Περίληψη οπισθόφυλλου:
Καθημερινοί ήρωες, όμορφοι, άσχημοι, λογικοί, παράλογοι, λογοδοτούν στην απώλεια, στη ζωή, στον χρόνο, στον έρωτα, στη φαντασία, στον θάνατο. Κινούνται σε τοπία αστικά, επαρχιακά, ουτοπικά και αλλόκοτα.
Όνειρα παιδικά που γίνονται μνήμες
Μάνες χωρίς μητρικό ένστικτο
Νέοι χαμένοι σε πεδία παραίσθησης
Κυνήγι του παρελθόντος χρόνου
Φόνοι χωρίς καταδίκη
Ζωντανοί και νεκροί σε αλισβερίσι
Η άποψή μου:
(γράφει η Κατερίνα Βερίγκα)
Είκοσι οκτώ αυτοτελείς ιστορίες, είκοσι οκτώ διηγήματα το ένα πιο συγκλονιστικό από το άλλο. Δεν συνδέονται μεταξύ τους κι έτσι, το κάθε διήγημα έχει να σου προσφέρει κάτι το διαφορετικό. Ενδεχομένως και περισσότερες ευκαιρίες των αναγνωστών για ταύτιση με τους ήρωες.
Το υπόβαθρο των ιστοριών διαδραματίζεται πότε στο παρελθόν πότε στο παρόν («Κινούνται σε τοπία αστικά, επαρχιακά, ουτοπικά και αλλόκοτα»), η αφήγηση κυρίως σε πρώτο πρόσωπο (κάτι που προκαλεί μεγαλύτερη συγκίνηση στον αναγνώστη). Η πένα της συγγραφέως δεν χαρίζεται, δεν κρύβεται πίσω από όμορφες λέξεις. Αποκαλύπτεται ρεαλιστικά με ωμό, αληθινό τρόπο. Στο κεντρικό σημείο οι ανθρώπινες σχέσεις, σκληρές, δύσκολες, τραγικές.
Οι ήρωες-αντιήρωες (σύμφωνα με ό,τι είθισται να διαβάζουμε στη λογοτεχνία) της διπλανής πόρτας, σε μια κοινωνία που έχει υποστεί άπειρες αλλοιώσεις. Κοινωνικά, πολιτικά, οικογενειακά ζητήματα που όλοι γνωρίζουμε αλλά δεν εμβαθύναμε ιδιαίτερα ούτε και αναρωτηθήκαμε περαιτέρω για τους πρωταγωνιστές τους. («Καθημερινοί ήρωες, όμορφοι, άσχημοι, λογικοί, παράλογοι, λογοδοτούν στην απώλεια, στη ζωή, στον χρόνο, στον έρωτα, στην φαντασία, στον θάνατο»).
Από την επιλογή του τίτλου, που ανήκει και σε ένα διήγημα, καταλαβαίνεις ότι δεν πρόκειται για ένα συνηθισμένο βιβλίο. Αντέχεις;
«Ο πόλεμος αφανίζει μεγάλους και παιδιά. Ανθρώπους αγαπημένους, παιδιά αγαπημένα. Εγώ, το στερνοπαίδι του Αλβέρτου και της Λίλιαν, κρυμμένος στις κουβέρτες και στα παπλώματα της γειτόνισσας διέφυγα με Έλληνες φίλους στην Αμερική, στιγματισμένος για πάντα με ταχυκαρδίες, δύσπνοιες, λιποθυμίες, κραυγές και παραμιλητά στον ύπνο».
«Δεν ξέρω να σας πω τι είναι η μνήμη, όσο την έχει κανείς. Αν θέλει, όπως εγώ, να μην χαθεί πριν από την ώρα της, στο χώμα, στον αέρα, στο νερό, στον πάγο της λήθης, τότε πέφτει με τα μούτρα στο γράφειν. Στο γράφειν, ακόμα και για τα αμίλητα».
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Συγγραφέας: Ευγενία Μακαριάδη
Σελίδες: 108
Ημερ. έκδοσης: Σεπτέμβριος 2019
ISBN: 978-960-638-064-8
Βιογραφικό της συγγραφέως:
Η Ευγενία Μακαριάδη γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα. Εργάστηκε σε εταιρεία εξοπλισμού μηχανογραφικών κέντρων και σε τηλεοπτικό studio. Έχει εκδώσει το μυθιστόρημα "Μύριαμ και Χάννα" (εκδόσεις Λιβάνη), βραβευμένο από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών. Διήγημά της διακρίθηκε στον πανελλήνιο θεματικό διαγωνισμό "Hotel XXX - Άσεμνες Ιστορίες" (εκδόσεις Πατάκη). Έχουν δημοσιευτεί διηγήματά της σε τοπικές εφημερίδες και στα διαδικτυακά περιοδικά Planodion-Ιστορίες μπονζάι, Fractalart, Vivliolatria καθώς και στο επιστημονικό περιοδικό Ψυχογραφήματα.
