Περίληψη οπισθόφυλλου:
Ο χαρισματικός αρχαιολόγος Τάσιο Ορτίθ ντε Θάρατε, καταδικασμένος για τα εγκλήματα που τρομοκράτησαν τη Βιτόρια πριν από δύο δεκαετίες, πρόκειται να βγει από τη φυλακή, όταν οι φόνοι ξαναρχίζουν. Στον Παλαιό Καθεδρικό ένα ζευγάρι εικοσάχρονων εντοπίζονται νεκροί. Είναι γυμνοί κι έχουν και οι δύο τσιμπήματα μελισσών στον λαιμό. Και δε θα είναι οι μόνοι.
Ο νεαρός αστυνομικός Ουνάι Λόπεθ ντε Αγιάλα, ο «Κράκεν», όπως τον φωνάζουν όλοι, ειδικευμένος προφάιλερ, θέλει πάση θυσία να σταματήσει τους φόνους. Μια πρόσφατη προσωπική τραγωδία, όμως, τον εμποδίζει να τους δει ως άλλη μια υπόθεση. Οι μέθοδοί του δυσαρεστούν την Άλμπα, την επικεφαλής της έρευνας, με την οποία διατηρεί μια αμφιλεγόμενη σχέση. Και στο μεταξύ, ο χρόνος τρέχει εναντίον τους και η απειλή παραμονεύει σε κάθε γωνιά της πόλης. Ποια θα είναι τα επόμενα θύματα;
Ένα καθηλωτικό, σκοτεινό θρίλερ, όπου θρύλοι, αρχαιολογία και οικογενειακά μυστικά συνθέτουν ένα πυκνό μυστήριο. Κι όπου ο μεγαλύτερος πρωταγωνιστής είναι η ίδια η Βιτόρια, η γοητευτική πρωτεύουσα της Χώρας των Βάσκων.
Η άποψή μου:
(γράφει η Γιώτα Βασιλείου)
Από την πρώτη στιγμή που είδα στο διαδίκτυο την φωτογραφία του εξωφύλλου του «Η σιωπή της Λευκής Πόλης», ήξερα ότι πρέπει να το κάνω δικό μου. Πανέμορφο εξώφυλλο, ένας τίτλος που ταιριάζει άψογα με την εικόνα που θωρούν τα μάτια σου και μια σύνοψη τόσο ιντριγκαδόρικη, που δεν υπάρχει περίπτωση να μην σου τραβήξει το ενδιαφέρον. Όλα αυτά μαζί με έπεισαν ότι πρόκειται για ένα πολύ δυνατό βιβλίο και το αγόρασα. Και ειλικρινά, το καταχάρηκα.
“Η σιωπή της λευκής πόλης” ανήκει κατά την προσωπική μου άποψη, στην κατηγορία των βιβλίων τα οποία σε διχάζουν/τρελαίνουν και από την μια θες να διαβάσεις κι άλλο κι άλλο για να μάθεις τι συμβαίνει παρακάτω κι από την άλλη, θες να το αφήσεις από τα χέρια σου για να μην τελειώσει γρήγορα. Εγώ τουλάχιστον αυτό έπαθα. Κι όταν αυτό τελείωσε, ένοιωσα σα να με εγκατέλειψε ένας επιστήθιος φίλος. Ένα κενό μέσα μου απροσδιόριστο. Ας τα δούμε όμως αναλυτικά:
«Η σιωπή της Λευκής Πόλης» αποτελεί το πρώτο μέρος μιας σειράς βιβλίων με ήρωα τον Κράκεν, κατά κόσμον Ουνάι Λόπεθ ντε Αγιάλα. Η ιστορία ερευνά μια σειρά διπλών τελετουργικών φόνων, οι οποίοι πραγματοποιούνται κατά την διάρκεια εορταστικών εκδηλώσεων ιστορικού, θρησκευτικού ή παγανιστικού χαρακτήρα και σε ιστορικούς τόπους της Βιτόρια, την επονομαζόμενη και Λευκή Πόλη. Οι φόνοι ξεκίνησαν πριν δύο δεκαετίες και διακόπηκαν όταν έγινε η σύλληψη του υποτιθέμενου δολοφόνου, μόνο και μόνο για να ξαναρχίσουν δριμύτεροι, 20 χρόνια μετά και λίγες μόλις μέρες πριν την έξοδό του από την φυλακή με άδεια. Οι φόνοι γίνονται κατά ζεύγη, με τα σώματα, ένα γυναικείο κι ένα αντρικό να κείτονται δίπλα-δίπλα και με τα χέρια τους να αγγίζουν το ένα το πρόσωπο του άλλου εν είδει ενός μακάβριου χαδιού. Η φονική αυτή αλυσίδα έχει σπείρει τον πανικό στην Λευκή Πόλη και τους κατοίκους της, μιας και κανένας δεν νοιώθει πλέον ασφαλής. Ιδίως αν ανήκει στο εκάστοτε ηλικιακό target group του δολοφόνου. Τους φόνους αυτούς καλείται να εξιχνιάσει ο αστυνόμος Αγιάλα, με -εν τέλει- μεγάλο προσωπικό κόστος.
Αυτό που ξεχωρίζει σε αυτή την πρώτη προσπάθεια της Σάενθ Ντε Ουρτούρι, είναι η ατμόσφαιρα που απλόχερα μας χαρίζει. Όπως και η πλειοψηφία των Ισπανών συναδέλφων της, έτσι κι αυτή δίνει πολλή σημασία στο περιβάλλον τόσο σαν απτό χώρο, ως και προς την αίσθηση που αφήνει. Την διάθεση που υπάρχει. Η διάθεση λοιπόν στο συγκεκριμένο πόνημα, είναι άκρως ατμοσφαιρική, κλειστοφοβική και με τον φόβο του κακού που καραδοκεί στις σκιές. Δεν θα υπερβάλλω εάν πω ότι οι περιγραφές των τοπίων και των γειτονιών της Βιτόρια είναι από τις πιο όμορφες που έχω διαβάσει ποτέ. Επιπλέον, η αντικειμενική και εμπεριστατωμένη καταγραφή των ιστορικών γεγονότων, όπως αυτά παρουσιάζονται στο κείμενο της Γκαρθία Σάενθ, είναι το επιστέγασμα σε αυτή την προσπάθεια. Προσωπικά, νοιώθω έντονη την επιθυμία να βρεθώ χειμώνα καιρό, στους υγρούς και παγωμένους δρόμους της πρωτεύουσας της Χώρας των Βάσκων, να ξεναγηθώ στα μεγαλοπρεπή κτήρια, να μάθω την ιστορία τους και να θαυμάσω τα υπέροχα γκράφιτι στους δρόμους.
Δράττομαι της ευκαιρίας αυτής για να πω για τη μετάφραση της κυρίας Αγγελικής Βασιλάκου, η οποία είναι εξαιρετική. Σεβάστηκε απόλυτα το αρχικό κείμενο και με πανέμορφο αλλά λιτό λόγο, χωρίς αυθαίρετη κοπτοραπτική και φαμφαρονισμούς, κατάφερε να αποδώσει άριστα την ιστορία. Η αλήθεια είναι ότι οι εκδόσεις Ψυχογιός δεν μας έχουν συνηθίσει σε κάτι λιγότερο, αλλά όπως και να έχει, θεωρώ ότι οφείλουμε να επικροτούμε τις καλές προσπάθειες.
Κι επειδή πάντα ένα καλό βιβλίο χαρακτηρίζεται και από τα αρνητικά στοιχεία που το διέπουν, έχω να πω ότι, στον αντίποδα όλων των προαναφερόμενων, έρχεται κάτι για να με ενοχλήσει σαν «το μπιζέλι κάτω από το στρώμα». Κατά την διάρκεια της ανάγνωσης και μέσα από τις χρονικές λούπες που εκτυλίσσεται η ιστορία, η συγγραφέας αφήνει αιχμές που αποκαλύπτουν τη συνέχεια, αφαιρώντας από τον αναγνώστη το στοιχείο της έκπληξης και μάλιστα σχετικά νωρίς. Αυτό και μόνο αυτό, του στέρησε το "τέλειο 10άρι" στην βαθμολογία μου. Ωστόσο όμως, ακόμα κι αυτό το σημαντικό για μένα θέμα, ήταν εύκολο τελικά να προσπεράσω, μιας κι η μαγευτική ατμόσφαιρα, η πρωτότυπη κι ευφυής ιστορία αλλά και η συναρπαστική πλοκή με συνεπήραν.
Καταλήγοντας λοιπόν, «Η σιωπή της Λευκής Πόλης» είναι ένα υπέροχο νουάρ μυθιστόρημα, με πλοκή και υπόθεση που ξεχωρίζουν, δράση, αγωνία και κυνηγητό, πολυδιάστατους χαρακτήρες, άριστα δομημένους και επαρκείς ανατροπές που το καθιστούν άκρως ενδιαφέρον. Πλέον αυτών, διαθέτει στοιχεία ηθογραφικά και ψυχογραφικά, τα οποία προσθέτουν στην λογοτεχνική «παλέτα». Διαβάζεται μονορούφι. Αναμένω με αγωνία το επόμενο!
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Συγγραφέας: Εύα Γκαρθία Σάενθ ντε Ουρτούρι
Μετάφραση: Αγγελική Βασιλάκου
Ηλικία: 18+
Σελίδες: 488 / Διαστάσεις: 14 x 21 cm
Ημερ. έκδοσης: 24 Οκτωβρίου 2019
ISBN: 978-618-01-3271-7
Βιογραφικό της συγγραφέως:
Η Εύα Γκαρθία Σάενθ ντε Ουρτούρι γεννήθηκε στη Βιτόρια της Ισπανίας. Πήρε πτυχίο οπτικής και οπτομετρίας και εργάστηκε αρκετά χρόνια στον τομέα αυτόν, ώσπου πρόσφατα έγινε καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Αλικάντε. Είναι παντρεμένη κι έχει δύο παιδιά. Το 2012 το βιβλίο της "La saga de los longevos" χαρακτηρίστηκε εκδοτικό φαινόμενο, και μεταφράστηκε στα αγγλικά με μεγάλη επιτυχία στις Ηνωμένες Πολιτείες και στο Ηνωμένο Βασίλειο. Ακολούθησαν τα "Los hijos de Adán" και "Pasaje a Tahití" το 2014, και το 2016 ξεκίνησε η θρυλική τριλογία της Λευκής Πόλης. "Η σιωπή της Λευκής Πόλης" είναι το πρώτο μέρος της σειράς, που μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο, σε σκηνοθεσία του πολύ γνωστού διεθνώς Ισπανού σκηνοθέτη Daniel Calparsoro ("Ποιος κλέβει ποιον;" και "Το μυστικό της πεταλούδας").
