Περίληψη οπισθόφυλλου:
Ο Ιάσονας και οι φίλοι του πασχίζουν να επιβιώσουν σε μια Αθήνα που μαστίζεται από λιμό. Στην προσπάθειά τους να βρουν τροφή πέφτουν σε ενέδρα, με αποτέλεσμα να χάσει τους συντρόφους του. Ο ίδιος καταφέρνει να διαφύγει και κάνει σκοπό της ζωής του να πάρει εκδίκηση. Στην πορεία γνωρίζει έναν μυστηριώδη ξένο που θα αλλάξει όλα όσα νόμιζε πως ήξερε, καθώς και τον έρωτα της ζωής του. Μέσα από ζωντανές περιγραφές, αναδρομές στο παρελθόν και αλλεπάλληλες ανατροπές, ξετυλίγεται μαεστρικά μια αλληλουχία γεγονότων η οποία οδηγεί την πλοκή προς μία κορύφωση που έχει χτιστεί από την πρώτη κιόλας σελίδα.
Πρόκειται για μια ιστορία για τις ιδέες, τον έρωτα, την αγάπη, την ελευθερία, τη νομοτέλεια που διέπει τον κόσμο και την αναζήτηση του νοήματος της ύπαρξης. Οι κεντρικοί χαρακτήρες μοιάζουν παγιδευμένοι σε μια σκακιστική παρτίδα στον χωροχρόνο, και μας κάνουν να αναρωτιόμαστε κατά πόσον μπορούμε να ελέγξουμε τη ζωή και τη μοίρα μας. Ένα αλληγορικό αστικό μυθιστόρημα, ένα σκοτεινό παραμύθι, που ακροβατεί ανάμεσα στον ωμό ρεαλισμό της καθημερινότητας και τον ρομαντισμό μιας άλλης εποχής, εμπνευσμένο από την κλασική λογοτεχνία. Ένα βιβλίο γι’ αυτούς που έχουν χάσει κάτι δικό τους για πάντα, για όσους έχουν την ανάγκη να αισθανθούν. Ένα βιβλίο για τους μοναχικούς νοσταλγούς του επέκεινα...
Η άποψή μου:
(γράφει ο Θανάσης Σταυρόπουλος)
«Οι επιθυμίες είναι η πηγή της θλίψης».
-Βούδας-
Υπάρχουν βιβλία και υπάρχουν συγγραφείς που μπορούν να φτάσουν ψηλά. Κι αυτό δεν το λέω ως σχήμα λόγου, αλλά ως βαθιά πίστη και αίσθηση του έργου τους. Μερικές όμως φορές αδικούνται. Όχι τόσο από το εγχώριο «σύστημα» που επικρατεί στις εκδόσεις, μη νομίζετε ότι εις «Παρισίους» συμβαίνει κάτι το πολύ διαφορετικό, αλλά κυρίως από τον ίδιο τους τον εαυτό. Και για να γίνω και πιο συγκεκριμένος. Τα πρώτα βιβλία ενός δημιουργού σίγουρα έχουν την ορμή, τη ζέση, την αμέριστη όρεξή του. Υπολείπονται όμως σε τεχνική. Και κυρίως, ας με συγχωρήσουν οι συγγραφείς, και σε επιμονή αλλά και έρευνα. Φυσικά και είναι απολύτως αποδεκτό κάτι τέτοιο, λόγω εμπειριών και σχετικών παραμέτρων, αλλά αυτό είναι συνήθως που φαίνεται και χαρακτηρίζει τα πρώτα βιβλία.
Στο προκείμενο τώρα -στο βιβλίο, για το οποίο διαβάζετε αυτή τη στιγμή την άποψή μου- θα ομολογήσω ευθαρσώς ότι λυπούμαι που είναι το δεύτερο βιβλίο του Γιάννη Κυζιρόπουλου. Και αυτό όχι γιατί έχει ελλείψεις, αυτό συμβαίνει ακόμα και σε τεράστιους συγγραφείς, αλλά γιατί αν ήταν γραμμένο μετά από μερικά άλλα δημιουργήματά του θα ήταν από τα καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει! Αλλά τα πάντα έχουν έναν σκοπό και μία σημασία στην πορεία μας. Αν μόλις από το δεύτερο βιβλίο του, ο νέος αυτός συγγραφέας καταφέρνει να γράψει κάτι τόσο «άρτιο», φαντάζομαι ότι στα επόμενα μυθιστορήματά του, θα φιγουράρει τόσο σε λίστες ευπώλητων βιβλίων όσο και σε λίστες αναγνωστών, σε πολύ υψηλή θέση, ομολογώ.
Δε θα σας πω τα περί του περιεχομένου τού βιβλίου. Μία ιστορία είναι για το κοντινό μας μέλλον. Ένα μέλλον αρκετά δυσοίωνο και σκοτεινό. Αυτό που οφείλω όμως να σας επισημάνω είναι η εξαιρετική ανάπτυξη των ηρώων του. Των βασικών τουλάχιστον. Τους «δημιουργεί» ως πλάσματα του «εμείς». Απόλυτα αναγνωρίσιμα, οικεία, βασανιστικά αμαρτωλά και γήινα. Η προσπάθειά τους να υπάρξουν και να ζήσουν στον κόσμο που τους περιτριγυρίζει, εντελώς εξαντλητική. Σχεδόν υπό προθεσμία και απίστευτη μεταβατικότητα. Μερικές φορές δε, αλυσιτελής εντελώς. Ο Γιάννης Κυζιρόπουλος, αν και νέος στην ηλικία, όσο και στη συγγραφή, βυθίζει τους ήρωές του σε κόσμους ανείπωτης απελπισίας. Τους εμβαπτίζει μέσα στα προσωπικά τους αδιέξοδα και τις άκαρπες επιθυμίες τους. Κι όσο αυτοί βουλιάζουν και καταποντίζονται, τόσο η γύρω «θλίψη» του κόσμου τους φουντώνει και καρπίζει. Ωστόσο, πάντα ο άνθρωπος νικάει, ακόμα και την ώρα που «πέφτει και σωριάζεται» σχεδόν ηττημένος. Σε αυτή ακριβώς τη μοναδική του στιγμή, ως η ύστατη ύπαρξη και οντότητα λόγου και πράξης, είναι που εμφανίζεται νικητής. Αυτό ίσως να είναι και το σπουδαιότερο κομμάτι του βιβλίου.
Θα ήθελα ειλικρινά να τολμήσετε να διαβάσετε αυτό το βιβλίο, και θα διαπιστώσετε πολύ γρήγορα -ήδη από αυτό αλλά και σε κάποιο επόμενό του- το μέγεθος και την αξία του Γιάννη Κυζιρόπουλου.
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Συγγραφέας: Γιάννης Κυζιρόπουλος
Σελίδες: 402 / Διαστάσεις: 14Χ21
Ημερ. έκδοσης: Ιανουάριος 2020
ΙSBN: 978-618-5307-92-9
Βιογραφικό του συγγραφέα:
Ο Γιάννης Κυζιρόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα τον Ιούλιο του 1994. Σπούδασε στη Γεωπονική σχολή του ΑΠΘ και πραγματοποίησε το μεταπτυχιακό του στη Φαρμακευτική Αθηνών. Μετά τη δυναμική και πολλά υποσχόμενη είσοδό του στον χώρο της λογοτεχνίας με το «Από μέσα πεθαμένοι» το 2017, τώρα μας δίνει το δεύτερο μυθιστόρημά του «Στη γη της αιώνιας θλίψης» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πνοή.
