Βιβλιοάποψη: Η θυσία της Άνοιξης"

---Δημοσίευση: 08/06/2023---

Περίληψη οπισθόφυλλου:

Τη Βαλπουργία Νύχτα του 1986, κατά τη διάρκεια της παραδοσιακής παγανιστικής τελετής για τον ερχομό της άνοιξης, μια δεκαεξάχρονη βρίσκεται δολοφονημένη στο δάσος κοντά στο παλάτι Μπούκελουντ στη νότια Σουηδία. Ο ετεροθαλής αδελφός της καταδικάζεται ως ένοχος και η οικογένειά τους εξαφανίζεται χωρίς να αφήσει ίχνη. Την άνοιξη του 2019 η γιατρός Τέα Λιντ προσλαμβάνεται στο ιατρείο της περιοχής. Σε μια βόλτα της στο δάσος, ανακαλύπτει, μέσα στον κορμό ενός δέντρου, μία φωτογραφία από την τραγική τελετή του 1986 και αρχίζει να κάνει ερωτήσεις στις οποίες κανένας δεν είναι πρόθυμος να απαντήσει. Όμως η υπόθεση έχει κοινά στοιχεία με το δικό της οδυνηρό παρελθόν και η Τέα επιμένει στην αναζήτηση της αλήθειας με κάθε κόστος. Παγανιστικές δοξασίες, βαθιά θαμμένα μυστικά και η υποβλητική φύση της σουηδικής επαρχίας συνθέτουν ένα ανατριχιαστικό μυθιστόρημα που καθηλώνει.

Η άποψή μου:

(γράφει η Μαρία Σκούφου)

Στον απόηχο της άνοιξης, έκλεισα τον κύκλο της τετραλογίας του αγαπημένου Anders de la Motte διαβάζοντας το τελευταίο: "Η θυσία της άνοιξης". Με σειρά προτίμησης, θα έλεγα ότι το αγαπημένο μου μακράν ήταν "Το έγκλημα του φθινοπώρου", έπονται "Το τέλος του καλοκαιριού", "Η φωτιά του χειμώνα" και τέλος το παρόν βιβλίο.

Η υπόθεση εκτυλίσσεται στο Τούρναμπι (οι περιοχές που αναφέρει ο συγγραφέας είναι φανταστικές -ωστόσο τις περιγράφει ρεαλιστικότατα) με επίκεντρο ένα ζευγάρι, τον Ντάβιντ και την Τέα που έχουν ως εγχείρημα τον εγκλιματισμό τους εκεί και τα εγκαίνια ενός γκουρμέ εστιατορίου στο παλάτι του Μπούκελουντ. Το παλάτι πλέον ανήκει στην ιδιοκτησία και διαχείριση του ιδρύματος Μπούκελουντ. Όλα αθώα ως εδώ αν πρόεδρος του συμβουλίου του ιδρύματος δεν ήταν η μητέρα του Ντάβιντ, κι αν η Τέα δεν έκρυβε τα δικά της φαντάσματα πίσω απ τη μάσκα των γιατρών χωρίς σύνορα σε αποστολή στην βομβαρδιζόμενη Συρία.

Ακόμα πιο πολύπλοκο γίνεται με την ανακάλυψη μιας παλιάς φωτογραφίας πολαρόιντ στον κορμό μιας βελανιδιάς, από την Τέα. Η πολαρόιντ απεικονίζει ένα κορίτσι νεκρό, πλαισιωμένο από τέσσερα παιδιά με μάσκες ζώων και λεζάντα "Έλα στον Κύκλο των Κριτών τα μεσάνυχτα. Το θύμα της άνοιξης".

Κι εδώ αρχίζει το γνώριμο πισωγύρισμα του συγγραφέα, προσπαθώντας μια στο παρόν και μια στο παρελθόν να ξετυλίξει το κουβάρι που συνδέει τον Ντάβιντ με την Βαλπουργία νύχτα του 1986, θύμα της οποίας ήταν η Ελίτα Σβαρτ, μια περιθωριοποιημένη έφηβη "τάταρε".

Πώς συνδέεται μια δεκαεξάχρονη καλλονή με μια τετραμελή παρέα εφήβων; Πώς ο Ντάβιντ, η Ζανέτ, ο Σεμπάστιαν και ο Γε-Ου έγιναν μάρτυρες της θυσίας στον Κύκλο των Κριτών; Πώς η θυσία αυτή συνδέεται με δύο προηγούμενους θανάτους κοριτσιών στο παλάτι; Πώς εξαφανίστηκε από προσώπου γης η οικογένεια της Ελίτα χωρίς να πάρουν τίποτα μαζί τους; Τι κρύβουν όλοι; Όλα τα πρόσωπα που εμπλέκονται φαίνονται ένοχα και η συμπεριφορά τους δημιουργεί ερωτηματικά έως και το τέλος του βιβλίου. Ένα ολόκληρο Τούρναμπι κρατά ομερτά για την υπόθεση της Ελίτα Σβαρτ όπως κάθε κλειστή κοινωνία που σέβεται τον εαυτό της. Και ο ένοχος για το έγκλημα με τι στοιχεία κρίθηκε ένοχος; Όλα αυτά προσπαθεί να απαντήσει η Τέα χωρίς τη βοήθεια κανενός.

Όλη η υπόθεση είναι ατμοσφαιρική και γεμάτη μυστήριο αφού η θεματική της Βαλπουργίας νύχτας (30/4) αφορά το κέλτικο στοιχείο του Μπλαντμάνεν όπου (σελ.14): "Κατά τη διάρκεια της Βαλπουργίας Νύχτας η απόσταση ανάμεσα στη ζωή και τον θάνατο είναι πολύ μικρή. Πράγματα βρίσκονται σε κίνηση, η φύση είναι πεινασμένη και ο Μπλαντμάνεν περιφέρεται έφιππος μέσα στα δάση". Ποιός είναι ο έφιππος Μπλαντμάνεν που πήρε ανθρώπινη μορφή με σάρκα και οστά και σκότωσε την Ελίτα; Το μυαλό μου πήγε σε όλους αλλά δεν το βρήκα με τίποτα. Πονηρά ο συγγραφέας σπέρνει υποψίες προς όλες τις κατευθύνσεις, αλλά βρίσκω άξιο λόγου το ότι σε όλα τα βιβλία του, ενώ βάζει τον πρωταγωνιστή και τον αναγνώστη μαζί να ψάχνουν να βρουν τι συνέβη πριν χρόνια, μέσα από διάφορες οπτικές, υπάρχει πάντα μια λιλιπούτεια λεπτομέρεια τυχαιότητας που δεν μπορεί να προβλεφθεί με τη λογική ροή της αφήγησης. Υποψιαζόμαστε βάσει των δεδομένων που έχουμε, αλλά πάντα φθάνοντας στην καρδιά του παρελθόντος συμβάντος αποκαλύπτεται κάτι που δεν θα μπορούσε να προβλεφθεί και που αυτόματα μετατρέπει το συμβάν σε τραγικό ατύχημα. Σχεδόν σε όλα του τα βιβλία με κάνει στο τέλος να σκεφτώ "ήταν η κακιά η ώρα", ήταν κάποιος παράγοντας που δεν θα πήγαινε το μυαλό μας. Πώς θα μπορούσε να πάει στο απρόβλεπτο; Το εργαλείο αυτό του de la Motte με συναρπάζει γιατί όσα κομμάτια και αν έχω ενώσει, κάτι διαφεύγει ως το τέλος!

Ωστόσο, μιλώντας για τέλος, το βιβλίο έκλεισε κάπως απότομα ως προς τα άτομα του παρόντος. Νιώθω ότι το οικογενειακό περιβάλλον και παρελθόν της Τέα περιγράφονται αρκετά βιαστικά σε κάποιο κομμάτι του βιβλίου ενώ πριν, διαχέονταν αρκετό μυστήριο και ερωτηματικά γύρω από την πραγματική της ταυτότητα και γιατί καλύπτεται. Επίσης,θα ήθελα παραπάνω πληροφορίες για την σχέση της Τέα με την Μάργκο και την ιστορία της σκυλίτσας Έμεε. Κάτι ήθελα παραπάνω για το παρελθόν ή την κατάληξη των πρωταγωνιστών του παρόντος. Πολλές εσωτερικές ιστορίες χάριν εντυπωσιασμού, που όμως δεν αποσαφηνίζονται και επιτελούσες τον σκοπό τους, ο συγγραφέας τις σβήνει σαν κεράκια. Το βιβλίο αυτό ήταν μια πολύ όμορφη ανοιξιάτικη παρέα! Θα συνεχίσω με την τριλογία του σε δεύτερο χρόνο...

Διαβάστε εδώ για το "Η φωτιά του χειμώνα".

Στοιχεία βιβλίου:

Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ

Συγγραφέας: Anders de la Motte

Μετάφραση: Ξενοφών Παγκαλιάς

Σελίδες: 568

Ημερ. έκδοσης: 2022

ISBN: 978-960-04-5283-9

Βιογραφικό του συγγραφέα:

Ο Άντερς ντε λα Μοτ είναι ένας από τους πιο ταλαντούχους Σουηδούς συγγραφείς αστυνομικής λογοτεχνίας. Γεννήθηκε το 1971 και ήταν αξιωματικός της σουηδικής αστυνομίας για οκτώ χρόνια. Εργάστηκε για επτά χρόνια ως διευθυντής ασφαλείας σε εταιρία ηλεκτρονικών υπολογιστών.

Τα τελευταία χρόνια έχει αφοσιωθεί στο γράψιμο. Τα βιβλία του έχουν πουλήσει δεκάδες χιλιάδες αντίτυπα και έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες. Από τις εκδόσεις Κέδρος κυκλοφορούν "Το τέλος του καλοκαιριού", "Το έγκλημα του φθινοπώρου", "Η φωτιά του χειμώνα" και "Η θυσία της άνοιξης".