Περίληψη οπισθόφυλλου:
«Η Σοφία... κρατηθείσα από την 7/3/1945 απολύεται σήμερον δυνάμει του... Αθήνα, Πέμπτη 12/04/1951». Τρεις μελανές αράδες όλες κι όλες τα ατελείωτα μερόνυχτά της στη φυλακή. Μια σφραγίδα στρογγυλή με υπογραφή πάνω της, τα κλειδιά της ελευθερίας της. Και το μυαλό της γυρίζει πίσω...
28η Οκτωβρίου 1940. Η καμπάνα αρχίζει να χτυπά ασυνήθιστα γρήγορα. Η οικογένεια της Σοφίας εγκλωβίζεται στις Μυρτιές, ένα μικρό χωριό του Κιλκίς, καθώς όλα τα μεταφορικά μέσα επιτάσσονται. Ο πόλεμος ξεσπά, μα η μοίρα της Σοφίας ακολουθεί μελανότερη πορεία. Ο Αφέντης της περιοχής θέλει να την κάνει γυναίκα του και την αρπάζει με τη βία. Σύμμαχοί του ο πόλεμος και τα σφραγισμένα από φόβο στόματα των κατοίκων. Έκτοτε, οι βιασμοί και οι ταπεινώσεις είναι οι μόνιμοι επισκέπτες της ζωής της. Εγκλωβισμένη και μόνη, υπομένει τα πάντα. Όμως η Σοφία είναι αγωνίστρια και η ψυχή της δεν μπορεί να δεχτεί κανενός είδους κατακτητή. Μοναδικός της σύμμαχος, η αγάπη. Μια αγάπη κι από το θάνατο πιο δυνατή. Παλικάρια από όλα τα μέρη της Ελλάδας καταφτάνουν στο μέτωπο για να πολεμήσουν τον κατακτητή. Η αντιστασιακή ομάδα Εμπρός αναλαμβάνει δράση στην περιοχή του Κιλκίς. Ανάμεσά τους κι εκείνος... Εικόνες φρίκης και δυστυχίας εκτυλίσσονται μπροστά στα μάτια τους, μα των γενναίων το φρόνημα δεν κάμπτεται ποτέ. Η Σοφία κρατά στα χέρια της την τύχη του χωρίς να το γνωρίζει. Ώσπου έρχεται η στιγμή που πρέπει να επιλέξει. Οι κρεμάλες στήνονται στην πλατεία του χωριού, τα όπλα είναι έτοιμα να στείλουν τη σφαίρα κατ’ ευθείαν στην καρδιά του...
Ο πόνος δεν έχει φωνή. Μια υπόσχεση που γίνεται κραυγή, βγαίνει από τα χείλη της. «Περίμενέ με, θα γυρίσω...»
Η άποψή μου:
Θεωρώ ότι οι αράδες που ακολουθούν, αντιπροσωπεύουν το βιβλίο απόλυτα: "Είναι κάποιες φορές στη ζωή, που οι άνθρωποι, όσο πλούσιο λεξιλόγιο κι αν έχουν, δεν μπορούν ν’αρθρώσουν κουβέντα. Δεν υπάρχουν λέξεις κατάλληλες, που ν’απορροφούν από μόνες τους τους κραδασμούς της απελπισίας και του πόνου, λόγια που να μπορούν να σηκώσουν το βάρος της σημασίας τους χωρίς να κόβουνε στα δύο την ψυχή..."
Και όμως, η Σοφία -η ηρωίδα του βιβλίου- είναι μια γυναίκα που βιώνει πληθώρα δραματικών γεγονότων κι αυτό γιατί για δύο φορές στη ζωή της βρίσκεται στον λάθος τόπο, τη λάθος στιγμή. Ένα κορίτσι πολλά υποσχόμενο, γεμάτο όνειρα. Ένα κορίτσι ερωτευμένο που βιώνει την απόλυτη αγάπη και είναι έτοιμη να μιλήσει στον πατέρα της γι'αυτή. Η ζωή όμως έχει άλλα σχέδια για το μέλλον της. Κι ενώ είναι καλεσμένη σε ένα γάμο, αυτό το κάλεσμα θα αποβεί μοιραίο για την πορεία της.
Ευτυχώς που η ζωή δεν έχει μόνο κακούς δράκους αλλά και όμορφους αγγέλους, καλές νεράιδες και η Σοφία αφήνει εκεί για λίγο τα δάκρυά της. Βρίσκει την ευκαιρία να ξεκουράσει την ψυχή της δίπλα τους. Η ζωή όμως δεν σταματά εκεί. Γιατί πάλι θα βρεθεί στον λάθος τόπο, τη λάθος στιγμή...
Υπάρχει μία φιγούρα, για την οποία νιώθω πως πρέπει να μιλήσω. Δεν είναι άλλη από τον Στέφανο. Ένας δάσκαλος υπόδειγμα, ένας νέος γεμάτος όνειρα και αγάπη για τη ζωή. Με ιδανικά, όπως το να πολεμήσει για την πατρίδα του μέχρι θανάτου...
Θα δούμε έθιμα και ιστορικά στοιχεία. Θα ταξιδέψουμε στην Αθήνα, τις Μυρτιές και μέσα σε όλα αυτά θα δούμε πόση μεγάλη δύναμη έχει η αγάπη. Δεν θα σας πω αν στο τέλος έρχεται η κάθαρση που όλοι περιμένουμε. Θα σας πω όμως, πως αυτή η ιστορία αξίζει να διαβαστεί και σίγουρα θα σας συγκινήσει...
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Συγγραφείς: Έφη Καγξίδου, Λίνα Σπεντζάρη
Σελίδες: 502
Ημερ. έκδοσης: Ιούνιος 2018
ISBN: 978-618-524-016-5
Η Έφη Καγξίδου ζει στη Θεσσαλονίκη.
Το 2013 εξέδωσε την πρώτη της ποιητική συλλογή με τίτλο «Από τον εξώστη της ψυχής μου». Το έργο αυτό με απόφαση του Πατριαρχείου πρωτοκολλήθηκε και τοποθετήθηκε στη βιβλιοθήκη του Μεγάλου Βασιλείου. Ποιήματά της έχουν δημοσιευτεί σε πολλά περιοδικά.
Από τις εκδόσεις Έξη κυκλοφορεί το πρώτο τους μυθιστόρημα με τίτλο «Ούτε η μάνα μου», η αληθινή ιστορία της οικογένειας της Έφης Καγξίδου.
.jpg)
