Περίληψη οπισθόφυλλου:
1955: Πέντε νέοι Βορειοηπειρώτες προσπαθούν να διαφύγουν στην Ελλάδα αλλά έρχονται αντιµέτωποι µε τις αλβανικές περιπόλους και το ηλεκτροφόρο συρµατόπλεγµα κατά µήκος της συνοριογραµµής. Μόνο ο Οδυσσέας καταφέρνει να γλιτώσει και να περάσει αντίκρυ... Καταλήγει στην Αµερική, τα χρόνια περνούν, αλλά δεν παύει να αγωνιά για τη µοίρα των δικών του και της Όλγας, του µεγάλου του έρωτα. Να ’ναι άραγε ζωντανοί ή άφησαν την τελευταία τους πνοή στις απάνθρωπες φυλακές του Σπατς;
1989: Η πτώση του τείχους του Βερολίνου αποτελεί έναυσµα για την κατάρρευση του σκληρού καθεστώτος του Ενβέρ Χότζα. Μετά από τριάντα τέσσερα χρόνια, το πέρασµα αντίκρυ έχει αρχίσει να ανοίγει και ο Οδυσσέας αποφασίζει να αφήσει την οικογένειά του πίσω στην Αµερική και να επιστρέψει στο χωριό του. Η καταβύθιση στα γεγονότα του παρελθόντος και η απρόσµενη συνάντηση µε αγαπηµένα πρόσωπα θα αλλάξουν την πορεία της ζωής του για πάντα...
Η άποψή μου:
(γράφει ο Θανάσης Σταυρόπουλος)
Υπάρχει η Ιστορία. Υπάρχει και η προσωπική ιστορία του κάθε ανθρώπου. Μετά υπάρχει και η «ιστορία» το πως αντιλαμβανόμαστε την ίδια την Ιστορία, όταν τη ζούμε. Είτε τη στιγμή που τη βιώνουμε -αυτήν καθαυτή- είτε εκ του μακρόθεν, όταν έχουμε ήδη απομακρυνθεί από τα γεγονότα και, ή τα αναπολούμε ή τα ακούμε από κάποιον, που τα έχει ήδη ζήσει.
Ο Θοδωρής Δεύτος καταπιάνεται με ένα ακανθώδες θέμα της ελληνικής Ιστορίας και του πρόσφατου παρελθόντος της. Τα γεγονότα της ελληνικής μειονότητας, και ιδιαιτέρως, το πώς αυτή βίωσε τη δική της πραγματικότητα το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα μέσα στο καθομολογούμενο απάνθρωπο, ολοκληρωτικό καθεστώς του Ενβέρ Χότζα της γείτονος Αλβανίας.
Η γλώσσα του γλαφυρή, οι συνθήκες και οι περιπέτειες των ηρώων, που διηγείται, το λιγότερο που μπορεί να πει κανείς, εξευτελιστικές για κάθε ανθρώπινο ον. Φυσικά, τέτοιες και χειρότερες -ίσως- συνθήκες συνεχίζονται, και θα συνεχίζονται ανά την υφήλιο, αλλά όπως είναι γνωστό, ο άνθρωπος ποτέ δε μαθαίνει και κυρίως δε διδάσκεται από την Ιστορία του.
Δε θα προχωρήσω σε λεπτομέρειες του βιβλίου, ούτε και θα αναλύσω περισσότερο τις -ήδη γνωστές σε πολλούς από εμάς- κακοποιήσεις που ταλαιπώρησαν (λέξη που δεν περιγράφει ούτε στο ελάχιστο το καθημερινό δράμα των ανθρώπων της Βόρειας Ηπείρου), αλλά θα σταθώ σε μία και μόνο παρατήρησή μου, που είναι εμφανής σε όλο το μυθιστόρημα του Θοδωρή Δεύτου. Είναι η βαθιά του ανάγκη για τη λύτρωση αυτών των ζωών, που έζησαν μέσα στο απόλυτο τίποτα και των ψυχών που χάθηκαν τόσο άδικα. Μία λύτρωση που διατρέχει όλο το κείμενο και που φτάνει σε σημεία -αρκετά ομολογώ- να εξωραΐζει ο συγγραφέας τη ζωή των συμμετεχόντων στο δράμα από εδώ και πέρα. Κατανοώ ωστόσο, τις πιθανές καταβολές του συγγραφέα, τις γειτνιάσεις της πολύπαθης και φτωχής Ηπείρου με αυτής της γείτονος, ακόμα δε και την προσπάθεια δικαίωσης αδικημένων και αφημένων Ελλήνων από τη μητέρα Ελλάδα για χάρη άλλων συμφερόντων, αλλά δυστυχώς η ζωή δεν είναι, δεν ήταν και ούτε πρόκειται να γίνει ποτέ τόσο ήπια και επωφελής εν τῳ συνόλῳ.
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Κατηγορία: Ελληνική λογοτεχνία / Κοινωνικό εποχής
Συγγραφέας: Θοδωρής Δεύτος
Σελίδες: 576 / Διαστάσεις: 14 x 20,5 εκ.
Ημερ. έκδοσης: 09/11/2018
ISBN: 978-960-461-889-7
Βιογραφικό του συγγραφέα:
Ο Θοδωρής Δεύτος γεννήθηκε στα Γιάννενα και σπούδασε Μαθηµατικά στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήµιο Αθηνών. Υπηρέτησε τη δηµόσια εκπαίδευση για τριάντα χρόνια, έχει διατελέσει πρόεδρος της Ένωσης Ηπειρωτών Ιλίου (2001-2011) και το 2006 εκλέχτηκε στο Δ.Σ. της Πανηπειρωτικής Συνοµοσπονδίας Ελλάδος. Από το 2006 εκλέγεται Δηµ. Σύµβουλος στον Δήµο Ιλίου.
Πρωτοεµφανίστηκε στα γράµµατα το 2004 και έκτοτε έχουν εκδοθεί έξι βιβλία του: "Ο ηπειρωτικός γάµος", "Μη ρωτάς γιατί", "Σµύρνη, συγγνώµη", "Μήπως αγάπησα λάθος πατρίδα;", "Τραπεζούντα, το διαµάντι της Ανατολής", "Είµαι πολίτισσα, τζάνουµ!"
.jpg)
