Περίληψη οπισθόφυλλου:
Ο µικρός Θάνος έχει τρεις υπέροχες δασκάλες. Μαζί τους ανακαλύπτει την οµορφιά της ζωής και τη µαγεία που κρύβουν οι λέξεις των ποιητών.
Όµως δε συµβαίνει το ίδιο και µε τον πατέρα του... Έτσι, ο Θάνος αποφασίζει να δράσει για να διώξει την αδιαφορία του πατέρα του και να του δείξει τον δικό του χαρούµενο κόσµο, τον µαγικό κόσµο της ποίησης.
Άραγε θα τα καταφέρει;
Η άποψή μου:
(γράφει η Γιώτα Βασιλείου)
"Οι λέξεις των ποιητών" είναι ένα βιβλίο, που σκοπός του είναι να γνωρίσει στα παιδιά την ελληνική ποίηση. Να τα μυήσει σε αυτήν κι αυτό είναι υπέροχο. Ωστόσο, θεωρώ πως η προσπάθεια δεν στέφθηκε με επιτυχία και παρακάτω εξηγώ το γιατί.
Η ιστορία μάς μιλά για το μικρό Θάνο, ο οποίος προσπαθεί μέσα από την ποίηση, να πείσει τον μπαμπά του να είναι λιγότερο αδιάφορος. Αρχικά μια πολύ δυνατή ιδέα, με βαθύ μήνυμα και πολλές προοπτικές, που τελικά όμως δεν αναπτύχθηκε όσο θα της έπρεπε. Η αλήθεια είναι πως, εάν δεν ήταν τα ποιήματα σε κάθε δεξιά σελίδα, θα με άφηνε ασυγκίνητη... ίσως...
Διαβάζοντάς το ως ενήλικη, θεωρώ ότι είναι καλή προσπάθεια, αλλά όσον αφορά στα παιδιά, δεν είναι πολύ ξεκάθαρο σε ποια ηλικία απευθύνεται εν τέλει. Αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι, το πεντάχρονο ή το επτάχρονο, μάλλον δεν είναι σε θέση να καταλάβει το νόημα της ιστορίας και να το ενστερνιστεί. Αντίθετα, αν υποθέσουμε ότι απευθύνεται σε μεγαλύτερα παιδιά ηλικίας 8-10 χρονών, τότε μάλλον χρειάζονται μεγαλύτερα κείμενα με βαθύτερα νοήματα και όχι σελίδες με 7-8 γραμμές, που δεν εμβαθύνουν στο θέμα τους. Τα μεγαλύτερα παιδιά χρειάζονται κείμενα με σχετική πολυπλοκότητα και δράση, στοιχεία τα οποία δε διαθέτει το συγκεκριμένο βιβλίο. Το παρατήρησα και με τις ανιψιές μου αυτό. Η μικρότερη δεν καταλάβαινε κι έκανε συνέχεια ερωτήσεις κι η μεγαλύτερη το βρήκε αδιάφορο κι απλά ξεφύλλισε τις σελίδες του. Το μόνο που σχολίασε ήταν "ωραίες εικόνες".
Όσον αφορά στην εικονογράφηση τώρα, χωρίς να είναι κάτι ιδιαίτερο, για μένα είναι καλή. Άρεσε και στα παιδιά, αλλά ως εκεί. Τέλος, θέλω να πω ότι μου αρέσει πάρα πολύ ο τίτλος, αλλά ακόμα κι αυτός, δεν απευθύνεται σε παιδιά.
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Συγγραφέας: Φρατζέσκα Αλεξοπούλου-Πετράκη
Εικονογράφηση: Νίκος Γιαννόπουλος
Σελίδες: 32 / Διαστάσεις: 21Χ28,5
Ημερ. έκδοσης: 6 Ιουνίου 2017
ISBN: 978-618-5224-24-0
Βιογραφικό της συγγραφέως:
Γεννήθηκα στην Αθήνα -µια πόλη φωτεινή- µε παππούδες από την Τήνο και το Πήλιο (τι συνδυασµός!). Έχω σπουδάσει σκηνογραφία-ενδυµατολογία και παιδαγωγός-νηπιαγωγός (άλλος ένας τροµερός συνδυασµός!). Θα ήθελα να ταξιδεύω συνέχεια και να αποκτώ νέους φίλους. Πρακτικά αυτό δεν είναι και πολύ εύκολο, όπως θα αντιλαµβάνεστε, αλλά... ευτυχώς υπάρχουν τα παραµύθια! Έτσι, έχω κάνει δέκα υπέροχα ταξίδια και ξεκινώ τώρα (µε τη Mamaya) το ενδέκατο! Ανάµεσα από τα ταξίδια, περιδιαβαίνω στο εκδοτικό στερέωµα, κυρίως στον µαγικό χώρο του παιδικού βιβλίου, ως υπεύθυνη δηµοσίων σχέσεων και µάρκετινγκ. Ακόµα, το όνοµά µου κρύβεται -ως συντονίστρια έκδοσης- σε πολλές γνωστές παραγωγές παιδικών βιβλίων. Προσπαθώ να αποτυπώσω όλα αυτά «τα µικρά τίποτα» που δεσπόζουν στη ζωή των µικρών παιδιών και να παίξω µαζί τους. Έτσι, άλλοτε θέλω να γίνω ήρωας, άλλοτε θέλω µια βροχή από δώρα, άλλοτε θέλω φίλους παντοτινούς και... άλλοτε ένα ζωάκι κατάδικό µου! Αναµνηστικά από τα ταξίδια µου; Βραβείο «Πηνελόπη Μαξίµου», Κρατικό Βραβείο Εικονογράφησης, βραχεία λίστα των βραβείων του περιοδικού «∆ιαβάζω», και ένα βιβλίο που αγοράστηκε από την Ελβετία και κυκλοφορεί στη γερµανική γλώσσα. Λατρεύω τα παιδιά, τα όνειρα και τον ήλιο.
