Περίληψη οπισθόφυλλου:
Η ζωή της Αλίσια Μπέρενσον είναι φαινομενικά τέλεια. Διάσημη ζωγράφος η ίδια, περιζήτητος φωτογράφος μόδας ο άντρας της, ζουν σ’ ένα μεγάλο σπίτι με θέα στο πάρκο, σε μια από τις πιο όμορφες περιοχές του Λονδίνου. Όταν ένα βράδυ ο σύζυγός της γυρίζει αργά από μια φωτογράφιση, η Αλίσια τον πυροβολεί πέντε φορές στο κεφάλι και βυθίζεται στη σιωπή. Η άρνησή της να μιλήσει και να δώσει οποιαδήποτε εξήγηση θα μετατρέψει μια οικογενειακή τραγωδία σε κάτι πολύ μεγαλύτερο, σ’ ένα μυστήριο το οποίο μονοπωλεί τη φαντασία του κοινού και κάνει την Αλίσια διαβόητη. Η τιμή των έργων της απογειώνεται κι εκείνη, η «σιωπηλή ασθενής», μεταφέρεται μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας στο Γκρόουβ, μια ψυχιατρική μονάδα υψηλής ασφαλείας στο βόρειο Λονδίνο.
Ο Θίο Φέιμπερ είναι ένας ιατροδικαστικός ψυχοθεραπευτής που περίμενε πολύ καιρό την ευκαιρία να δουλέψει με την Αλίσια. Είναι πεπεισμένος ότι εκείνος θα πετύχει εκεί που οι άλλοι απέτυχαν. H αποφασιστικότητά του να την κάνει να μιλήσει και να ξετυλίξει το μυστήριο της δολοφονίας του άντρα της τον παρασύρει σ’ ένα δύσβατο μονοπάτι που οδηγεί στα βαθύτερα αίτια της σιωπής της... Κι αν του μιλήσει, θα θέλει να ακούσει την αλήθεια;
Τον αγαπώ τόσο ολοκληρωτικά και απόλυτα, που μερικές φορές αυτή η αγάπη απειλεί να με καταβάλει.
Σκέφτομαι συχνά... Όχι. Δεν θα γράψω γι’ αυτό.
-Από το ημερολόγιο της Αλίσια-
Η άποψή μου:
(γράφει η Χρύσα Παναγοπούλου)
Καθετί που ξεκινάει με σελίδα ημερολογίου τραβάει αμέσως την προσοχή μου. Ίσως γιατί θεωρώ ότι ο καλύτερος τρόπος να γνωρίσουμε τους ήρωες. είναι μέσα από τις πιο μύχιες σκέψεις τους. Ωστόσο θα κάνω κάτι διαφορετικό, θα ξεκινήσω από το τέλος του βιβλίου προς την αρχή γιατί αυτό που μου προκάλεσε αληθινό σοκ ήταν το ανατρεπτικό φινάλε του.
Όσοι βρίσκουν κάποιες ομοιότητες με τον "Ταλαντούχο κο. Ρίπλεϊ" έχουν απόλυτο δίκιο. Τι είναι τελικά προτιμότερο; Η αλήθεια, η σιωπή ή το ψέμα; Γιατί η Αλίσια επέλεξε 6 χρόνια σιωπής; Είναι κάποιο τέχνασμα για να καταλήξει στο ψυχιατρείο και όχι στη φυλακή; Την συμπόνεσα από την αρχή, δεν πιστεύω ότι αυτή η γυναίκα έχει δολοφονικά ένστικτα, τι μπορεί όμως να την οδήγησε στο φόνο; Είναι ένοχη ή μήπως όχι;
Τη συνολική εικόνα του βιβλίου μπορεί να την περιγράψει μόνο μια φράση ενός άλλου βιβλίου, του Φίτζεκ: «Κάθε άνθρωπος έχει μέσα του την ικανότητα να σκοτώνει. Όλοι έχουν ένα σημείο όπου σπάνε. Ευτυχώς ελάχιστοι είναι τόσο αδίστακτοι ώστε ν’ αναγκάσουν κάποιον άλλο να φτάσει στο οριακό του σημείο».
Βρισκόμαστε λοιπόν αντιμέτωποι με το δίλημμα, αθώα ή ένοχη η κατηγορούμενη και ποια είναι η αιτία αυτής της ατελείωτης σιωπής. Ο Θίο Φέιμπερ είναι αρκετά φιλόδοξος ψυχαναλυτής και αναγάγει όλα τα μελλοντικά προβλήματα του ανθρώπου στην παιδική του ηλικία. Στα πρώτα μας βήματα εκεί που δεν έχουμε πλήρη συνείδηση του εαυτού μας και των άλλων, εκεί όπου ένα ψυχικό τραύμα μπορεί να καθορίσει την μετέπειτα ζωή μας χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε. Ο ίδιος ο Θίο έχοντας μια άσχημη παιδική ηλικία το γνωρίζει καλά και μας λέει: "Πιστεύω ότι είμαστε όλοι τρελοί, απλώς με διαφορετικό τρόπο".
Η Αλίσια στα μάτια του φαντάζει μεγάλη καλλιτέχνιδα, θέλει να την βοηθήσει, θέλει να λύσει τη σιωπή της και κάνει τα πάντα γι’ αυτό. Τη θαυμάζει σε τέτοιο βαθμό που του γίνεται εμμονή, όχι με την ερωτική έννοια αλλά με την λαχτάρα ενός επαγγελματία, που θέλει να πετύχει το ακατόρθωτο, να διαπρέψει εκεί που όλοι οι άλλοι απέτυχαν. Έτσι μιλάει με τον αδερφό του θύματος, Μαξ, ο οποίος μοιάζει να μην έχει και την καλύτερη άποψη για την κουνιάδα του, αλλά βοήθησε στο να στηθεί η καλύτερη υπερασπιστική γραμμή στη δίκη. Βρίσκει τον ιδιόρρυθμο γκαλερίστα Ζαν-Φελίξ Μαρτέν όχι μόνο για να δώσει φως στην προσωπικότητα της Αλίσια, καθώς είναι φίλοι πολλά χρόνια, αλλά για να ξαναδεί και τους τελευταίους πίνακές της όπου μπορεί να βρίσκεται το κίνητρο των πράξεων της. Αποφασίζει να ξεπεράσει και αυτός κάθε όριο φτάνοντας μέχρι το Κέμπριτζ όπου η Αλίσια έζησε την παιδική της ηλικία και μιλάει με τον ξάδερφό της Πολ.
Οι ενέργειες του Θίο κάθε άλλο παρά ψυχοθεραπευτή θυμίζουν. Πιο πολύ ενεργεί ως αστυνομικός ερευνητής. Η μεθοδικότητά του, η υπομονή και η επιμονή του είναι απίστευτες. Το πάθος και η ενέργειά του ήταν αυτά που έκαναν το αναγνωστικό μου ταξίδι συναρπαστικό, αφού δεν μπορούσα να παρατήσω το βιβλίο πριν την τελευταία σελίδα. Εχθροί του, ο τόπος και ο χρόνος καθώς το ίδρυμα Γκρόου, όπου βρίσκεται έγκλειστη η ζωγράφος, αντιμετωπίζει τόσο οικονομικά τόσο πολιτικοκοινωνικά προβλήματα και με την παραμικρή παρασπονδία ετοιμάζεται να κλείσει. Ο ίδιος ο Θίο κατακλύζεται από εικόνες του σκληρού πατέρα του αλλά αντιμετωπίζει και σοβαρά προβλήματα στο γάμο του με την Κάθριν, η οποία όμως στάθηκε δίπλα του τόσα χρόνια ως σανίδα σωτηρίας προκειμένου να αντιμετωπίσει εκείνος τα προσωπικά του αδιέξοδα.
Η πρωτοπρόσωπη αφήγηση κάνει το βιβλίο πιο προσωπικό, πιο άμεσο και πιο συναρπαστικό. Σίγουρα θα έχει θέση στο TOP με τα καλύτερα βιβλία μου.
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Συγγραφέας: Alex Michaelides
Μετάφραση: Μαρία-Κλειώ Παπαμιχαήλ
Σελίδες: 416 / Διαστάσεις: 14 x 20,5
Ημερ. έκδοσης: 10/04/2019
ISBN: 978-960-605-756-4
Βιογραφικό του συγγραφέα:
O Alex Michaelides γεννήθηκε στην Κύπρο από Ελληνοκύπριο πατέρα και Αγγλίδα μητέρα, σπούδασε Αγγλική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ και πήρε το μεταπτυχιακό του στη Σεναριογραφία από το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου στο Λος Άντζελες.
Έγραψε το σενάριο για την ταινία "Καλύτερα ο διάβολος που ξέρεις" (The Devil You Know, 2013), με πρωταγωνίστρια τη Ρόζαμουντ Πάικ, και συνυπέγραψε το σενάριο του "SOS Έρχονται οι Βρετανοί" (The Con is On, 2018), με τους Ούμα Θέρμαν, Τιμ Ροθ, Πάρκερ Πόζι και Σοφία Βεργκάρα. "Η σιωπηλή ασθενής" είναι το πρώτο του μυθιστόρημα.
