---Δημοσίευση: 14/12/2021---
Περίληψη οπισθόφυλλου:
Αθλιότητα σαββατόβραδου στην εκκωφαντική σιωπή. Πότε η ομορφιά θάμπωσε; Πότε η έλξη έγινε ξεχασμένο τροπάρι και σώμα με σώμα αίσθημα δεν αγγίζει;
Απόψε ένας ψίθυρος ανταλλάσσει λίγα λεπτά με μερικές ώρες, για να λάβει μόνο μικρές εκλάμψεις από ένα όνειρο παλιό. Ένα όνειρο αληθινό, σαν έμβρυο στα σπλάχνα.
Ήταν θυμάμαι μια Κυριακή με άπνοια που άλλαξαν όλα. Ίχνος ανάσας δεν υπήρχε να κρατηθεί. Στο εφημερεύον φαρμακείο, σφίγγοντας ο ένας το χέρι του άλλου, ρωτήσαμε διστακτικά για τα αστέρια που πέφτουν.
Για την κατάποση της πτώσης.
Από τότε φοβάμαι τον ουρανό. Ορφάνεψε κι άλλο με τον καιρό και σαν πλαγιάζω, είναι φορές που ντρέπομαι.
Η άποψή μου:
Αν έπρεπε να δώσω ένα τίτλο σε αυτή τη συλλογή, θα μπορούσα να παραφράσω ένα στίχο του αγαπημένου ποιητή Καβάφη και να πω: "Και τι όμορφη η μέρα που ενδίδεις, η μέρα που αφέθηκες και ενδίδεις...".
Ο ποιητής ρίχνεται στη μάχη για τη ζωή, όχι παροπλισμένος αλλά με μάτια και καρδιά ανοιχτή. Δεν φοβάται να αφεθεί -είναι ανοιχτός στις προκλήσεις και τον διακατέχει μια απίστευτη ζωντάνια. Αυτό είναι και το κυρίαρχο στοιχείο αυτής της συλλογής: ζωντάνια και πάθος για τη ζωή, αλλά συνάμα νόστος σαν ένας άλλος Οδυσσέας που νοσταλγεί τη μαμά πατρίδα, όπου κι αν βρίσκεται.
«Σε λίγο καιρό θα φύγω μακριά από τούτη την ξένη πόλη με το τεράστιο ρολόι...»
«Η βροχή συνέχισε, μα η πόλη μου παρέμεινε στεγνή και έφτασε το ξημέρωμα σε μια χώρα σκοτεινή».
Μα όπου κι αν βρίσκεσαι, όπου και να'σαι, ο έρωτας σε καθοδηγεί, σε καθορίζει, σε στιγματίζει και εν τέλει σε μεταμορφώνει. Δεν είσαι πια εκείνος που ήσουν πριν και δεν θα γίνεις ποτέ αυτό που θα γινόσουν πριν γνωρίσεις εκείνη που στη σκέψη σου κυριαρχεί.
«Σκηνές συναυλιών σε φρεσκοβαμμένους τοίχους που τρεμοπαίζουν,
Μου θυμίζουν εσένα.
γραμμές λεπτές, άσπρες και παραφουσκωμένα τσιγάρα ανάμεσα στο
πλήθος, μου θυμίζουν εσένα.
...
Όλα όσα μοιάζουν τόσο μακρινά, θυμίζουν εμάς, κάποτε.»
Μπορούν όμως όλοι να κοιτάξουν κατάματα τον έρωτα; Ή μήπως δειλιάσουν και εγκαταλείψουν κάθε προσπάθεια;
«Παντοτινή μου έξαρση εσύ, μόνο εσύ. Πότε θα πάψεις το φόβο να φοβάσαι;»
Μα πώς να ζήσεις αληθινά αν φοβάσαι; Πώς θα αφεθείς; Πώς θα νιώσεις το σκίρτημα της καρδιάς και αυτή τη γλυκιά ζεστασιά να πλημμυρίζει τα ακροδάχτυλά σου; Μα τι άλλο είναι ο ποιητής παρά μαχητής της αγάπης κι αν μια μάχη χάσει ακόμα, δεν χάνει ποτέ τον πόλεμο γιατί αφέθηκε και γύμνωσε τα συναισθήματά του.
«Μόνο εκείνη η γλυκιά υποταγή, που συνήθως σε βρίσκει να χαμογελάς.»
Έτσι, με αυτή τη μελωμένη διάθεση, παραδίνεσαι στη γυναίκα, την αγάπη, τις λατρεμένες ειρωνικές αλήθειες.
Ο ποιητής αγαπά, νοσταλγεί, φιλοσοφεί κοιτάζοντας την απέραντη θάλασσα, πέφτει αλλά ξανασηκώνεται, πληγώνεται αλλά συνεχίζει κι αν δεν μπορεί να συνεχίσει, προχωρά ένα βήμα τη φορά. Αν δεν μπορεί να προχωρήσει, σέρνεται κι αν δεν μπορεί να συρθεί, ονειρεύεται και τελικά ενδίδει στη ζωή μέσα από ένα ημερολόγιο ενός ονειροπόλου...
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Ποιητής/Συγγραφέας: Στράτος Πόντης
Σελίδες: 98
Ημερ. έκδοσης: Αύγουστος 2018
ISBN: 978-618-5286-77-4
Βιογραφικό του ποιητή/συγγραφέα:
O Στράτος Πόντης (Ευστράτιος Ποντισίδης) γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και έχει καταγωγή από τον Έβρο. Έχει σπουδάσει τεχνικός αεροσκαφών, δουλειά που κάνει τα τελευταία χρόνια. Έζησε κατά καιρούς στην Ελλάδα (Θεσσαλονίκη, Βόλο, Χανιά), στην Κύπρο (Αγία Νάπα, Λεμεσό), στην Αγγλία (Λονδίνο) και στις ΗΠΑ (Νιου Τζέρσεϋ, Νέα Υόρκη) όπου εργάστηκε ως μεταφορέας, πλασιέ, μπάρμαν, ελαιοχρωματιστής, υπάλληλος καταστήματος, μάνατζερ σε καφέ-μπαρ και ζωγράφος. Αγαπάει τη θάλασσα, το διάβασμα, τη ζωγραφική, την αρχαία ελληνική ιστορία, τα χιονισμένα βουνά, τα ταξίδια, τις δήθεν βαθυστόχαστες συζητήσεις και την άσκηση της πυγμαχίας. Ο «Σκοτεινός Παράδεισος» είναι το πρώτο του μυθιστόρημα. Από τις εκδόσεις Βακχικόν, κυκλοφορεί και η ποιητική του συλλογή «Το ημερολόγιο ενός ονειροπόλου».
