Περίληψη οπισθόφυλλου:
Ποια είναι η Πύλη του Ουρανού; Ποιοι καθορίζουν τις τύχες των μικρών παιδιών; Τι ένοχα μυστικά κρύβουν;
Αυτά ακριβώς θα μας αποκαλύψει η ηρωίδα μας, που εξαιτίας τής ορφάνιας της έζησε εκεί μέσα, κάτω από τις διαταγές άγνωστων σε εκείνη ανθρώπων. Θα μας εξομολογηθεί με ανοιχτή καρδιά τα βιώματά της, θα μας μιλήσει για καλούς κι αγαπημένους ανθρώπους που τη βοήθησαν να καλλιεργεί το όνειρό της για μια καλύτερη ζωή, αλλά και για άλλους που έχασαν τον δρόμο τους κι αποδείχτηκαν εγκληματικά ανάξιοι να αγγίζουν τις παιδικές ψυχές.
«Ποιος θα σταθεί ικανός να σου αναπληρώσει την αναντικατάστατη γονεϊκή αγάπη;» αναρωτιέται συχνά με βαθύ παράπονο, κυρίως όταν ο τρόμος και η απελπισία τη λυγίζουν.
Μπορούν άραγε τα διάφορα ιδρύματα να καλύψουν τα κενά που αφήνει στην παιδική ψυχή η απώλεια των γονιών; Πόσο βασανίζεται ένα τρυφερό πλάσμα που ψάχνει απεγνωσμένα να μάθει ποιος είναι ο πατέρας του; Και πώς αντιδρά όταν επιτέλους μαθαίνει την αλήθεια; Μια αφήγηση που βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα και μας ρίχνει σε βαθύ προβληματισμό για τη λειτουργία των κοινωνικών δομών, αλλά και μας οδηγεί αναπόφευκτα στην ανάγκη να αλλάξει ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζουμε όλοι μας την παιδική αθωότητα.
Η άποψή μου:
Ένα σύγχρονο, καλογραμμένο και γρήγορο βιβλίο, με αρκετά έντονο λυρισμό και πάρα πολύ όμορφη γραφή. Είναι μια ιστορία που μιλάει για την εγκατάλειψη, τις αδικίες της ζωής, το μεγαλείο της ψυχής και κυρίως για την ορφάνια.
Έχοντας ασχοληθεί στο παρελθόν με τον κλάδο της κοινωνικής πρόνοιας, ήμουν αρκετά εξοικειωμένος με το χώρο, τα πρόσωπα και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ένα ορφανοτροφείο, τα όποια έχουν αποδοθεί από τη συγγραφέα με τέτοιο τρόπο, που διαβάζοντας, ήταν σαν να ήμουν εγώ ο πρωταγωνιστής και να ζούσα μέσα στην Πύλη του Ουρανού.
Για όσους δεν γνωρίζουν, για να λειτουργήσει ένας τέτοιος χώρος, χρειάζεται πρώτα απ'όλα, ανιδιοτελής αγάπη κι ύστερα ένα σωστά καταρτισμένο προσωπικό, αρκετά χρήματα και αμέτρητες δωρεές από ιδιώτες. Τα υλικά αγαθά, όπως παιχνίδια, ρούχα, φαγητό κλπ. είναι τα απολύτως αναγκαία για να ζήσουν αυτά τα παιδιά, αυτό όμως που τους λείπει περισσότερο είναι η αγάπη. Η μητρική, η πατρική, η αδερφική, η αγάπη από τον παππού και τη γιαγιά, τους θείους και όλους εκείνους που απαρτίζουν μια οικογένεια.
Είναι η μόνιμη ανάγκη τους για μια αγκαλιά. Είναι η ανάγκη για μια καλή συμβουλή, για έναν καλό λόγο, μα και για απομόνωση ενδεχομένως, που δύσκολα θα τη βρει ένα παιδί που μοιράζεται ένα κοινό χώρο με αμέτρητα άλλα παιδιά.
Είναι ένα υπέροχο βιβλίο, με μια εξαιρετική ιστορία, που έχει αμέτρητες ανατροπές ως το τέλος. Θα κλείσω με κάποια λόγια ηρώων, που καλό είναι να τα έχουμε όλοι μας υπ’όψιν για μια καλύτερη ζωή.
"Η ζωή αξίζει μόνο όταν τη ζούμε με μέτρο, με καλοσύνη κι αξιοπρέπεια! Μάθε να αγωνίζεσαι στη ζωή και να μην υποκύπτεις στους εκβιασμούς. Η ζωή διδάσκει την εντιμότητα και την ανθρωπιά. Μονάχα η πίστη και η αφοσίωση σ’ό,τι κάνεις με αγάπη, φέρνει τίμιο αποτέλεσμα. Τίποτα δεν είμαστε ο ένας χωρίς τον άλλον."
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Συγγραφέας: Βάσω Ζαφειροπούλου
Σελίδες: 348 / Διαστάσεις: 14x20,5 cm
Ημερ. έκδοσης: Μάιος 2018
ISBN: 978-960-9585-81-1
Η Βάσω Ζαφειροπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα, όπου και ζει μόνιμα. Σπούδασε ελληνική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, δημοσιογραφία στη σχολή «Όμηρος», γαλλικά στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών και γερμανικά στο Ινστιτούτο Γκαίτε. Εργάστηκε ως φιλόλογος σε ιδιωτικά και δημόσια σχολεία, καθώς και σε φροντιστήρια. Τα τελευταία δέκα χρόνια δίδασκε στο 26ο Λύκειο Αθηνών (Μαράσλειο). Έχει εκδώσει τρία μυθιστορήματα: «Ο πατέρας αφέντης» (Μπουκουμάνης 1997), «Παράξενη ζωή» (Μπουκουμάνης 2002), «Η τελευταία στάση» (Άνεμος εκδοτική 2016). Κείμενά της έχουν επίσης δημοσιευτεί σε διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά και ιστοσελίδες.
.jpg)
