Οι παλιές μηχανές του παππού! / περίληψη:
Ο παππούς προσφέρεται να βοηθήσει τον εγγονό του στο διάβασμα, αλλά εκείνος δεν δέχεται τη βοήθειά του, επειδή ο υπολογιστής του κάνει τα πάντα.
Μέχρι που κόβεται το ρεύμα... και οι παλιές μηχανές του παππού προσφέρουν τη λύση!
Μια τρυφερή ιστορία, γραμμένη με χιούμορ και εξαιρετική εικονογράφηση, που δείχνει ότι και οι μεγαλύτεροι έχουν πολλά να προσφέρουν με την αγάπη τους και την εμπειρία ζωής.
Η άποψή μου:
(γράφει η Γιώτα Βασιλείου)
Ακόμη ένα ωραίο παιδικό βιβλίο. "Οι παλιές μηχανές του παππού" είναι μια όμορφη και γλυκιά ιστορία για τη σχέση παππού-εγγονού. Πρόκειται ουσιαστικά, για μια "μάχη" μεταξύ του παλιού, καλού καιρού και της νέας εποχής, που τη χαρακτηρίζει η υψηλή τεχνολογία κι η αποξένωση των ανθρώπων, οι οποίοι προτιμούν να μιλάνε μέσω μιας οθόνης 6+ ιντσών παρά να βγουν έξω, στα πάρκα, στις καφετέριες και να συναναστραφούν ο ένας τον άλλο.
Ο εγγονός γράφει την εργασία του για το μάθημα της ιστορίας στον ηλεκτρονικό του υπολογιστή κι απορρίπτει αλαζονικά τον παππού του, όταν αυτός προτίθεται εγκάρδια να συνδράμει στην προσπάθειά του. “Όχι, παππού, σ’ ευχαριστώ. Δεν έχεις ιδέα από υπολογιστές” του λέει, τονίζοντας σε αυτό το σημείο το χάσμα των δυο γενεών. Και δεν πείθεται με τίποτα, ότι υπάρχει κάτι που θα μπορούσε να κάνει ή να πει ο παππούς το οποίο θα μπορούσε να τον βοηθήσει, μιας και "ό,τι χρειάζεται το βρίσκει στο lap top". Έλα όμως που κάποια στιγμή γίνεται διακοπή ρεύματος και ο πιτσιρικάς βρίσκεται στην δύσκολη θέση να μη μπορεί να συνεχίσει την εργασία του. Έτσι λοιπόν, ως "από μηχανής θεός" ο παππούς αγκαζέ με το γραμμόφωνο, τη λάμπα πετρελαίου και τη γραφομηχανή του, θα αναλάβει δράση και θα βοηθήσει τον εγγονό του να τελειώσει την εργασία του.
Εντυπωσιακή είναι η αντίδραση του πιτσιρικά όταν βλέπει τη γραφομηχανή. Γουρλώνει τα μάτια και σχολιάζει πόσο "αρχαία" δείχνει και εκθειάζει τις χάρες της τεχνολογίας και των ηλεκτρονικών υπολογιστών. Κι έχει δίκιο. Πράγματι, με έναν υπολογιστή μπορείς όντως να κάνεις σχεδόν τα πάντα. Κι εδώ κάπου ξεκινά το βαθύτερο νόημα του βιβλίου, το οποίο με απλά λόγια λέει: "καλή η τεχνολογία, την αγαπάμε, τη θέλουμε, μάς βοηθά, αλλά δεν πρέπει να γινόμαστε έρμαια και δούλοι της". Ακόμη ένα θετικό στοιχείο είναι ότι, αν και υπέρμαχος της παλιάς σχολής και των χειροκίνητων συσκευών, ο παππούς είναι διατεθειμένος να μάθει τη νέα τεχνολογία. Έτσι, τα παιδιά λαβαίνουν το μήνυμα να μη φοβούνται το άγνωστο και να αναζητούν πάντα τη γνώση. Γιατί η γνώση είναι αυτή που μας πάει μπροστά, αλλιώς δεν είμαστε τίποτα άλλο, παρά μια παλιά γραφομηχανή, με κολλημένα πλήκτρα, που κανείς δε θέλει να ασχοληθεί μαζί της.
Το βιβλίο διαθέτει εξαιρετική εικονογράφηση, προσιτή στα παιδιά με λεπτομέρειες. Έχουν χιούμορ και βάθος οι εικόνες, με αποτέλεσμα τα πιτσιρίκια να κάθονται με τις ώρες και να τις χαζεύουν, ρωτώντας και σχολιάζοντας πράγματα και γενικά αντιδρώντας μαζί τους. Επίσης, κάτι που παρατήρησα στο βιβλίο, είναι ότι από την μία πλευρά περιγράφει τον διάλογο μεταξύ του παππού-εγγονού και από την άλλη, τις σκέψεις του παππού. Τα διαχωρίζει κάθε φορά με τη γραμματοσειρά που χρησιμοποιεί. Δε θυμάμαι αυτό να το έχω συναντήσει σε άλλο παιδικό βιβλίο. Το βρήκα πολύ έξυπνο και χρηστικό και συγχρόνως ένιωσα ότι δημιουργεί μια συναισθηματική διακύμανση, που εξυπηρετεί άριστα τον στόχο του συγγραφέα.
Αν έχετε παιδιά μέχρι 8 ετών, να το προτιμήσετε. Σας το προτείνω ανεπιφύλακτα.
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Τίτλος πρωτοτύπου: Time Machines
Θεματολογία: Τεχνολογία, Σχέσεις - Φιλία
Κείμενο / Εικονογράφηση: Romont Willy
Μετάφραση: Αναστασία Δ. Μακρή
Ηλικία: Για παιδιά 5-6, 7-8 ετών
Σελίδες: 48 / Διαστάσεις: 23x25
Ημερ. έκδοσης: 18 Απριλίου 2019
ISBN: 978-960-547-473-7
Βιογραφικό του συγγραφέα:
Ο Romont Willy είναι αυτοδίδακτος εικονογράφος που ζει και εργάζεται στη Βραζιλία. Ζωγραφίζει από παιδί κι άρχισε να συνεργάζεται με περιοδικά και διαφημιστικές εταιρείες από το 1998.
--------------------------------------
Ο κήπος του Έβαν / περίληψη:
Ο Έβαν και ο σκύλος του είναι οι καλύτεροι φίλοι. Όπως κάνουν τα πάντα μαζί, έτσι φροντίζουν μαζί και τον πανέμορφο κήπο τους.
Έρχεται όμως η στιγμή που ο αγαπημένος φίλος του Έβαν δεν θα είναι πια μαζί του. Ο Έβαν νιώθει τόσο μεγάλη στενοχώρια, που φτάνει στο σημείο να καταστρέψει τον κήπο του. Σύντομα, φυτρώνουν σ’ αυτόν μόνο διάφορα αγριόχορτα. Όμως, η ομορφιά μπορεί να φωτίσει ακόμη και τα πιο σκοτεινά μέρη. Όταν ο Έβαν ανακαλύπτει ότι δίπλα στον φράχτη του φυτρώνει μια κολοκύθα, αρχίζει σιγά-σιγά να συνέρχεται και να βλέπει τη ζωή του ξανά με αισιοδοξία.
Η άποψή μου:
(γράφει η Χρύσα Παναγοπούλου)
Τι δίνει χαρά και αξία στη ζωή μας, αν όχι ένας πανέμορφος κήπος; Ο δικός μας κήπος, που καθημερινά φροντίζουμε και καμαρώνουμε...
Όμως ο κήπος του Έβαν είναι κάτι παραπάνω από μια ιστορία για τη φύση και τα φυτά της. Είναι ένας ύμνος στη φιλία, στην αγάπη και στην απώλεια.
Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε το δικό μας ξεχωριστό κατοικίδιο. Αυτό που ζούμε μαζί του στιγμές. Αυτό που μας κάνει να γελάμε με τα καμώματά του. Αυτό που μας κρατά συντροφιά, ακόμα κι αν κάθεται αμίλητο δίπλα μας. Το αγαπάμε και το φροντίζουμε γιατί είναι το δικό μας ζωάκι, αυτό που ίσως μας κέρδισε με την πρώτη ματιά. Είναι αυτό που δίνει στη ζωή μας κάποιο ξεχωριστό νόημα.
Ο Έβαν του βιβλίου έχει το δικό του κατοικίδιο, που μαζί του μοιράζεται στιγμές. Πώς μπορεί να διαχειριστεί την ώρα που ο πιστός του φίλος δεν θα είναι πια κοντά του;
Η υπέροχη εικονογράφηση του βιβλίου δεν σε αφήνει να νιώσεις άσχημα, εγώ όμως αισθάνθηκα αυτό το κομμάτι της θλίψης. Είναι σαν να χάνεις τη γη κάτω από τα πόδια σου. Την ίδια ιστορία ωστόσο, ένα παιδί την αντιλαμβάνεται τελείως διαφορετικά. Τα παιδιά δεν αφήνουν τίποτα να ταράξει τον δικό τους ξεχωριστό κόσμο έτσι, διαχειρίζονται την απώλεια και το κομμάτι του θανάτου πολύ καλύτερα από εμάς τους ενήλικες. Γνωρίζουν από πολύ μικρά ότι αυτός είναι ο κύκλος της ζωής -όταν κάτι παύει να υπάρχει, πάντα κάτι νέο δημιουργείται.
Γι'αυτό το λόγο πιστεύω ότι θα ενθουσιαστούν με το παρόν βιβλίο. Ίσως τα κάνει να ονειρευτούν έναν όμορφο κήπο ή να θελήσουν να κάνουν τον κόσμο μας λιγάκι πιο όμορφο με τα πιο αισιόδοξα και τα πιο φωτεινά χρώματα του βιβλίου.
(γράφει η Χρύσα Παναγοπούλου)
Τι δίνει χαρά και αξία στη ζωή μας, αν όχι ένας πανέμορφος κήπος; Ο δικός μας κήπος, που καθημερινά φροντίζουμε και καμαρώνουμε...
Όμως ο κήπος του Έβαν είναι κάτι παραπάνω από μια ιστορία για τη φύση και τα φυτά της. Είναι ένας ύμνος στη φιλία, στην αγάπη και στην απώλεια.
Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε το δικό μας ξεχωριστό κατοικίδιο. Αυτό που ζούμε μαζί του στιγμές. Αυτό που μας κάνει να γελάμε με τα καμώματά του. Αυτό που μας κρατά συντροφιά, ακόμα κι αν κάθεται αμίλητο δίπλα μας. Το αγαπάμε και το φροντίζουμε γιατί είναι το δικό μας ζωάκι, αυτό που ίσως μας κέρδισε με την πρώτη ματιά. Είναι αυτό που δίνει στη ζωή μας κάποιο ξεχωριστό νόημα.
Ο Έβαν του βιβλίου έχει το δικό του κατοικίδιο, που μαζί του μοιράζεται στιγμές. Πώς μπορεί να διαχειριστεί την ώρα που ο πιστός του φίλος δεν θα είναι πια κοντά του;
Η υπέροχη εικονογράφηση του βιβλίου δεν σε αφήνει να νιώσεις άσχημα, εγώ όμως αισθάνθηκα αυτό το κομμάτι της θλίψης. Είναι σαν να χάνεις τη γη κάτω από τα πόδια σου. Την ίδια ιστορία ωστόσο, ένα παιδί την αντιλαμβάνεται τελείως διαφορετικά. Τα παιδιά δεν αφήνουν τίποτα να ταράξει τον δικό τους ξεχωριστό κόσμο έτσι, διαχειρίζονται την απώλεια και το κομμάτι του θανάτου πολύ καλύτερα από εμάς τους ενήλικες. Γνωρίζουν από πολύ μικρά ότι αυτός είναι ο κύκλος της ζωής -όταν κάτι παύει να υπάρχει, πάντα κάτι νέο δημιουργείται.
Γι'αυτό το λόγο πιστεύω ότι θα ενθουσιαστούν με το παρόν βιβλίο. Ίσως τα κάνει να ονειρευτούν έναν όμορφο κήπο ή να θελήσουν να κάνουν τον κόσμο μας λιγάκι πιο όμορφο με τα πιο αισιόδοξα και τα πιο φωτεινά χρώματα του βιβλίου.
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Τίτλος πρωτοτύπου: The rough patch
Θεματολογία: Απώλεια, Συναισθήματα, Σχέσεις - Φιλία
Κείμενο: Brian Lies
Μετάφραση: Αναστασία Δ. Μακρή
Ηλικία: Για παιδιά 3-4, 5-6, 7-8 ετών
Σελίδες: 48 / Διαστάσεις: 28,5x24,5
Ημερ. έκδοσης: 18 Απριλίου 2019
ISBN: 978-960-547-489-8
Βιογραφικό του συγγραφέα:
Ο Brian Lies (Μπράιαν Λίις), συνεργάτης των New York Times, είναι ο δημιουργός των best-sellers "Bats at the Beach", "Bats at the Library", "Bats at the Ballgame" και "Bats at the Band". Έχει επίσης γράψει ή/και εικονογραφήσει πολλά ακόμη παιδικά βιβλία, που έχουν πάρει όλα εξαιρετικές κριτικές.
Στo τελευταίο βιβλίο του "The Rough Patch", μια ιστορία όμορφη, που κόβει την ανάσα, μάς μιλάει για την απώλεια και τη θλίψη, για την αγάπη και την ελπίδα, και για τη θεραπευτική δύναμη που έχουν η φιλία, η δημιουργικότητα και η φύση. Ο Brian ζει με την οικογένειά του σε μια μικρή παραθαλάσσια πόλη της Μασαχουσέτης, όπου ασχολείται με τον μεγάλο, πανέμορφο κήπο του. Μπορείτε να μάθετε περισσότερα γι’ αυτόν στην ιστοσελίδα του.
--------------------------------------
Ευτυχία είναι ένα καρπούζι πάνω στο κεφάλι σου / περίληψη:
Η κυρία Φωτεινή κάθε μέρα ξυπνάει χαρούμενη και δείχνει ευτυχισμένη. Οι τρεις γειτόνισσές της, που τίποτα δεν τους λείπει αλλά ποτέ δεν είναι χαρούμενες, απορούν και αναρωτιούνται τι είναι αυτό που κάνει την κυρία Φωτεινή να είναι τόσο χαρούμενη.
Κι έτσι αποφασίζουν να παρακολουθήσουν από κοντά τις κινήσεις της για να μάθουν το μυστικό της. Αυτή όμως η απόφασή τους, τις οδηγεί σε αστείες και ξεκαρδιστικές γκάφες. Μια τρελή-τρελή ιστορία γραμμένη με χιούμορ και ανατροπές για την ανακάλυψη του μυστικού της αληθινής ευτυχίας.
Η άποψή μου:
(γράφει η Γιώτα Βασιλείου)
Πρόκειται λοιπόν για τρεις γκρινιάρες γειτόνισσες, η κυρία Στρογγυλή, η κυρία Τσιριχτή και η κυρία Ξινή, οι οποίες προσπαθούν να γίνουν ευτυχισμένες σαν την τέταρτη γειτόνισά τους, την κυρία Φωτεινή. Η κυρία Φωτεινή δεν φαίνεται απλά ευτυχισμένη. Είναι! Τραγουδάει, χορεύει, γελάει, παίζει με τον Μέλβιν, το κατοικίδιο αγριογουρουνάκι της και γενικά κάνει ότι της κατέβει στο κεφάλι κι όταν αυτό της έρθει. Το τρίο "ΓκρίνιαΚαιΜιζέρια" μιμείται συμπεριφορές σαν τα χηνάκια, αλλά δεν... Οι προκαταλήψεις, η συστολή και το "τι θα πει ο κόσμος" τις εμποδίζει από το να χαρούν τη ζωή τους. Μέχρι που κάποια στιγμή ξεκινούν έναν επικό καρπουζοπόλεμο, που όταν αυτός τελειώνει, τις αφήνει εξουθενωμένες, λερωμένες, να κολλάνε παντού αλλά χαρούμενες και ξεκαρδισμένες στα γέλια κι εν τέλει ευτυχισμένες!
Καλή ιστοριούλα, έξυπνη, σατιρική και γκαφατζίδικη. Περνάει το μήνυμα ότι η ευτυχία κι η χαρά έρχονται όταν ζεις στο έπακρο τη ζωή σου, ελεύθερα και χωρίς να σε δεσμεύουν προκαταλήψεις, φόβοι, τα πρέπει και τα μη. Το βασικό μήνυμα του βιβλίου είναι: Να παίζει κανείς και να συμπεριφέρεται με την καρδιά του. Τότε μόνο βρίσκει την χαρά και την ευτυχία!
Τα κείμενα είναι καλογραμμένα, χωρίς όμως ιδιαίτερα νοήματα, εκτός αυτό του κυνηγιού της ευτυχίας. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι σαν παραμύθι είναι κάπως ρηχό. Του λείπει μια εμβάθυνση, μια πολυπλοκότητα. Ίσως κάτι που να εξιτάρει τη φαντασία των παιδιών και θα τραβήξει την προσοχή τους, πέραν φυσικά της ιδέας του καρπουζοπόλεμου, τον οποίο χωρίς καμιά αμφιβολία οι μικροί αναγνώστες θα θέλουν να δοκιμάσουν!
Η εικονογράφηση είναι αρκετά minimal, αλλά σπιρτόζικη και θεατρική, με έντονα χρώματα κι αστεία highlights. Υποθέτω ότι εάν δεν ήταν η εικονογράφηση να υποστηρίζει τόσο καλά το κείμενο, αυτό από μόνο του μάλλον θα πέρναγε απαρατήρητο. Δεν ξέρω όμως, κατά πόσο αυτού του είδους η ζωγραφική, συγκινεί ή τραβά την προσοχή ενός παιδιού. Σίγουρα τις ανιψιές μου δεν τις ξετρέλανε, αλλά εμένα με συνεπήρε. Τη βρήκα εξαιρετική. Ιδίως αυτές τις μύτες... Αλλά εγώ δεν είμαι παιδί... ή μήπως είμαι;
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Τίτλος πρωτοτύπου: Happiness Is a Watermelon on Your Head
Κείμενο: Stella Dreis
Μετάφραση: Αναστασία Δ. Μακρή
Ηλικία: Για παιδιά 5-6, 7-8 ετών
Σελίδες: 40 / Διαστάσεις: 27Χ27
Ημερ. έκδοσης: 18 Απριλίου 2019
ISBN: 978-960-547-475-1
Βιογραφικό της συγγραφέως:
Η Stella Dreis γεννήθηκε το 1972 στη Φιλιππούπολη της Βουλγαρίας. Το 1995, κέρδισε μια υποτροφία για χαρισματικούς μαθητές, για την Ακαδημία Σχεδιασμού Μόδας στο Αμβούργο. Μετά την αποφοίτηση και το πτυχίο της, για αρκετά χρόνια ταξίδευε και δούλευε παράλληλα στη βιομηχανία της μόδας. Το 2002, επέστρεψε στη ζωγραφική και στην εικονογράφηση. Το πρώτο της παιδικό εικονογραφημένο βιβλίο (2008), ακολούθησαν πολλά πρότζεκτς και εκθέσεις της. Το “The City that Went Off”, κέρδισε το βραβείο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, και το “The Princess and the Pea”, 2009, ψηφίστηκε ως ένα από τα επτά καλύτερα παιδικά βιβλία της χρονιάς, στη Γερμανία.
--------------------------------------
Εκεί όπου ζουν τα όνειρα / περίληψη:
Κάποτε υπήρχε μια πόλη, όπου ζούσαν πολλά Όνειρα στις σκέψεις των κατοίκων της. Οι περισσότεροι, όμως, άφηναν τα Όνειρά τους ξεχασμένα για μήνες, για χρόνια, και τίποτα δεν άλλαζε στη ζωή τους. Ώσπου ήρθε μια μέρα που τα Όνειρα αποφάσισαν να φύγουν από τους ανθρώπους που τα ξεχνούσαν. Άραγε, πού θα πήγαιναν και ποια θα ήταν η τύχη τους;
Μια ιστορία που περνά το μήνυμα ότι όλοι πρέπει να κυνηγάμε τα όνειρά μας και να προσπαθούμε με όλες μας τις δυνάμεις να τα πραγματοποιούμε, ξεπερνώντας τις δυσκολίες που μπορεί να τύχουν στη ζωή μας.
Η άποψή μου:
(γράφει η Χρύσα Παναγοπούλου)
Υπάρχουν βιβλία που προτείνω ανεπιφύλακτα. Βιβλία που όσο σε πιο μικρή και πιο τρυφερή ηλικία διαβαστούν, τόσο το καλύτερο. Ένα τέτοιο βιβλίο είναι και αυτό. Είναι από αυτά που πρέπει να υπάρχουν σε κάθε σχολείο, νηπιαγωγείο, παιδικό σταθμό!
Το μικρό παιδί στα πρώτα του βήματα μοιάζει με ένα αδύναμο φυντανάκι -φυσικό είναι να χρειάζεται στήριξη για να μεγαλώσει. Πρέπει όμως να μάθει μια μεγάλη αλήθεια: το πόσο αναγκαίο είναι να στηρίζεται στις δικές του δυνάμεις για να αναπτυχθεί. Πόσο σημαντικό είναι να πιστέψει στον εαυτό του για να τα καταφέρει. Στα όνειρά του, στις δεξιότητές του, στις ξεχωριστές ικανότητές του, γιατί κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός. Να επιβραβεύουμε τις προσπάθειές του χωρίς να το κρίνουμε αυστηρά.
Αλλά αυτό που θα του δώσει πραγματική ώθηση, είναι ένα βιβλίο που θα το ενθαρρύνει και θα το παροτρύνει, περνώντας του το ξεκάθαρο νόημα: «Ξέρεις κάτι; Αν το θες πολύ πολύ, μπορείς πράγματι να το κάνεις! Όσα εμπόδια κι αν συναντήσεις. Όσες δυσκολίες κι αν περάσεις, εσύ μπορείς, αρκεί να μην τα παρατήσεις.»
Κι αν θα θυμάμαι κάτι από αυτό το βιβλίο, είναι ότι τα όνειρά μας ξεφεύγουν, όταν εμείς πρώτοι τα ξεχνάμε...
(γράφει η Χρύσα Παναγοπούλου)
Υπάρχουν βιβλία που προτείνω ανεπιφύλακτα. Βιβλία που όσο σε πιο μικρή και πιο τρυφερή ηλικία διαβαστούν, τόσο το καλύτερο. Ένα τέτοιο βιβλίο είναι και αυτό. Είναι από αυτά που πρέπει να υπάρχουν σε κάθε σχολείο, νηπιαγωγείο, παιδικό σταθμό!
Το μικρό παιδί στα πρώτα του βήματα μοιάζει με ένα αδύναμο φυντανάκι -φυσικό είναι να χρειάζεται στήριξη για να μεγαλώσει. Πρέπει όμως να μάθει μια μεγάλη αλήθεια: το πόσο αναγκαίο είναι να στηρίζεται στις δικές του δυνάμεις για να αναπτυχθεί. Πόσο σημαντικό είναι να πιστέψει στον εαυτό του για να τα καταφέρει. Στα όνειρά του, στις δεξιότητές του, στις ξεχωριστές ικανότητές του, γιατί κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός. Να επιβραβεύουμε τις προσπάθειές του χωρίς να το κρίνουμε αυστηρά.
Αλλά αυτό που θα του δώσει πραγματική ώθηση, είναι ένα βιβλίο που θα το ενθαρρύνει και θα το παροτρύνει, περνώντας του το ξεκάθαρο νόημα: «Ξέρεις κάτι; Αν το θες πολύ πολύ, μπορείς πράγματι να το κάνεις! Όσα εμπόδια κι αν συναντήσεις. Όσες δυσκολίες κι αν περάσεις, εσύ μπορείς, αρκεί να μην τα παρατήσεις.»
Κι αν θα θυμάμαι κάτι από αυτό το βιβλίο, είναι ότι τα όνειρά μας ξεφεύγουν, όταν εμείς πρώτοι τα ξεχνάμε...
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Τίτλος πρωτοτύπου: Where do dreams live
Κείμενο: Jonas Ribeiro
Εικονογράφηση: Laura Michell
Μετάφραση: Αναστασία Δ. Μακρή
Ηλικία: Για παιδιά 5-6, 7-8 ετών
Σελίδες: 32 / Διαστάσεις: 21Χ25
Ημερ. έκδοσης: 18 Απριλίου 2019
ISBN: 978-960-547-474-4
Βιογραφικό του συγγραφέα:
O Jonas Ribeiro μελέτησε την πορτογαλική λογοτεχνία κι έχει εκδώσει περισσότερα από εκατό βιβλία για παιδιά.
Του αρέσει να διαβάζει τα βιβλία του στα παιδιά όταν επισκέπτεται τα σχολεία.
Ωστόσο, οι ιστορίες του μαγεύουν μικρούς και μεγάλους.
.jpg)
