Περίληψη οπισθόφυλλου:
ΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΥΜΒΕΙ σὲ κάποιον ποὺ ἐπιθυμεῖ νὰ ἐπισκεφτεῖ πόλεις στὶς ὁποῖες δὲν ἔχει πάει ποτὲ πρίν; Τί συμβαίνει μὲ ὅσους μένουν πίσω καὶ δὲν ταξιδεύουν; Οἱ ἥρωες τοῦ βιβλίου, μανιώδεις ἀναγνῶστες, διαβάζουν καὶ περιμένουν, γράφουν καὶ σβήνουν, μαθαίνουν ξένες γλῶσσες καὶ περιμένουν, κεντοῦν καὶ ξηλώνουν. Ἀποτελοῦν παραλλαγὲς ἑνὸς ἥρωα ποὺ διεκδικεῖ ξανὰ καὶ ξανὰ τὴ θέση του στὴν ἀφήγηση ἢ μήπως πρόκειται γιὰ ἕναν ἀκόμη συγγραφέα ποὺ ἀδυνατεῖ νὰ βγάλει ἕνα διαβατήριο καὶ δὲν γνωρίζει πῶς νὰ φτιάξει μιὰ βαλίτσα; Στὴν κόλαση τέτοιων συγγραφέων τί καίγεται γρηγορότερα, μιὰ καρδιὰ ἢ ἕνας χάρτης;
Τὰ ὀκτὼ κείμενα ποὺ συνθέτουν τὸ σπονδυλωτὸ ἀφήγημα Κύριος Πηνελόπη μιλοῦν γιὰ τὸν παρασιτισμὸ στὴ λογοτεχνία, γιὰ τὴ γραφὴ ὡς παλίμψηστο ἢ ὡς ψηφιδωτό, γιὰ τὰ δίπολα ταξίδι-ἀκινησία, δυστοκία-ψευδοκύηση, γιὰ τὴ γλώσσα ὡς εἰσιτήριο, γιὰ τὶς αἰσθήσεις ὡς διαβατήριο (συχνὰ πλαστό).
Γιατί νὰ θέλει κάποιος νὰ γίνει συγγραφέας, ἂν δὲν μπορεῖ νὰ γράψει ἕνα βιβλίο βιβλιοκτόνο; Ὁ Κύριος Πηνελόπη θὰ μποροῦσε νὰ ἐκληφθεῖ καὶ ὡς μιὰ ἀντιστροφὴ τῆς Μεταμόρφωσης τοῦ Κάφκα («Ὅταν τὸ ἀσημόψαρο ξύπνησε ἕνα πρωινὸ ἀπὸ ὄνειρο κακό, βρέθηκε στὸ κρεβάτι του μεταμορφωμένο σὲ ἀνήμπορο συγγραφέα») ἤ, στὴ χειρότερη περίπτωση, θὰ μποροῦσε νὰ χρησιμεύσει ὡς μέσο ἐξόντωσης ἀσημόψαρων.
-Ε. Γ.-
Η άποψή μου:
(γράφει ο Θανάσης Σταυρόπουλος)
Κάποια στιγμή, σε όσους διαβάζουν -κι εννοώ αυτούς που διαβάζουν αρκετά- θα πέσουν στα χέρια τους βιβλία, που θα τους κάνουν να απορήσουν. Να τα αμφισβητήσουν. Να μην τα καταλάβουν πιθανόν.
Και είναι αποδεκτό κάτι τέτοιο και εντελώς αναγνωρίσιμο. Κανείς συγγραφέας όσο και αν είναι -ή να θεωρεί τον εαυτό του ή να τον θεωρούν κριτικές, κριτικοί, βραβεία κ.λ.π.- σπουδαίος και σημαντικός, δεν θα μπορέσει να γοητεύσει ολοκληρωτικά το κοινό. Θα μου πείτε αυτό είναι το ζητούμενο; Αυτό είναι το μείζον και σημαντικό στην Τέχνη;
Όχι δεν είναι, αλλά και είναι! Το χρηματιστήριο της Τέχνης λοιπόν -πωλήσεις βιβλίων, αξίες πινάκων, αριθμός εισιτηρίων σε παραστάσεις και ταινίες, έπαιζαν, παίζουν και θα παίζουν σπουδαίο ρόλο πάντα. Και γιατί αυτή η εισαγωγή;
Γιατί το βιβλίο "Κύριος Πηνελόπη" της Ελένης Γιαννάτου δεν είναι ένα βιβλίο εύκολο. Δεν είναι καν ένα βιβλίο ευκολοδιάβαστο, που θα σας συνεπάρει και θα σας κάνει τα ξεχαστείτε με την πλοκή του, τους ήρωές του, τις περιγραφικές του εικόνες ή κάποιο μύθο που θα περιμένετε να εξελιχθεί. Όχι... Το βιβλίο είναι δύσκολο, απαιτητικό και σας θέλει εκεί! Επάνω του! Αφοσιωμένους ολοκληρωτικά!
Θα σας ταξιδέψει με τις 158 αναφορές του από πίνακες ζωγραφικής, τσιτάτα συγγραφέων, ταινίες, ποίηση, επιστήμες. Η συγγραφέας θα σας τονίζει σε κάθε, μα σε κάθε σελίδα ότι κάποιος άλλος με τη δημιουργικότητά του έδωσε στον κόσμο μία στιγμή ελπίδας.
Δεν ξέρω ειλικρινά αν θα σας αρέσει αυτό το βιβλίο ή αν θα μπορέσετε εσείς να του αρέσετε. Θα σας παραθέσω ένα κομμάτι από το κείμενο: «Η Πηνελόπη, υφαίνοντας και ξηλώνοντας, μας παραδίδει μαθήματα δημιουργικής γραφής. Σε κάθε περίπτωση, οι ιστορίες πρέπει να μένουν ανολοκλήρωτες για να μπορούν να ξαναγράφονται...». Κι αν αναρωτιέστε για το ποιος είναι τελικά ο "Κύριος Πηνελόπη", ψάξτε τον μέσα σας. Κάθε φορά που, ως άλλη Πηνελόπη, «υφαίνουμε και ξηλώνουμε» από την αρχή τις προσωπικές μας ιστορίες, εμμονές, φοβίες, ελπίδες, ζωές...
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Συγγραφέας: Ελένη Γιαννάτου
Σελίδες: 176 / Διαστάσεις: 14 x 20,5 εκ.
Ημερ. έκδοσης: Ιούνιος 2018
ISBN: 978-618-5004-74-3
Βιογραφικό της συγγραφέως:
Η Ελένη Γιαννάτου γεννήθηκε τὸ 1979 στὸν Πειραιᾶ. Σπούδασε Θεατρολογία καὶ Κλασικὴ Φιλολογία στὴν Ἀθήνα, ὅπου ζεῖ καὶ ἐργάζεται. Το "Κύριος Πηνελόπη" εἶναι τὸ πρῶτο της βιβλίο. Ξεκίνησε νὰ γράφεται στὸ Ληξούρι καὶ ὁλοκληρώθηκε τὸν Αὔγουστο τοῦ 2014 στὸ Πέραμα.
