Περίληψη οπισθόφυλλου:
Πώς θα μπορούσε να μετρηθεί η μητρική αγάπη; Με τι να συγκριθεί; Έχει όρια η θυσία στην οποία φτάνει μια μάνα για χάρη των παιδιών της; Η Ευδοκία έκανε αυτό που την πρόσταξε η καρδιά της, δε σκέφτηκε ούτε στιγμή τον εαυτό της.
Ο Χρήστος ήταν μικρό παιδί ακόμη όταν οδηγήθηκε στο ορφανοτροφείο μαζί με τις τρεις αδελφές του, την Αναστασία, τη Στυλιανή και το μωρό, τη Σοφία. Ήταν αυτός που ανέλαβε να τις φροντίζει στις δύσκολες συνθήκες, αδελφός και γονιός μαζί, αποφασισμένος και σκληρός. Όσο σκληρό μπορεί να κάνει η ζωή ένα οκτάχρονο αγόρι. Και όταν τα τρία κορίτσια υιοθετήθηκαν από διαφορετικές οικογένειες και έφυγαν μακριά, ο Χρήστος ήταν και πάλι αυτός που ορκίστηκε ότι κάποτε θα έβρισκε ξανά τις αδελφές του, κι ότι θα αντάμωνε με τη μάνα του, όσα χρόνια κι αν περνούσαν, όσα χρόνια κι αν χρειαζόταν να περιμένει.
Μια ιστορία για τέσσερα παιδιά, τέσσερα κομμένα λουλούδια, που αποδεικνύει ότι η ανιδιοτελής αγάπη έχει το πιο μεθυστικό άρωμα.
Η άποψή μου:
(γράφει η Λιάνα Τζιμογιάννη)
"...Σαν λουλούδια από την ίδια ρίζα που τα κόβεις και τα σκορπάς σε διαφορετικά ανθοδοχεία κι όλα ανθίζουν χώρια..."
Πώς θα’νιωθες αν είχες 30 χρόνια να δεις τα αδέρφια σου; Κι αν στην ουσία δεν τα γνώρισες ποτέ;
Η ιστορία της Νικόλ ξεκινά με έναν αποχωρισμό και τελειώνει επίσης με έναν αποχωρισμό, αφού έχει προηγηθεί μια επανασύνδεση με τις καλύτερες προοπτικές...
Τέσσερα αδέλφια... τέσσερα κομμένα λουλούδια, από τον μίσχο της μάνας, στο ορφανοτροφείο εξαιτίας γεγονότων που σημάδεψαν τις ψυχές τους... κι από εκεί σε νέες οικογένειες, ο Χρήστος, η Αναστασία, η Στυλιανή κι η Σοφία ξεκινούν τη ζωή τους από την αρχή.
Τραγική και συγκινητική μορφή η βιολογική μάνα, που μπροστά στα παιδιά της, δε βάζει τίποτε, καθώς επιλέγει τη φυλακή για να σώσει το παιδί που έστειλε τον κακότροπο πατέρα στο θάνατο.
Κάθε πρωταγωνιστής κουβαλά δικά του κατάλοιπα, που από τη μια τον συνδέουν με το κοινό παρελθόν του με τη βιολογική του οικογένεια. Από την άλλη, το κάθε παιδί μεγαλώνει με την αγάπη και τις αδυναμίες των νέων γονιών του, πράγμα που συναινεί στη διαμόρφωση του χαρακτήρα και το χτίσιμο της προσωπικότητάς του, με εντελώς διαφορετικό τρόπο για το καθένα.
Τριάντα χρόνια μετά, ο Χρήστος, όντας ο μεγαλύτερος αδερφός, έχει κινήσει γη και ουρανό για να βρει τις αδερφές του, που ποτέ δεν ξέχασε. Τα καταφέρνει! Και μέχρι την πολυπόθητη συνάντηση των τεσσάρων, γινόμαστε μάρτυρες της ζωής του καθενός στη νέα του οικογένεια.
Ένα υπέροχο βιβλίο γεμάτο συναισθήματα... ένα ανάγνωσμα που εξυμνεί τον αδερφικό δεσμό και τη μητρική αγάπη και θυσία, καθώς το αίμα δε γίνεται νερό... Λάθη, πάθη, ευτυχισμένες στιγμές αλλά και κακουχίες, περιπέτειες που γεμίζουν τα τριάντα χρόνια του αποχωρισμού... Και όλα αρχίζουν και τελειώνουν με την υπόσχεση που έδωσε και κράτησε ο Χρήστος. Λάτρεψα κάθε φράση από τις 400 σελίδες του βιβλίου και για άλλη μια φορά, η γραφή της συγγραφέως μας με ταξίδεψε και με συγκίνησε όσο λίγες... Σ’ευχαριστώ πολύ, Νικόλ μου!
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Σειρά: Ελληνική λογοτεχνία
Συγγραφέας: Νικόλ-Άννα Μανιάτη
Ηλικία: 18+
Σελίδες: 408 / Διαστάσεις: 14 x 21 cm
Ημερ. έκδοσης: 06/05/2011
ISBN: 978-960-453-904-8
.jpg)
