Περίληψη οπισθόφυλλου:
Το περιεχόμενο λίγο μετρούσε για τον Γκυλαίν. Μόνο η πράξη της ανάγνωσης είχε σημασία για κείνον. Διάβαζε το κείμενο δυνατά, όποιο κι αν ήταν αυτό, με την ίδια παθιασμένη αφοσίωση. Και, κάθε φορά, η μαγεία λειτουργούσε. Καθώς οι λέξεις έφευγαν από τα χείλη του, έπαιρναν μαζί τους λίγη από την αναγούλα που τον έπνιγε καθώς πλησίαζε στο εργοστάσιο.
Ο Γκυλαίν Βινιόλ δουλεύει σ’ ένα εργοστάσιο πολτοποίησης βιβλίων. Κάθε πρωί, θέτει σε λειτουργία ένα φοβερό μηχάνημα, το Zerstor 500, το οποίο τρέφεται με τόνους από απούλητα βιβλία. Ζει μια πεζή ζωή, καθημερινά, όμως πηγαίνοντας στη δουλειά του, διαβάζει στους επιβάτες του τρένου των 6:27 το πρωί τις σελίδες που διέσωσε από τα ατσάλινα δόντια του τέρατος την προηγούμενη μέρα. Ώσπου ένα πρωί βρίσκει κάτω από το κάθισμά του στο βαγόνι του τρένου ένα στικάκι USB, το οποίο περιέχει ένα χειρόγραφο που θα του αλλάξει τη ζωή...
Μέσα σ'ένα σκηνικό σκληρής καθημερινότητας, μεταμορφωμένο από τη μαγεία ανεπανάληπτων χαρακτήρων, ξεπηδά ένα εκπληκτικό, σύγχρονο, ποιητικό και γενναιόδωρο παραμύθι, ένα από εκείνα τα βιβλία που σπάνια συναντάμε και, όταν τα βρούμε, τα κρατάμε για πάντα στην καρδιά μας.
Η άποψή μου:
(γράφει ο Γαβριήλ Αλεξάνδρου)
Έχετε σκεφτεί ποτέ εσείς οι αναγνώστες, συγγραφείς ή εσείς οι λιγότερο ευαισθητοποιημένοι-μη λάτρεις της ανάγνωσης, πού καταλήγουν εκείνα τα απούλητα βιβλία, που δε βρήκαν μηδέ οβολό μήτε τον δρόμο προς μια βιβλιοθήκη, ανάμεσα σε τόσα άλλα; Δυστυχώς, η κατάληξή τους είναι επώδυνη και πονά ιδιαίτερα αυτούς που θεωρούνται συγγραφείς ή λογοτέχνες.
Λοιπόν, τα αδέσποτα, αποτυχημένα, άτυχα ή αζήτητα βιβλία οδεύουν προς έναν τρομακτικό θάνατο: πολτοποιούνται από ένα αδυσώπητο, αχόρταγο, αδηφάγο μηχάνημα, το Zerstor 500. Αυτό το τέρας τρέφεται καθημερινά με τόνους χαρτιού. Κάθε λέξη, κάθε σημείο στίξης κουβαλούν έναν πόνο και είναι ποτισμένα με το αίμα μιας πένας ή των δαχτύλων και τον ιδρώτα του συγγραφέα.
Υπάρχουν κι εξαιρέσεις. Ο ήρωας του βιβλίου, ο Γκυλαίν, είναι ένας τροφοδότης αυτού του ειδεχθούς τέρατος κι ένας εκ των πλέον παθιασμένων του εχθρών. Μισεί το επάγγελμά του όσο και το τέρας. Η μόνη ευχαρίστηση που αποκομίζει από το μαρτυρικό του, καθημερινό εφιάλτη είναι όταν καθ'οδόν προς τη δουλειά, όρθιος μέσα στο τρένο διαβάζει μικρά αποσπάσματα φωναχτά, μιας σελίδας που έχει φτύσει το τέρας την προηγούμενη μέρα, κάτι που συμβαίνει συνέχεια όταν το μηχάνημα μπουκώσει και χορτάσει. Τα λόγια του αντηχούν σε ευήκοα ώτα συνεπιβατών, που ανυπομονούν γι'αυτή την καθημερινή στιγμή διαφώτισης. Οι αφηγήσεις του Γκυλαίν έρχονται να απαλύνουν, να ανακουφίσουν, να μαγέψουν και να θρέψουν τις ζωές των επιβατών, αυτών των ψυχρών, πληκτικών κι αφιλόξενων βαγονιών των τρένων.
Η ζωή αυτού του ευεργέτη-ήρωα Γκυλαίν παίρνει χρώμα κι ομορφαίνει στην αναζήτησή του για τον μεγάλο έρωτα που στο βιβλίο είναι η Ζυλί, μια απλή -από χαμηλά στρώματα προερχόμενη- Σταχτοπούτα!
Ο συγγραφέας μέσα από το πρώτο του μυθιστόρημα πλέκει μια ιστορία που βρίθει από εκπλήξεις, ανατροπές και κωμικά έως κωμικοτραγικά στοιχεία, προσδίδοντας με απλό, λιτό αλλά συνάμα γλυκό κι ευαίσθητο τρόπο τη σημασία του να μοιράζεσαι στη ζωή αλλά και να προσμένεις. Μέσα από αυτά τα δυο ανθίζουν τα ξερά και ζωντανεύουν όλα όσα θεωρούνται νεκρά.
"Ο αφηγητής του πρωινού τρένου" από τις εκδόσεις Πατάκη είναι ένα μυθιστόρημα που μίλησε απευθείας σε μένα!!
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Συγγραφέας: Ζαν-Πολ Ντιντιελοράν
Μετάφραση: Ρίτα Κολαΐτη
Σελίδες: 208
Ημερ. έκδοσης: Φεβρουάριος 2017
ISBN: 978-960-166-365-4
.jpg)
