Περίληψη οπισθόφυλλου:
Είναι ήσυχα στον εσπερινό ίσκιο
άκου το φύλλωμα πώς μελετά τον άνεμο
συνετό μετά τις θύελλες
σοφό στην ύστερη γνώση της εξορίας
του τόπου και των ψυχών
έμεινε μόνο η θάλασσα
οι ευχές των ναυτικών στους φάρους
αστράφτουν πέρα οι σμέρνες προσεγγίζοντας
αναποδογυρισμένες βάρκες μεσοπέλαγα
δεν υπάρχουν ονόματα στις μαρμαρένιες πλάκες
τα πνεύματα περιπλανώνται σε καιρό πένθους
μέχρι την ύπαρξη ή την καύση
έμεινε μόνο η θάλασσα
να θυμίζει τις αντιρρήσεις των γλάρων
να φουσκώνει το ένστικτο της εναντίωσης
γυμνό απ’ το κηλίδωμα της ακούσιας σκέψης
είναι ήσυχα είπαν με τα σπίτια κάτω
βυθισμένα στο ύψος της άμμου
πυραμίδες σύγχρονων θυμάτων της αναγέννησης
κατοικούν άνθρωποι σε αυτά τα σπίτια
άδεια μπουκάλια σε χαρτόκουτα
δεν είναι καιρός γι’ άλλη θέση από την όρθια
εκεί όπου ο ήλιος υπερέχει
σκυφτά μόνο το βάθος της σελήνης
κι ο θνητός συριγμός
της αποσύνθεσης.
Η άποψή μου:
(γράφει η Μαριάννα Φλέσσα)
Ο Δημήτριος Δημητριάδης στη δεύτερη ποιητική συλλογή του, "Όταν ο ψίθυρος" από τις εκδόσεις Μελάνι, καταθέτει με λόγο γεμάτο, τολμηρό, περιεκτικό -που επιδέχεται πολλαπλές ερμηνείες και αναγνώσεις- την αναζήτησή του για τη λύτρωση. Στο εξώφυλλο της καλαίσθητης έκδοσης το σχέδιο της κας. Λήδας Ντόντου προϊδεάζει τον αναγνώστη: ένα λιπόσαρκο δέντρο φυλλορροεί και ο άνεμος παρασύρει μακριά τα φύλλα του, αλλά και γράμματα ανακατεμένα. Γράμματα που θα γίνουν εντός των λευκών σελίδων λέξεις, στίχοι, ποιήματα, ιδέες.
«Τους ανθρώπους όταν είναι μόνοι, τους ακούς να ψιθυρίζουν, μόνον οι ερωτευμένοι μιλούν δυνατά, ν’ ακουστούν πέρα από τους τοίχους [...]»
Ο ποιητής με διάχυτη ευαισθησία μιλάει αρχικά για τον πόθο, τον έρωτα, τις χαρές που γεύονται τα αγκαλιασμένα κορμιά. Την στιγμή που ο χρόνος σταματά και που οι αισθήσεις ενώνονται στην αιωνιότητα με σκληρές λέξεις, με συμβολισμούς. Μνήμες ξυπνούν, ο έρωτας μπλέκει με την απελπισία, τον πόνο, τον θάνατο, το παρόν γίνεται ένα, αξεδιάλυτο με το όνειρο, τα δάκρυα αγκαλιάζουν τον φόβο.
«Ξυπνώ κι ο ήχος του κακού ένας βόας σκόνη κι ατσάλι, σκίζει τη δύναμη της αβύσσου, να καταπιεί τη σάρκα χωρίς χρώμα και φτερά, βουβά μας καλούν τα στόματα ως την ανάσα και της ψυχής το υπόλοιπο, μέχρι να γίνει κραυγή ο ψίθυρος, να ηχήσει πιο ψηλά από το κακό, ν’ ακούσουμε κάποτε τις τελευταίες τους λέξεις.»
Οι ενοχές, οι μύχιες απόκρυφες σκέψεις στήνουν χορό με την απώλεια, την ερήμωση, τον φόβο σε σημείο πανικού. Είναι τόσο ζωντανές οι εικόνες που μας ζωγραφίζει με τους στίχους του ο ποιητής! Με περίσσεια τόλμη, σχεδόν σαν μία εξομολόγηση, μία ψυχανάλυση αφηγείται με ρεαλισμό και αποστασιοποίηση τις αγωνίες του.
«[...] μέχρι να γίνει κραυγή ο ψίθυρος [...]»
Με αυτή, τη δεύτερη συλλογή, ο γραμμένος σε ελεύθερο στίχο ποιητικός λόγος του Δημήτριου Δημητριάδη είναι ακόμα πιο ώριμος και πιο μεστός. Πιο διαπεραστικός και πιο ενδοσκοπικός. Παρακινεί στην ολοκλήρωση μέσω της αυτογνωσίας με δυνατούς στίχους έκφρασης. Όταν ο ψίθυρος γίνεται κραυγή, όταν η ψυχή αναγεννάται, τότε αποκτά τη μοναδική της ταυτότητα και την ικανότητα να αφήσει το στίγμα της στον κόσμο. Είναι η καταστροφή, η αποδοχή της καταστροφής και η κατανόηση της παρούσας θέσης που θα οδηγήσει στη ελπίδα, τη λύτρωση, τον εξαγνισμό.
«Βρήκαν τον ψίθυρο να κρέμεται ανάποδα στο δέντρο. Μόλις έκοψαν το σχοινί, όλα τα κλαδιά άνθισαν. Η ποίηση έγινε φως, και το νερό έγινε μέλι, κι η τρέλα σίγησε. Κι ακούστηκαν ακόμη και τα βήματα της πασχαλιάς στο νωπό γρασίδι.»
Η συλλογή είναι πλούσια νοημάτων και με άφησε με μια αίσθηση αναβαπτίσματος, με την επιστροφή σε πιο αθώα και άδολα αισθήματα. Είναι ένα ποιητικό ταξίδι απαράμιλλης αξίας και τον ευχαριστώ πολύ! Συστήνω το βιβλίο σε κάθε λάτρη του ποιητικού είδους! Με χαρά θα περιμένω και τα επόμενα ποιητικά εγχειρήματά του!
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Ποιητής: Δημήτριος Δημητριάδης
Σελίδες: 44
Ημερ. έκδοσης: 16/09/2019
ISBN: 978-960-591-153-9
Βιογραφικό του ποιητή:
Ο Δημήτριος Δημητριάδης είναι ψυχίατρος-ψυχοθεραπευτής και ζει στην Αθήνα. Ποιήματά του έχουν δημοσιευτεί σε έντυπα και ηλεκτρονικά λογοτεχνικά περιοδικά, έχουν συμπεριληφθεί σε ποιητικές ανθολογίες και έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά και τα γαλλικά. Η πρώτη ποιητική του συλλογή "Χρόνος αυτόχειρας" εκδόθηκε το 2016 από τις εκδόσεις Γκοβόστη.
.jpg)
