Περίληψη οπισθόφυλλου:
Η Τατιάνα Ιβάνοβνα αφιέρωσε ολόκληρη τη ζωή της στην οικογένεια των Καρίν, τους είδε να γεννιούνται και να μεγαλώνουν. Όταν η Ρωσική Επανάσταση τους διώχνει από τη γη τους, εκείνη τους ακολουθεί, πρώτα στην Οδησσό κι ύστερα στο Παρίσι. Εκεί, σ’ ένα μικρό διαμέρισμα, οι εξόριστοι, γυρίζουν γύρω-γύρω σαν τις μύγες του φθινοπώρου...
Η μεγάλη Ιστορία που σαρώνει τη μικρή ιστορία του καθενός μας. Οι άνθρωποι σαν φύλλα στον άνεμο, σ’ένα μικρό λογοτεχνικό διαμάντι με τη βαθιά ανθρωπιά της Irene Nemirovsky, που στριφογύρισε κι αυτή σαν μύγα του φθινοπώρου.
Η άποψή μου:
(γράφει ο Χρήστος Αναστασόπουλος)
Μπράβο στον εκδοτικό οίκο για την εξαιρετική έκδοση και ένα ακόμα μεγαλύτερο μπράβο για την επιμέλεια-διόρθωση!
Στο διήγημα αυτό περιγράφεται η ιστορία μιας γυναίκας που είδε την οικογένειά της να φεύγει από τη Ρωσία μετά την επανάσταση και να πηγαίνει στο Παρίσι. Όταν ήρθε η ώρα να φύγει κι η ίδια συνέβησαν πολλά...
Η γραφή είναι υπέροχη και αρκετές φορές θυμίζει κλασική ρωσική λογοτεχνία, αλλά δυστυχώς δεν κατάφερα να ταυτιστώ με την ηρωίδα, γιατί είναι τόσο ξένη από τη δική μου κουλτούρα. Ωστόσο, κάποιες από τις περιγραφές είναι ανεπανάληπτες:
"Πηγαινοέρχονταν, απ’τον ένα τοίχο στον άλλο, αθόρυβα, σαν τις μύγες του φθινοπώρου, που όταν η ζέστη, το φως και το καλοκαίρι έχουν περάσει, πετούν με δυσκολία, κατάκοπες και νευρικές, στα τζάμια, κουνώντας βαριά τα άψυχα φτερά τους."
Η συγγραφέας γεννήθηκε στις αρχές του προηγούμενου αιώνα στο Κίεβο και έχασε τη ζωή της στο Άουσβιτς. Ξεριζώθηκε από τη γενέθλια χώρα της την πρώτη φορά και ακόμα μια, από τη δεύτερη πατρίδα της, που ήταν η Γαλλία. Φαντάζομαι πως η ζωή της είναι περασμένη σε αυτή τη μικρή ιστορία, κατά κάποιον τρόπο, καθώς και όλες οι αγωνίες και οι εικόνες που είχε μια γυναίκα εκείνης της εποχής. Αν και μικρή σε ηλικία (φαντάζομαι όταν έγραψε αυτό το έργο, άλλωστε δεν έζησε περισσότερο από 39 χρόνια) είχε καταφέρει να μελετήσει και να διεισδύσει στην ανθρώπινη ύπαρξη.
"Στην αρχή, η εχθρότητα της Τατιάνας Ιβάνοβνα τη θύμωνε και τη στεναχωρούσε συχνά... Τότε ήταν νέα. Τώρα, όλα ήταν διαφορετικά. Έπιανε τον εαυτό της να εξακολουθεί να παραμονεύει, με μια ειρωνική και θλιμμένη ευχαρίστηση, τα βλέμματα της ηλικιωμένης γυναίκας, τις κινήσεις της καθώς αποτραβιόταν γεμάτη ντροπή, σαν να ήταν ακόμα η αμαρτωλή μοιχός που έτρεχε στα ραντεβού κάτω απ’τις γέρικες φλαμουριές... Αυτό, τουλάχιστον, είχε μείνει απ’ τα νιάτα της."
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Ξενόγλωσσος τίτλος: Les mouches d' automne
Συγγραφέας: Irène Némirovsky
Μετάφραση: Mάρθα Σαββίδου
Σελίδες: 120
Ημερ. έκδοσης: Μάρτιος 2018
ISBN: 978-618-83432-4-5
Βιογραφικό της συγγραφέως:
Η Irène Némirovsky, εβραϊκής καταγωγής, γεννήθηκε στο Κίεβο το 1903. Με τη γαλλίδα δασκάλα της αλλά και με τη μητέρα της, μιλούσαν μόνο γαλλικά. Ο πατέρας της ήταν μεγαλοτραπεζίτης. Μετά την επανάσταση του 1917, επικηρύσσεται και καταφεύγει μαζί με την οικογένειά του στη Μόσχα.
Εκεί, η Irene ανακαλύπτει τον Μωπασσάν, τον Υσμάνς και τον Όσκαρ Ουάιλντ. Η οικογένεια καταφέρνει ν’ αποδράσει στη Φινλανδία, περνά ένα χρόνο στη Στοκχόλμη, και το 1919 εγκαθίσταται στο Παρίσι, όπου ο πατέρας κατορθώνει ν’ αποκτήσει ξανά περιουσία.
Η Irene σπουδάζει γαλλική φιλολογία. Το 1929 δημοσιεύει το πρώτο της μυθιστόρημα"David Golder", που αποσπά διθυραμβικές κριτικές.
.jpg)
