Περίληψη οπισθόφυλλου:
Τα περισσότερα από τα "ερωτικά ποιήματα" του Μπρεχτ είναι "ποιήματα για τον έρωτα", όπως δηλώνει ο τίτλος της πολύ επιτυχημένης ανθολόγησής τους στην έκδοση του Β. Χεχτ (Gedichte uber die Liebe, α' εκδ. 1982). Η βασική στάση του ποιητή Μπρεχτ και στην ερωτική αυτή ποίηση, όπως και στην πολιτική του ποίηση και, προπαντός, στο τεράστιο θεατρικό και γενικότερα, σ' ολόκληρο το λογοτεχνικό του έργο, δεν είναι η -ρομαντική, ατομική- "έκφραση", η "υποβολή", αλλά η "χειρονομία" (Geste), όπως έλεγε ο ίδιος, ή, όπως θα μπορούσαμε να την αποδώσουμε: η "δείξη".
Όπως η "πολιτική" ποίηση του Μπρεχτ παραπέμπει στο κοινωνικό της αντικείμενο, την κοινωνική πράξη, έτσι και η ερωτική του ποίηση παραπέμπει στο ερωτικό αντικείμενο και την ερωτική πράξη, αποτελεί δηλαδή, και στο θέμα αυτό, τον αντίθετο πόλο στην ιδεαλιστική ερωτική ποίηση βαθύτατα συντηρητικών ποιητών, όπως ο Ο. Ελύτης, στους οποίους και η ερωτική ποίηση είναι "αυτοαναφορική", χωρίς αντικείμενο, έτσι ώστε ο ποιητικός τους "έρωτας" να παραμένει ένας ποιητικός αυτοερωτισμός.
Η άποψή μου:
(γράφει ο Χρήστος Αναστασόπουλος)
Ό,τι κι αν γράψω εγώ για τον Μπρεχτ θα είναι λίγο όμως, από τη στιγμή που έπιασα στα χέρια μου αυτό το μικρό και αριστουργηματικό βιβλίο, θέλω να πω τη γνώμη μου.
Πρόκειται για ένα πραγματικό κομψοτέχνημα, με υπέροχο εξώφυλλο, πανέμορφα σκίτσα και εξαιρετική μετάφραση, οπότε συγχαρητήρια στον εκδότη. Αυτή η συλλογή με τα ερωτικά ποιήματα και τραγούδια, θίγει σπουδαία αλλά και καθημερινά θέματα που απασχολούν τον συγγραφέα όπως είναι ο έρωτας, οι γυναίκες ή ο πόλεμος και δε φοβάται να χρησιμοποιήσει οποιαδήποτε λέξη για να εκφράσει αυτό που νιώθει ή που θέλει να μεταδώσει στον αναγνώστη.
Μάς μιλάει για τη γνωστή ψυχρολουσία που απορρέει όταν ερωτευόμαστε. Για την χαρά και την έγνοια που έχουμε για το άλλο πρόσωπο και που αυτά πολλές φορές συγχέονται. Για όταν μπαίνουμε ο ένας στη θέση του άλλου και μοιραζόμαστε χαρές και πίκρες σαν να είμαστε εμείς οι άμεσα ενδιαφερόμενοι. Για τις πίκρες του έρωτα ή τις δυσκολίες.
Το γνωστό σε μας "όταν το γυαλί ραγίσει" για τον Μπρεχτ είναι το κομμένο σκοινί. Μπορεί να ξανασμίξουν οι δυο άνθρωποι, μα πάντα θα υπάρχει εκείνη η άσχημη επανασύνδεση και πάντα κάτι θα θυμίζει εκείνο το λάθος. Είμαστε άραγε έτοιμοι να προχωρήσουμε και να ξεχάσουμε ό,τι μας πλήγωσε, ή θα το κουβαλάμε εσαεί σαν μια ακίδα βαθιά χωμένη μέσα μας;
Οι όμορφες αναμνήσεις που έχουμε, για τους ανθρώπους που έχουμε αγαπήσει στο παρελθόν, είναι αυτές που μας ξαναδίνουν πάντα τη νιότη. Ο ερωτευμένος τον θάνατο δεν τον φοβάται.
Αν πέθαινα τώρα
την ευτυχία θα ‘χα
ως το τέλος μου.
Ο έρωτας μάς βάζει σε μια κατάσταση εκτός λογικής και όσο παράλογο κι αν είναι αυτό, καλύτερα να ερωτευόμαστε από το να μην ερωτευόμαστε. Αν είναι δυο άνθρωποι πραγματικά ερωτευμένοι, αλληλοσυμπληρώνουν ο ένας τον άλλο και η όποια απόσταση που τους χωρίζει δεν μπορεί να σταθεί εμπόδιο στον έρωτά τους.
Ο συγγραφέας φαίνεται να τολμά να εκφράσει τα συναισθήματά του σε όλες τις γυναίκες που τον ενδιαφέρουν και δεν λογαριάζει τίτλους κι αναστολές. Δεν φοβάται επίσης να πάρει τον ρόλο μιας γυναίκας, να αναδείξει το δυναμισμό της, την ισότητα και τη μη υποταγή της σε οποιονδήποτε άντρα. Φαίνεται να διαλέγει εκείνη τον ερωτικό της σύντροφο, σε μια εποχή που θεωρούνταν ταμπού και ακολουθεί την καρδιά της και όχι ό,τι θα πρόσταζε η κοινωνία.
Συμβουλεύει τους ερωτευμένους επίσης πως όλα είναι περαστικά και τίποτα δε μένει στάσιμο. Ο πόθος πολλές φορές μας κάνει να μη βλέπουμε τα κουσούρια του άλλου, μα όταν τα ανακαλύπτουμε είναι ήδη πάρα πολύ αργά. Ο έρωτας επίσης μας παίζει απρόσμενα παιχνίδια και συνήθως λογαριάζουμε χωρίς να τον λαμβάνουμε υπόψιν μας. Ψάχνουμε συνεχώς τον έρωτα, κάνουμε αναπάντεχα συγκρίσεις και ψάχνουμε να βρούμε ό,τι μας έλειψε από προηγούμενες σχέσεις. Μάς μιλάει για τις αποστάσεις που προκύπτουν σε δυο ανθρώπους που κάποτε αγαπήθηκαν πολύ.
Θα κλείσω με ένα στίχο του:
"Σαν μου ‘δωσε το σώμα της, είπε: αυτό είναι ό,τι έχω."
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Συγγραφέας: Μπρεχτ Μπέρτολτ (Brecht Bertolt)
Μετάφραση: Γιώργος Βελουδής
Επιμέλεια: Κλεονίκη Μαγκλάρα
Σελίδες: 106 / Διαστάσεις: 14Χ21
Ημερ. έκδοσης: 1998 / Δεκέμβριος 2018
ISBN: 978-960-558-175-6
Βιογραφικό του ποιητή/συγγραφέα:
Ο Μπέρτολτ Μπρεχτ γεννήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου του 1898 στο Άουγκσμπουργκ. Το 1917 γράφτηκε στην ιατρική σχολή του πανεπιστημίου του Μονάχου, αλλά εγκατέλειψε τις σπουδές του, ξαναγύρισε στο Άουγκσμπουργκ, και υπηρέτησε για ένα διάστημα σε στρατιωτικό νοσοκομείο. Οι θεατρικές του αναζητήσεις γνώρισαν πολύ γρήγορα την καταξίωση, με το βραβείο Κλάιστ (1922). Αντικομφορμιστής, ορκισμένος εχθρός του πολέμου και του καπιταλισμού, βρίσκεται ήδη από το 1923 πέμπτος στον μαύρο πίνακα του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος της Γερμανίας. Όταν οι Εθνικοσοσιαλιστές καταλαμβάνουν την εξουσία το 1933, ο Μπρεχτ παίρνει το δρόμο της εξορίας: Ελβετία, Δανία, Φινλανδία, Ρωσία, και τέλος Αμερική, όπου συνεργάζεται στην Καλιφόρνια με τον Τσάρλι Τσάπλιν και τον Τσαρλς Λώτον. Το 1949 εγκαθίσταται οριστικά στο Ανατολικό Βερολίνο, όπου πεθαίνει το 1956.
.jpg)
