δυναμική που σε παρασύρει.
Από τις πρώτες σελίδες του βιβλίου, γνωρίζουμε τον κεντρικό ήρωα, τον Αντρέα Μαριόλ. Ζει στο Παρίσι, είναι γόνος αριστοκρατικής πλούσιας οικογένειας, εισοδηματίας και μπον βιβέρ, διάγει βίο πολυτελή και ίσως την άσκοπη, μποέμικη και αφελή ζωή του ευγενούς της πρωτεύουσας. Είναι νέος, ωραίος, μορφωμένος, κοινωνικός και αγαπητός, με ιδιαίτερα λογοτεχνικά και καλλιτεχνικά ενδιαφέροντα. Μέσω κοινών φίλων γίνεται δεκτός στο σαλόνι μιας κοσμικής, πλούσιας Παριζιάνας, της κυρίας ντε Μπυρν. Επίσης νέα, γοητευτική, καλλιεργημένη, της αρέσει να είναι το κέντρο της προσοχής και του θαυμασμού από τους άντρες γύρω της. Διοργανώνει με μεγάλη επιτυχία δείπνα, βεγγέρες και χοροεσπερίδες στην οικία της όπου δέχεται την αφρόκρεμα των καλλιτεχνών και των ευγενών του Παρισιού. Ο Μαριόλ γοητεύεται από την ντε Μπυρν και προσπαθεί να ξεχωρίσει από την πλειάδα την μνηστήρων που την περιτριγυρίζουν. Θεωρεί ότι έχει μια ιδιαίτερη σχέση μαζί της, κάτι διαφορετικό και μοναδικό και είναι πεπεισμένος παρά το γεγονός ότι αυτή φλερτάρει με αρκετούς ομοτράπεζούς του στις συγκεντρώσεις της, ότι είναι και αυτή ερωτευμένη μαζί του. Η έλξη που του ασκεί είναι όπως η φλόγα στη νυχτοπεταλούδα. Ξέρει ότι είναι εθισμένος στην παρουσία της, ότι ζει για ένα της χαμόγελο, για την προσοχή της, για τον έρωτά της και αυτό του δημιουργεί κατάθλιψη και οικτίρει τον εαυτό του.
Η περιγραφή της σχέσης των δύο κυριότερων χαρακτήρων από τον μέγιστο μετρ του είδους, τον Γκυ ντε Μωπασσάν, φτάνει βαθιά σε κάθε πτυχή τους, ως παντογνώστης αφηγητής: στις εμμονές τους, στις εσωτερικές διαδρομές που ακολουθούν για να φτάσουν στην αγάπη. Στο άλλο άκρο η Μισέλ ντε Μπρυν δεν αγαπάει. Μοιάζει να είναι ανίκανη να αγαπήσει. Απολαμβάνει όμως να αγαπιέται. Να αισθάνεται πως την θαυμάζουν και ότι οι άντρες θα έκαναν τα πάντα γι’ αυτή. Μία μορφή γυναίκας που ως μοντέλο επαναλαμβάνεται στα διηγήματα του συγγραφέα αν και η μελέτη του χαρακτήρα της, λόγω της έκτασής τους, δεν είναι ενδελεχής. Όπως για παράδειγμα στο διήγημα «Ζοζέφ» (εκδόσεις Δωδώνη, 1979). Αν και θεωρούσα ότι η ντε Μπρυν είναι αδύνατο να νιώθει κάτι για τον Μαριόλ, η δυναμική του μυθιστορήματος αλλάζει από ένα σημείο και μετά...
Είναι κάτι περισσότερο από μια ιστορία αγάπης κάτι πολύ περισσότερο από την ιστορία ενός έρωτα χωρίς ανταπόκριση. Ο Μωπασσάν είναι μεγάλος μάστορας χαρακτήρων και ιδιαίτερων γυναικείων χαρακτήρων όπως η ντε Μπρυν (είναι φυσικό, καθώς υπήρξε υπό τη λογοτεχνική προστασία του Φλωμπέρ). Με γλώσσα που διηγείται προσεκτικά σε μέσο ύφος και έναν αφηγητή ετεροδιηγητικό παρατηρητή ενός μοναδικού αφηγήματος γεγονότων. Η εξαιρετική μετάφραση της κυρίας Άννας Ραδίτσα ενισχύει τη αξία του έργου, ενώ ο πρόλογος του κυρίου Κωστή Γιούργου και το παράρτημα στο τέλος του βιβλίου με την βιογραφία και το έργο του συγγραφέα, βοηθάει πολύ στο να αντιληφθεί και να διεισδύσει ο σύγχρονος αναγνώστης στην ατμόσφαιρα της εποχής και τα παριζιάνικα σαλόνια των μέσων του 19ου αιώνα.
Κλείνοντας, να πω ότι εκτός από την πολυδιάστατη μελέτη των χαρακτήρων, ο Μωπασσάν με ενθουσίασε για ακόμη μία φορά γιατί μας παραδίδει ένα κομψοτέχνημα της λογοτεχνίας ακροβατώντας σκοπίμως στο μεταίχμιο του κινδύνου, του ενθουσιασμού, του ανόητου και της ακμάζουσας χωρίς αντίκρυσμα αγάπης. Έτσι έγινε, αμέσως, ένα από τα αγαπημένα μου μυθιστορήματα πάθους και θλίψης. Σας το προτείνω ανεπιφύλακτα.
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Σειρά: Οι κλασικοί
Συγγραφέας: Guy de Maupassant
Σελίδες: 304
Ημερ. έκδοσης: Μάιος 2017
ISBN: 978-960-6624-75-9
Βιογραφικό του συγγραφέα:
O Henri Rene Albert Guy de Maupassant γεννιέται στη Νορμανδία το 1850 και πεθαίνει στο Παρίσι το 1893. Ξεκινά να γράφει σε ηλικία δεκατριών χρόνων και συνεχίζει να δουλεύει εντατικά μέχρι το τέλος της ζωής του. Στο έργο του περιλαμβάνονται έξι μυθιστορήματα, οκτώ θεατρικά έργα, μερικές ποιητικές συλλογές, πολλά δοκίμια, άρθρα και ταξιδιωτικά αφηγήματα και το κυριότερο, πάνω από τριακόσια διηγήματα. Ο Maupassant μεγαλώνει στη Νορμανδία, κοντά στη φύση και τους ανθρώπους της υπαίθρου. Είναι ένα πανέξυπνο αγόρι με μεγάλη παρατηρητικότητα που απολαμβάνει εξίσου το παιχνίδι με τη μελέτη. Όταν ο Guy γράφει τους πρώτους του στίχους, η μητέρα του, ενθουσιασμένη τον αναθέτει στον Flaubert, παλιό οικογενειακό φίλο, που γίνεται ο πνευματικός πατέρας του Maupassant. Σε ηλικία δεκαεννέα ετών ξεκινά σπουδές στη νομική σχολή του Παρισιού και αργότερα προσλαμβάνεται στο δημόσιο. Το 1874 γνωρίζει στο σπίτι του Flaubert τον Zola, ο οποίος τον περιβάλλει με φιλία και τον εισάγει σ' έναν κύκλο μεγάλων καλλιτεχνών της εποχής. Το 1880 με τη βοήθεια του Zola εκδίδεται το διήγημά του "Χοντρομπαλού" χάρη στο οποίο αναγνωρίζεται ως μεγάλος διηγηματογράφος. Παραιτείται από το υπουργείο και ασχολείται αποκλειστικά με το γράψιμο. Ο Maupassant αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα υγείας και πεθαίνει από σύφιλη σε ψυχιατρική κλινική του Παρισιού σε ηλικία μόλις σαράντα τριών ετών. Στα 310 διηγήματά του έχει καταγράψει την πραγματικότητα σε όλες της τις εκφάνσεις, αποστασιοποιημένα, χωρίς να αναπτύσσει κοινωνικούς προβληματισμούς, με ύφος λιτό και ακριβές, άλλοτε ανάλαφρο και περιπαικτικό και άλλοτε πικρό και ζοφερό.
.jpg)
