Βιβλιοάποψη: "Η γυναίκα του Ίσνταλ"

Περίληψη οπισθόφυλλου:

Νορβηγία, χειμώνας 1970: Στο Μπέργκεν το έγκλημα είναι σχεδόν άγνωστη λέξη. Το απανθρακωμένο πτώμα μιας άγνωστης γυναίκας στην κοιλάδα του Ίσνταλ -στην Κοιλάδα του Θανάτου, όπως την αποκαλούν οι ντόπιοι- θα ταράξει την ήσυχη πόλη.

Ο θάνατός της αποτελεί αίνιγμα. Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά αν η γυναίκα αυτοκτόνησε ή αν έπεσε θύμα δολοφονικής ενέργειας. Όσο περνούν οι μέρες, όμως, οι πιθανότητες για τη δεύτερη περίπτωση αυξάνονται. Οι Αρχές βρίσκονται μπροστά σε έναν γρίφο: η γυναίκα είχε φροντίσει να κρύψει την πραγματική της ταυτότητα πίσω από μία ντουζίνα ψεύτικα έγγραφα, μεταμφιέσεις και κωδικοποιημένα σημειώματα, ενώ από τα καψαλισμένα ρούχα που βρίσκονται γύρω της έχουν κοπεί επιμελώς οι ετικέτες. Ταυτόχρονα, η δραστηριότητα ξένων κατασκόπων στην περιοχή, αλλά και μιας ακροδεξιάς οργάνωσης, περιπλέκει ακόμα περισσότερο την έρευνα.

Ο Ρολφ Στόλεσεν, αστυνομικός του τοπικού τμήματος, με τη βοήθεια του Άνερς Φλο, ειδικού πράκτορα του Εγκληματολογικού, θα προσπαθήσει να ανακαλύψει τι τράβηξε τη νεαρή γυναίκα στη μέση του πουθενά και τι προκάλεσε τον θάνατό της. Η προσπάθειά τους να ανακαλύψουν από τι προσπαθούσε να ξεφύγει η άγνωστη θα τους οδηγήσει στην αποκάλυψη ενός καλά φυλαγμένου μυστικού, το οποίο μπορεί και να τους συντρίψει.

Βασισμένο στην πραγματική υπόθεση της γυναίκας του Ίσνταλ, η οποία παραμένει ανεξιχνίαστη εδώ και σχεδόν πέντε δεκαετίες, πρόσφατα διασκευάστηκε σε podcast από το BBC, σε συνεργασία με το κορυφαίο νορβηγικό τηλεοπτικό κανάλι NRK TV.

Η άποψή μου:

(γράφει η Γιώτα Βασιλείου)

Αν και συνηθίζω να διαβάζω με τη σειρά τα βιβλία των συγγραφέων που με ενδιαφέρουν, με τον Βαγγέλη Γιαννίση το πήγα ολίγον ανάποδα. Ξεκίνησα με το πέμπτο του βιβλίο κι εκτός της σειράς με τον επιθεωρητή Άντερς Οικονομίδη. Έτσι είχα την ευκαιρία να διαβάσω κάτι πάρα πολύ καλό αλλά έχασα την ευκαιρία να δω την εξέλιξη του συγγραφέα. Εννοείται βέβαια ότι προσεχώς θα καταπιαστώ εντατικά με την Υπόθεση Άντερς Οικονομίδης και θα επανέλθω με άποψη!

Στο θέμα μας τώρα...

Καταρχήν "Η Γυναίκα του Ίσνταλ" είναι υπαρκτό πρόσωπο. Η ιστορία του Γιαννίση βασίζεται δηλαδή σε πραγματικά γεγονότα. Με ευρηματικό τρόπο και βρίσκοντας μια αληθοφανή εξήγηση, ο Βαγγέλης Γιαννίσης ξεμπλέκει το κουβάρι του φρικτού θανάτου μιας νέας γυναίκας, στην Κοιλάδα του Θανάτου, στη Νορβηγία. Mια υπόθεση η οποία παραμένει στα συρτάρια των Ανεξιχνίαστων Υποθέσεων, εδώ και πάνω από 50 χρόνια.

Η εκδοχή που μας προσφέρει ο συγγραφέας, είναι πολύ δυνατή, αληθοφανής, σφιχτοδεμένη και με ιστορικά παρακλάδια και πρόσωπα που όλοι μας, λίγο ή πολύ, γνωρίζουμε. Αυτό που προσωπικά με εντυπωσίασε, είναι το πόσο καλά κρατάει τις ισορροπίες μεταξύ της πραγματικότητας και της φαντασίας. Της αλήθειας και της μυθοπλασίας. Η πλάστιγγα δεν γέρνει από καμιά πλευρά. Θα μπορούσαν κάλλιστα οι έρευνες της αστυνομίας, να έχουν αυτό ακριβώς το αποτέλεσμα. Να είναι αυτή ακριβώς η λύση του μυστηρίου της Γυναίκας του Ίσνταλ! Επιπλέον να προσθέσω ότι, σε κάθε σελίδα του βιβλίου, είναι εμφανής η έρευνα που έχει γίνει και η μελέτη. Τίποτα δεν μένει μετέωρο και στα πάντα δίνεται μια εξήγηση που στέκει. Έχω διαβάσει κι ακούσει κάποιους να λένε ότι η έκβαση της έρευνας στο βιβλίο του Γιαννίση, είναι ίσως "τραβηγμένη από τα μαλλιά". Μπορεί και να είναι αλλά ας μην ξεχνάμε ότι τα πιο τρελά παιχνίδια τα παίζει η ίδια η ζωή, ως εκ τούτου, τίποτα δεν είναι απίθανο, τίποτα δεν είναι εξωφρενικό! Κι από τη στιγμή που πλέκει το κουβάρι του τόσο αριστοτεχνικά, χωρίς κοιλιές, κενά κι ελαττώματα, για μένα πέτυχε 100% τον στόχο του!

Η πλοκή θα έλεγα πως είναι γρήγορη έως κινηματογραφική, σε κάποια σημεία. Γραμμένο με σύντομα κεφάλαια και με δομή που ακολουθεί τα βήματα καταξιωμένων συγγραφέων, το βιβλίο διαβάζεται εν ριπή οφθαλμού. Το περιβάλλον και ο χρόνος όπου τοποθετείται η ιστορία, είναι την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου, στις ζοφερές κι απόκοσμες πλαγιές της Κοιλάδας του Θανάτου, στη Νορβηγία. Γενικά, η κρύα και σκοτεινή ατμόσφαιρα του βιβλίου χαρακτηρίζει αυτό το εξαιρετικό νουάρ μυθιστόρημα. Προσωπικά, αυτό το στυλ γραφής, δεν το έχω ξανασυναντήσει σε βιβλία Σκανδιναβών συγγραφέων. Αυτά κάνει το Μεσογειακό ταμπεραμέντο του Βαγγέλη Γιαννίση. Δημιουργεί υπέροχα αποτελέσματα! :)

Πλέον των χαρακτηριστικών τα οποία το καθιστούν πολύ ενδιαφέρον αστυνομικό μυθιστόρημα, "Η γυναίκα του Ίσνταλ" έχει και ψυχογραφικό χαρακτήρα. Ο συγγραφέας εμβαθύνει αρκετά στην ψυχοσύνθεση των ηρώων, πρωταγωνιστών και μη και θίγει ευαίσθητα θέματα, όπως η σχέση πατέρα και κόρης/γιου μετά τον χαμό της μητέρας αλλά και τα ηθικά διλήμματα και τις ανησυχίες που διακατέχουν τον καθένα από αυτούς. Αν και οι προσωπικές ιστορίες των χαρακτήρων αναδύονται μέσα από το κουβάρι της αστυνομικής ιστορίας, μοιάζουν να έχουν δική τους ζωή. Να είναι αυτόνομες. Σαν ιστορία μέσα στην ιστορία. Ομολογουμένως το βρήκα εξαιρετικό τρικάκι, το οποίο δεν κούρασε ούτε στο ελάχιστο.

Το μεγάλο μου θέμα ήταν ένα! Τα ονόματα... Σουηδικά, Νορβηγικά, Γερμανικά, Ελληνικά... Πολλά πρόσωπα άρα και πολλά ονόματα. Είχα θέμα να τα παρακολουθήσω, οπότε αναγκάστηκα να κρατώ σημείωση ποιος είναι ποιος. Εν τέλει φυσικά, ο κάθε χαρακτήρας βρήκε τη θέση του στην ιστορία και κανείς δεν ήταν περιττός, ωστόσο, η ύπαρξη τόσο πολλών προσώπων σε μια ιστορία, πάντα με στενοχωρεί πολύ.

Επόμενο προς ανάγνωση "Το μίσος" του ιδίου!

Στοιχεία βιβλίου:

Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ

Κατηγορία: Crime fiction

Συγγραφέας: Βαγγέλης Γιαννίσης

Σελίδες: 408 / Διαστάσεις: 140x205

Ημερ. έκδοσης: 08/05/2019

ISBN: 978-960-605-771-7

Βιογραφικό του συγγραφέα:

Ο Βαγγέλης Γιαννίσης ζει μεταξύ Ελλάδας, Σουηδίας και ΗΠΑ.

Ταξιδεύοντας με το τρένο από το Έρεμπρο προς τη Στοκχόλμη, συνάντησε τυχαία τον επιθεωρητή Άντερς Οικονομίδη. Από εκείνη τη στιγμή και μετά, αποφάσισε να αφηγείται τις ιστορίες του.