Περίληψη οπισθόφυλλου:
Η δολοφονία μιας νεαρής φιλολόγου στην Πειραϊκή μπορεί να εξιχνιαστεί μέσα από την αποκάλυψη ενός μεγάλου οικονομικού σκανδάλου στην αυλή του Μεγάλου Αλεξάνδρου και των πολιτικών αναταράξεων που προκάλεσε αυτό το σκάνδαλο στην Αθήνα της εποχής του Δημοσθένη;
Και ποια ήταν η σχέση του μεγάλου ρήτορα με το βαρύτιμο αγγείο, που θεωρήθηκε στην εποχή του σύμβολο της διαπλοκής και της πολιτικής διαφθοράς;
Πώς ο πόνος μιας μάνας για τον άδικο χαμό του παιδιού της θα την οδηγήσει σε σκοτεινές ατραπούς, όπου τα μαγικά ξόρκια και οι κατάρες των χαλδαίων μάγων θα φορέσουν το προσωπείο των ιεροτελεστιών στα Ελευσίνια μυστήρια;
Μια απλή γυναίκα από την Όλυνθο της Μακεδονίας, η Καλλινίκη, θα βρεθεί στο επίκεντρο μιας δίνης δραματικών γεγονότων της αρχαιότητας, που οι συνέπειές τους θα οδηγήσουν στην αποκάλυψη της δράσης μια συμμορίας αρχαιοκαπήλων και δουλεμπόρων της σημερινής Αθήνας.
Η άποψή μου:
(γράφει η Χρύσα Παναγοπούλου)
Από τις πρώτες κιόλας σελίδες του βιβλίου γοητεύτηκα! Κοίταξα αμέσως το βιογραφικό σημείωμα της συγγραφέως. Μου έκανε εντύπωση που η κα. Κούτουλα ξεκίνησε να γράφει, όταν συνταξιοδοτήθηκε κι ήταν ήδη γιαγιά!!! Ποτέ δεν είναι αργά -σκέφτηκα- κι αν αυτή η γυναίκα δεν τολμούσε να το κάνει, τώρα δε θα κρατούσα στα χέρια μου αυτό το υπέροχο, ιστορικό μυθιστόρημα!
Δεν το επέλεξα λόγω τίτλου. Συγκεκριμένα, ο τίτλος με παρέπεμπε σε κάτι βαρύγδουπο και τα ιστορικά μυθιστορήματα με κουράζουν (οι φίλοι το ξέρουν). Με τράβηξε όμως το οπισθόφυλλο -με το που διάβασα τη μαγική φράση "στην αυλή του Μεγ. Αλεξάνδρου". Έχοντας λοιπόν, αδυναμία στα Ελληνιστικά χρόνια και ιδιαίτερα στον Μεγ. Αλέξανδρο δεν άργησα να ξεκινήσω την ανάγνωση!
Πέρα από τον βαρύγδουπο τίτλο, το βιβλίο δεν έχει τίποτα άλλο βαρύ. Κινείται σε δύο επίπεδα -στην εποχή του Αλέξανδρου και στο σήμερα (Αθήνα 2017). Η αφήγηση είναι τόσο ξεκάθαρη, που είναι αδύνατον να μπερδευτείς! Αυτό είναι άλλο ένα στοιχείο, που μου έκανε τρομερή εντύπωση, καθώς μου έχει συμβεί αρκετές φορές -σε ιστορικά μυθιστορήματα- να μπερδεύω πρόσωπα και πράγματα και η αφήγηση να είναι τόσο κουραστική, που να μη μου αφήνει περιθώρια να συνεχίσω την ανάγνωση. Γενικά, το ύφος της συγγραφέως είναι αρκετά απλό και το χαρακτηρίζει η φυσικότητα, πράγμα που σημαίνει ότι δε χρειάζεται να έχεις ειδικές γνώσεις Ιστορίας για να παρακολουθήσεις τις εξελίξεις.
Η Καλλινίκη παρουσιάζεται πολύ ώριμη για την ηλικία της, έχει εξαιρετική προσαρμοστικότητα διότι -λόγω της ορφάνιας της- αναγκάζεται να μετακομίζει αρκετά συχνά. Διακατέχεται από ήθος, είναι κοινωνική και γίνεται εύκολα αγαπητή στους γύρω της. Η ηρωίδα είναι εκείνη που είχε στην κατοχή της την χρυσή κύλικα, που συνδέει το τότε με το τώρα. Όχι, δεν είναι κάποιου είδους χρονομηχανή, αλλά ένα σκεύος στο οποίο έπιναν κρασί ή έκαναν σπονδές στους νεκρούς. Το σκεύος έχει μεγάλο αρχαιολογικό ενδιαφέρον τόσο σε εκείνη την εποχή, γιατί το χρησιμοποιούσαν και για δωροδοκίες, όσο και στη σημερινή εποχή, γιατί παρουσιάζεται σαν προϊόν αρχαιοκαπηλίας.
Με χαροποίησε ακόμα πιο πολύ, γιατί έμαθα πράγματα που δεν τα γνώριζα, από τα χρόνια εκείνα, καθώς η συγγραφέας είναι πολύ μορφωμένη και η Ιστορία είναι η ειδικότητά της. Θα έλεγα μάλιστα -παρότι δεν τη γνωρίζω προσωπικά- ότι έχει αφιερώσει τη ζωή της σε αυτή! Αποτέλεσμα; Το βιβλίο διαβάζεται εύκολα! Το ενδιαφέρον του αναγνώστη παραμένει αμείωτο κι η αφήγηση είναι υπέρ του δέοντος ζωντανή, που έχεις την αίσθηση ότι κρυφακούς έναν διάλογο μέσα στο παλάτι του βασιλιά Φίλιππου! Βλέπεις μπροστά σου και την αρχαία Αθήνα με την Αγορά και τους φιλοσόφους της, καταλαβαίνεις τη συμπεριφορά πρωταγωνιστών των ιστορικών γεγονότων και συνάμα έχεις αγωνία για τη διερεύνηση δολοφονίας στην σύγχρονη Αθήνα!
Επιπλέον -παρά την αγωνία μου- δεν παρέλειψα ούτε μια σελίδα από το τότε, για να φτάσω πιο γρήγορα στο τώρα, κάτι που συνηθίζω σε μυθιστορήματα του είδους, διαβάζοντας αργότερα τη σελίδα που παρέλειψα. Αυτό είναι ένα πρόσθετο ΣΥΝ στο βιβλίο, που με την ζωντάνια του δε με ενθάρρυνε να παραλείψω τίποτα, γιατί όλα τα δρώμενα και οι εξελίξεις του είναι εξίσου σημαντικά! Έτσι, απόλαυσα όλο το λογοτεχνικό ταξίδι από την αρχή μέχρι το τέλος του!
Ξεχώρισα τη φράση: «Το γέλιο είναι δώρο των Θεών και λειτουργεί ως αντίδοτο στη βαθιά θλίψη» γιατί μου έφερε στο μυαλό την αντίθεση με το σκοταδισμό του Μεσαίωνα, όπου οι άγιες μορφές παρουσιάζονταν πάντα σκυθρωπές και το γέλιο θεωρείτο αμαρτία. Επίσης έμαθα ότι το όνομα "Περιστέρα" είναι παραφθορά της φράσης "Περιχ Ιστάρ" δηλαδή "το πουλί της Ιστάρ", ακριβώς όπως αποκαλούσαν οι Βαβυλώνιοι την Αφροδίτη! Δεν γνώριζα ούτε ότι το περιστέρι αποτελεί σύμβολο της θεάς, ούτε ότι το όνομα Περιστέρα έχει τόσο αρχαίες καταβολές!
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Συγγραφέας: Νατάσα Κυρκίνη-Κούτουλα
Σελίδες: 314 / Διαστάσεις: 14x20,5 cm
Ημερ. έκδοσης: 27/09/2017
ISBN: 978-960-9585-75-0
.jpg)
