Με αφορμή το μυθιστόρημα «Έκπτωτοι Φύλακες», η Δήμητρα Παναρίτη ρώτησε τη συγγραφέα Γεωργία Κακαλοπούλου...
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
1. Πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με τη συγγραφή; Γράφατε από μικρή ηλικία ή ήταν μια εσωτερική ανάγκη για έκφραση και δημιουργία που βγήκε αργότερα στην επιφάνεια;
Γ.Κ.: Έφτιαχνα ιστορίες πριν ακόμη μάθω να γράφω και να καταθέτω στο χαρτί όσα σκεφτόμουν ή φαντασιωνόμουν. Ολόκληρες αναζητήσεις, διασώσεις και περιπέτειες σκάρωνα με αρχή, μέση και τέλος στα παιχνίδια μου. Αργότερα, σε τεφτέρια και σε μπλε μαθητικά τετράδια οι ιστορίες μου -μικρές και άπειρες- άρχισαν να αποκτούν σάρκα και οστά με υλικά το μαγικό, ελληνικό αλφάβητο.
2. Απ’ όλα τα βιβλία που έχετε γράψει μέχρι τώρα, ποιο θεωρείτε το πιο άρτιο, αυτό που πιστεύετε ότι είναι το καλύτερό σας;
Γ.Κ.: Δύσκολη ερώτηση για να απαντηθεί, ωστόσο, υπάρχει μια λογική εξήγηση που δεν έχει σχέση με την ίδια την αγάπη του συγγραφέα προς τα δημιουργήματά του ή αλλιώς, προς τα ‘παιδιά’ του. Σίγουρα, η εξέλιξη στη γραφή είναι μια φυσική διαδικασία για έναν μυθοπλάστη. Οπότε όπως προείπα, στην αρχή η δουλειά του χρίζει απειρίας κι εμπειρίας, ίσως και απουσίας αυτογνωσίας σε σχέση με το μετέπειτα υλικό και τα ταξίδια που θα εμπνευστεί.
3. Υπάρχει βιβλίο σας που θα θέλατε να ξαναγράψετε από την αρχή, κάνοντας ίσως αλλαγές ή διορθώσεις;
Γ.Κ.: Η μόνη αλλαγή ή μάλλον προσθήκη που έκανα ποτέ σε βιβλίο μου ήταν στο ‘Διαμάντι της Ερήμου’, όπου ως πρώτο μου βιβλίο ήταν σχετικά λιτό και σύντομο, οπότε θεώρησα σωστό να το εμπλουτίσω με περισσότερες λεπτομέρειες. Τίποτε περισσότερο.
4. Επηρεάζεστε από την αρνητική κριτική; Πιστεύετε ότι μπορεί να υπάρξει συγγραφικό έργο, που αντικειμενικά να αρέσει σε όλους;
Γ.Κ.: Θα απαντήσω πρωτίστως στο δεύτερο σκέλος της ερώτησης, αρνητικά. Όχι, δεν πιστεύω πως υπάρχει συγγραφικό έργο που αντικειμενικά θα αρέσει σε όλους, ακόμη κι αν αυτό φαίνεται αδιανόητο για έργα μεγάλων μορφών της λογοτεχνίας. Σίγουρα θα αρέσει στο μεγαλύτερο ποσοστό αναγνωστών, σχεδόν στο όλον... όμως αυτό το ‘σχεδόν’ τα λέει όλα. Κάθε άνθρωπος είναι ένας διαφορετικός πλανήτης, με δικά του νεφέλη, φαινόμενα, ξηρές και θάλασσες. Καθένας βλέπει κι αντιλαμβάνεται τα πράγματα σύμφωνα με τις δικές του πεποιθήσεις και γούστα, τις εμπειρίες, τα αναγνώσματά του. Είναι επομένως θεμιτό και λογικό, ακόμη και για μεγάλα συγγραφικά έργα, το να μην αρέσουν σε έναν αριθμό αναγνωστών. Όσο για την αρνητική κριτική; Τη λαμβάνω υπόψη μου μόνο όταν είναι στοιχειοθετημένη κι εμπεριστατωμένη, αν κι αυτό δε σημαίνει πως θα αλλάξω κάτι τελικά. Οι κακεντρεχείς και κακόβουλες κριτικές δεν με αφορούν καν.
5. Κάποιοι άνθρωποι του λογοτεχνικού χώρου θεωρούν πως το αναγνωστικό κοινό αρέσκεται σε «ελαφριά» αναγνώσματα και ότι δεν έχει την ικανότητα να ξεχωρίζει ποιο βιβλίο έχει λογοτεχνική αξία και ποιο όχι. Ποια είναι η γνώμη σας πάνω σε αυτό; Και τι πιστεύετε ότι σημαίνει η έκφραση «λογοτεχνική αξία»; Όσοι δε μπορούν να διαβάσουν βιβλία «βαριάς» λογοτεχνίας, θα πρέπει να αποκλειστούν από την ανάγνωση;
Γ.Κ.: Βρίσκομαι από το 2011 στον χώρο της λογοτεχνίας και έχω βαρεθεί να ακούω ανοησίες σε σχέση με το διαχωρισμό ποιοτικού κι εμπορικού βιβλίου, λογοτέχνη και μυθοπλάστη και ού το καθ'εξής. Πραγματικά, κάποιοι πρέπει να κατέβουν από το καλάμι, γιατί κάνει κακό στον εγκέφαλο και προκαλεί πόνους σε μέση και αυχένα! Το καλό βιβλίο δεν έχει ταμπέλα, δεν υπόκειται σε κάποια συγκεκριμένη κατηγορία, δεν είναι απλά και μόνο ένα σύμπλεγμα από λέξεις, βγαλμένες από το λεξικό του αξιόλογου κύριου Μπαμπινιώτη. Ο Τόλκιν ήταν συγγραφέας του φανταστικού κι έγραψε αριστουργήματα! Ας ηρεμήσουν λοιπόν, όσοι διατυμπανίζουν δεξιά κι αριστερά πως είναι πρέσβεις δημιουργοί της βαριάς λογοτεχνίας. Οι αναγνώστες έχουν το δικαίωμα, το πανάκριβο και αναφαίρετο δικαίωμα της δημοκρατίας να επιλέγουν και να αναγιγνώσκουν οτιδήποτε θελήσουν! Έχουν οι ίδιοι κρίση και διαβάζοντας, μπορούν να διαχωρίσουν το καλό από το κακογραμμένο, το απλό από το σύνθετο, το ‘βαρύ’ από το ‘ελαφρύ’ , το κλασικό από το σύγχρονο. Ας μάθουν πρώτα οι Έλληνες να διαβάζουν και μετά ας προχωρήσουμε και παρακάτω σε άλλα θέματα. Οι πρέσβεις της ποιότητας, δεν έχουν μάλλον καταλάβει πως πάσχουμε από αναγνωστικό κοινό στην Ελλάδα αλλά είμαστε πλειονότητα στους θαμώνες των καφέ και των μπαρ...
6. Το τελευταίο σας βιβλίο «Έκπτωτοι Φύλακες», σε ποιό αναγνωστικό κοινό απευθύνεται;
Γ.Κ.: Στους αναγνώστες που αγαπούν τον έρωτα, την περιπέτεια, τους γρίφους, το μυστήριο, τη μυθολογία και την ιστορία μας! Σε αυτούς που αγαπούν να λαμβάνουν σημαντικά μηνύματα από ένα ανάγνωσμα. Σε όσους αγαπούν τα ταξίδια αλλά πάνω από όλα, το άρωμα και τη γεύση της Ελλάδας. Σε όλους αυτούς.
7. Έχετε επηρεαστεί από άλλους συγγραφείς;
Γ.Κ.: Θεμιτά όχι, αθέμιτα ίσως, αλλά δεν το πιστεύω. Άλλωστε όσοι με ‘διαβάζουν’ ξέρουν πως έχω ένα δικό μου στυλ και καταλαβαίνουν την ‘Κακαλοπούλου’ από την πρώτη σελίδα.
8. Τι μηνύματα θέλετε να περάσετε στους αναγνώστες μέσα από το νέο βιβλίο σας;
Γ.Κ.: Πολλά μηνύματα... Κάθε μου βιβλίο περιέχει αρκετά μηνύματα και το "Έκπτωτοι" βρίθει από αυτά. Προκαλώ τους αναγνώστες μου να τα ανακαλύψουν.
9. Ποια ήταν η πηγή έμπνευσης και πόσο δυσκολευτήκατε στην έρευνα;
Γ.Κ.: Ο Όλυμπός μας και η κατοικία μου, που βρίσκεται στα ριζά του, η μυθολογία μας, ο έρωτας για κάθε μαγικά ελληνικό. Δυσκολεύτηκα λίγο στην έρευνα, αλλά ήταν μια άκρως γοητευτική διαδικασία για μένα.
10. Πιστεύετε πως οι μύθοι της αρχαίας Ελλάδας κρύβουν μυστικά που δεν γνωρίζουμε; Μπορεί, δηλαδή, η μυθολογία που μάθαμε στο σχολείο να μην ήταν ακριβώς αποκυήματα κάποιας φαντασίας αλλά η αλήθεια;
Γ.Κ.: Οι μύθοι στηρίζονται εγγενώς σε πραγματικά γεγονότα, οπότε για μένα είναι λογική η αντίληψη πως οι αρχαίοι μας, προκειμένου να εξηγήσουν ή να εξιστορήσουν διάφορες καταστάσεις τις εμπλούτιζαν και τις μετέτρεπαν σε δυναμικές ιστορίες, ώστε να εντυπωθούν στο μυαλό και την ψυχή των ακροατών και να αποκτήσουν διάρκεια και ουσία. Οπότε, ναι, δεν θεωρώ φαντασιόπληκτους τους εξαιρετικούς προγόνους μας. Πιστεύω πως οι μύθοι στηρίζονται σε αλήθειες και φυσικά πως υπάρχουν πολλά μυστικά, που ακόμη βρίσκονται καλά κρυμμένα και μακριά από τη δική μας μικρότερη αντίληψη.
11. Θα μπορούσαν όλα αυτά τα πλάσματα της ιστορίας σας να υπάρχουν στα αλήθεια; Ξέρετε, οι άνθρωποι πιστεύουν μόνο ό,τι μπορούν να αντιληφθούν με τις αισθήσεις τους. Πιστεύετε ότι μπορεί να υπάρχει κάτι μυστήριο ή μεταφυσικό στον κόσμο μας ή ίσως και άλλες παράλληλες ζωές, τις οποίες δεν είμαστε σε θέση να αντιληφθούμε;
Γ.Κ.: Προσωπικά πιστεύω στο μεταφυσικό και φυσικά ακράδαντα στον Θεό. Με βάση τις δικές μου πεποιθήσεις και μόνο, ναι, θα μπορούσαν να υπάρχουν πλάσματα πέρα και μακριά από την αντίληψη μας. Ας μην ξεχνάμε πως δεν έχουμε καταφέρει ακόμη να εξερευνήσουμε ή να αποκωδικοποιήσουμε αυτό που είμαστε εμείς οι ίδιοι, δηλαδή τον άνθρωπο, όπως και τη γη και τα πλάσματα που βρίσκονται επάνω σε αυτήν και με τα οποία συγκατοικούμε. Επομένως, στερούμαστε κατανόησης και δυνατότητας ανακάλυψης άλλων κόσμων και πραγμάτων προς το παρόν.
12. Γράφετε μέσα στο βιβλίο σας πως «οι μεγαλύτερες μάχες δεν δίνονται με το σώμα αλλά πρώτα απ’όλα με την ψυχή». Η σύγκρουση της ύλης (σώμα) και του πνεύματος (ψυχή) πιστεύετε πως είναι αναπόφευκτη, προκειμένου ο άνθρωπος να καταφέρει να γνωρίσει καλύτερα τον εαυτό του; Γιατί βλέπουμε και μέσα στην ιστορία πως η Πανδώρα -η ηρωίδα- προσπαθεί να βρει τον εαυτό της, να ανακαλύψει ποια στ’αλήθεια είναι, μέσα από αυτή τη σύγκρουση και την εσωτερική πάλη.
Γ.Κ.: Το θέσατε ολόσωστα! Ναι, η Πανδώρα για να ανακαλύψει ποια ήταν στην πραγματικότητα έπρεπε πρώτα να συγκρουστεί με τον ίδιο της τον εαυτό, με τα πιστεύω και την ψυχή της. Ας μην ξεχνάμε πως όλα ξεκινούν από τη θέληση, την επιθυμία, την τάση της ψυχής να οδηγηθεί κάπου. Μερικές φορές, όπως στην περίπτωση της Πανδώρας, αυτό μπορεί να επέλθει κατ'ανάγκη. Όπως κι αν έχει όμως, η ψυχή είναι αυτή που γεννά και τίκτει τις αλλαγές. Το σώμα, η υλική υπόσταση έχουν ανάγκες που μας μετατρέπουν σε προϊόντα εκμετάλλευσης, σε υποταγμένους ακόλουθους, ένα κοπάδι από κορμιά, που απλά κινούνται επάνω στο μονοπάτι μιας ζωής, δίχως ουσία αλλά με μοναδική τους μέλημα τις ορμές. Τη διαφορά την κάνει η ψυχή, το πνεύμα. Αυτό είναι που μας μετατρέπει σε Ανθρώπους, σε ανώτερα πλάσματα. Είναι λοιπόν αναπόφευκτο και άκρως επιβεβλημένο, να συγκρουστεί η ψυχή με την ύλη ώστε να αλλάξουμε. Να ανακατατάξουμε και να αποκαλυφθούμε.
13. Ο άνθρωπος, κατά τη γνώμη σας, έχει έρθει στη γη για κάποιο λόγο; Αυτή η μάχη του καλού και του κακού είναι μέρος της δημιουργίας για κάποιο ανώτερο σκοπό;
Γ.Κ.: Ναι! Είμαστε παιδιά του Θεού. Είμαστε φτιαγμένοι για να γίνουμε τέλειοι, απλά πρέπει να το επιλέξουμε, να το προσπαθήσουμε, να το καταφέρουμε.
14. Το επόμενο συγγραφικό σας έργο θα κινηθεί πάλι στο πλαίσιο του φανταστικού ή να περιμένουμε κάτι διαφορετικό;
Γ.Κ.: Όχι, το επόμενο συγγραφικό μου έργο κινείται στο πλαίσιο του πραγματικού, είναι ένα εξωτικό ταξίδι, ένα βιβλίο γεμάτο ανθρώπινες ιστορίες και τεράστια δόση συναισθήματος, μα και ρομαντισμού.
15. Τι δυσκολίες συναντήσατε μέχρι να δείτε τα βιβλία σας στα ράφια των βιβλιοπωλείων; Υπήρχαν άνθρωποι του χώρου που σας αποθάρρυναν ή που σας στεναχώρησαν με τη συμπεριφορά τους, αφού εκδόθηκαν τα βιβλία σας;
Γ.Κ.: Είμαι άνθρωπος που παλεύω με πείσμα για όσα αγαπώ... είμαι γέννημα Μακεδόνα και Μικρασιάτισσας με κάποιες ρίζες από Κρήτη. Πιστεύετε πως θα με αποθάρρυναν οι δυσκολίες που συνάντησα ή οι κακόβουλοι και κακοπροαίρετοι;
Ευχαριστώ από καρδιάς για την τιμή της όμορφης συνέντευξης!
Ευχαριστώ κι εγώ πολύ!
(©Δήμητρα Παναρίτη για τα Βιβλιοσημεία)
