Περίληψη οπισθόφυλλου:
Ο Νικηφόρος, ως νέος, διακατέχεται από επαναστατικότητα και η επιθυμία του είναι ν’αλλάξει τον κόσμο. Έχει όλη την καλή πρόθεση να αγωνιστεί για τα παιδιά-σκλάβους στις φυτείες κακάο, ακόμη κι αν έτσι θα πρέπει να στερηθεί τη σοκολάτα. Τις νύχτες ακούει έναν γκιώνη, τον Αστέριο, που έρχεται στο παράθυρό του και τον προκαλεί σε βαθυστόχαστες συζητήσεις. Ο Αστέριος θα τον βοηθήσει να καταλάβει ότι είναι ένας ψευτοεπαναστάτης, όταν νοιάζεται για τους ανθρώπους και το κατοικίδιό του, τον Αλήτη, που μάζεψε απ’ τον δρόμο, ενώ την ίδια στιγμή (μέσα από τις καθημερινές του συνήθειες, όπως τροφή, ένδυση, κλπ) παραβιάζει, ουσιαστικά, τα δικαιώματα κάποιων άλλων αισθανόμενων όντων.
Ο Νικηφόρος κατανοεί την αντίφαση. «Δεν μπορείς να είσαι καταναλωτής ζωικών προϊόντων και επαναστάτης», σκέφτεται. «Δεν μπορείς να αγωνίζεσαι ενάντια στην αδικία και την ίδια στιγμή να τρέφεσαι με την αδικία που επιβάλλεται στα ζώα με το πρόσχημα της τροφής ή όποιας άλλης ανάγκης».
Η επίγνωση ότι η πολυπόθητη αλλαγή του κόσμου σχετίζεται πλήρως με την αλλαγή στην πιο βασική βιολογική μας ανάγκη, την τροφή, είναι λυτρωτική. Ναι, η τροφή πρέπει να γίνει δίκαιη! Έτσι το μπέργκερ από κρέας μετατρέπεται σε μπέργκερ φακής. Ο επαναστάτης της φακής έχει μόλις γεννηθεί.
Η άποψή μου:
(γράφει η Δήμητρα Παναρίτη)
Όπως θα διαβάσουμε και στο βιογραφικό του συγγραφέα, το συγγραφικό του έργο εστιάζεται στην οικολογική-vegan λογοτεχνία.
Ο ήρωας της ιστορία, ο Νικηφόρος, είναι ένας έφηβος με κοινωνικούς προβληματισμούς και ανησυχίες. Τον απασχολεί το μέλλον του, αλλά και όλου του κόσμου, τον οποίο θέλει να αλλάξει, μα δεν ξέρει πώς. Για αρχή ξεκινά να γράφει τις σκέψεις του και έτσι απορροφημένος όπως είναι, κινεί την περιέργεια του Αστέριου, ενός γκιώνη, ο οποίος τον προκαλεί σε βαθυστόχαστες συζητήσεις.
Μαζί με τον Αλήτη, τον σκύλο του, αναζητά την έμπνευση -σχετικά με την αλλαγή που ονειρεύεται στον κόσμο- κάνοντας βόλτα στο δάσος της γειτονιάς του. «Αν πρόκειται να αλλάξεις κάτι, πρέπει πρώτα να το παρατηρήσεις προσεκτικά» μας λέει ο ήρωας.
Ο καθηγητής στο μάθημα της φιλοσοφίας τον βοηθά να συνειδητοποιήσει πόσο σημαντική είναι η δύναμη του ενός και τότε σκέφτεται πώς πρέπει να αξιοποιήσει αυτή τη δύναμη. Εξάλλου, όπως διαβάζουμε στη σελίδα 23: «Η ιστορία δείχνει ότι πολλά συγκλονιστικά γεγονότα που επηρέασαν βαθύτατα τις εξελίξεις και την πορεία της ανθρωπότητας ξεκίνησαν στην πραγματικότητα από την αποφασιστικότητα ενός ατόμου ή έστω μιας μικρής ομάδας ατόμων».
Όταν βλέπει σ’ένα ντοκιμαντέρ το μέγεθος της παιδικής δουλείας στις φυτείες κακάο της Δυτικής Αφρικής, μια φωνή μέσα του λέει πως δεν μπορεί να κάθεται άλλο με σταυρωμένα τα χέρια όταν υπάρχει τόση αδικία και τόσο δυστυχία. Και διαβάζουμε στη σελίδα 29: «Μετά από όσα είδα, ειλικρινά, δεν βρίσκω καμιά απόλαυση στη σοκολάτα, αντίθετα βλέπω καταπάτηση δικαιωμάτων και αδικία».
Οι φίλοι του του βγάζουν το παρατσούκλι «ο επαναστάτης της φακής» -που υποτιμητικά λένε τον ψευτοεπαναστάτη- όταν τους λέει πως πρέπει να παλέψει για τα δικαιώματα αυτών των παιδιών και να ενημερώσει τον κόσμο. Πολλά είναι τα γεγονότα που ακολουθούν και συντελούν ώστε να γκρεμιστούν οι παλιές σκέψεις και αντιλήψεις του Χριστόφορου και στη θέση τους να οικοδομηθεί ένα νέο σκεπτικό. Το κατάλληλο ερέθισμα είναι αυτό που μπορεί να αφυπνίσει τον κάθε άνθρωπο για να βγει από μέσα του ο κρυμμένος εαυτός.
Ο ήρωας του βιβλίου συνειδητοποιεί πως όποιος καταπιέζει τα ζώα μέσα από τις καθημερινές του συνήθειες όπως τη διατροφή, την ένδυση, ενώ την ίδια στιγμή κάνει τον επαναστάτη, κοροϊδεύει τον εαυτό του και ας μάχεται δήθεν για την ελευθερία και τη δικαιοσύνη. Η πραγματική επανάσταση γίνεται όταν δεν συμμετέχουμε στην εκμετάλλευση και την καταπίεση των ζώων -και των ανθρώπων εννοείται- και όταν φροντίζουμε με τις πράξεις μας να μην τα αδικούμε.
Όπως διαβάζουμε στη σελίδα 55: «Ο άνθρωπος ποτέ δεν εξαρτάτο από τα ζώα, ούτε και αυτά από μας. Γιατί η φύση δημιουργεί αυτόνομα όντα που δεν χρειάζονται “υποστήριξη” από εμάς για να ζήσουν. Τα είδη που τώρα εκμεταλλευόμαστε έχουν εμφανιστεί στον πλανήτη προγενέστερα από εμάς και τα κατάφερναν για χιλιάδες ή εκατομμύρια χρόνια μια χαρά. Εμείς με τη λεγόμενη “εξημέρωση” δηλαδή τη δουλεία των ζώων δημιουργήσαμε αυτή την εκμεταλλευτική σχέση και την ανισορροπία και άρα εμείς θα πρέπει να την τερματίσουμε».
Μέσα από αυτό το βιβλίο ο συγγραφέας θέλει να περάσει το μήνυμα πως για να αλλάξει ο κόσμος θα πρέπει πρώτα εμείς να αλλάξουμε τις συνήθειες εκείνες που προκαλούν την αδικία στο κόσμο, ξεκινώντας από τη διατροφή μας. Κι όπως είχε πει κι ο Πυθαγόρας: «Όσο οι άνθρωποι θα σφαγιάζουν τα ζώα, θα σκοτώνονται μεταξύ τους».
Πρόκειται για ένα αφυπνιστικό βιβλίο που δίνει τροφή για σκέψη και πραγματικά με προβλημάτισε. Αν ξεκινήσει ο καθένας από τον εαυτό του τις αλλαγές, πολλά μπορούν να αλλάξουν, ίσως όχι άμεσα, αλλά αξίζει να προσπαθήσουμε!
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Συγγραφέας: Χρήστος Γεωργιάδης
Σελίδες: 124
Ημερ. έκδοσης: Απρίλιος 2018
ISBN: 978-618-5101-55-8
Βιογραφικό του συγγραφέα:
Ο Χρήστος Γρ. Γεωργιάδης γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και εργάζεται ως εκπαιδευτικός.
Το συγγραφικό του έργο εστιάζεται στην οικολογική-vegan λογοτεχνία και τα βιβλία του είναι τα πρώτα αυτού του είδους στην Ελλάδα.
Τα θέματά του αντλούνται από τη σχέση μας με τα άλλα αισθανόμενα όντα του πλανήτη και στο έργο του αναδύεται η ευαισθησία για την αξία της ζωής και μαζί η αναγκαιότητα για έναν άλλο τρόπο διαβίωσης, αυτόν της συνύπαρξης και της σύνδεσης.
.jpg)
