Περίληψη οπισθόφυλλου:
Μετά από μία κοπιαστική ημέρα σημαντικών επιστημονικών πειραμάτων, η δεσποινίς Στάνγκερσον είχε μόλις αποσυρθεί στο υπνοδωμάτιό της. Ξαφνικά, άρχισαν να ακούγονται από μέσα ήχοι πάλης, αγωνιώδεις κραυγές, εκκλήσεις για βοήθεια και πυροβολισμοί. Όταν η κλειδωμένη της πόρτα υποχωρεί στα χτυπήματα του πατέρα της και ενός υπηρέτη, η Ματίλντ βρίσκεται πεσμένη στο πάτωμα, σοβαρά τραυματισμένη και γεμάτη αίματα. Κανείς άλλος δεν βρίσκεται στο δωμάτιο. Δεν υπάρχει απολύτως καμία άλλη έξοδος, και το μοναδικό παράθυρο του Κίτρινου Δωματίου είναι ασφαλισμένο από μέσα. Πώς είναι δυνατόν να απέδρασε από εκεί ο δράστης;
Μία γεμάτη ερωτηματικά και γρίφους υπόθεση και ένας ευρηματικός ντετέκτιβ συνθέτουν μία υπέροχη, νοσταλγική και ατμοσφαιρική ιστορία φόνου, απάτης, προδοσίας και πάθους, που, σχεδόν έναν αιώνα μετά από την πρώτη δημοσίευσή της, παραμένει ορόσημο της κλασικής αστυνομικής λογοτεχνίας και δεν σταματά να διαβάζεται, να αγαπιέται και να αποκτά νέους φανατικούς θαυμαστές μέσα στον 21ο αιώνα. "Το μυστήριο του κίτρινου δωματίου" είναι μία από τις πιο εμβληματικές ιστορίες της λογοτεχνίας μυστηρίου, γραμμένη από το συγγραφέα που μας χάρισε το αθάνατο "Φάντασμα της Όπερας".
Η άποψή μου:
(γράφει η Άνα Ζάχαρη)
Ο Λερού μαζί με τον Μωρίς Λεμπλάν θεωρούνται από τους πατέρες του γαλλικού αστυνομικού μυθιστορήματος. Εκ διαμέτρου αντίθετοι οι ήρωές τους -από τη μια ο Ρουλεταμπίλ, ο δαιμόνιος δημοσιογράφος και διώκτης του κακού κι από την άλλη, ο Αρσέν Λουπέν, ο τυχοδιώκτης κακοποιός, με κοινό παρονομαστή την εποχή όπου και οι δυο δρουν.
Πρωτοεμφανίζονται στις αρχές του 1900 με τον ρομαντισμό στο έπακρο. Η γυναικεία φιγούρα πάντα πάσχει, είτε σαν θύμα είτε όχι. Η γυναίκα είναι πάντα πάσχουσα και οι άντρες οφείλουν να την συνδράμουν με κάθε τρόπο. Συνήθως κρύβει μυστικά, κυρίως για να προστατεύσει αυτούς που αγαπά. Οι άντρες κατέχονται από έντονα συναισθήματα τα οποία δεν διστάζουν να επιδείξουν και προτιμούν να πεθάνουν ή να σκοτώσουν παρά να προδώσουν. Επίσης μπορεί να βρεθούν γυναίκες και άντρες στα πρόθυρα του θανάτου εξαιτίας ακριβώς αυτών των έντονων συναισθημάτων που τους κατακλύζουν, με τις λιποθυμίες και τα δάκρυα σε πρώτο πλάνο, κάτι που στη σημερινή εποχή θεωρείται αρκούντως υπερβολικό.
Αλλά υπερβολικά είναι σχεδόν όλα, όπως στην περίπτωση του Κίτρινου δωματίου. Από το ίδιο το μυστήριο, τον τρόπο δηλαδή διαφυγής του δολοφόνου από ένα περίκλειστο δωμάτιο, ως τις αντιδράσεις των ηρώων. Ίσως γι'αυτό, παρότι θεωρείται ως ένα από τα καλύτερα αστυνομικά παγκοσμίως, οι απόψεις του σήμερα να είναι εκ διαμέτρου αντίθετες. Κάποιοι, εισχωρώντας στην αίσθηση της εποχής ενθουσιάζονται, κάποιοι κουράζονται από τις περιγραφές που μοιάζουν να μην οδηγούν πουθενά παρά μόνο στο τέλος, όταν επιτέλους ο δαιμόνιος Ρουλεταμπίλ θα τα εξηγήσει όλα ένα προς ένα, κάνοντας το πολύπλοκο να φαίνεται απλό και όσους τον περιβάλλουν να δείχνουν ανόητοι, ανεπαρκείς, τυφλοί και κουφοί μπροστά στην αλήθεια που μόνο εκείνος αντιλαμβάνεται, αλλά δεν θα την αποκαλύψει παρά μόνο όταν όλα τα στοιχεία έρθουν στα χέρια του. Φυσικά το ίδιο σπινθηροβόλο πνεύμα επιδεικνύει και ο δολοφόνος, με το στοίχημα να βρίσκεται μεταξύ αυτού και του Ρουλεταμπίλ. Άλλοι ήρωες, η παρολίγον δολοφονημένη δεσποινίς Στάγκερσον, που βοηθά τον επιστήμονα πατέρα της στις εφευρέσεις του, διατηρώντας ένα μυστικό που την εμποδίζει να παντρευτεί με τον αγαπημένο της Νταρζάκ και ο ευφυής αστυνόμος Λαρσάν, αν και όχι τόσο ευφυής όσο ο ανταγωνιστής του Ρουλεταμπίλ. Περιτριγυρίζονται από δευτερεύοντα πρόσωπα, που προσθέτουν από μια πινελιά εδώ κι εκεί ώστε το μυστήριο να περιπλεχθεί ακόμα πιο πολύ, με τη δημιουργία επάλληλων καταστάσεων.
Ανέφερα στην αρχή μαζί τους δυο «πατέρες» όχι μόνο λόγω της κοινής χρονικής περιόδου που έζησαν κι έγραψαν, αλλά και επειδή υπάρχει και κάτι ακόμα κοινό. Οι κακοποιοί τους είναι εγκληματίες, αλλά είναι και τζέντλεμεν! Δεν ξέρω αν ο ένας επηρεάστηκε με κάποιο τρόπο από τον άλλο ή αν αυτό υπαγόρευε ο ρομαντισμός της εποχής. Επίσης τόνισα τον όρο γαλλικό, αφού στο αντίστοιχο αγγλικό τα πράγματα δείχνουν πιο ψύχραιμα, κάτι βεβαίως που μπορεί απλώς να καταδεικνύει τη διαφορά χαρακτήρα των δυο λαών.
Η γνώμη μου είναι πως οι λάτρεις του αστυνομικού θα έπρεπε οπωσδήποτε να εντρυφήσουν στα έργα των «κλασικών», όχι μόνο για να βρουν τις απαρχές του είδους που τους αρέσει και να απολαύσουν, ζώντας μέσα από αυτά, μια εποχή που έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί, αλλά και για να βρουν τον μίτο που ενώνει αυτά τα έργα με τα μετέπειτα, που ουσιαστικά επάνω τους στηρίχτηκαν.
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Θεματολογία: Αστυνομικά - Θρίλερ, Κλασική Πεζογραφία
Ξενόγλωσσος Τίτλος: Le mystere de la chambre jaune
Συγγραφέας: Gaston Leroux
Μετάφραση: Βαγγέλης Γιαννίσης
Σελίδες: 312 / Διαστάσεις: 140 x 205
Ημερ. έκδοσης: 30/09/2015
ISBN: 978-960-364-933-5
.jpg)
