Περίληψη οπισθόφυλλου:
Έπειτα από ένα εργατικό ατύχημα, ο Δημήτρης εισάγεται στην εντατική, σε κωματώδη κατάσταση, όπου νοσηλεύεται για έξι χρόνια.
Η μητέρα του, ως φύλακας άγγελός του, μην έχοντας κανέναν άλλο, στέκει σαν βράχος στο πλευρό του μέχρι την ώρα που οι γιατροί τής ανακοινώνουν πως πρέπει να τον αποσυνδέσουν από τα μηχανήματα που τον κρατούν στη ζωή.
Συντετριμμένη, αλλά δίχως να χάσει τις ελπίδες της, την ίδια στιγμή που ο γιος της έχει ελάχιστα δευτερόλεπτα ζωής, τον εκλιπαρεί με όση δύναμη της είχε απομείνει να σηκωθεί!
Ακριβώς τότε συμβαίνει το αναπάντεχο...
Η άποψή μου:
(γράφει η Λιάνα Τζιμογιάννη)
Ναι! Ο Δημήτρης, ξυπνά! Σηκώνεται από το παραλίγο νεκροκρέβατό του και ζει τη ζωή του, όπως όλοι οι άνθρωποι. Μια ζωή νορμάλ, απόλυτα καθημερινή. Αλλά στον ύπνο του βλέπει όνειρα. Όνειρα παράξενα. Όνειρα ξεχασμένα, αλλά βαθιά κρυμμένα στο υποσυνείδητό του. Όνειρα τόσο ζωντανά, σαν να τα έζησε σε έναν παράλληλο κόσμο. Όνειρα που εκδηλώνουν θλίψη, μοναξιά αλλά και συγκίνηση. Και υπάρχουν και όνειρα που προειδοποιούν για γεγονότα που έρχονται και φέρνουν χαμόγελο και αισιοδοξία.
Πόσο πιστεύουμε στα όνειρα; Πόσο λοιπόν αφήνουμε να μας επηρεάζουν αυτές οι διαδοχικές παραστάσεις γεμάτες από συναισθήματα, που εμφανίζονται στο νου, όταν κοιμόμαστε; Ένα όνειρο μας απασχολεί εντονότερα, μετά από μια νύχτα που είδαμε κάτι τρομακτικό. Σίγουρα όλοι μας έχουμε δει ένα όνειρο-υπερπαραγωγή και το πρωί ανοίξαμε έναν ονειροκρίτη να διαπιστώσουμε τι σήμαινε... Ορισμένες φορές μας συγκλονίζει το γεγονός ότι κάποιο όνειρο που είδαμε, βγήκε αληθινό! Τότε είναι που θεριεύει η πίστη μας σε αυτά και σιγά-σιγά καταντάμε να τα θεωρούμε σίγουρες προειδοποιήσεις για τα μελλούμενα. Όμως, αλήθεια προμηνύουν κάτι ή δίνουμε τροφή στο νου μας να πλάσει εικόνες που θα θέλαμε να ζήσουμε;
Στα όνειρα -που αναφέρονται στο βιβλίο- ίσως παρατηρήσετε διάσπαρτα τη μοναξιά και τη θλίψη, που διαλύονται όταν ακούγεται μια φωνή -μια γνώριμη φωνή από το υπερπέραν. Ορισμένα όνειρα -αν όχι όλα- περιγράφουν συναντήσεις με τους γονείς του Δημήτρη, κυρίως με τον πατέρα του, τον οποίο έχασε το διάστημα που βρισκόταν σε κώμα. Ακούμε συμβουλές για το μέλλον του να βγαίνουν από αέρινα χείλη κι απόκοσμες μορφές. Και δεν είναι τυχαίο που τα όνειρα εμφανίζονται σε κρίσιμες στιγμές της ζωής του Δημήτρη, σε δοκιμασίες ή προβληματισμούς του. Είναι βαθιά η επιθυμία του ήρωά μας να είχε και τους δυο κοντά του, να δουν τα όσα κατέκτησε στη ζωή του! Διψά για την έγκριση των γονιών του. Ποιος άλλωστε γιος ή θυγατέρα δεν έχει ανάγκη να εισπράξει το «μπράβο» και τη θετική επιβεβαίωση από τους ανθρώπους που τον έφεραν στον κόσμο;
Και τι θέλει ένας γονιός πέρα από το να δει το σπλάχνο του αποκατεστημένο με έναν άνθρωπο που το αγαπά και το φροντίζει, προτού κλείσει τα μάτια του; Κι όταν αυτό συμβεί, πάντα θα πιστεύουμε πως οι γονείς βρίσκονται δίπλα μας, άυπνοι φρουροί και φύλακες-άγγελοι μέχρι την ύστατη ώρα της συνάντησής μας μαζί τους...
Το βιβλίο δεν είναι επιστημονικό, δηλαδή του πώς αναλύουμε τα όνειρά μας, ούτε ανήκει αποκλειστικά στη λογοτεχνία του φανταστικού. Θα το χαρακτήριζα βαθιά κοινωνικό με μεταφυσικές πινελιές, τόσο όσο χρειάζεται να σου κρατήσει το ενδιαφέρον και να ολοκληρώσεις την ανάγνωση. Με απλή γραφή ο Γρηγόρης Τριγλίδης εξιστορεί την πορεία του ανθρώπου που ξύπνησε από το κώμα έξι χρόνων κι έχοντας κερδίσει μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή, επεδίωξε και κατάφερε να τη ζήσει ως το μεδούλι της! Βλέπουμε κι εμείς την πορεία του ήρωα, την εύρεση εργασίας και αναρρίχηση στην ιεραρχία, που επιτυγχάνεται με σκληρή δουλειά, τη γνωριμία με τη γυναίκα του και το μεγάλωμα του γιου τους, τη δύσκολη καθημερινότητα, επιτυχίες και χαρές, γάμους και κηδείες, που είναι μέσα στη ζωή. Διαβάζουμε για τις σκέψεις του ήρωα, του πώς αντιμετωπίζει τα προβλήματα, ενώ παράλληλα ο Δημήτρης ζει μεταφυσικές εμπειρίες μέσω των ονείρων του, που περιγράφονται σε ξεχωριστά κεφάλαια και στο αμέσως επόμενο, ο ίδιος προσπαθεί να αναλύσει τι είδε, προκειμένου να πράξει αναλόγως. Όπως αναφέρεται στο βιβλίο «τα όνειρα είναι πηγαίες εκφράσεις του απόκοσμου, που καθοδηγούν τη ζωή του.»
Όλα αυτά μάς δείχνουν ότι πρόκειται για ένα μυθιστόρημα που σε βάζει σε προβληματισμούς. Σε συγκινεί και σε χαροποιεί μαζί! Βεβαίως σου δημιουργούνται κι απορίες, οι οποίες λύνονται στο τελευταίο κεφάλαιο, γεμίζοντάς σε αισιοδοξία και πίστη στην ομαλή μετάβαση μιας ζωής τελείως διαφορετικής από αυτής που ζούμε τώρα... Σε ένα λευκό φως ή σε έναν παράδεισο, όπως τον έχει πλάσει στο μυαλό του ο καθένας από μας.
Πόσο πιστεύουμε στα όνειρα; Πόσο λοιπόν αφήνουμε να μας επηρεάζουν αυτές οι διαδοχικές παραστάσεις γεμάτες από συναισθήματα, που εμφανίζονται στο νου, όταν κοιμόμαστε; Ένα όνειρο μας απασχολεί εντονότερα, μετά από μια νύχτα που είδαμε κάτι τρομακτικό. Σίγουρα όλοι μας έχουμε δει ένα όνειρο-υπερπαραγωγή και το πρωί ανοίξαμε έναν ονειροκρίτη να διαπιστώσουμε τι σήμαινε... Ορισμένες φορές μας συγκλονίζει το γεγονός ότι κάποιο όνειρο που είδαμε, βγήκε αληθινό! Τότε είναι που θεριεύει η πίστη μας σε αυτά και σιγά-σιγά καταντάμε να τα θεωρούμε σίγουρες προειδοποιήσεις για τα μελλούμενα. Όμως, αλήθεια προμηνύουν κάτι ή δίνουμε τροφή στο νου μας να πλάσει εικόνες που θα θέλαμε να ζήσουμε;
Στα όνειρα -που αναφέρονται στο βιβλίο- ίσως παρατηρήσετε διάσπαρτα τη μοναξιά και τη θλίψη, που διαλύονται όταν ακούγεται μια φωνή -μια γνώριμη φωνή από το υπερπέραν. Ορισμένα όνειρα -αν όχι όλα- περιγράφουν συναντήσεις με τους γονείς του Δημήτρη, κυρίως με τον πατέρα του, τον οποίο έχασε το διάστημα που βρισκόταν σε κώμα. Ακούμε συμβουλές για το μέλλον του να βγαίνουν από αέρινα χείλη κι απόκοσμες μορφές. Και δεν είναι τυχαίο που τα όνειρα εμφανίζονται σε κρίσιμες στιγμές της ζωής του Δημήτρη, σε δοκιμασίες ή προβληματισμούς του. Είναι βαθιά η επιθυμία του ήρωά μας να είχε και τους δυο κοντά του, να δουν τα όσα κατέκτησε στη ζωή του! Διψά για την έγκριση των γονιών του. Ποιος άλλωστε γιος ή θυγατέρα δεν έχει ανάγκη να εισπράξει το «μπράβο» και τη θετική επιβεβαίωση από τους ανθρώπους που τον έφεραν στον κόσμο;
Και τι θέλει ένας γονιός πέρα από το να δει το σπλάχνο του αποκατεστημένο με έναν άνθρωπο που το αγαπά και το φροντίζει, προτού κλείσει τα μάτια του; Κι όταν αυτό συμβεί, πάντα θα πιστεύουμε πως οι γονείς βρίσκονται δίπλα μας, άυπνοι φρουροί και φύλακες-άγγελοι μέχρι την ύστατη ώρα της συνάντησής μας μαζί τους...
Το βιβλίο δεν είναι επιστημονικό, δηλαδή του πώς αναλύουμε τα όνειρά μας, ούτε ανήκει αποκλειστικά στη λογοτεχνία του φανταστικού. Θα το χαρακτήριζα βαθιά κοινωνικό με μεταφυσικές πινελιές, τόσο όσο χρειάζεται να σου κρατήσει το ενδιαφέρον και να ολοκληρώσεις την ανάγνωση. Με απλή γραφή ο Γρηγόρης Τριγλίδης εξιστορεί την πορεία του ανθρώπου που ξύπνησε από το κώμα έξι χρόνων κι έχοντας κερδίσει μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή, επεδίωξε και κατάφερε να τη ζήσει ως το μεδούλι της! Βλέπουμε κι εμείς την πορεία του ήρωα, την εύρεση εργασίας και αναρρίχηση στην ιεραρχία, που επιτυγχάνεται με σκληρή δουλειά, τη γνωριμία με τη γυναίκα του και το μεγάλωμα του γιου τους, τη δύσκολη καθημερινότητα, επιτυχίες και χαρές, γάμους και κηδείες, που είναι μέσα στη ζωή. Διαβάζουμε για τις σκέψεις του ήρωα, του πώς αντιμετωπίζει τα προβλήματα, ενώ παράλληλα ο Δημήτρης ζει μεταφυσικές εμπειρίες μέσω των ονείρων του, που περιγράφονται σε ξεχωριστά κεφάλαια και στο αμέσως επόμενο, ο ίδιος προσπαθεί να αναλύσει τι είδε, προκειμένου να πράξει αναλόγως. Όπως αναφέρεται στο βιβλίο «τα όνειρα είναι πηγαίες εκφράσεις του απόκοσμου, που καθοδηγούν τη ζωή του.»
Όλα αυτά μάς δείχνουν ότι πρόκειται για ένα μυθιστόρημα που σε βάζει σε προβληματισμούς. Σε συγκινεί και σε χαροποιεί μαζί! Βεβαίως σου δημιουργούνται κι απορίες, οι οποίες λύνονται στο τελευταίο κεφάλαιο, γεμίζοντάς σε αισιοδοξία και πίστη στην ομαλή μετάβαση μιας ζωής τελείως διαφορετικής από αυτής που ζούμε τώρα... Σε ένα λευκό φως ή σε έναν παράδεισο, όπως τον έχει πλάσει στο μυαλό του ο καθένας από μας.
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Το βίντεο της παρουσίασής μας εδώ
Συγγραφέας: Γρηγόρης Τριγλίδης
Συγγραφέας: Γρηγόρης Τριγλίδης
Σελίδες: 132 / Διαστάσεις: 14Χ20,5
Ημερ. έκδοσης: Φεβρουάριος 2017
ISBN : 978-960-93-8953-2
.jpg)
