Περίληψη οπισθόφυλλου:
Μέσα σε όλους μας υπάρχει ο σπόρος του καλού και του κακού.
Διαρκής είναι ο αγώνας για το ποιο θα επικρατήσει. Όμως δεν μπορεί το ένα να υπάρξει χωρίς το άλλο. Οι άνθρωποι δεν είναι ούτε όλοι καλοί ούτε όλοι κακοί. Κινούνται συνέχεια μεταξύ του φωτός και του σκοταδιού.
Όλες και όλοι κρύβουμε μέσα μας έναν Κάιν ή μια Έβελιν, έναν Μπέντζαμιν ή έναν Τζέικ. Ίσως κάποιοι, κρύβουμε περισσότερους από έναν ή και τους τέσσερις μαζί. Παρ’ όλ’ αυτά ο Κάιν, η Έβελιν, ο Μπέντζαμιν και ο Τζέικ, οι ήρωες της ιστορίας, δεν είναι χαρακτήρες φανταστικοί, πράγμα που σημαίνει ότι οποιαδήποτε ομοιότητά τους με πρόσωπα ή απόψεις της πραγματικής ζωής δεν είναι απλή σύμπτωση... Βρίσκονται και θα βρίσκονται, αν όχι μέσα μας, πάντοτε ανάμεσά μας!!!
Λένε ότι ένα αντικείμενο είναι ικανό να απορροφήσει όλη την αρνητική ενέργεια που περιβάλλει εκείνον που το φοράει ή το κατέχει. Ειδικότερα όταν αυτός ο άνθρωπος είναι ο γιος του Αδάμ και της Εύας, που, εκτός από το προπατορικό αμάρτημα των γονιών του, κουβαλά και την προσωπική του κατάρα. Σε αυτή την περίπτωση, η ενέργεια είναι ικανή να διατηρηθεί αυτούσια, όσοι αιώνες κι αν περάσουν! Και αλίμονο στην αδύναμη -όσο και καταδικασμένη- ψυχή του ανθρώπου που θα βρεθεί στο διάβα της...
Η άποψή μου:
(γράφει η Χρύσα Παναγοπούλου)
Ένα αντικείμενο από τα βάθη των αιώνων αποκαλύπτεται. Φέρει μέσα του το κακό, τον πόνο, την απόγνωση, αλλά προπάντων την απόρριψη. Τι θα γίνει αν όλη αυτή η αρνητική ενέργεια βρει τρόπο να ξεχυθεί στον κόσμο;
Η Έβελιν και ο Τζέικ είναι δυο αγαπημένα αδέλφια που μια τραγική στιγμή τους έκανε να εξαρτώνται απόλυτα ο ένας απ’ τον άλλον και πιο πολύ ο Τζέικ, ως ο πιο αδύναμος κι ευαίσθητος μικρός αδελφός. Η Έβελιν είναι υπερπροστατευτική σε τέτοια οριακά σημεία ώστε στην πραγματικότητα να ευνουχίζει την προσωπικότητα του αδελφού της.
Είναι όμως ειλικρινής, στοργική, έχει υψηλή την αίσθηση του καθήκοντος, έχει θάρρος, είναι δυναμική, εκπέμπει έναν έμφυτο ερωτισμό και έτσι μοιραία ταυτίστηκα μαζί της.
Την ακολούθησα στο κάθε της βήμα. Στα λάθη, στα πάθη, στο θυμό της μα πάνω απ’ όλα την καταλάβαινα. Και πάντα έβρισκα κάτι για να τη δικαιολογήσω, όπως για παράδειγμα ότι ασκεί μια έντονη φιλανθρωπική δράση. Εξάλλου, είναι ο πρώτος γυναικείος χαρακτήρας με τον οποίο ταυτίζομαι, μέσα από χιλιάδες βιβλία και μου βγαίνει τελείως φυσικά η συμπάθεια και η υπεράσπιση.
Το μυθιστόρημα δεν έχει τόπο και χρόνο. Μπορεί να συμβεί οπουδήποτε και οποτεδήποτε. Είναι ευφυέστατο εκ μέρος του συγγραφέα να μην τοποθετήσει συγκεκριμένα, χρονικά πλαίσια. Το κακό υπό την μορφή του Κάιν είναι αιώνιο και άφθαρτο. Ξέρει να περιμένει την κατάλληλη στιγμή για την απόδοση δικαιοσύνης. Γιατί αυτό πιστεύει: ότι έφτασε η ώρα που η προσωπικότητά του θα λάμψει και η δικαιοσύνη θα αποκατασταθεί.
Όλα αυτά μπορεί να σας ακούγονται λίγο πολύ γνωστά, το να φέρετε δηλαδή στο μυαλό σας την αιώνια μάχη του καλού και του κακού, μα τίποτα δεν είναι δυνατόν να σας προετοιμάσει γι'αυτό που πρόκειται να ακολουθήσει, διαβάζοντας το βιβλίο. Στην αρχή του κάθε κεφαλαίου υπάρχει ένα απόσπασμα από τη Βίβλο, που αντί να σε καθησυχάζει μάλλον εντείνει την αγωνία. Στην πραγματικότητα σου προκαλεί τον απόλυτο τρόμο!
Η γραφή του Καρακατσάνη είναι μεστή, κοφτή, σκληρή και ώριμη. Δεν σου αφήνει περιθώρια να σκεφτείς. Πρώτα διαβάζεις και μετά σκέφτεσαι! Τα γεγονότα διαδέχονται το ένα το άλλο με καταιγιστική δράση! Κατά το μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου είχα την αίσθηση ότι παρακολουθούσα κινηματογραφική ταινία. Η απληστία, η κακία και η υποκρισία μοιάζουν συνυφασμένα με την ανθρώπινη ύπαρξη από την αρχή του κόσμου. Υπάρχουν άραγε άνθρωποι εντελώς αθώοι; Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω...
Ένα πρωτότυπο, αυθεντικό, θρησκευτικό θρίλερ, που όμοιό του δεν έχετε διαβάσει, είμαι σίγουρη! Είναι ένα βιβλίο που ήρθε, θα μείνει και θα συζητηθεί ξανά και ξανά, καθώς κανείς δεν θα το διαβάσει μόνο μία φορά. Το τέλος του -αναπάντεχο και απρόσμενο- ξαφνιάζει τον αναγνώστη. Η αίσθηση που μου άφησε τελειώνοντάς το δεν ήταν ούτε αγωνία, ούτε τρόμος. Ήταν γαλήνη. Σαν ένα είδος κάθαρσης που συναντάμε μόνο στο αρχαίο θέατρο. Είχα πολύ καιρό να απολαύσω κάτι τόσο δυνατό...
Η άποψή μου:
Ένα αντικείμενο από τα βάθη των αιώνων αποκαλύπτεται. Φέρει μέσα του το κακό, τον πόνο, την απόγνωση, αλλά προπάντων την απόρριψη. Τι θα γίνει αν όλη αυτή η αρνητική ενέργεια βρει τρόπο να ξεχυθεί στον κόσμο;
Η Έβελιν και ο Τζέικ είναι δυο αγαπημένα αδέλφια που μια τραγική στιγμή τους έκανε να εξαρτώνται απόλυτα ο ένας απ’ τον άλλον και πιο πολύ ο Τζέικ, ως ο πιο αδύναμος κι ευαίσθητος μικρός αδελφός. Η Έβελιν είναι υπερπροστατευτική σε τέτοια οριακά σημεία ώστε στην πραγματικότητα να ευνουχίζει την προσωπικότητα του αδελφού της.
Είναι όμως ειλικρινής, στοργική, έχει υψηλή την αίσθηση του καθήκοντος, έχει θάρρος, είναι δυναμική, εκπέμπει έναν έμφυτο ερωτισμό και έτσι μοιραία ταυτίστηκα μαζί της.
Την ακολούθησα στο κάθε της βήμα. Στα λάθη, στα πάθη, στο θυμό της μα πάνω απ’ όλα την καταλάβαινα. Και πάντα έβρισκα κάτι για να τη δικαιολογήσω, όπως για παράδειγμα ότι ασκεί μια έντονη φιλανθρωπική δράση. Εξάλλου, είναι ο πρώτος γυναικείος χαρακτήρας με τον οποίο ταυτίζομαι, μέσα από χιλιάδες βιβλία και μου βγαίνει τελείως φυσικά η συμπάθεια και η υπεράσπιση.
Το μυθιστόρημα δεν έχει τόπο και χρόνο. Μπορεί να συμβεί οπουδήποτε και οποτεδήποτε. Είναι ευφυέστατο εκ μέρος του συγγραφέα να μην τοποθετήσει συγκεκριμένα, χρονικά πλαίσια. Το κακό υπό την μορφή του Κάιν είναι αιώνιο και άφθαρτο. Ξέρει να περιμένει την κατάλληλη στιγμή για την απόδοση δικαιοσύνης. Γιατί αυτό πιστεύει: ότι έφτασε η ώρα που η προσωπικότητά του θα λάμψει και η δικαιοσύνη θα αποκατασταθεί.
Όλα αυτά μπορεί να σας ακούγονται λίγο πολύ γνωστά, το να φέρετε δηλαδή στο μυαλό σας την αιώνια μάχη του καλού και του κακού, μα τίποτα δεν είναι δυνατόν να σας προετοιμάσει γι'αυτό που πρόκειται να ακολουθήσει, διαβάζοντας το βιβλίο. Στην αρχή του κάθε κεφαλαίου υπάρχει ένα απόσπασμα από τη Βίβλο, που αντί να σε καθησυχάζει μάλλον εντείνει την αγωνία. Στην πραγματικότητα σου προκαλεί τον απόλυτο τρόμο!
Η γραφή του Καρακατσάνη είναι μεστή, κοφτή, σκληρή και ώριμη. Δεν σου αφήνει περιθώρια να σκεφτείς. Πρώτα διαβάζεις και μετά σκέφτεσαι! Τα γεγονότα διαδέχονται το ένα το άλλο με καταιγιστική δράση! Κατά το μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου είχα την αίσθηση ότι παρακολουθούσα κινηματογραφική ταινία. Η απληστία, η κακία και η υποκρισία μοιάζουν συνυφασμένα με την ανθρώπινη ύπαρξη από την αρχή του κόσμου. Υπάρχουν άραγε άνθρωποι εντελώς αθώοι; Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω...
Ένα πρωτότυπο, αυθεντικό, θρησκευτικό θρίλερ, που όμοιό του δεν έχετε διαβάσει, είμαι σίγουρη! Είναι ένα βιβλίο που ήρθε, θα μείνει και θα συζητηθεί ξανά και ξανά, καθώς κανείς δεν θα το διαβάσει μόνο μία φορά. Το τέλος του -αναπάντεχο και απρόσμενο- ξαφνιάζει τον αναγνώστη. Η αίσθηση που μου άφησε τελειώνοντάς το δεν ήταν ούτε αγωνία, ούτε τρόμος. Ήταν γαλήνη. Σαν ένα είδος κάθαρσης που συναντάμε μόνο στο αρχαίο θέατρο. Είχα πολύ καιρό να απολαύσω κάτι τόσο δυνατό...
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Συγγραφέας: Μάριος Καρακατσάνης
Σελίδες: 347
Ημερ. έκδοσης: 19/11/2018
ISBN: 978-960-14-3358-5
.jpg)
