Περίληψη οπισθόφυλλου:
Τέλη του 1827: Η Ελληνική Επανάσταση έχει σχεδόν καταπνιγεί. Η χώρα αγωνίζεται ακόμα για την ανεξαρτησία της. Οι δύο εμφύλιοι, η πτώση του Μεσολογγίου, οι καταστροφές του Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο έχουν οδηγήσει τους Έλληνες στην απόγνωση. Σε μια ύστατη προσπάθεια να σωθούν καλούν τον Καποδίστρια να κυβερνήσει την Ελλάδα. Οι Μεγάλες Δυνάμεις συμφωνούν. Οι ελπίδες αναπτερώνονται.
Ο Καποδίστριας φτάνει στη χώρα και ρίχνεται αμέσως στη δουλειά. Στην αρχή γίνεται δεκτός με ανακούφιση και ενθουσιασμό. Ωστόσο δεν αργεί να συναντήσει τα πρώτα εμπόδια. Οι κοτζαμπάσηδες αντιδρούν, οι οπλαρχηγοί δυσανασχετούν, η αντιπολίτευση μηχανορραφεί. Και ο πρώτος κυβερνήτης της Ελλάδας εγκαταλείπεται σιγά σιγά απ’ όλους. Ή σχεδόν απ’ όλους. Πλάι του στέκει ως το τέλος ο σωματοφύλακάς του.
Μέσα από τη δική του αφήγηση ζούμε τα πιο σημαντικά γεγονότα του τόπου αλλά και τις προσωπικές στιγμές του Καποδίστρια μέχρι τις 27 Σεπτεμβρίου του 1831 που πέφτει νεκρός από τους Μαυρομιχάληδες στην είσοδο μιας εκκλησίας του Ναυπλίου. Ο Ιωάννης Καποδίστριας είχε ένα όραμα για την Ελλάδα. Θα μείνει στην Ιστορία σαν μια ευκαιρία που χάθηκε.
Η άποψή μου:
(γράφει η Δήμητρα Παπαναστασοπούλου)
Έχουμε ένα ενδιαφέρον βιβλίο, με ένα ενδιαφέρον θέμα. Ο συγγραφέας εισάγει τεχνηέντως πολλά και μικρά στοιχεία για τον Ιωάννη Καποδίστρια, τον Κυβερνήτη της πρώτης ελεύθερης Ελλάδας μετά την Επανάσταση του 1821 και ήρωα του βιβλίου του (π.χ. ύπαρξη γάτου, παντόφλες που θυμίζουν το παλιότερο πόστο του ως Υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας, προτιμήσεις...) μετατρέποντας τον θρύλο σε καθημερινό άνθρωπο και φέρνοντάς τον πιο κοντά στον αναγνώστη.
Ο σωματοφύλακάς του, η «σκιά» του, ο άνθρωπος που φαινομενικά τον προστατεύει, δίνει αναφορά για τον Καποδίστρια στον πιο μισητό άνθρωπο του κόσμου: τον μισέλληνα Μέτερνιχ. Είναι κάτι σαν πράκτορας, ένα φίδι στον κόρφο του Κυβερνήτη -τουλάχιστον στην αρχή. Ο μυθιστορηματικός και ευρηματικός αυτός χαρακτήρας γνώρισε τον Μέτερνιχ χάρη σε μια άλλη διάσημη προσωπικότητα εκείνου του καιρού (με την οποία ο σωματοφύλακας είχε στενότατη σχέση) την Δωροθέα Λίβεν, Ρωσίδα, σύζυγο διπλωμάτη και κυρία επί των τιμών της τσαρίνας Μαρίας Φιοντόροβνα. Κατά τα άλλα, η «σκιά» φέρεται αδιάφορα και το μόνο για το οποίο ενδιαφέρεται είναι ο γυναικείος ποδόγυρος, γύρω από τον οποίο κινείται (κι εμείς μαζί του).
Πρόκειται για ένα βιβλίο με συγκεκριμένη πλοκή, αφού ο συγγραφέας επιλέγει να ασχοληθεί με τα τελευταία χρόνια της ζωής του Καποδίστρια, και δη από τη στιγμή που αναλαμβάνει Κυβερνήτης της Ελλάδας. Ο Άρης Σφακιανάκης αφήνει τον αναγνώστη να βγάλει τα συμπεράσματά του για τον χαρακτήρα του Καποδίστρια μέσα από τα λόγια και τις κρίσεις άλλων ανθρώπων, αφήνοντάς τον κάπως στη σκιά. Εγώ θα ήθελα μια σκιαγράφηση, αν μη τι άλλο ενός ανθρώπου που «η πόλη καλωσόριζε αυτόν που το έθιμο προσδοκούσε σαν Μεσσία», του ανθρώπου που βάδιζε στο θάνατο, γνωρίζοντας ότι έρχεται, χωρίς να αλλάξει τον βηματισμό του. Θα ήθελα να διαβάσω για το έργο του, αυτά τα λίγα χρόνια που κυβέρνησε, προσπαθώντας να μετατρέψει το χάος σε κράτος, τα λάθη και τις αβλεψίες του.
Το βιβλίο είναι γραμμένο -ως επί το πλείστον- στο πρώτο πρόσωπο, αυτό του σωματοφύλακα. Με τούτο το εύρημα, ο συγγραφέας γράφει με νέτο ύφος και προτάσεις μικρές, που ωστόσο μάς επιβάλλονται με το λιτό τους περιεχόμενο και μάς κερδίζουν άκοπα. Αναδίνουν μοσχοβολιά ελληνική, ανεπιτήδευτη και απλή. Μέσα από τις σελίδες ζωντανεύει η Ελλάδα της εποχής, με όλα τα καλά και τα στραβά της- τόσο όμοια με την σημερινή που θλίβεσαι...
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ
Βέβαια η μηχανή έμοιαζε ετοιμόρροπη. Όταν μάλιστα μαθεύτηκε το ευτελές ποσό για το οποίο αγοράστηκε, άρχισε να διαδίδεται ότι δεν υπήρχε καμία περίπτωση εκείνο το χάλασμα να κόψει νομίσματα. Όμως ο Κοντόσταυλος δεν το έβαζε εύκολα κάτω. Έστειλε ανθρώπους και μάζεψαν όλα τα αχρηστευμένα κανόνια που είχαν ξεμείνει στον Μοριά όταν έφυγε ο Ιμπραήμ με τους αραπάδες του -γιατί είχε πια ξεκουμπιστεί ο Αιγύπτιος ύστερα από τις πιέσεις των Συμμάχων. Έτσι, με το μέταλλο των κανονιών, κατάφερε ο Κοντόσταυλος το επόμενο καλοκαίρι, τον Ιούλιο του 1829 συγκεκριμένα, να στείλει στην εθνοσυνέλευση του Άργους τα πρώτα ελληνικά νομίσματα, που αντικατέστησαν τον τούρκικο παρά.
Ήταν ο αργυρός φοίνικας, που διαιρούνταν σε 100 χάλκινα λεπτά. Είχε στη μία όψη του τον φοίνικα, το μυθικό πουλί που αναγεννιέται από τις στάχτες του, και στην άλλη την ονομαστική αξία περιβαλλόμενη από ένα δάφνινο στεφάνι.
Καταλαβαίνετε τη συγκίνηση που δημιούργησε στον απλό λαό αυτό το νόμισμα, που συμβόλιζε την ελευθερία του από τον Τούρκο δυνάστη. Πολλοί το έβαλαν στο εικονοστάσι τους σαν φυλαχτό κι άλλοι το καταχώνιασαν βαθιά στο χώμα για να καρπίσουν τα χωράφια τους.
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Συγγραφέας: Άρης Σφακιανάκης
Σελίδες: 512 / Διαστάσεις: 14 Χ 20,6
Ημερ. έκδοσης: 24/10/2019
ISBN: 978-960-04-5005-7
Βιογραφικό του συγγραφέα:
Ο Άρης Σφακιανάκης γεννήθηκε το 1958 στο Ηράκλειο Κρήτης. Σπούδασε νομικά στην Αθήνα. Το πρώτο του βιβλίο με διηγήματα, "Όταν βρέχει και φοράς παπούτσια κόλετζ", κυκλοφόρησε το 1981 από τις εκδόσεις Κέδρος. Από τις εκδόσεις Κέδρος κυκλοφορούν επίσης τα βιβλία του "Οι παράξενες συνήθειες της οικογένειας Μόρφη" (1984), "Ο τρόμος του κενού" (1990), "Η νόσος των κινέζικων εστιατορίων" (1993), "Δεν ήξερες... δεν ρώταγες!" (1998). Το 2002 κυκλοφόρησε το μυθιστόρημα με τίτλο "Μπέιμπι Σίτινγκ". Ακολούθησαν τα βιβλία "Το περσικό φιλί" (2004), "Μητροπόλεις, ιστορίες, παράδεισοι" (Ελληνικά Γράμματα, 2006), "Η μοναξιά δεν μου ταιριάζει" (2008), "Ου μπλέξεις" (2011), "Παντρεμένες" (2013), "Έξοδος" (2016) και "Η σκιά του Κυβερνήτη" (2019). Έχει ασχοληθεί με τη μετάφραση και το σενάριο.
