Περίληψη οπισθόφυλλου:
Με τα κείμενα δεν αναμετριέσαι. Τα αφήνεις να σε πλησιάσουν όπως το αγρίμι που ξεπροβάλλει απ’τα δέντρα και στέκεις ήρεμος στα γόνατα. Χαμηλώνεις την ψυχή σου και αλλάζεις ανάσες. Τεντώνεις το χέρι δίχως κουβέντα, μήπως και το χαϊδέψεις. Αν το τρομάξεις θα φύγει, αν τρομάξεις θα σε καταπιεί. [...] Εκεί μόνο θα σε βρεις. Εκεί που θα γράφεις χωρίς δισταγμό. Εκεί που μιλάς γι’αυτά, μας μιλάς για όλα.
Και εμείς θα διαβάζουμε ό,τι απέμεινε· όχι όσα δαψιλώς υπονοείς. Μόνο για εκείνα που βρήκαν τον χρόνο τους και πότισαν εκτός απ’την ψυχή σου και τις ανάσες μας.
-Να υπάρχεις, ρε γαμώτο· να γράφεις όμως.
Είκοσι επτά αφηγήσεις που ξεκινούν απ’τα κείμενα και τελειώνουν στη γραφή. Ανάμεσά τους ένας κόσμος ολόκληρος, που όσες φορές κι αν γράψεις για αυτόν, δεν αρκούν οι λευκές σελίδες για να το πιστέψεις.
Η άποψή μου:
(γράφει ο Χρήστος Αναστασόπουλος)
Σε αυτό το βιβλίο υπάρχουν οι σκέψεις, οι αγωνίες και οι προβληματισμοί του συγγραφέα, για οτιδήποτε συμβαίνει στην καθημερινή ζωή. Είναι μια καταγραφή της προσωπικής του μάχης: παλεύει συνεχώς με τις λέξεις και τη δυναμική τους, τη σκέψη, το συνειδητό και το υποσυνείδητο, ίσως και με την πολιτική ορθότητα. Η γλώσσα είναι σύγχρονη, ανυπότακτη, άφοβη. Ο συγγραφέας παίζει με την ελληνική γραφή, συνεχώς με τις λέξεις και τους κανόνες της, ενώ αρκετές φορές υπάρχει έντονος λυρισμός.
Κάποια διηγήματα ή άναρχα ποιήματα (σ.σ. τα ονόμασα έτσι γιατί δεν ταιριάζουν με τις συνηθισμένες νόρμες), χρειάζονται δεύτερη ή και τρίτη ανάγνωση, ώστε να ξεπεράσουμε το προφανές και να εμβαθύνουμε. Τότε ίσως συνταιριάξουμε τις σκέψεις του συγγραφέα με τις δικές μας.
Ο Γιώργος Σπυράκης μάς μιλάει για τα όνειρα, τις φιλοδοξίες και τη δύναμη που έχει ο κάθε άνθρωπος να εγκλωβίζει ή να απεγκλωβίζει τον εαυτό του από την πραγματικότητα. Τονίζει τις αξίες και την αξιοπρέπεια. Το πάθος, που μας οδηγεί πολλές φορές σε λάθος. Μα, τι κι αν τα λάθη ξαναγίνουν, σκοπός είναι να ζήσουμε χωρίς κάποιους κανόνες ή περιορισμούς, τουλάχιστον στον έρωτα. Τον έρωτα που φοβόμαστε και κάνουμε πολλές φορές συγχυσμένες πράξεις, καθώς μπερδεύουμε την αγκαλιά, το φιλί, τον έρωτα με την αγάπη. Όλες εκείνες τις αμέτρητες σκέψεις.
-Τι σκέφτεσαι; Τη ρώτησε.
-Όσα δε μου λες.
Μας αναφέρει τις άσχημες σκέψεις που μας στοιχειώνουν, εν αντιθέσει με τις καλές που έρχονται και φεύγουν. Μας προτρέπει να μην αναμοχλεύουμε τα λάθη που έχουμε κάνει στο παρελθόν, μα να σταθούμε απέναντί τους, να ορθώσουμε παράστημα, να τα αντιμετωπίσουμε και να τα αφήσουμε εκεί όπου ανήκουν.
Θα κλείσω με μια παράγραφο του συγγραφέα που μου άρεσε πολύ.
"Η μάχη είναι στον νου, κι ας μην μπορεί κανείς να φτάσει. Σαν την ψυχή που δεν αφομοιώνεται, παρά μόνο ξεγλιστρά στην τελευταία εκπνοή· έτσι είναι με τον νου."
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Συγγραφέας: Γιώργος Σπυράκης
Σελίδες: 92 / Διαστάσεις: 14Χ21
Ημερ. έκδοσης: 30/10/2017
ISBN: 978-618-82421-7-3
Βιογραφικό του συγγραφέα:
Ο Γιώργος Σπυράκης είναι απόφοιτος του Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών «Δημιουργικής Γραφής» του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας και εργάζεται ως δικηγόρος στην Αθήνα. Γράφει διηγήματα και μυθιστορήματα, αρθρογραφεί σε sites και blogs, αναζητώντας κάτι απ’τα παιχνίδια του νου μας. Είναι ο επιστημονικά υπεύθυνος και συντονιστής για το τμήμα δημιουργικής γραφής στο ΣΔΕ φυλακών Κορυδαλλού, όπου και διδάσκει στους μαθητές-κρατούμενους δημιουργική γραφή. Η πρώτη του συλλογή διηγημάτων κυκλοφορεί με τίτλο: «Pequeñas fobias-Μικρές φοβίες». Από τη Libron Εκδοτική κυκλοφορεί και το μυθιστόρημα με τίτλο «ε.σύ» [2016] και η συλλογή αφηγημάτων με τίτλο «Δεκαεπτά φορές» [2017].
Επικοινωνήστε με τον συγγραφέα στο e-mail του.
.jpg)
