Περίληψη οπισθόφυλλου:
Subject: Περί ομορφιάς πίνοντας δυνατό καφέ
μετά από 60 ώρες αγρύπνιας
From: ifarsa@hotmail.com
Sent: 11/5/2015
To: spourgitis@gmail.com
Θυμάσαι τότε που συζητούσαμε στην Κιβωτό; Ότι η ποίηση δεν ανήκει στους ποιητές -η ποίηση ανήκει σ’ αυτούς που τη χρειάζονται. Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και με την ομορφιά πιστεύω. Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς ομορφιά. Μια μέρα χωρίς κάποιο ερέθισμα, χωρίς έμπνευση, είναι μια νεκρή μέρα. Με ισοπεδώνει. Γίνομαι κέλυφος άδειο. Θέλω να πω. Η ομορφιά μού ανήκει. Τι λες; Προχωράμε καθόλου;
----------------------------------------------------------------------------------------------
Re: Τα σημεία
From: spourgitis@gmail.com
Sent: 5/7/2015
To: ifarsa@hotmail.com
Η ποίηση ενώ δεν μπορεί ν’ αντέξει τον συμβατικό μετρήσιμο λόγο, ενίοτε τον ερωτεύεται. Σ’ αυτή την περίπτωση, απλώς επιβιώνει ίσως χωρίς να προδίδεται και να προδίδει. Ένα σύννεφο που αντί για την υγρασία που ευφραίνει την αμπελιά, μου φέρνει θλίψη ανεξήγητη και εξηγήσιμη. Πάντως θέλω να σε δω σύντομα.
Η άποψή μου:
(γράφει η Κατερίνα Βερίγκα)
Το «Μπορείς;» δεν είναι ένα βιβλίο συνηθισμένο. Πρόκειται για ένα μη συμβατικό μυθιστόρημα, όπως συχνά αποκαλούν και τη συγγραφέα του, Έρση Σωτηροπούλου. Η ανταλλαγή e-mails παίρνει τη θέση της αφήγησης και ομολογώ πως είναι μια πρωτότυπη και ξεχωριστή ιδέα! Είναι λες και παρακολουθούμε από την κλειδαρότρυπα την επικοινωνία ενός -από απόσταση- ζευγαριού. Αυτά τα e-mails τα έχουν όλα: ενασχόληση με τις τέχνες, εμπειρίες από ταξίδια στο εξωτερικό και την Ελλάδα, πνευματικές ανησυχίες και αναζητήσεις, ανθρώπινο ενδιαφέρον και τρυφερότητα, έντονο πάθος και ερωτισμό, συγκίνηση, χιούμορ μέχρι και εύστοχες αναφορές στην πολιτική. Ακόμα και ο τρόπος που αποκαλούν ο ένας τον άλλον είναι πρωτότυπος για βιβλίο. Λίγοι τολμούν αυτό το είδος γραφής, χωρίς να γίνονται χυδαίοι ή προκλητικοί. Λίγοι τολμούν να είναι αληθινοί, να σε κάνουν να βρίσκεις κομμάτια της καθημερινότητάς σου στις σελίδες τους. Η Έρση Σωτηροπούλου με τη δυνατή της ασυμβίβαστη πένα καταρρίπτει τα όποια στερεότυπα τυχόν υπάρχουν.
Η επικοινωνία λοιπόν, αυτού του ιδιαίτερου ζευγαριού (δεν αποκαλύπτω παραπάνω πληροφορίες) μάς δείχνει την πορεία της σχέσης τους από το 2013 μέχρι το 2016. Εκείνη συγγραφέας, η οποία ταξιδεύει συνέχεια και εκείνος οινοποιός, που επίσης κάνει πολύ συχνά ταξίδια. Βρίσκονται λοιπόν κάπου στο ενδιάμεσο μία στα τόσα, αλλά καθημερινά μοιράζονται όλα όσα τους απασχολούν και ακόμα περισσότερα σαν να είναι ουσιαστικά δίπλα ο ένας στον άλλον.
Το μόνο «αγκαθάκι» κατά τη γνώμη μου, είναι η μεγάλη του έκταση, μιας και κάποιες φορές αναλώνεται στα διαδικαστικά των συναντήσεών τους, όπως για παράδειγμα ο προγραμματισμός των πτήσεων που λίγο κουράζει. Όμως το «αγκαθάκι» αυτό είναι που το κάνει ακόμα πιο ρεαλιστικό, καθώς σου δίνει την αίσθηση πως πρόκειται για αληθινή ιστορία.
Θεωρώ πως ανεξάρτητα από την ιδιαίτερη φύση αυτού του ζευγαριού, θα ταυτιστούν πάρα πολλοί με το συγκεκριμένο βιβλίο. Στα χρόνια της κρίσης ένα μεγάλο ποσοστό ανθρώπων αναγκάστηκαν εξαιτίας των συνθηκών να επικοινωνούν από απόσταση μέσω viber, e-mail και άλλων μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Στην παρούσα ιστορία βέβαια, δεν είναι μόνο αυτό το εμπόδιο κι επίσης δε γνωρίζουμε αν οι ήρωες του βιβλίου θέλουν πραγματικά να τολμήσουν την αλλαγή της υπάρχουσας κατάστασης.
Το εξώφυλλο δε θα μπορούσε να είναι πιο ταιριαστό. Με λιτότητα κι εύστοχο σχεδιασμό δείχνει ακριβώς αυτό που διαπραγματεύεται το βιβλίο.
Thumbs up:
Στις πολύ ψαγμένες λογοτεχνικές αναφορές αλλά και σε είδη που σπάνια διαβάζουμε, όπως η Οπτική Ποίηση.
Φράσεις που κρατώ:
❝Χωρίς να ξέρω γιατί, αγαπάω τον κόσμο αυτόν που ήρθα για να πεθάνω.❞
-αναφορά σε στίχους του Κάμμινγκς, Αμερικάνου ποιητή, ζωγράφου και θεατρικού συγγραφέα-
❝Μερικές φορές μήπως αυτό που νομίζουμε ότι σώσαμε συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο και η ζωή έχει νόμους που μας υπερβαίνουν;❞
❝Τον έρωτα πρέπει να τον επινοήσουμε από την αρχή.❞
-αναφορά στον Ρεμπώ, Γάλλο ποιητή-
❝Η ζωή μιμείται την τέχνη πολύ περισσότερο από ό,τι η τέχνη τη ζωή.❞
-δηλαδή το αντίθετο της μίμησις που υποστήριζε ο Αριστοτέλης-
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Συγγραφέας: Έρση Σωτηροπούλου
Σελίδες: 752
Ημερ. έκδοσης: Απρίλιος 2017
ISBN: 978-960-167-196-3
Βιογραφικό της συγγραφέως:
Η Έρση Σωτηροπούλου γεννήθηκε στην Πάτρα το 1953 και ζει στην Αθήνα. Σπούδασε φιλοσοφία και πολιτιστική ανθρωπολογία στη Φλωρεντία και εργάστηκε ως μορφωτική σύμβουλος στην ελληνική πρεσβεία στη Ρώμη. Έχει γράψει ποιήματα, νουβέλες και μυθιστορήματα. Το βιβλίο της "Ζιγκ-ζαγκ στις νεραντζιές", τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος 2000 και με το Βραβείο Μυθιστορήματος του περιοδικού "Διαβάζω". Τιμήθηκε με το Βραβείο "Μεσόγειος" (Prix Mediterranee Etranger 2017) για το βιβλίο της "Τι μένει από τη νύχτα" (γαλλικός τίτλος "Ce qui reste de la nuit", εκδ. Stock, μετάφραση Gilles Decorvet), ένα βιβλίο που ακολουθεί τον νεαρό Κωνσταντίνο Καβάφη στο Παρίσι του 1897 και μας παρουσιάζει τα εμπόδια που συναντά ο ποιητής στην πορεία προς την προσωπική και ποιητική του ωρίμανση. Έργα της έχουν μεταφραστεί στα γαλλικά, αγγλικά, γερμανικά, ισπανικά, ιταλικά και σουηδικά.
.jpg)
