Βιβλιοάποψη: "Είμαι ακόμα εδώ"

Περίληψη οπισθόφυλλου:

Αυτή έχει πέσει σε κώμα έπειτα από ένα σοβαρό ατύχημα και νοσηλεύεται στο δωμάτιο 52.

Αυτός, συναισθηματικά βασανισμένος και πληγωμένος, συνοδεύει τη μητέρα του στο νοσοκομείο για να επισκεφτεί τον αδελφό του, που έχει τραυματιστεί σε αυτοκινητικό ατύχημα και βρίσκεται στο δωμάτιο 55.

Αυτή, εδώ και λίγες μέρες, μπορεί να ακούει, αλλά κανείς δεν το καταλαβαίνει.

Αυτός αρνείται να δει τον αδελφό του και, προσπαθώντας να ξεφύγει, μπαίνει στο λάθος δωμάτιο. Στο δωμάτιο 52, όπου επικρατεί απόλυτη ησυχία και μυρίζει γιασεμί. Οι μοναξιές τους συναντιούνται με έναν αλλόκοτο τρόπο.

Αυτός τη βλέπει. Αυτή τον φαντάζεται. Αυτός της μιλάει. Αυτή τον ακούει.

Θα μπορούσε να είναι ο πρίγκιπας του παραμυθιού. Στην πραγματική ζωή, όμως, η ωραία κοιμωμένη δεν ξυπνάει με ένα φιλί.

Η άποψή μου:

(γράφει η Νάντια Παπαθανασοπούλου)

Αν υπήρχε βραβείο για εξώφυλλα, σίγουρα θα έδινα σε αυτό το βιβλίο! Είναι στ' αλήθεια σαν πίνακας ζωγραφικής! Μετά, διαβάζεις και το οπισθόφυλλο και λες: "εντάξει, αυτό το βιβλίο πρέπει σίγουρα να διαβαστεί!".

Ο Τιμπό είναι ένας άντρας ευαίσθητος. Ένας άντρας με αξίες, που ξέρει να αγαπάει και θέλει να κάνει τη δική του οικογένεια. Πρόσφατα χωρισμένος και πληγωμένος αρκετά. Από λάθος του ανοίγει μία πόρτα νοσοκομείου κι εκεί βρίσκεται ξαπλωμένη η Ελζά, μια κοπέλα που βρίσκεται σε κώμα για μήνες.

Μπορεί να βρέθηκε εκεί από λάθος, όμως το να συνεχίζει να επισκέπτεται την Ελζά, έγινε μια αγαπημένη του συνήθεια... Πηγαίνει σε αυτό το δωμάτιο κάθε βδομάδα και της μιλάει. Για πράγματα που νιώθει, που σκέφτεται. Είναι ένας μονόλογος που τον λυτρώνει και εκείνο το δωμάτιο γίνεται το προσωπικό του κουκούλι. Η Ελζά, από την άλλη, ακούει τα πάντα μα δυστυχώς δεν μπορεί να αντιδράσει. Κάνει απεγνωσμένες προσπάθειες, μα δεν τα καταφέρνει. Το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να περιμένει την επίσκεψή του κάθε φορά, μετρώντας τις μέρες, όπως μπορεί.

Αυτοί οι δύο νέοι σε μια τόσο δύσκολη συνθήκη επικοινωνούν με έναν διαφορετικό τρόπο, για όλους μας ακατανόητο. Και μέσα σε αυτό τον μονόλογο και τη "μονόπλευρη" σιωπή, έρχεται ο έρωτας. Μπορεί να αγαπήσει κάποιος, έναν άλλο, που δεν γνωρίζει τίποτα γι'αυτόν; Μπορεί κάποιος να ερωτευτεί τον άλλο χωρίς να τον ακούσει να μιλάει; Απλά κοιτάζοντάς τον; Και από την άλλη, μπορεί κάποια να αγαπήσει κάποιον χωρίς να τον έχει δει ποτέ; Είναι δυνατόν να ερωτευτείς κάποιον από τη φωνή του;

Όσο γλυκιά είναι αυτή η ιστορία (αφού μας δείχνει ότι η αγάπη έχει πολλές μορφές τελικά), άλλο τόσο πικρή είναι. Γιατί μέσα σε αυτή την περίεργη επικοινωνία των δύο ηρώων υπάρχει και η τραγική προοπτική να αποσυνδέσουν τα καλώδια στην Ελζά, εφόσον οι γιατροί τη θεωρούν χαμένη υπόθεση... Η Ελζά έχει ακούσει τους γιατρούς κι αντιλαμβάνεται με τρόμο την κατάσταση. Κι εκεί μπαίνεις σε σκέψεις και αναρωτιέσαι: άραγε όσοι είναι σε κώμα ακούνε; Νιώθουν;

Η γραφή της Αβίτ δεν είναι ιδιαίτερα πολύπλοκη. Καταθέτει τις σκέψεις τόσο της Ελζά, όσο και του Τιμπό σε κεφάλαια εναλλάξ, με πολύ απλό τρόπο, που σε αφήνει να μπεις στην ψυχολογία του καθενός και στη σημερινή πραγματικότητα με τον αγχωτικό τρόπο ζωής! Να συνειδητοποιήσεις ότι κι εκείνοι αναρωτιούνται πώς είναι δυνατό να ερωτευτούν με τέτοιο τρόπο! Να νιώσεις τις αγωνίες τους, τις φοβίες, τις ελπίδες τους. Η Ελζά στον μονόλογο σκέψεών της, θυμάται γεγονότα που συνέβησαν και θα ήθελε να ξαναζήσει ή να αλλάξει κάποια πράγματα και ρωτιέται αν θα της δοθεί η ευκαιρία. Ο Τιμπό θα ήθελε να γνώριζε περισσότερο την ακίνητη -σαν νεκρή- κοπέλα που του΄χει πάρει το μυαλό, όμως δεν γνωρίζει αν θα έχει την ευκαιρία... Ευκαιρίες χαμένες κι επιλογές με συγκεκριμένες συνέπειες, ως φυσικό επακόλουθο. Η αισιοδοξία όμως, κερδίζει έδαφος κι έτσι το ανάγνωσμα δε σου προκαλεί στεναχώρια ή λύπη. Κι έτσι πρέπει να αντιμετωπίζονται όλες οι στενάχωρες καταστάσεις: με ελπίδα, αισιοδοξία και χαμόγελο.

Το ανάγνωσμα, μικρό στο σύνολο, αλλά πολύ περιεκτικό, καταφέρνει να σου περάσει ΚΑΙ πληθώρα ερωτηματικών και σκέψεων. Για παράδειγμα, πώς το φιλικό ζευγάρι αφήνει έναν εργένη μόνο του με ένα μωρό για μέρες και πόσο καλός γονιός μπορεί αυτός να είναι; Ή πώς θα αντιμετωπιστεί ο αδερφός του Τιμπό, που σκότωσε άθελά του, δυο κορίτσια, ενώ οδηγούσε πιωμένος; Ή αν ήσουν εσύ στη θέση της Ελζά, πώς θα ένιωθες; Ή αν αντίστοιχα ήσουν στη θέση της οικογένειας, ποιαν απόφαση θα έπαιρνες; Θα αποσυνέδεες τα καλώδια μετά από καιρό; Ή θα περίμενες για ένα θαύμα; Διλήμματα πιο πολύ ηθικά, καθώς ο ένας γιατρός παρακινεί τους γονείς της κοπέλας να αφαιρέσουν τη μηχανική υποστήριξη. Δηλαδή, πώς το κάνει αυτό ένας επιστήμονας που έχει ορκιστεί να εξαντλήσει τα περιθώρια βελτίωσης του ασθενή του;

Αυτό το βιβλίο θα μπορούσε να είναι η ιστορία της Ωραίας Κοιμωμένης που δυστυχώς δεν ξυπνάει με ένα φιλί αν και η ίδια φωνάζει μέσα της πως είναι ακόμη εδώ! Άραγε θα την αφήσουν να συνεχίσει να είναι;

Στοιχεία βιβλίου:

Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ και εδώ

Συγγραφέας: Κλελί Αβίτ

Σελίδες: 256 / Διαστάσεις: 14X20,5

Ημερ. έκδοσης: 15/05/2016

ISBN: 978-618-5224-01-1

Βιογραφικό της συγγραφέως:

Η Κλελί Αβίτ γεννήθηκε το 1986 στο Σεντ Ετιέν της Γαλλίας. Σπούδασε φυσική στο Πανεπιστήµιο της Λυών και από το 2008 διδάσκει φυσική σε λύκεια της Νίκαιας, στη νότια Γαλλία.

Τον Φεβρουάριο 2015, µε το πρώτο της µυθιστόρηµα "Είµαι ακόµα εδώ" κέρδισε το Bραβείο Πρωτοεµφανιζόµενου Συγγραφέα. Το µυθιστόρηµα γνώρισε τεράστια επιτυχία και έχει εκδοθεί σε περισσότερες από 29 χώρες, µεταξύ των οποίων η Αγγλία και οι ΗΠΑ.