Περίληψη οπισθόφυλλου:
Γιατί επανέρχεται στον πλανήτη Γη ένα εξωγήινο πλάσμα; Είναι μόνον η βαθιά του επιθυμία να ξαναζήσει την ευτυχία, έστω και για λίγο, από τη μοναδική για το Σύμπαν ομορφιά της γήινης φύσης; Και γιατί σε μια ειδυλλιακή τοποθεσία συναντάει γνωστή, παγκοσμίως, καθηγήτρια της Γεωλογίας;
Είναι για να της αποκαλύψει, κυρίως, την άγνωστη προϊστορία του ανθρώπινου όντος ως προς τις εγκληματικές πράξεις και την καταστροφικότητα; Και με ποιες ιδανικές Πολιτείες συγκρίνει τις γήινες Πολιτείες; Σκοπός της αποστολής του είναι να διερευνήσει πλήρως, αν ο άνθρωπος επιτέλους, έχει κατακτήσει τη θαυμαστή δυνατότητα να μπορεί να καταστρέψει και ολόκληρο το Σύμπαν;
Η αφανής επιθυμία του είναι και να συνδράμει, με τον τρόπο του, το ανθρώπινο ον, πέραν της πλάνης, ν’ανακαλύψει ασφαλείς διόδους προς την απαρασάλευτη ομορφιά της ζωής και της ύπαρξης; Και τελικά, γιατί η γήινη περιπέτειά του, που σε μια στιγμή αναστατώνει και μάλλον συγκλονίζει την Ευρώπη και ολόκληρο τον πλανήτη, έχει ως απόληξη το ίδιο να βρεθεί από το CERN και τους χώρους του Μεγάλου Επιταχυντή της Γενεύης, σιδηροδέσμιο, μπροστά στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης;
Η άποψή μου:
Δεν είναι παράδοξο ή πρωτάκουστο, ούτε πρόκειται περί πρωτοτυπίας πως δεν είμαστε μόνοι σε αυτόν τον κόσμο. Σε αυτόν ή κάποιον άλλο γαλαξία, σύμπαν, παράλληλο κόσμο ή δεν ξέρω πώς αλλιώς θα ονοματοδοτηθεί στο μέλλον η καινοφανής κατάσταση αυτή. Κι όσο κι αν κάποιοι προσπαθούν να πείσουν εαυτούς και αλλήλους περί του αντιθέτου, πλανώνται πλάνην οικτράν. Κι όχι λόγω του ότι αυτό έχει αποδειχθεί πασιφανώς κι εντελώς επιστημονικώς, για να είμαι σαφέστερος, ίσως να μην έχει αποδειχθεί έτσι όπως προανέφερα για τον απλό λαό, που θέλει να το κατανοήσει μέσα από ένα περιοδικό ή ανάγνωσμα ποικίλης ύλης ή να το ακούσει στις ειδήσεις των 9 από το στόμα ενός ή μιας δημοσιογράφου, γιατί στους κύκλους της ανώτατης επιστημονικής κοινότητας η ύπαρξη άλλων μορφών εξωγήινης ζωής είναι πια δεδομένη, αυταπόδεικτη και αυτονόητη για αυτούς.
Μια τέτοια λοιπόν ύπαρξη στέλνει και ο Σπύρος Βρεττός μέσα από τις σελίδες του βιβλίου του "Πικρός εξωγήινος" να μας επιστήσει την προσοχή σε γεγονότα, πράξεις και κυρίως ελλείψεις που ο άνθρωπος έχει αφήσει να διαιωνίζονται, χωρίς να τους δίνει την πρέπουσα και κυρίως τη βαρύνουσα σημασία τους. Χρειάζεται λοιπόν όπως και πολλά άλλα το ανθρώπινο είδος, μια εξωγενή παρουσία, μία διαφορετική προσέγγιση, ένα σήμα κινδύνου για να μας τονίσει πως, το "κατοικούμε στο εδώ", δεν σημαίνει ότι και μας ανήκει τελικά το εδώ!
Η νουβέλα του είναι εύκολη στο διάβασμα, θα φύγει πολύ γρήγορα μέσα από τα χέρια σας, πιστεύω μέσα σε ένα λεωφορείο ή βαγόνι τρένου. Πιθανόν και τις στιγμές που θα περιμένετε κάποιον δικό σας σε ένα ραντεβού. Πυκνό το νόημά του, ωστόσο δεν έχει να μας συστήσει κάτι που δεν ξέρουμε ή κάτι που δεν μας περνάει συχνά -ελπίζω σε αρκετούς από εμάς- από το μυαλό μας. Αλλά να, είναι από αυτά που μας απασχολούν και τα ξεχνάμε, αν και τόσο σημαντικά, προς «βρῶσιν και πόσιν» της καθημερινότητάς μας.
Ο Σπύρος Βρεττός έρχεται λοιπόν μέσα σε επτά κεφάλαια -τυχαίος πιθανόν αλλά και σημαίνον ο αριθμός αυτός- να μας τα θυμίσει όλα αυτά τα «ξεχασμένα» με την παρουσία του «εξωγήινού» του, που ενσαρκώνεται στο σώμα ενός Ουαλού αγρότη. Δεν θα μπορούσε όμως ούτε αυτός να έχει κάποια διαφορετική τύχη ή μοίρα από οιονδήποτε όρθωνε γνώμη κι άποψη διαφορετική έναντι στην καθεστηκυία νέα τάξη των πραγμάτων. Όχι μόνο των εξ' άνωθεν κρατούντων αλλά και αυτών που απαρτίζουν τη βάση των κοινωνιών μας. Είμαστε λοιπόν όλοι συνυπεύθυνοι έναντι στο εδώ. Στη Γη. Στη ρίζα μας. Στο μέλλον μας. Νομίζω ότι διαβάζοντας αυτή τη νουβέλα το όφελος, αν μη τι άλλο, θα είναι μια βαθιά συνειδητοποίηση του επερχόμενου.
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Σειρά: Ελληνική λογοτεχνία
Συγγραφέας: Σπύρος Βρεττός
Σελίδες: 64
Ημερ. έκδοσης: Ιούλιος 2018
ISBN: 978-618-5286-71-2
Ο Σπύρος Βρεττός γεννήθηκε στη Λευκάδα. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1987 αναγορεύτηκε διδάκτορας στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Έχει δημοσιεύσει τα μυθιστορήματα: «Ανάπαυλα, Κάθαρση» (Καστανιώτης 1978), «Υποψήφιος σπουδαστής» (Καστανιώτης 1980), «Αγωνία επιβίωσης» (Λογοθέτης 1994, 2η έκδοση Γρηγόρης 2007 -4η έκδοση 2016), «Σκοτεινή μοίρα» (Γαβριηλίδης 2001), «Απίστευτο μηχάνημα» (Γρηγόρης 2009), «Ο ιππότης και τα τελώνια» (Γρηγόρης 2016). Έχει επίσης δημοσιεύσει τα δοκίμια «Ανθρωπισμός, διαλεκτική φιλολογίας και θετικών επιστημών» (1974), «Θέματα σύγχρονου προβληματισμού» (Καστανιώτης 1983, 8η έκδοση 1990), τη μελέτη «Οι λαϊκοί ποιητές της Λευκάδας (1900-1985) ως κοινωνικό φαινόμενο» (Καστανιώτης 1991). Το μυθιστόρημα «Αγωνία επιβίωσης» έχει μεταφραστεί στην αγγλική γλώσσα από τη Harikleia Sirmans, η οποία μεταφράζει και το «Απίστευτο μηχάνημα», σε συνεργασία και με τον Καθηγητή της Συγκριτικής Λογοτεχνίας Κωνσταντίνο Σάντα. Έχει συμμετάσχει σε πανελλήνια και διεθνή συνέδρια. Οργάνωσε στη Λευκάδα το συνέδριο «Κριτική σκέψη και εκπαίδευση» (1996), που κατέδειξε την αναγκαιότητα καλλιέργειας της κριτικής σκέψης σε όλες τις βαθμίδες της σύγχρονης εκπαίδευσης. Επιστημονικές εργασίες του έχουν δημοσιευτεί σε περιοδικά, επετηρίδες και πρακτικά συνεδρίων. Ερευνά, κυρίως, τη σχέση φυσικού περιβάλλοντος και ανθρώπινης δημιουργικότητας. Άρθρα του έχουν δημοσιευτεί σε εφημερίδες και ηλεκτρονικά μέσα. Τα διηγήματά του «Η καλή Μάγισσα της Ανατολής» και «Το Θέατρο της απόλυτης σιωπής» έχουν επίσης δημοσιευτεί σε λογοτεχνικά περιοδικά. Τα βιβλία του έχουν θεωρηθεί από την κριτική ως έργα τέχνης, ανταποκρινόμενα στο τοπικό αλλά και στο διεθνές σύνθετο περιβάλλον και την παγκόσμια ιστορική πραγματικότητα. Ανάμεσα στις άλλες διακρίσεις για το συνολικό έργο του, έχει τιμηθεί με το «Αριστείον Ανθρωπισμού και Πολιτισμού» από το Ελληνικό Ινστιτούτο Εφαρμοσμένης Παιδαγωγικής και Εκπαίδευσης. Από τον Ιούνιο του 2006 και μέχρι σήμερα, αγωνίζεται υπεράνθρωπα για ν’αποτρέψει την εναπόθεση των αστικών λυμάτων της Λευκάδας στη θάλασσα του Κάστρου, της Γύρας και του Άη-Γιάννη, περιοχή χαρακτηρισμένη ως ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους, ήδη από το 1974. Πρόκειται για ένα σπάνιο φυσικό μνημείο, δημιούργημα της μεγαλοφυΐας της φύσης. Σ’ αυτόν τον χώρο ο Άγγελος Σικελιανός συναισθάνθηκε τον άρρητο παλμό της αιωνιότητας, και η Εύα Πάλμερ-Σικελιανού στα απομνημονεύματά της σημειώνει: «Ακρογιαλιά-Πνεύμα». Αυτό ακριβώς το μεγαλειώδες φυσικό μνημείο επιλέγεται επίμονα ως αποδέκτης των αστικών λυμάτων. Πράξη καταστροφική και για την υγεία των ανθρώπων και ιδιαίτερα των χιλιάδων παιδιών που κολυμπούν εκεί κατά τους θερινούς μήνες, και για τη σημερινή, μοναδικά αισιόδοξη, οικονομική προοπτική της Λευκάδας και της απέναντι Ακαρνανίας. Για την τριλογία βιβλίων του πάνω στην επιβίωση, ο διακεκριμένος Καθηγητής Φιλοσοφίας, ελληνιστής, αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών John P. Anton, γράφει: «Η ολοκλήρωση αυτού του αξιοθαύμαστου έργου πάνω στο απειλητικό ζήτημα της αυτοφυλάκισης της ανθρωπότητας, εμφανίζεται σα μια διαγνωστική δήλωση αλλά και σαν ένα όραμα της τέχνης. Μας επιτρέπει να καλωσορίσουμε τον Σπύρο Βρεττό σαν κάτι περισσότερο από ένα χαρισματικό συγγραφέα. Έχει ανυψώσει τη συγγραφική του τέχνη στο επίπεδο της κατανόησης της ύβρεως του σύγχρονου κόσμου. Και πέρα απ’ αυτό το σημείο, έχει διανοίξει την οδό για το ταξίδι που θα οδηγήσει σε πολιτισμική ελευθερία...»
