Περίληψη οπισθόφυλλου:
Η Δώρα, με τη μυστήρια ικανότητα να «βλέπει» μέσα στα κεφάλια των ανθρώπων, δεν θέλει καθόλου να ασχοληθεί με τις δολοφονίες των άστεγων της Αθήνας -αλλά μπλέκει χωρίς να το καταλάβει, ενώ ξεναγεί στην πόλη μια παρέα γυναικών από τη Σουηδία. Η μία από τις γυναίκες δεν είναι απλή τουρίστρια, κουβαλάει ένα παλιό, αβάσταχτο έγκλημα και η Δώρα δεν μπορεί να το αγνοήσει, καθώς φαίνεται να είναι το πρώτο στη σειρά...
Βουτάει με τα μούτρα σε μια «εποχή δολοφόνων» όπου όλοι της φαίνονται ύποπτοι, και κυρίως ο Άρης, ο νεαρός φίλος της κόρης της. Στην πορεία θα μαλώσει, θα χάσει τον Έρωτα, θα ερωτευτεί... Και οι δολοφονίες των αστέγων πολλαπλασιάζονται, ενώ η Δώρα προσπαθεί να βγάλει άκρη με αυτά που συμβαίνουν αλλά και με όσα της λένε οι άνθρωποι γύρω της. Όλοι της λένε ψέματα και όλοι της ζητάνε να ακούσει προσεκτικά, να «ακούσει» την αλήθεια πίσω από το ψέμα...
Μια σύγχρονη, γρήγορη αστυνομική ιστορία, που τρέχει μαζί με την Αθήνα, μαζί με την ομορφιά και την ασχήμια της, με τα ανθρώπινα τοπία της και τα προβλήματά της. Μια ηρωίδα που ανασαίνει, ερωτεύεται, βλέπει και ακούει δίπλα μας... Μια συγγραφέας που γράφει στον καιρό της, για τον καιρό της...
Η άποψή μου:
(γράφει η Δήμητρα Παναρίτη)
Πρόκειται για μια αστυνομική περιπέτεια, που εξελίσσεται στην σύγχρονη Αθήνα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, όπου μέσα από τις ξεναγήσεις του γκρουπ, που έχει αναλάβει η ηρωίδα, μαθαίνουμε πολλά για τα μνημεία αλλά και τα ιστορικά σημεία της πόλης.
Είναι ένα βιβλίο που θα κρατήσει ευχάριστη συντροφιά στον αναγνώστη, με σύγχρονη γραφή, καθημερινούς διαλόγους και με ανθρώπους τις διπλανής πόρτας, οικείους, με τα προβλήματά τους, τις ανησυχίες τους, που ζουν μια καθημερινότητα όπως οι περισσότεροι.
Αυτό που κάνει τη διαφορά στη συγκεκριμένη ιστορία είναι ότι η καθημερινότητα της ηρωίδας δε θυμίζει πολύ την καθημερινότητα ενός μέσου ανθρώπου, λόγω του ιδιαίτερου χαρίσματός της, το οποίο την «μπλέκει» άθελά της σε καταστάσεις που υπό «φυσιολογικές» συνθήκες δεν θα έμπλεκε.
Θα κλείσω με μια φράση του βιβλίου, που μου άρεσε: «Η ζωή δεν είναι μια ιστορία, δεν είναι ένα ταξίδι, είναι απλώς συρραφή ταινιών μικρού μήκους, οι οποίες μάλιστα είναι άσχετες μεταξύ τους, γυρισμένες από διαφορετικούς σκηνοθέτες».
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Κατηγορία: Λογοτεχνία
Συγγραφέας: Μανίνα Ζουμπουλάκη
Ηλικία: 18+
Σελίδες: 320 / 14,5x20,5
Ημερ. έκδοσης: 21/05/2018
ISBN: 978-960-569-868-3
Βιογραφικό της συγγραφέως:
Η Μανίνα Ζουμπουλάκη γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Καβάλα και γράφει από τα 10 της χρόνια. Σπούδασε Ιστορία της Τέχνης και Σωματική Αγωγή στην Αμερική. Στον περιοδικό Τύπο γράφει από την αρχή της δεκαετίας του '80 μέχρι και σήμερα χωρίς διακοπή. Έχει δουλέψει στον "Ταχυδρόμο" ('82-'89), στα "Πρόσωπα", στο "Κλικ", "Diva", "Μen" ('89-'93), "Nitro", "Down Town", "Elle", "Time out", "Elle", "PinkWoman", "Athens voice", "Look", και "Home" ως δημοσιογράφος. Έχει μεταφράσει περί τα 30 βιβλία και άλλα τόσα "Άρλεκιν".
Δούλεψε στο ραδιόφωνο ως παραγωγός. Έχει γράψει πολλά βιβλία εκ των οποίων το "Πώς να γράψεις", το "Ευτυχία" και το ''Φερμουάρ'' από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος. Σενάρια κινηματογράφου: "Ελεύθερη κατάδυση" (συν-σεναριογράφος µε σκηνοθέτη Γιώργο Πανουσόπουλο), "Ριζότο" (συν-σεναριογράφος µε σκηνοθέτη Όλγα Μαλέα).
Σενάρια τηλεόρασης: "Φεύγα" (σειρά Mega), "Ξέχασέ µε" (σειρά Alpha, συν-σεναριογράφος με Βαγγέλη Νάση), "Απαγωγή" (τηλεταινία Mega). Είναι παντρεμένη και έχει τρία παιδιά. Περισσότερα για τη συγγραφέα και τα βιβλία της εδώ.
.jpg)
