Περίληψη οπισθόφυλλου:
Αφηγήσεις καθημερινές, κάποτε σουρεαλιστικές, αποδίδονται με μια λογοτεχνική "μονοκοντυλιά" κι έναν ωμό, στα όρια του κυνικού, ρεαλισμό. Χαμένα όνειρα, ευσεβείς πόθοι, προκαταλήψεις, υποκρισία είναι μερικά από τα θέματα που αναδύονται από τις σελίδες της συλλογής, η οποία αποτελείται από τριάντα έξι αφηγηματικές μικρό-γραφίες.
Ο συγγραφέας εξερευνώντας τις δυνατότητες της μικρής φόρμας αποτυπώνει πότε σε μια σύντομη παράγραφο κι άλλοτε σε εκτενέστερα διηγήματα, σκηνές ενός οικείου μα παραπαίοντος αστικού τοπίου.
Η άποψή μου:
(γράφει ο Χρήστος Αναστασόπουλος)
Πρόκειται για μια υπέροχη συλλογή από μικρά αφηγήματα, κάποια νανο-διηγήματα και λοιπές σε μέγεθος ιστορίες, που μας βάζουν να σκεφτούμε διαφορετικά τις περισσότερες φορές.
Είναι σίγουρα ένα καλογραμμένο και καλοδουλεμένο βιβλίο, με πλούσιο λεξιλόγιο και άψογη χρήση της ελληνικής γλώσσας, που μας μεταφέρει από το παρόν στο παρελθόν και μας αναγκάζει να σκεφτούμε το κοντινό μέλλον. Στα συν είναι επίσης οι διαφορετικές ντοπιολαλιές που έχει χρησιμοποιήσει ο συγγραφέας σε κάποια διηγήματα, τα οποία κάνουν την ανάγνωση πραγματική απόλαυση. Στις ιστορίες αυτές βλέπουμε νέους, παιδιά, μεσήλικες αλλά και γέρους, που τους απασχολεί η ζωή, ο θάνατος, αλλά και η σκληρή καθημερινότητα, που πολλές φορές είναι βάναυση αλλά και μαγική συνάμα.
Μας γνωστοποιεί πως δίνουμε πλέον περισσότερη σημασία στην εικονική πραγματικότητα απ’ ό,τι στη ζωή καθαυτή και κάνουμε σφάλματα, αγνοώντας την κρίση μας έναντι ευτελών εικόνων, που σκοπό έχουν να μας αποπροσανατολίσουν και να μας παρασύρουν. Ο αέναος αυτός αποπροσανατολισμός της σημερινής κοινωνίας, από όλα τα μέσα, είναι σίγουρα κάτι που απασχολεί τον συγγραφέα και θα πρέπει να απασχολεί σοβαρά κι εμάς, γιατί όλα αυτά παρασύρουν τις αισθήσεις μας και μας κάνουν να μπερδεύουμε την πραγματικότητα.
Μας μιλάει για τα όνειρα και την εγκατάλειψή τους με την πρώτη δυσκολία. Βάζει τέλος στο παρελθόν, παρακάμπτει εμπόδια, κοιτάζει μπροστά και μας αναγκάζει να ορίσουμε τη ζωή μας γιατί μας ανήκει. Παρόλα αυτά μας μιλάει για την ματαιότητα της ζωής και τα αντικείμενα που μένουν πίσω όταν εμείς φεύγουμε.
Δεν διστάζει να τα βάλει με ισχυρές κοινωνικές ομάδες και να τις ξεμπροστιάσει. Να αναφέρει τον παραλογισμό του στρατού. Να μας μιλήσει για τον εκφοβισμό και για τις παιδικές πληγές που ποτέ δεν κλείνουν. Για βίτσια, για την ψυχολογία αρρωστημένων ανθρώπων, για τις ιδέες που τους βασανίζουν, αλλά και για πράξεις που δεν μπορούν να εξηγηθούν. Για τη ζωή των μεταναστών, για τα όνειρά τους και την απάνθρωπη συμπεριφορά και εκμετάλλευση που δέχονται από τους δυτικούς. Για την απώλεια μιας μάνας!
Μας φέρνει σε επαφή με άγνωστα έθιμα και μας μιλάει για ανθρώπους που θυσιάζονται για το καλό της οικογένειάς τους. Για μυστικά και ψέματα. Μυστικά που, όταν φανερωθούν, μπορεί να αλλάξουν τη ζωή μας για πάντα. Για τις αντιστάσεις μας που κάμπτονται από τις επιθυμίες μας. Για τα όριά μας!
Κλείνοντας, θα ήθελα να αναφέρω κάτι που ο συγγραφέας άφησε για το τέλος. Πως ποτέ δεν είναι αργά να κάνουμε κάτι που είχαμε υποσχεθεί στον εαυτό μας πως θα κάνουμε. Αν μη τι άλλο, το αξίζουμε. Το χρωστάμε στον εαυτό μας.
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Συγγραφέας: Αλέξανδρος Κεφαλάς
Σελίδες: 132 / Διαστάσεις: 10Χ21
Ημερ. έκδοσης: Οκτώβριος 2017
ISBN: 978-618-83410-0-5
Βιογραφικό του συγγραφέα:
Ο Αλέξανδρος Κεφαλάς γεννήθηκε στην Αθήνα το 1977. Είναι απόφοιτος του Αμερικάνικου Κολλεγίου της Ελλάδας στον τομέα της Ιστορίας της Τέχνης. Έχει εργασθεί ως επιμελητής έκθεσης σε γκαλερί των Αθηνών και παράλληλα έχει ασχοληθεί με τη διδασκαλία της Ιστορίας της Τέχνης. Στα ελληνικά γράμματα εμφανίστηκε το 2007. Υπήρξε συνεργάτης του λογοτεχνικού fanzin Αστυδρόμος. Έχει γράψει και εκδώσει ιστορικά & σύγχρονα μυθιστορήματα, διηγήματα, ποίηση, παραμύθι.
Έργα του λογοτέχνη: "Γλυκό κυδώνι" (εκδ. Τσουκάτου, 2013), "Άπολις" (εκδ. Οδός Πανός, 2013), "Ιερό πάθος" (εκδ. Άπαρσις, 2013), "Επικίνδυνες συνδέσεις" (εκδ. Άπαρσις, 2011), "Η Αγγλίδα κυρία" (εκδ. Διόπτρα, 2007).
