Περίληψη οπισθόφυλλου:
Βερολίνο, 1933: Ο Χίτλερ ανεβαίνει στην εξουσία και οι ναζί αρχίζουν το φρικιαστικό έργο τους. Ο πόλεμος είναι προ των πυλών.
Η νεαρή Βρετανίδα ηθοποιός Κλάρα Βάιν εγκαταλείπει την πατρίδα της προκειμένου να κάνει κινηματογραφική καριέρα στα περιβόητα στούντιο Ufa του Βερολίνου. Αρχικά δεν αντιλαμβάνεται τον εφιάλτη που πλησιάζει.
Δύο σημαντικές όμως γνωριμίες που θα κάνει στην πρωτεύουσα της νέας Γερμανίας που απεργάζονται οι ναζί θα της αλλάξουν τη ζωή. Η πρώτη είναι η Μάγκντα Γκέμπελς, σύζυγος του υπουργού Προπαγάνδας του Τρίτου Ράιχ, η οποία την εισάγει σε έναν κύκλο που αποτελείται από συζύγους αξιωματούχων των ναζί. Ο δεύτερος σημαντικός άνθρωπος που θα γνωρίσει είναι ο Λίο Κουίν, ένας Βρετανός που εργάζεται στο Γραφείο Ελέγχου Διαβατηρίων της βρετανικής πρεσβείας. Ο Λίο θέλει να χρησιμοποιήσει την Κλάρα προκειμένου να συλλέξει από πρώτο χέρι πληροφορίες σχετικά με την ελίτ των ναζί, στην πορεία όμως ερωτεύεται παράφορα την όμορφη ηθοποιό.
Όταν η Μάγκντα Γκέμπελς αποκαλύπτει στην Κλάρα ένα ανείπωτο μυστικό και της αναθέτει να φέρει εις πέρας μια επικίνδυνη αποστολή, η Κλάρα καταλαβαίνει τους κινδύνους που την απειλούν και καλείται να επιλέξει ανάμεσα στην αγάπη και στο καθήκον.
Η άποψή μου:
(γράφει η Δήμητρα Παπαναστασοπούλου)
Ένα ατμοσφαιρικό μυθιστόρημα, που βηματίζει ανάμεσα στη μυθοπλασία και την πραγματικότητα. Μια τέλεια αναβίωση του Βερολίνου της δραματικής δεκαετίας του 1930, με πολλές ιστορικές λεπτομέρειες, έντεχνα τοποθετημένες, κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη, ανατριχιάζοντάς τον με την κλιμάκωση της ενδυνάμωσης του ναζισμού.
Το story σ’αυτό το πρώτο βιβλίο -το έργο θα αποτελέσει πενταλογία- δεν έχει αναπτυχθεί πλήρως, μοιάζει αβέβαιο και σαν να προσπαθεί να προσανατολισθεί.
Η σύζυγος του προσφάτως εκλιπόντος Φίλιπ Κερρ πατά γερά στα βήματά του, δίνοντας το δικό της γυναικείο άγγιγμα στο Βερολίνο, την πόλη της δικής του αστυνομικής τριλογίας, παρουσιάζοντας τις συζύγους των παντοδύναμων Ναζί δίπλα στη νεαρή -αρκετά επιπόλαιη, εκ πρώτης όψεως, ηρωίδα της.
Εξαιρετική στις λεπτομέρειες, ασχολείται αρκετά με όλους τους χαρακτήρες, με ζωντανές κι ενδιαφέρουσες περιγραφές κατοικιών και δημόσιων κτηρίων. Ωστόσο, αφήνει σκιές όταν ένας στενός συνεργάτης του Γκέμπελς χαρίζει τη ζωή στην ηρωίδα, ενώ όλοι μας γνωρίζουμε τον ναζιστικό μονοκόμματο τρόπο αφοσίωσης στον σκοπό τους. Απογοητεύει, όταν αποκαλύπτει ένα επικίνδυνο μυστικό, αλλά όταν το θέμα κοντεύει στην κορύφωσή του, το αφήνει να διαλυθεί και δεν ασχολείται όσο θα έπρεπε, όσο περιμένουμε για να δούμε τις αντιδράσεις μιας πραγματικής προσωπικότητας του καιρού.
Όσο για το τέλος του πρώτου βιβλίου, θα μπορούσε κάλλιστα να συμβεί πριν το ατελείωτο νέο κεφάλαιο που αρχίζει στις τελευταίες λίγες σελίδες, χωρίς να προσφέρει κάτι ιδιαίτερο, χωρίς να μας αφήνει σε αγωνία. Προσωπικά, περιμένω τα επόμενα για μια πληρέστερη εικόνα, ευελπιστώντας σε κάτι αξιόλογο. Αν μη τι άλλο, το χρονικό πλαίσιο είναι αβανταδόρικο!
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ:
Το κόκκινο επικρατούσε παντού, από το βελούδο των καθισμάτων μέχρι τη δαμασκηνή επένδυση των θεωρείων και τα καπέλα των επίχρυσων φωτιστικών στον τοίχο. Ήταν σαν να βρισκόσουν μέσα σε μια λαμπερή βαθυκόκκινη σπηλιά. Μέσα στη σκοτεινή, παλλόμενη καρδιά του ναζιστικού καθεστώτος.
Μπροστά της σειρές από άντρες παρακολουθούσαν με βλοσυρή αποφασιστικότητα τη σκηνή. Ο λυρισμός του ερωτικού τραγουδιού της ντίβας έδειχνε να τους αφήνει ασυγκίνητους. Έμοιαζε περισσότερο με ανθρώπους που παρακολουθούσαν δημόσια εκτέλεση παρά όπερα. Ήταν θαύμα που η μαντάμ Μπετερφλάι κατάφερνε να συνεχίζει να τραγουδάει. Ο Χίτλερ, φυσικά, ήταν στη μέση, με τον Γκέρινγκ και τον Ρούντολφ Ες. Ο Ες, που είχε πρόσωπο νεκροθάφτη και σφιγμένο σαγόνι, χώριζε τον Γκέρινγκ από τον Γκέμπελς, εμφανώς προσχεδιασμένα. Η Κλάρα εντόπισε τον Βάλτερ Μπάουερ, στριμωγμένο μερικές σειρές πιο πίσω, μαρμαρωμένο από τη βαριεστημάρα. Οι άντρες φορούσαν την πλήρη στολή τους, διακοσμημένη με κορδόνια, μετάλλια και περιβραχιόνια με τη σβάστικα. Οι γυναίκες φορούσαν τη δική τους στολή, βραδινή τουαλέτα και ασορτί κοσμήματα. Η Φράου Φον Ρίμπεντροπ φορούσε στενό πράσινο φόρεμα με σμαράγδια σε μέγεθος καρυδιού και στα δεξιά της καθόταν η Μάγκντα με βυσσινιά τουαλέτα, με τα μαλλιά σαν ανοιχτόχρωμη φλόγα να φωτίζουν το πρόσωπό της και ένα σφιχτό κολιέ με ρουμπίνια στο λαιμό, που από μακριά έδειχνε λες και κάποιος της είχε κόψει το λαρύγγι.
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Τίτλος πρωτοτύπου: Black Roses
Συγγραφέας: Jane Thynne
Μετάφραση: Φίλιππος Χρυσόπουλος
Σελίδες: 536 / Διαστάσεις: 14 Χ 20,6
Ημερ. έκδοσης: 2016
ISBN: 978-960-04-4721-7
Βιογραφικό της συγγραφέως:
Η Jane Thynne είναι συγγραφέας, δημοσιογράφος και ραδιοφωνική παραγωγός. Γεννήθηκε το 1961 και σπούδασε αγγλική λογοτεχνία στο St Anne’s College της Οξφόρδης. Έχει εργαστεί ως δημοσιογράφος στο ραδιόφωνο του BBC, καθώς και στις εφημερίδες The Sunday Times, The Daily Telegraph και The Independent.
Το πρώτο της μυθιστόρημα με τίτλο "Patrimony" κυκλοφόρησε το 1997. Μέχρι σήμερα έχει εκδώσει οκτώ βιβλία. Από τις εκδόσεις Κέδρος κυκλοφορούν τα μυθιστορήματά της "Μαύρα ρόδα" (2016) και "Άνθη του χειμώνα" (2017). Ήταν παντρεμένη με τον συγγραφέα Φίλιπ Κερ.
.jpg)
