Περίληψη οπισθόφυλλου:
Το "Φωνές στο σκοτάδι" είναι ιστορίες βγαλμένες από τα εβένινα κατάστιχα μίας ανατριχιαστικής ονειροφαντασίας που προκαλεί τους θαρραλέους αναγνώστες να αποτολμήσουν μία κατάδυση στα σκωπτικά και ανεξερεύνητα βάθη του αγνώστου.
-Στο "Χάρος FC" ζητωκραυγάζουμε με φανατισμό για τις θανάσιμες περιπέτειες μίας ποδοσφαιρικής ομάδας και τις προσπάθειες που καταβάλει για να κατακτήσει το πρωτάθλημα της βίας και της ανομίας...
-Η "Σκοπιά" είναι η εσωτερική σύγκρουση ενός νεοσύλλεκτου φαντάρου, ο οποίος πνίγεται από το παράλογο άγχος τού εύθραυστου συναισθηματικού του κόσμου...
-Στο "Αιδοίο για δάγκωμα" παρακολουθούμε έντρομοι τα δεινά ενός κατά συρροή δολοφόνου νεαρών γυναικών...
-Στα "Νυχτοπερπατήματα και Αστροφεγγιές" σπάνε τα τύμπανα της αυτοκυριαρχίας μας, από τις φωνές του ζευγαριού ομοφυλόφιλων του πάνω ορόφου, που αντιμετωπίζει ίσως την πιο θανάσιμη κρίση στη σχέση του...
-Στο "Πεθαίνω να δω τη συλλογή σου" διασφαλίζουμε τα σπάνια αντικείμενα που βρίσκονται στην κατοχή μας, διότι η ζωή μας έχει μεγαλύτερη αξία...
-Ο "Απογυμνωμένος Παρίας" είναι μία σπονδή στον απόκληρο της διπλανής πόρτας. Είναι εκείνος που αξίζει την προσοχή και την ανθρωπιά μας. Είναι εκείνος που περιπλανιέται στους άδειους δρόμους της αποκτηνωμένης πόλης...
Η άποψή μου:
(γράφει η Χρύσα Παναγοπούλου)
Ασχολούμαι σποραδικά με το ποδόσφαιρο αλλά οι γνώσεις μου περιορίζονται στη "Φανέλα με το 9", αν με εννοείτε.
Ξεκίνησα απρόθυμα να διαβάζω την ιστορία ενός μεσήλικα δημοσιογράφου ως επικοινωνιολόγου και αθλητικογράφου. Σχεδόν το άφησα στην άκρη ώσπου... άρχισε ο τρόμος! Δεν ξέρω τι τρομάζει τον καθένα από εσάς αλλά εγώ δεν τρομάζω εύκολα με τον υπερφυσικό τρόμο, πιο πολύ, αγωνία νιώθω για την τύχη των ηρώων, παρά τρόμο. Αυτό εδώ όμως, είναι κάτι άλλο! Αναμιγνύει βιαιότητα και θλίψη στις σωστές ποσότητες και το αποτέλεσμα είναι αυτό που κρατάω στα χέρια μου: μια σειρά διηγημάτων ανατριχιαστικής φαντασίας, πρωτόγνωρης για τα ελληνικά δεδομένα. Σε κάθε ιστορία ο τρόμος είναι κάτι απτό, κάτι πολύ οικείο σε όλους μας: άνθρωποι-τέρατα, άνθρωποι υπεράνω πάσης υποψίας και άνθρωποι-δολοφόνοι. Εδώ ακριβώς βρίσκεται και το συγκλονιστικό κομμάτι. Ήταν στιγμές που φοβήθηκα το βιβλίο, φοβήθηκα να συνεχίσω γιατί δεν ήξερα αν θα αντέξω τη σκηνή που θα εξελισσόταν μπροστά στα μάτια μου.
Ένας μεγάλος συγγραφέας τρόμου και φαντασίας, ο Brian Lumley, είχε πει ότι: «Οι συγγραφείς τρόμου αρέσκονται στο να δίνουν ανατομικές λεπτομέρειες στις περιγραφές τους, πράγμα που μπορεί να είναι φρικτό αλλά όχι κατ΄ ανάγκη τρομακτικό. Εγώ πιστεύω ότι η φαντασία του αναγνώστη είναι πιο γόνιμη από την ικανότητά μου να περιγράψω μια σκηνή. Συνήθως υπαινίσσομαι κάτι και αφήνω εκείνους να φτιάξουν την εικόνα.»
Αυτό ακριβώς κατόρθωσε με μεγάλη επιτυχία ο Αβραάμ Γεφυρόπουλος. Μας δείχνει το μέρος κι όχι το όλον. Μας αφήνει να αναπλάσουμε τη σκηνή, όπως εμείς επιθυμούμε και σίγουρα το αποτέλεσμα είναι πέρα για πέρα τρομακτικό. Σε αυτό βέβαια βοήθησε, όχι μόνο η επιτηδευμένη γραφή του αλλά και η ορθή χρήση του λόγου, που σπάνια συναντώ σε οποιοδήποτε ανάγνωσμα.
Προχωρώντας την ανάγνωση με το φόβο του αγνώστου -γιατί μετά το σοκ της πρώτης ιστορίας αδυνατούσα να φανταστώ τι επρόκειτο να συναντήσω- φτάνω στα "Νυχτοπερπατήματα και Αστροφεγγιές", που αποτελεί ένα μείγμα ειδυλλιακών σκηνών και απόλυτης φρίκης. Ένα ζευγάρι ομοφυλόφιλων περνάει κρίση, η οποία έχει να κάνει με τον τρόπο που τους αντιμετωπίζουν οι άλλοι και με τον τρόπο που βλέπουν οι ίδιοι τον εαυτό τους. Με αφορμή τον καβγά τους, ο ένας από τους δύο, ο πιο ευαίσθητος, ο πιο ονειροπόλος, με στοιχεία έμφυτου λυρισμού και ο λιγότερο τσαμπουκάς, θα έλεγα, θα πάρει μια θανάσιμη απόφαση. Σε εκείνο ακριβώς το σημείο ο αναγνώστης παγώνει, νιώθει ένα κύμα φρίκης να τον διαπερνά, που όμοιό του δύσκολα βρίσκεις σε ανάγνωσμα και το συναντάς μόνο σε ταινία με ειδικά εφέ. Αν αντιμετώπισα τις υπόλοιπες ιστορίες με σκεπτικισμό και θα έλεγα με θάρρος, δεν μπόρεσα να πράξω το ίδιο και με την παρούσα. Κάτι ράγισε μέσα μου και κάτι με τρομοκράτησε τόσο, που με δυσκολία συνέχισα να διαβάζω. Το παράδοξο δε, είναι ότι αν δεν υπήρχε το εν λόγω ζευγάρι, τίποτα απ’ όλα αυτά δεν θα είχε συμβεί γιατί οι άνθρωποι βιάζονται να κρίνουν τους άλλους από τη σεξουαλική ταυτότητα χωρίς να ενδιαφέρονται αν πληγώνουν με αυτόν τον τρόπο κάποιους συνανθρώπους τους.
Αν θελήσετε να το διαβάσετε ετοιμαστείτε να αντιμετωπίσετε -εκτός από φρίκη- και κάποιες αλήθειες, που ίσως να μην σας αρέσουν, κάποιες αλήθειες που θα σας τσιγκλήσουν, όμως θα σας κάνουν να δείτε τη ζωή όπως πραγματικά είναι και να αντιμετωπίσετε ανθρώπους, που γίνονται χειρότεροι από θηρία, όταν βγάζουν τις μάσκες της ευπρέπειας. Περιττό να αναφέρω ότι οι λάτρεις του τρόμου πρέπει να το έχουν οπωσδήποτε στη βιβλιοθήκη τους!
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Συγγραφέας: Αβραάμ Γεφυρόπουλος
Σελίδες: 216 / Διαστάσεις: 14 x 21 cm
Ημερ. έκδοσης: Νοέμβριος 2018
ISBN: 978-960-626-075-9
Βιογραφικό του συγγραφέα:
Μία αποκαλυπτική νύχτα χωρίς φεγγάρι, πίσω στο μακρινό 1990, αποφάσισα να έρθω κι εγώ στον κόσμο μας, για να διαπιστώσω αν αξίζει πράγματι όλος αυτός ο ντόρος που γίνεται γι’ αυτόν στα μεταφυσικά πηγαδάκια των Αιώνιων Ιδεών του Πλάτωνα. Δεν έχω κατασταλάξει ακόμη, αλλά δεν είχα περιθώρια επιλογής, καθώς η αμφιβολία μου ως σπερματοζωάριο να βγω στο Φως ή μήπως να το ξανασκεφτώ ήταν εξουθενωτικά θανάσιμη. Η επίγεια περιπλάνησή μου με ταξίδεψε σε διάφορες συνοικίες του Πειραιά, με τελευταία αυτή του εξωτικού Κερατσινίου, «μυστικιστικού» χώρου αντίρροπων Δυνάμεων, που για ευχή ή κατάρα αποτελούν το δικό μου Σύμπαν. Προσπαθώ να είμαι επιλεκτικός αλλά συνήθως, όταν κάνω σχέδια, ο θεός της Παράνοιας γελάει μαζί μου. Φανατικός υπέρμαχος της άποψης ότι ζούμε ήδη στην κόλαση. Παγιδευμένοι στα καζάνια της ανθρώπινης μωρίας, πασπαλισμένοι με μπόλικη ματαιόδοξη μισαλλοδοξία, δημιουργούμε μόνοι μας τα τέρατα που μας αξίζουν. Όμως εξαιτίας της ευαίσθητης επιδερμίδας μου, δεν αντέχω στις υψηλές θερμοκρασίες και επιχειρώ κάθε λίγο και λιγάκι να δραπετεύω, προσπαθώντας να αποκρυπτογραφήσω τα (κρυφά;) νοήματα της ζωής. Η Γνώση είναι ισχύς και ενίοτε η μέθοδος με την οποία οι άνθρωποι έρχονται κοντά. Έχοντας δημοσιογραφικές ανησυχίες, η περιέργειά μου για την κατανόηση της καρδιάς και των σκοτεινών μυστικών που αυτή κρύβει ως άλλη σπαγκοραμμένη γεροντοκόρη, με έχει προκαλέσει να μελετήσω πολιτικές επιστήμες και εγκληματολογία. Οι αδυναμίες μου είναι η λογοτεχνία και η συγγραφή άρθρων και ιστοριών. Ουδείς αναμάρτητος άλλωστε. Οι λέξεις είναι μαγεία, μα δίχως καθοδήγηση και σκοπό χάνουν το νόημά τους. Αν ανακαλύψουμε ξανά το χαμένο νόημα, ίσως σημάνει η ώρα που ο ταλαιπωρημένος Βελζεβούλης κατεβάσει ρολά, πηγαίνοντας διακοπές στο διάολο κι εμείς δημιουργήσουμε την πραγματικότητα που αρμόζει στις αρχές του ανθρωπισμού.
.jpg)
