Περίληψη οπισθόφυλλου:
Ο εννιάχρονος Όσκαρ Σελ δεν έχει καμία σχέση με τους συνομηλίκους του. Είναι πολυτάλαντος και πολυπράγμων: εφευρέτης, ερασιτέχνης εντομολόγος, ειρηνιστής, επιστολογράφος, μουσικός κρουστών, δεινός τεχνίτης οριγκάμι, ντετέκτιβ και χορτοφάγος.
Όταν ο πατέρας του σκοτώνεται κατά την επίθεση στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου την 11η Σεπτεμβρίου του 2001, ο Όσκαρ ξεκινάει μια περιπλάνηση στους πέντε δήμους της Νέας Υόρκης, με σκοπό να διαλευκάνει το μυστήριο που κρύβει το κλειδί που ανακαλύπτει στην ντουλάπα του πατέρα του.
Μέσα από αυτή την αναζήτηση, ο Όσκαρ θα έρθει σε επαφή με διάφορους ανθρώπους και θα γνωρίσει, έστω για λίγο, τις ζωές τους. Θα εξερευνήσει επίσης το τραύμα της 11ης Σεπτεμβρίου μέσα απ’τους βομβαρδισμούς της Δρέσδης και της ρίψης της ατομικής βόμβας στη Χιροσίμα, για να καταλήξει σ’ένα προσωπικό ταξίδι που θα τον φέρει πιο κοντά στην ηρεμία και στη γαλήνη που τόσο πολύ αποζητά...
Η άποψή μου:
Ο Όσκαρ, είναι ένα εξαιρετικά σπάνιο αγόρι, που δεν έχει καμία σχέση με τους συνομήλικούς του, μιας που είναι εφευρέτης, εντομολόγος, ειρηνιστής, χορτοφάγος και αρκετά άλλα πράγματα που αναγράφονται πάνω στην κάρτα του! Ο πατέρας του Όσκαρ ήταν ένα από τα θύματα της 11ης Σεπτεμβρίου και αυτό από μόνο του, εκτός από φοβερό, είναι κι αρκετά άδικο για ένα εννιάχρονο παιδί, που πάντα θα έχει ανάγκη τον πατέρα του. Μια μέρα όμως, ανακαλύπτει ένα κρυμμένο κλειδί στην ντουλάπα του πατέρα του και τότε ξεκινά μια οχτάμηνη περιπλάνηση στην Νέα Υόρκη ώστε να ανακαλύψει σε ποια κλειδαριά ανήκει και τι ξεκλειδώνει.
Πρόκειται για ένα εξαιρετικά ευφυές έργο, με ιστορίες που εναλλάσσονται η μια της άλλης κι όλες μαζί συνθέτουν αυτό το πραγματικά ενδιαφέρον μυθιστόρημα, που είναι αστείο, συγκινητικό, γριφώδες, ιδιοφυές και πάνω απ’όλα, συγκλονιστικό! Από τη Νέα Υόρκη μεταφερόμαστε στη βομβαρδισμένη -από την ατομική βόμβα- Χιροσίμα και την επίσης βομβαρδισμένη Δρέσδη. Η ιστορία είναι πρωτότυπη και το είδος γραφής εξίσου το ίδιο, καθώς δεν το έχω συναντήσει αλλού μέχρι στιγμής. Υπάρχουν κενές σελίδες -προφανώς για να τις συμπληρώσουμε όπως εμείς επιθυμούμε με δικές μας σκέψεις- σελίδες με φωτογραφίες, σελίδες με μια ή μερικές λέξεις, που κατά τη γνώμη μου κλιμακώνουν ή αποσυμφορίζουν τα συναισθήματα που μας δημιουργούνται διαβάζοντας το βιβλίο, καθώς και σελίδες με λέξεις κυκλωμένες από κόκκινο στυλό... Τα μαθήματα-διδάγματα είναι αμέτρητα και θα προσπαθήσω να σας αναφέρω μερικά, μέσα από τα λόγια των ηρώων του.
Πολλές φορές είμαστε χαμένοι και ψάχνουμε κάποιον να μας καθοδηγήσει, όμως η αναζήτηση αυτή από μόνη της είναι ωφέλιμη, γιατί μας ωθεί ώστε να γνωρίσουμε καλύτερα τον ίδιο μας τον εαυτό.
«Μπορείς τουλάχιστον να μου πεις αν είμαι στο σωστό δρόμο;» Ο μπαμπάς σήκωσε τους ώμους. «Μα αν δεν μου λες τίποτα, πώς θα ξέρω αν τα πηγαίνω καλά;»
«Αν το δεις από μια άλλη σκοπιά, πώς είναι δυνατόν να μην τα πηγαίνεις καλά;»
Ο Όσκαρ έχει την τύχη να συναντήσει ανθρώπους με μοναδικές ιστορίες και να συγχρωτιστεί με πραγματικά σπουδαίους ανθρώπους, όπως ο Στίβεν Χόκινγκ, που θα τον διδάξουν το ψυχικό μεγαλείο.
Ο συγγραφέας θίγει συνεχώς θέματα που μας ταλανίζουν σήμερα, όπως η κατάθλιψη, το κλείσιμο στον εαυτό μας, την απογοήτευσή μας από τους ανθρώπους γενικά, την ανάγκη μας για απομόνωση και άλλα θέματα που συνήθως περνούν απαρατήρητα στους περισσότερους από εμάς. «...για τους γέρους που δεν κάνουν τίποτα όλη μέρα επειδή κανείς δεν θυμάται να τους κάνει παρέα και ντρέπονται να ζητήσουν από άλλους να τους κάνουν παρέα» μάς λέει, μεταξύ άλλων, ο μικρός Όσκαρ.
Μας μιλάει για το υπέροχο μάρκετινγκ, που μας αναγκάζει να ξοδεύουμε σε άχρηστα προϊόντα. «Πήγα και αγόρασα λίγο τόνο σήμερα το πρωί με κουπόνια από την εφημερίδα. Δίνουν πέντε κονσέρβες στην τιμή των τριών. Φοβερή ευκαιρία! Και να φανταστείς πως ούτε καν μου αρέσει ο τόνος».
Μας αναφέρει πως είμαστε ασήμαντοι, όσο ένας κόκκος άμμου στην έρημο Σαχάρα, αλλά και τόσο σημαντικοί, σαν θεοί, που αν μετακινήσουμε αυτό τον κόκκο άμμου, στην ουσία αλλοιώνουμε την όποια μορφή του σύμπαντος. Ακόμη, πως έχουμε σταματήσει να λέμε αυτό που σκεφτόμαστε γιατί φοβόμαστε τι εικόνα θα δώσουμε στον άλλο, με αποτέλεσμα να παίζουμε ένα συνεχές θέατρο.
Όταν ένας γέρος συναντά ένα παιδί, ανταλλάσσουν πληροφορίες και ιστορίες. Μαθαίνουν και οι δυο, οπότε μονάχα όφελος μπορεί να υπάρξει από αυτό και έτσι από τη μια να διδαχτεί ένα παιδί και από την άλλη να αποκτήσει παρέα ένας γέρος. Το θέμα είναι πως στο μυαλό μας έχουμε πολύ συγκεκριμένες και τακτοποιημένες εικόνες για τον πόλεμο ή τους όποιους πολέμους, μέχρι που έρχεται ο συγγραφέας και μας τα ανατρέπει όλα, με τις σοκαριστικές σκηνές που μας περιγράφει.
Και θα κλείσω με κάποια λόγια του συγγραφέα που είναι σπουδαία και κατά τη γνώμη μου θα πρέπει να μην τα ξεχνάμε ποτέ.
«Πάμε και σκοτώνουμε ο ένας τον άλλο δίχως κανένα σκοπό! Πόλεμος που διεξάγεται από την ανθρωπότητα κατά της ανθρωπότητας και θα τελειώσει μόνο όταν δεν θα έχει μείνει κανείς να πολεμήσει. Η ζωή είναι πιο τρομακτική από τον θάνατο. Συνέχισε να σκέφτεσαι. Οι σκέψεις με κρατούσαν ζωντανό. Μα τώρα είμαι ζωντανός κι οι σκέψεις με σκοτώνουν. Λίγες ώρες προτού τα χάσω όλα, τα είχα όλα. Εκατό χρόνια χαράς μπορούν να σβήσουν σε ένα και μόνο δευτερόλεπτο.»
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Συγγραφέας: Τζόναθαν Σάφραν Φόερ
Μετάφραση: Ελένη Ηλιοπούλου
Επίμετρο: Μαριλένα Αστραπέλλου
Σελίδες: 448
Ημερ. έκδοσης: 26/01/2018
ISBN: 978-960-04-4796-5
Ο Τζόναθαν Σάφραν Φόερ γεννήθηκε το 1977 στην Ουάσινγκτον. Έχει γράψει τα μυθιστορήματα "Όλα έρχονται στο φως" (Κρατικό Βραβείο Εβραϊκής Λογοτεχνίας και Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Συγγραφέα της εφημερίδας Guardian), "Εξαιρετικά δυνατά και απίστευτα κοντά" και "Εδώ είμαι". Έχει γράψει επίσης το "Τρώγοντας ζώα", όπου συνδυάζει τη δοκιμιακή γραφή με την επιτόπια έρευνα, καθώς και το μυθοπλαστικό κολάζ "Tree of Codes", βασισμένος στη συλλογή διηγημάτων "Οδός κροκοδείλων" του Μπρούνο Σουλτς. Το 2001 επιμελήθηκε το "Α Convergence of Birds: Original Fiction and Poetry Inspired by the Work of Joseph Cornell", έναν φόρο τιμής στο έργο του Αμερικανού αβάν γκαρντ καλλιτέχνη και γλύπτη Τζόζεφ Κορνέλ (1903-1972). Το 2007 συμπεριλήφθηκε στον κατάλογο με τους καλύτερους νέους Αμερικανούς συγγραφείς του περιοδικού Granta. Έχει κερδίσει πολυάριθμα βραβεία, ενώ τα έργα του έχουν μεταφραστεί σε τριάντα έξι γλώσσες σε ολόκληρο τον κόσμο. Ζει στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης. Από τις εκδόσεις Kέδρος ετοιμάζεται το τελευταίο του μυθιστόρημα με τον τίτλο "Εδώ είμαι" ("Here I Am"). Επίσης, θα κυκλοφορήσουν σε επανέκδοση το μυθιστόρημα "Όλα έρχονται στο φως" και το δοκίμιο "Τρώγoντας ζώα".
