Με αφορμή τη σειρά βιβλίων του Γιώργου Ζώτου, η Κατερίνα Σωπύλη ρώτησε τον συγγραφέα...
Το αφιέρωμά μας και η άποψη της Κατερίνας για τα βιβλία εδώ.
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
1. Τι ήταν αυτό που σας ώθησε να γράψετε;
Γ.Ζ.: Το πρώτο πράγμα που με ώθησε να γράψω, είναι το διάβασμα. Κάπου στα τέλη της δεκαετίας του ’80 αγόρασα μία πολύ σύγχρονη γραφομηχανή -θα μπορούσες να την πεις και παππού των σημερινών υπολογιστών! Θυμάμαι, είχε τρομερές καινοτομίες, όπως μια μικρή, ασπρόμαυρη οθόνη, που χωρούσε πέντε αράδες όλες κι όλες και μπορούσες να γράψεις το κείμενό σου, να το ελέγξεις για λάθη κι έπειτα να το εκτυπώσεις ή να το αποθηκεύσεις σε μια δισκέτα χωρητικότητας 100Kb! Κάπως έτσι, άρχισα να καταχωρώ κάθε κείμενο που μου έκανε εντύπωση, από τα βιβλία που διάβαζα. Και τι δεν είχα καταγράψει... Από Ντοστογιέφσκι και Ναμπόκοφ, μέχρι Μάρκες, Σιμενόν, Σαμαράκη, κάθε γραμμή που μου έκανε κλικ. Δειλά και ταπεινά, μετά από λίγο καιρό άρχισα να προσθέτω και τα δικά μου κείμενα. Με τον καιρό η γραφομηχανή πουλήθηκε, οι δισκέτες κάπου πετάχτηκαν, τα αρχεία χάθηκαν, όμως η αρχή είχε γίνει.
2. Τι έχετε γράψει μέχρι σήμερα;
Γ.Ζ.: Έχω γράψει το "Ένοχος λαγός" και το "Φονικό κονσέρτο", δύο αστυνομικά μυθιστορήματα με τον ίδιο ήρωα, τον Λεωνίδα Πολίτη -έναν ζωγράφο που κινείται στην παρανομία κι έχει την περιπέτεια στο αίμα του. Επίσης, έχω γράψει το "Βροχή από αίμα", που αν κι έχει την ίδια κινηματογραφική δράση με τα δυο προηγούμενα, βαδίζει σε πιο κυνικά, πιο σκοτεινά μονοπάτια. Μέχρι το τέλος του χρόνου πιστεύω ότι θα έχει κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Βασιλείου και το τέταρτο βιβλίο μου, το "Ντέστινι". Τέλος, έχω σχεδόν (αυτό το σχεδόν θα με βασανίζει για πολύ ακόμα...) ολοκληρώσει ακόμα δύο μυθιστορήματα, την τρίτη περιπέτεια του Λεωνίδα Πολίτη κι ένα που το παλεύω αρκετά χρόνια (από το 2012) και διαδραματίζεται μέσα σε ένα εργοστάσιο χαρτικών. Στο μυαλό μου έχω αρκετά ακόμη, εύχομαι να βρω τον χρόνο να τα κάνω χειροπιαστά.
3. Στο βιβλίο σας "Βροχή από αίμα" περιγράφετε τη ζωή ενός όχι και τόσο συνηθισμένου ήρωα. Πείτε μας δυο λόγια για αυτό.
Γ.Ζ.: Κι όμως, είναι ένας πολύ συνηθισμένος άνθρωπος, ο ήρωάς μου. Έχει οικογένεια, έχει μια καλή δουλειά, ένα όμορφο σπίτι, ένα σπορ αυτοκίνητο... Όπως οι περισσότεροι από εμάς, δεν είναι ικανοποιημένος με αυτά που έχει, θέλει το κάτι παραπάνω. Κι επειδή είναι έξυπνος και φοβερά υπολογιστικός νομίζει ότι έχει το πάνω χέρι στη ζωή του. Μέχρι που στον δρόμο του βρίσκει εμπόδια, που τον αναγκάζουν να κάνει πράγματα που δεν είχε υπολογίσει και τότε αλλάζει τακτική και τα παίζει όλα για όλα.
4. Πόσο δύσκολο είναι να περιγράψετε έναν τέτοιο χαρακτήρα; Ως -εγώ η ίδια- συγγραφέας θεωρώ ότι για να περιγράψεις έναν ήρωα, πρέπει για αρκετό καιρό να γίνει εσύ κι εσύ αυτός... Σας επηρέασε η δράση του ήρωά σας;
Γ.Ζ.: Ένα βράδυ που γυρίζαμε από μία έξοδο, απορροφημένος στις σκέψεις μου για το νέο μου μυθιστόρημα γύρισα στη γυναίκα και την κόρη μου και εντελώς φυσιολογικά τους ανακοίνωσα:
«Πρέπει να σκοτώσω δύο άτομα σήμερα...»
Η Κλαίρη, η γυναίκα μου, με έντρομο ύφος έπιασε την κόρη μου παράμερα και της είπε σιγανά:
«Κυβέλη, μήπως να μείνουμε σε ένα ξενοδοχείο το βράδυ;»
Χρειάζεται να πω κι άλλα;
5. Στο βιβλίο "Ένοχος λαγός" η περιπέτεια και η ίντριγκα λαμβάνουν χώρα στο μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου. Πώς διαχειρίζεται ο συγγραφέας τόσους πολλούς χαρακτήρες και τόσες καταστάσεις;
Γ.Ζ.: Μπαίνοντας στο πετσί του κάθε χαρακτήρα και κοιτάζοντας από την δική του πλευρά πώς θα αντιδρούσε σε ανάλογες περιπτώσεις. Το γραφείο μου είναι γεμάτο με σημειώσεις, πινακάκια, γραφήματα, χρονολόγια, φωτογραφίες και αμέτρητες μουτζούρες, διαγραφές και μισοτσαλακωμένα χαρτιά, που φοβάμαι να τα πετάξω μήπως και μου χρειαστούν σε κάποιο από τα επόμενα έργα μου.
6. Ταυτίζεστε με τους ήρωές σας;
Γ.Ζ.: Ταυτίζομαι με όλους τους χαρακτήρες που γράφω, από τον πρωταγωνιστή, έως την καμαριέρα που εμφανίζεται σε μια σελίδα του βιβλίου. Όταν ένας χαρακτήρας σκοτώθηκε στο "Ένοχος λαγός", είχα πολλές αντιδράσεις από τους αναγνώστες μου. Από την πλευρά τους, το καταλαβαίνω. Από την πλευρά όμως ενός τόσο επιδέξιου κακοποιού, θα ήταν μοιραία ανοησία να τον αφήσει να ζήσει.
7. Σας επηρεάζει η γνώμη του κόσμου; Εννοώ πώς δέχεστε τις κριτικές καλές ή κακές;
Γ.Ζ.: Ασφαλώς και δέχομαι κάθε είδους κριτική. Οι καλές μου δίνουν δύναμη για τη συνέχεια, οι κακές βοηθούν στο να γίνει καλύτερη αυτή η συνέχεια.
8. Πού μπορεί να βρει τα έργα σας, κάποιος που θέλει να σας διαβάσει;
Γ.Ζ.: Σε όλα τα βιβλιοπωλεία αρκεί να τα ζητήσει με τον τίτλο και τον εκδοτικό οίκο «εκδόσεις Βασιλείου». Ακόμα κι αν δεν υπάρχουν ετοιμοπαράδοτα, ο βιβλιοπώλης θα φροντίσει να τα φέρει μέσα σε μια-δυο μέρες.
9. Τι θέση έχει η συγγραφή στη ζωή σας;
Γ.Ζ.: Κακά τα ψέματα, πάντα ήταν σε δεύτερη μοίρα, κυρίως γιατί δεν είναι αυτή που θα μου δώσει τα προς το ζην. Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις που έχω απομονωθεί στο σπίτι για ένα μήνα μέχρι να ολοκληρώσω αυτό που έχω στο μυαλό μου. Ευτυχώς που πάντα βρίσκω στήριγμα σε αυτή τη προσπάθεια την οικογένειά μου. Η κόρη μου, η Κυβέλη είναι πάντα η πρώτη μου αναγνώστρια και διορθώτρια, ενώ η γυναίκα μου, η Κλαίρη εξακολουθεί να ανέχεται τις, όχι πάντα συγγραφικές, ιδιοτροπίες μου.
10. Στο "Φονικό κονσέρτο" φαίνεται καθαρά ότι έχουμε την συνέχεια του "Ένοχος λαγός". Τι σας ώθησε να συνεχίσετε τις περιπέτειες του ήρωά σας;
Γ.Ζ.: Το ότι ο ήρωάς μου, ο Λεωνίδας Πολίτης είχε κι άλλα μυστικά να μας φανερώσει από τη ζωή του. Έπειτα, εκκρεμούσε η ιστορία ενός χαρακτήρα, που έπαιξε μεγάλο ρόλο στο πρώτο μέρος. Όλα αυτά βέβαια, χωρίς να χρειάζεται κάποιο βιβλίο να διαβαστεί απαραίτητα πρώτο. Αυτό όμως που μου έδωσε τη μεγαλύτερη ώθηση, ήταν η αγάπη του κόσμου. Όσον αφορά τη συνέχεια, στο τρίτο βιβλίο ο ήρωάς μας καταγίνεται με πίνακες ενός πολύ γνωστού Έλληνα ζωγράφου σε ελληνικά νησιά αλλά και στην πόλη που μένω τα τελευταία 16 χρόνια, την Αρτέμιδα.
11. Γράφετε, θα μπορούσε κάποιος να πει, θρίλερ; Είναι το είδος που σας τραβά ή έχετε και κάτι άλλο στο μυαλό σας;
Γ.Ζ.: Νομίζω ότι η κινηματογραφική μου γραφή δημιουργεί από μόνη της μια δράση που ταιριάζει κυρίως σε περιπέτειες και θρίλερ, ίσως αυτό να είναι η αιτία. Στην κατηγορία της δραματικής περιπέτειας θα μπορούσε να καταταχθεί και το τέταρτο βιβλίο μου, το "Ντέστινι". Σε αυτό μάλιστα, υπάρχει ήδη το κινηματογραφικό σενάριο. Κι έπειτα, είναι και τα θεατρικά που έχω γράψει, έξι κωμωδίες (εντάξει, οι περισσότερες έχουν μια αστυνομική πινελιά) και ένα που αναφέρεται εξ'ολοκλήρου στην ιστορία του αστυνομικού μυθιστορήματος. Όμως, υπάρχει και μια έκπληξη, κάτι εντελώς διαφορετικό, καθώς αυτή την εποχή ετοιμάζω τη βιογραφία ενός πολύ γνωστού Έλληνα καλλιτέχνη.
12. Τα βιβλία τσέπης θεωρείτε ότι τραβάνε το αναγνωστικό κοινό;
Γ.Ζ.: Έχω ακούσει πολλά καλά λόγια για το μέγεθος των βιβλίων μου. Ήταν μια ιδέα του εκδότη μου, του Γιώργου Βασιλείου να επαναφέρει την αστυνομική λογοτεχνία στα παλιά γνωστά βιπεράκια. Αλλά εκτός από το βολικό τους μέγεθος είναι και πολύ προσεγμένα, από το εξαιρετικό ανάγλυφο εξώφυλλο μέχρι την ευανάγνωστη γραμματοσειρά.
13. Τι είναι αυτό -κατά τη γνώμη σας- που ωθεί τον κάθε συγγραφέα να διαλέξει το είδος που τον εκφράζει;
Γ.Ζ.: Προφανώς τα διαβάσματα, οι εμπειρίες του και γενικά όλα αυτά που ήδη τον συνάρπαζαν από μικρή ηλικία. Στην περίπτωσή μου, ανέκαθεν με συνάρπαζε το μυστήριο, αλλά και η πρόκληση του πόσο καλά μπορείς να κάνεις ένα έγκλημα και να καλύψεις τα ίχνη σου, γιατί σε ένα αστυνομικό μυθιστόρημα ο ντετέκτιβ απλώς βάζει το κερασάκι στην τούρτα, ο εγκληματίας είναι αυτός που κάνει ένα βιβλίο ενδιαφέρον. Όταν αποφασίζεις να γράψεις ένα έργο, συνήθως ξεκινάς τοποθετώντας το σε τόπο και χρόνο που σου είναι γνώριμος και, βάζοντας πλέον τη φαντασία σου να δουλέψει, διαμορφώνεις έναν κόσμο που σιγά-σιγά παίρνει εκείνος τον έλεγχο και σε κατευθύνει. Κάπου εκεί, ανακαλύπτεις ότι στην πραγματικότητα γνωρίζεις ελάχιστα για το θέμα και τότε είναι που ξεκινά η έρευνα! Και για να γίνω ακόμα πιο συγκεκριμένος, η αγάπη μου για τη ζωγραφική και τα πολλά βιβλία που έχω διαβάσει, παρότι δεν έχω σπουδάσει κάτι ανάλογο, με ώθησαν να παρουσιάσω τον ήρωα του "Ένοχος λαγός" ως ζωγράφο. Το πανέμορφο σκίτσο του λαγού του Ντίρερ, μου έδωσε την έμπνευση που χρειαζόμουν για να πλάσω την ιστορία, κι από κει και πέρα, κάνοντας την έρευνά μου, βρήκα πολλά ακόμη στοιχεία που κατάφερα να ενσωματώσω στο κείμενο. Αν τα κατάφερα ή όχι θα το κρίνουν οι αναγνώστες.
14. Τι γνώμη έχετε για τη σημερινή Ελληνική λογοτεχνία;
Γ.Ζ.: Πιστεύω ότι υπάρχουν πολλοί αξιόλογοι συγγραφείς που βρίσκονται χαμένοι στα ράφια των βιβλιοπωλείων και είναι κρίμα. Και υπάρχουν κάποιοι άλλοι που, εξαιτίας της προώθησης που έχουν, φιγουράρουν στις βιτρίνες ενώ δεν αξίζει ούτε το οπισθόφυλλο να χαζέψεις. Είμαι σχεδόν σίγουρος ότι σε βάθος χρόνου θα βγουν στην επιφάνεια τα βιβλία και οι συγγραφείς που αξίζουν, φοβάμαι όμως ότι θα είναι πολύ αυτό το βάθος του χρόνου...
15. Να περιμένουμε κάτι νέο από εσάς; Και αν ναι... Πότε;
Γ.Ζ.: Υπάρχουν ήδη τρία θεατρικά έργα μου που αναμένονται να ανεβούν την επόμενη χρονιά στις γειτονιές της Αθήνας. Πριν από αυτά όμως, περιμένω το τέταρτο βιβλίο μου, το "Ντέστινι", που ήδη έχει πάρει τον δρόμο του μέσα στα τυπογραφεία των εκδόσεων Βασιλείου. Πρόκειται για μία δραματική ιστορία που βασίζεται σε αληθινά γεγονότα και αναφέρεται στο trafficking, τη μετακίνηση γυναικών από χώρες της Αφρικής στην Ευρώπη. Η Ντέστινι, μια νεαρή Νιγηριανή έρχεται στην Ελλάδα με σκοπό να ζήσει το ευρωπαϊκό όνειρο, όπως το φαντάζεται και όπως της το διηγούνται οι διακινητές στην πατρίδα της. Περνάει μέσα από αμέτρητες κακουχίες μέχρι να φτάσει στην Ελλάδα και να ανακαλύψει το σκληρό πρόσωπο των εμπόρων ανθρώπων που μαστίζει την κοινωνία μας. Μια ιστορία που ξετυλίγεται στο κέντρο της Αθήνας, τόσο κοντά μας και ταυτόχρονα τόσο μακριά.
Σας ευχαριστώ πολύ!
(©Κατερίνα Σωπύλη για τα Βιβλιοσημεία)
.jpg)
