Βιβλιοάποψη: "Οι κόρες της ανάγκης"

Περίληψη οπισθόφυλλου:
Η Κλωθώ είναι η κόρη της Ανάγκης, κατά τον Πλάτωνα. Η Μοίρα υφαίνει το νήμα της ζωής των ανθρώπων. Κι ύστερα, δίκαια εκείνοι αναρωτιούνται: τα χαρίσματά μας τα επιλέγουμε ή μήπως είναι με κάποιον τρόπο προαποφασισμένα; Ποιες αναμνήσεις χάνονται και ποιες διατηρούνται;

Τρεις εντελώς διαφορετικές γυναίκες. Οι απρόσμενες ανατροπές, η υπεροψία της αρτιμελούς αυτάρκειας, η τρυφερή ευφυΐα της αναπηρίας, το αναπόφευκτο και ο έρωτας. Όλα χάνονται στην ανυπαρξία κι όλα πλάθονται από την αρχή. Κι αν το κλειδί της ευτυχίας τους το έψαχναν σε λάθος τσέπη; Κι αν η εμπιστοσύνη σαν ένα χαρτί αποδειχθεί, που έτσι και τσαλακωθεί μετά δεν ξαναϊσιώνει;
Ευκαιρίες που θ’αρπάξουν κι άλλες που θα χάσουν. Τραύματα από μάχες που θα δώσουν, ουλές απ’όσες σκόπιμα θ’αποφύγουν. Ένας δρόμος είναι η ιστορία τους, που άλλοτε τον περπατούν με ικανοποίηση κι άλλοτε με θλίψη. Τα όνειρά τους, όμως, πάντα μυρίζουν καλοδεχούμενη καλοκαιρινή βροχή. Γιατί η αγάπη, μια λέξη ακίνδυνη είναι κι οφείλουν να νιώσουν το άγγιγμά της χωρίς φόβο. Ακόμα και τότε που ο ενήλικος κόσμος της απώλειας μοιάζει απάνθρωπος.
Αμείλικτα ερωτήματα τίθενται στην κρίση του αναγνώστη, μέσα από μια μυθοπλασία τόσο αληθινή, όσο η οικογένεια της διπλανής πόρτας. Κι όπως στη ζωή, οι απαντήσεις δεν βρίσκουν πάντοτε την ίδια χαραμάδα διαφυγής.


Η άποψή μου:
(γράφει η Χρύσα Παναγοπούλου)
Το πρώτο πράγμα που μου έμεινε από το βιβλίο είναι ο ιστός απίστευτης τρυφερότητας ανάμεσα σε δύο αδερφές, που δεν συμφωνούν σε όλα, αλλά η μεταξύ τους αγάπη ξεπερνά όλες τις διαφωνίες. Σχεδόν δεν πιστεύω ότι υπάρχουν τέτοια αδέρφια, αλλά είναι τόσο όμορφα δοσμένο στο κείμενο, που μουρμουρίζω «κι όμως υπάρχουν

Μου άρεσε που το βιβλίο σε βάζει να σκεφτείς πολλά, ακόμα κι όταν έχεις τελειώσει την ανάγνωσή του. Ερωτήματα του τύπου «Τι θέλεις από τη ζωή σου;» «Πώς το θέλεις;» «Είσαι στο σωστό δρόμο για να το πετύχεις

Αν και είναι γραμμένο να ανταποκρίνεται στο σήμερα, μου άφησε μια αίσθηση άλλης εποχής. Οι μονοκατοικίες όπου διέμεναν οι δυο αδερφές ίσως είναι ένας λόγος αυτής της νοσταλγίας. Αν εξαιρέσω τις γλαφυρές εικόνες, που σε ταξιδεύουν σε έναν τόπο παραμυθιού, πιστεύω ότι δεν είναι λίγες οι φορές που ένιωσα αγανάκτηση κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης. Δεν είμαι μοιρολάτρης. Πιστεύω ότι τη ζωή εμείς την καθορίζουμε με τις αποφάσεις μας. Ακόμα και τα λάθη μας, μάς δυναμώνουν και δημιουργούν ένα κέλυφος ανάμεσα σε μας και στους γύρω μας. Πάντα όμως θα υπάρχει μια μικρή κερκόπορτα για την αγάπη! Δεν τα φιλτράρουμε όλα με τη λογική, ούτε όλα με την καρδιά. Πάντα υπάρχει η μέση λύση. Αυτή τη μέση λύση δεν είδα στο βιβλίο. Ήταν ή άσπρο ή μαύρο...

Οι ηρωίδες έμοιαζαν να τις παρασέρνει ο άνεμος εκεί που ήθελε. Η μεγάλη αδερφή -πιο λογική και πιο συγκροτημένη αλλά υπερβολική- δεν αφήνει το συναίσθημα να την παρασύρει. Η μικρή αδερφή ρομαντική, καλοσυνάτη και καλόβολη. Για όλους έχει να πει κάτι καλό. Ποτέ δεν βάζει το άσχημο στην καρδιά της.

Ο άντρας της μικρής αδερφής, ο Στάθης, μοιάζει με αντρικό πρότυπο μιας άλλης εποχής και καθόλου δε με αγγίζει. Εγωιστής, υπερφίαλος, υπερόπτης, ευθυνόφοβος. Το μόνο καλό επάνω του είναι η γενναιοδωρία του και το γεγονός ότι ποτέ του δε σήκωσε χέρι στη γυναίκα του. Κι όμως, αυτός ο άνθρωπος κινείται τόσο τραγικά πάνω σε στερεότυπα, που δεν αφήνει περιθώρια συμπόνιας από τον αναγνώστη. Η λογική και η ευαισθησία είναι σε αντίπαλα στρατόπεδα και όλοι οι χαρακτήρες δεν είναι ελεύθεροι από τις Ερινύες που τους καταδιώκουν. Πράγμα που με κάνει να θέλω να επαναστατήσω: «Ζήσε όπως θέλεις και όπου σε βγάλει

Το τέταρτο πρόσωπο της ιστορίας είναι ένα παιδί, που βιώνει καθημερινά την μοναξιά χωρίς να είναι επιλογή του. Συγκεκριμένες συνθήκες το έκαναν να πάρει αυτό το δύσκολο δρόμο.

Το τέλος της ιστορίας μου άφησε μια γεύση πικραμύγδαλου. Όπως η ίδια η ζωή...

Φράσεις που κράτησα:
«Δεν επιλέγουμε τα χαρίσματά μας, με κάποιο τρόπο είναι προαποφασισμένα
«Μες το ρήμα αγκαλιάζω είναι καλά κρυμμένο το ρήμα Ζω
«Η μνήμη ως ένα βαθμό είναι μυθοπλασία
«Ο θάνατος μεταμορφώνει τον χαρακτήρα του νεκρού στις σκέψεις των ζωντανών


Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Συγγραφέας: Τζίνα Ψάρρη
Σελίδες: 344 / Διαστάσεις: 14x20,5 cm
Ημερ. έκδοσης: Μάρτιος 2018
ISBN: 978-960-9585-87-3
Μοιράσου το άρθρο: :
 
Copyright © 2017-2024. ΒΙΒΛΙΟΣΗΜΕΙΑ - All Rights Reserved
Created by Vivliosimeia | Published by Vivliosimeia |
Proudly powered by Vivliosimeia.blogspot.gr