Περίληψη οπισθόφυλλου:
Ο συγγραφέας στο έργο του «Όλα ξεκίνησαν στο κοιμητήριο» πραγματεύεται την πορεία του μοναχικού ανθρώπου μέσα σ’ έναν κόσμο που ο καθένας είναι ξένος προς τον σύντροφό του και που όλοι έχουν την αίσθηση του πνευματικού και ψυχικού κενού. Εξερευνά την περιοχή και τις αιτίες της θλίψης και της μοναξιάς. Φέρνει στο φως τα βαθύτερα της ψυχής προβλήματα, που είναι ουσίες ζωής. Παρουσιάζει τον άνθρωπο που ασφυκτιά μέσα στην κοινωνική συμβατικότητα και αποζητά με πάθος την απελευθέρωση.
Έργο συμβολικό. Εκτείνεται μέσα στον χώρο του ψυχολογικού αστικού θεάτρου, αλλά και μέσα σε χώρους υπερβατικούς, που ανάγονται στις σφαίρες του τραγικού, ακόμα και του παράλογου θεάτρου.
Μέσα σ’ ένα περιβάλλον της μεσοαστικής ζωής, εκφράζεται με χιούμορ και καλλιέπεια, η καθημερινότητα. Αντιπροσωπευτικοί τύποι της μεσοαστικής ζωής και μεταξύ αυτών απόκοσμες δυνάμεις μ’ ανθρώπινη υπόσταση, είναι τα πρόσωπα του έργου.
Ο συγγραφέας αφαίρεσε τη φιλολογία και τη ρομαντική ποίηση του ψυχολογικού αστικού θεάτρου, συμπύκνωσε τον διάλογο στον υπέρτατο βαθμό και δημιούργησε ένα έργο με τη μορφή του παράλογου θεάτρου, όπου ο διάλογος και οι λέξεις δεν αντιπροσωπεύουν, τις πιο πολλές φορές, καθαρά νοήματα ή συνεπείς ψυχολογικές καταστάσεις, αλλ’ αποτελούν ετερόκλητες συγχορδίες μιας μυστηριακής πρωτάκουστης αρμονίας.
Κυριαρχεί ένας μονολογικός διάλογος που συχνά διασπά τα νοήματα παρά τα συνθέτει. Τα λογικά επιχειρήματα, οι συμμετρικές ερωταποκρίσεις του ψυχολογικού θεάτρου, αντικαθίστανται από τις χωρίς ειρμό εσωτερικές παρορμήσεις των ηρώων του έργου.
Τα γεγονότα απεικονίζουν απλές τυπικές καταστάσεις σε ειδικά περιβάλλοντα και ειδικές συνθήκες μιας κατεστημένης κοινωνικής ζωής, που επαναλαμβάνονται στη χρονική πορεία με εναλλασσόμενες φάσεις.
Η κατανόηση ενός τέτοιου έργου, οδηγεί στην γαλήνη και την ελευθερία που γεννά η γνώση. Στην ήρεμη ενατένιση της ζωής, στην παραδοχή του θανάτου, σαν συνέχεια μιας πορείας στον αέναο δρόμο. Στον δρόμο προς την έξαρση, προς την πνευματική και ψυχική ολοκλήρωση, προς τον λυτρωμό και την εξιλέωση, που περνάει μέσ’ από τον πόνο, τη θυσία και το μαρτύριο -αυτόν τον δρόμο που τραβούν μοναχά τα δυνατά, ασυμβίβαστα, προνομιούχα πνεύματα.
-από την εισαγωγή του βιβλίου-
Η άποψή μου:
Τι ξεκίνησε πραγματικά στο κοιμητήριο; Ψέματα; Αλήθειες; Επιθυμίες; Ίσως και όλα αυτά μαζί. Ένα βιβλίο που σε στροβιλίζει σε πολλά συναισθήματα και σκέψεις.
Αυτό που μου άρεσε πολύ, πέρα από τη μυστηριακή ατμόσφαιρα του βιβλίου και τους εμπνευσμένους διαλόγους, είναι το απρόσμενο που υπάρχει σε αυτό. Εκεί που νομίζεις ότι κάτι έχεις καταλάβει για τους χαρακτήρες και τα γεγονότα, τελικά δεν έχεις καταλάβει τίποτα μέχρι και την τελευταία σελίδα.
Ο συγγραφέας δεν θέλει να καταλάβεις, θέλει να σκεφτείς την καθημερινότητά σου. Θέλει να στήσεις απέναντί σου τον εαυτό σου και να δεις κατά πόσο έχεις συμβιβαστεί με αυτόν. Θέλει να τον στήσεις στον τοίχο και να δεις αν αντέχεις τη δική σου αλήθεια και το δικό σου ψέμα.
Θεωρώ πως όλα είναι συμβολικά, οι άνθρωποι που μας πληγώνουν (Σοφία, Γεράσιμος) άνθρωποι που μας συμπαραστέκονται (Γιάννης), άνθρωποι που κοιτάζουν να "βγάλουν" από μας (νεωκόρος, νεκροθάφτης). Άνθρωποι που έχουν θυμό μέσα τους και έχουν παραιτηθεί από τη ζωή και τους συμβιβασμούς της (Αστέριος, Παρθένα).
Θα ήθελα να κλείσω με μια παράγραφο της Παρθένας Ορφανίδου:
"Όταν ήμουν μικρή, ήθελα να γίνω ηθοποιός. Όνειρο που τελικά έγινε στην πραγματικότητα χάρη στο πείσμα μου. Έπαιζα ρόλους στο θέατρο και τη ζωή. Μπέρδεψα τα συναισθήματά μου με τους ρόλους. Αληθινά συναισθήματα ένιωθα μόνο όταν περίμενα το χειροκρότημα. Κι ο ρόλος ήταν ένα ψέμα! Το αληθινό το δικό μου κατοικούσε μέσα στο ψέμα."
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Σειρά: Σύγχρονο Ελληνικό Θέατρο
Συγγραφέας: Τάσος Αγγελίδης Γκέντζος
Επιμέλεια: Κλεονίκη Μαγκλάρα
'Εργο εξωφύλλου: Διονύσης Γκέντζος
Σελίδες: 92 / Διαστάσεις: 14x21
Ημερ. έκδοσης: Απρίλιος 2018
ISBN: 978-960-558-238-8
Ο Τάσος Αγγελίδης Γκέντζος μεγάλωσε στην Καβάλα και σπούδασε Κλασική και Νεότερη Ελληνική Φιλολογία στο Α.Π.Θ. Διδάσκει στο Πρώτο Λύκειο του Αμερικανικού Κολλεγίου Ανατόλια, είναι εισηγητής σεμιναρίων δημιουργικής γραφής στη Χ.Α.Ν.Θ., επιμελητής στις εκδόσεις ΡΩΜΗ, υπεύθυνος λογοτεχνικής σειράς στις εκδόσεις "Το Σκαθάρι", ραδιοφωνικός παραγωγός στο Δημοτικό Ραδιόφωνο Θεσσαλονίκης fm 100,6 και αρθρογραφεί σε πολλές ηλεκτρονικές εφημερίδες. Έχει γράψει: "Το κουζλούκι και ο πάππος ο Τζότζος" (μυθιστόρημα), "Ψυχές που δεν τις ζέστανε η αγάπη" (μυθιστόρημα), "Γλυκιά εκδίκηση" (μυθιστόρημα), "Όσα ποτέ δεν είπαμε" (συλλογικό μυθιστόρημα), "Η διαφορετική Ελένη" (συλλογικό έργο), "Έλα σε μένα" (συλλογικό μυθιστόρημα), "Τα πέτρινα Χριστούγεννα" (οπτικοποιημένο διήγημα), "Ροζ" (θεατρικό έργο), "Οι δυο ώρες ύπνου και το memento mori ενός συγγραφέα" (νουβέλα), "Μη μου λες το γιατί" (συλλογικό μυθιστόρημα), "Λατινική Γραμματική", "Ύποπτοι καθ’ έξιν" (μυθιστόρημα), "Δεν έμαθα να ζω με την αλήθεια" (συλλογικό μυθιστόρημα), "Οι εραστές της σοκολάτας" (συλλογικό μυθιστόρημα).
