Περίληψη οπισθόφυλλου:
Σε µια προσπάθεια να ξεπεράσει το τραυµατικό της διαζύγιο µε τον Άρτσι Κρίστι, η Αγκάθα Κρίστι ταξιδεύει µε το Οριάν Εξπρές µε προορισµό τη Βαγδάτη. Σε αντίθεση, όµως, µε τον διάσηµο ήρωά της, τον Ηρακλή Πουαρό, δεν µπορεί να διευθετήσει µε τόση τάξη τα µυστήρια που συναντά σε αυτό το µοιραίο ταξίδι.
Η Αγκάθα δεν είναι η µόνη στο τρένο που έχει µυστικά. Οι δύο συνταξιδιώτισσές της έχουν κι εκείνες τα δικά τους βάρη. Ο γάµος της Κάθριν Κίλινγκ κατέληξε σε τραγωδία, σπρώχνοντάς τη σε µια δεύτερη σχέση βυθισµένη στο ψέµα. Η νιόπαντρη Νάνσι Νέλσον παραπαίει απεγνωσµένη καθώς προσπαθεί να κρύψει το γεγονός ότι είναι έγκυος από άλλον άντρα.
Οι τρεις γυναίκες δεν αποκαλύπτουν το παρελθόν τους η µία στην άλλη. Καθώς όµως το τρένο κατευθύνεται προς τη Μέση Ανατολή, οι παράλληλες τροχιές των ζωών τους θα διασταυρωθούν µε απρόβλεπτες συνέπειες...
Ατµοσφαιρικές εικόνες, σασπένς και βαθύ συναίσθηµα είναι τα χαρακτηριστικά αυτής της συγκινητικής ιστορίας για τη δύναµη των µυστικών και τον αδελφικό δεσµό που αναπτύσσεται ανάµεσα στους ανθρώπους όταν µοιράζονται τον πόνο τους.
Η άποψή μου:
(γράφει η Νάντια Παπαθανασοπούλου)
Κοιτάζω το εξώφυλλο του βιβλίου και μου αρέσει πολύ. Διαβάζω τον τίτλο του και το ξανασκέφτομαι. Θέλω στ' αλήθεια να διαβάσω για το Όριαν Εξπρές, χωρίς να το έχει γράψει η Αγκάθα Κρίστι; Αναρωτιέμαι και τελικά υποκύπτω. Αγοράζω το βιβλίο και πέφτω με τα μούτρα στην ανάγνωσή του. Και μαγεύομαι...
Σε αυτό το βιβλίο βλέπουμε τη γυναίκα Αγκάθα Κρίστι, αυτή που όλοι -ενώ τη διαβάζουμε χρόνια τώρα και γνωρίζουμε πολλά από τα έργα της- δεν ξέρουμε τίποτα για την ίδια. Για την προσωπικότητά της. Και διαβάζοντας, νιώθεις πως πάντα ήθελες να μάθεις γι’αυτή την υπέροχη γυναίκα με το κοφτερό μυαλό. Αυτή που δημιούργησε τον αγαπημένο σε όλους Ηρακλή Πουαρό και την αγαπητή μις Μάρπλ.
Έτσι, στο Όριαν Εξπρές θα δούμε την Αγκάθα Κρίστι, ως μία γυναίκα που χώρισε και ψάχνει να βρει τις ισορροπίες της, κάνοντας ένα ταξίδι στη Βαγδάτη. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού της θα γνωρίσει άλλες δυο γυναίκες και όλες μαζί θα κάνουν παρέα στο τρένο. Είναι και οι τρεις πολύ διαφορετικές ως χαρακτήρες, οι ζωές τους όμως θα μπλεχτούν με πολύ περίεργο και συνάμα όμορφο τρόπο. Θα αναπτυχθούν φιλίες, θα αποκαλυφθούν μυστικά. Όλο αυτό βέβαια με στάσεις στη Βενετία, στη Δαμασκό, στη Βαγδάτη.
Είναι ένα μυθιστόρημα που έχει ιστορικά στοιχεία, πολλά πραγματικά στοιχεία για τη ζωή της Αγκάθα Κρίστι δανεισμένα από την αυτοβιογραφία της Κρίστι και τη βιογραφία της, από την Laura Thomson, μα και μυθοπλασία.
Γιατί να διαβάσεις αυτό το βιβλίο; Γιατί είναι πολύ ατμοσφαιρικό, είναι γραμμένο σε απλή γλώσσα που δεν κουράζει και παίρνεις αρκετές ιστορικές πληροφορίες. Ακόμη, βλέπεις τρεις γυναίκες που η καθεμία έχει το πρόβλημά της και οι σκέψεις τους τρέχουν σε διάφορα μονοπάτια, που όμως συναντιούνται όλες λόγω της γυναικείας τους φύσης. Ίσως σε κάποια από τα μονοπάτια αυτά βρεις και συ -ως αναγνώστρια- κομμάτια του εαυτού σου.
Το βιβλίο είναι αρκετά συναισθηματικό και φτάνοντας στην τελευταία σελίδα του, θες να πας στη βιβλιοθήκη σου και να ξαναδιαβάσεις όλη τη βιβλιογραφία της Κρίστι από την αρχή!!!
Η άποψή μου:
(γράφει η Γιώτα Βασιλείου)
Έλαβα το συγκεκριμένο βιβλίο ως δώρο κι η αλήθεια είναι ότι βλέποντάς το, στράβωσα λίγο. "Ακόμη ένα copy cat της Αγκάθα" σκέφτηκα και το έβαλα στην άκρη.
Αν και αγαπώ τα βιβλία εποχής και μυστηρίου, το συγκεκριμένο με απώθησε, χωρίς να καταλαβαίνω το γιατί. Τις προάλλες λοιπόν, τελειώνοντας ένα από τα σκληροπυρηνικά θρίλερ που συνηθίζω να διαβάζω, άρχισα να ανακατεύω τη ντάνα με τα αδιάβαστα, για να επιλέξω το επόμενο ανάγνωσμά μου. Μόλις το πέτυχα, καθαρά από περιέργεια, άρχισα να το ξεφυλλίζω. Διάβασα λίγο από την αρχή κι άλλο λίγο κι άλλο λίγο... μέχρι που αισίως, η ώρα είχε πάει 2 το βράδυ κι εγώ είχα ξεπεράσει τα 2/3 του βιβλίου! Πραγματικά, το ταξίδι της Αγκάθα με το Οριάν Εξπρές ήταν έκπληξη για μένα! Όχι μόνο δεν ήταν ένα κακό αντίγραφο βιβλίου της Αγκάθα, αλλά δεν ήταν καν αστυνομικό μυθιστόρημα!!!
Η Άσφορντ -μιμούμενη αρκετά είναι η αλήθεια- το συγγραφικό στυλ της αγαπημένης σε όλους μας συγγραφέως, την "χρησιμοποίησε" ως το κεντρικό πρόσωπο της ιστορίας που έπλεξε. Έτσι λοιπόν, έχουμε την Κρίστι στο Οριάν Εξπρές, να προσπαθεί να ξεπεράσει το πρόσφατο διαζύγιό της, χαρίζοντας στον εαυτό της ένα ταξίδι προς την Βαγδάτη. Κατά την διάρκεια του ταξιδιού της, ο δρόμος της διασταυρώνεται με αυτόν δύο άλλων γυναικών, οι οποίες περνούν κι εκείνες το δικό τους προσωπικό δράμα. Οι τρεις κοπέλες, μέσα από την γνωριμία τους, μοιράστηκαν τον πόνο, τις ανησυχίες, τα άγχη και τα μυστικά τους. Η Άσφορντ επιλέγει να αναφερθεί εκτενώς στις προσωπικές ιστορίες των συνδαιτυμόνων της Κρίστι, ωστόσο είναι αυτονόητο ότι το κεντρικό πρόσωπο της ιστορίας της είναι η Αγκάθα και μόνο αυτή.
Αυτό που με εντυπωσίασε είναι το πώς η συγγραφέας μάς παρουσιάζει την Αγκάθα Κρίστι. Προσωπικά την έχω τοποθετημένη στο υψηλότερο σκαλί του βάθρου, στο απυρόβλητο θα έλεγα. Ποτέ δεν την είχα σκεφθεί ως μια γυναίκα με προβλήματα προσωπικά, οικογενειακά ή άλλου είδους. Η Αγκάθα είναι η Αγκάθα! Τελεία και παύλα. Ωστόσο, με το βιβλίο της η Lindsay Jayne Ashford μας παρουσιάζει μια νέα εικόνα της: αυτή της καθημερινής γυναίκας, της γειτόνισσας, της φίλης, της αδελφής. Μας αναλύει σε βάθος τα συναισθήματά της, την περίσσια αγάπη, την στοργή και το νοιάξιμο που τη διακατέχουν. Μας την συστήνει ξανά... Παιδιά από εδώ η Αγκάθα!
Εξαίσιες επίσης, είναι οι περιγραφές του τρένου. Η πολυτέλεια κι ο πλούτος που το χαρακτήριζαν. Διαβάζοντας ήταν σαν να περιδιάβαινα κι εγώ μαζί τους διαδρόμους του ή σα να καθόμουν στο διπλανό τραπέζι στο κουπέ του εστιατορίου. Η λάμψη από τα χρυσά στολίδια, το κίτρινο φως των λαμπτήρων, το προσωπικό του τρένου ντυμένο σαν τους πιγκουίνους, να πηγαινοέρχεται νευρικά και να εξυπηρετεί τους απαιτητικούς επιβάτες. Αργότερα δε, μας ταξιδεύει στις ερήμους της Βαγδάτης, στα εργοτάξια των ανασκαφών και μας οδηγεί στις τέντες των Βεδουίνων. Γενικά, οι περιγραφές σε όλο το βιβλίο είναι τόσο γλαφυρές και ζωντανές, που θαρρείς και βλέπεις ένα ολόγραμμα. Τα πάντα όλα είναι γραμμένα για να μαγεύουν.
Όσον αφορά στην ανάλυση των συναισθημάτων και την ψυχοσύνθεση των χαρακτήρων που προανέφερα, είναι τόσο όσο. Επαρκείς ώστε ο αναγνώστης να μπορέσει να ενστερνιστεί τα βάσανά τους αλλά χωρίς να ξεπερνά το νοητό όριο, που πιθανόν να το καθιστούσε κουραστικό. Γενικά, χειρίζεται το ψυχογραφικό κομμάτι της δουλειάς με μαεστρία, αποφεύγοντας τις κακοτοπιές.
Εν κατακλείδι, το "Η Αγκάθα στο Οριάν Εξπρές", είναι ένα άρτια δομημένο μυθιστόρημα εποχής, με στοιχεία μυστηρίου και μια κάποια περιπέτεια. Δεν το χαρακτηρίζουν οι φαμφάρες και το μελόδραμα, που συναντάμε συχνά σε βιβλία του είδους. Θα πρέπει να τονίσουμε ότι πρόκειται για ένα μυθιστόρημα το οποίο έχει κοινωνικό χαρακτήρα, μιλάει για τις ανθρώπινες σχέσεις και πόσο αυτές μπορούν να μπλεχτούν. Αν και ακούγεται σαν ένα βιβλίο το οποίο απευθύνεται κυρίως σε γυναίκες, θεωρώ ότι αξίζει και πρέπει να διαβαστεί και από άντρες, γιατί μιλά για καταστάσεις στις οποίες μπορεί να εμπλακεί κάθε άνθρωπος, ανεξαρτήτου φύλου.
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Συγγραφέας: Lindsay Jayne Ashford
Μετάφραση: Χρύσα Σπυροπούλου
Σελίδες: 464
Ημερ. έκδοσης: 06/12/2018
ISBN: 978-618-03-1584-4
Βιογραφικό της συγγραφέως:
Η Lindsay Jayne Ashford (Λίντσεϊ Τζέιν Άσφορντ) µεγάλωσε στο Γουλβεράµπτον, στο Ηνωµένο Βασίλειο. Ήταν η πρώτη γυναίκα που αποφοίτησε από το Queen’s College, στο Κέµπριτζ, στα 550 χρόνια λειτουργίας του. Αφού απέκτησε το πτυχίο της στην Εγκληµατολογία, εργάστηκε ως ρεπόρτερ στο BBC και ως ανεξάρτητη δηµοσιογράφος για πολλές εφηµερίδες και περιοδικά. Έχει τέσσερα παιδιά και σήµερα ζει σε ένα σπίτι µε θέα τη θάλασσα, στη δυτική ακτή της Ουαλίας.
.jpg)
