Περίληψη οπισθόφυλλου:
"Κουνούσε πάνω κάτω το ένα πόδι για να δει ο παππούς τα κόκκινα γυαλιστερά παπούτσια της που'ταν τόσο όμορφα! Της τα'χε φέρει ο πατέρας της όταν επέστρεψε από κάποιο ταξίδι κι από εκείνη τη μέρα δεν τα'βγαλε απ'τα πόδια της, καμάρωνε που τα φορούσε. Ο παππούς γύρισε και την κοίταξε, τα μάτια του της χαμογέλασαν."
Έπειτα από πολλά χρόνια, ένα ζευγάρι παιδικά κόκκινα λουστρίνια σε μια βιτρίνα θα τη γυρίσουν στο παρελθόν.
Το μακρύ ταξίδι μιας ελληνικής οικογένειας που άρχισε στα μέσα του 19ου αιώνα και συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Τέσσερις γενιές που η Ιστορία σημάδεψε τη μοίρα τους. Άντρες και γυναίκες, που γνώρισαν το πάθος, τον έρωτα, τη χαρά της δημιουργίας, τη ζεστασιά της οικογένειας, αλλά και την αποτυχία, τη μοναξιά.
Ζάκυνθος, Οδησσός, Κωνσταντινούπολη, Σμύρνη, Αθήνα. Μετά τη Ρωσική Επανάσταση ο Γιάγκος με την οικογένειά του εγκατέλειψε την Οδησσό και ρίζωσε στην Κωνσταντινούπολη. Η δισέγγονή του Νένα θα ζήσει τον αφανισμό των Ρωμιών και το τέλος μιας εποχής. Στην Αθήνα όπου θα βρεθεί, θα χαράξει τη δική της διαδρομή, όμως η Πόλη θα είναι πάντα εκεί.
Η άποψή μου:
(γράφει η Νάντια Παπαθανασοπούλου)
Αρχικά σ΄ένα βιβλίο δίνω την προσοχή μου στο εξώφυλλο. Το εξώφυλλο λοιπόν, έχει φόντο ένα ζευγάρι κόκκινα λουστρίνια και στο πίσω μέρος του υπάρχει ένα κομμάτι θάλασσας μ΄ένα τεράστιο πλοίο πάνω της. Η πρώτη σκέψη μου ήταν πως θα ταξιδέψω σε άλλες εποχές -εκείνες τις εποχές που ήμασταν παιδιά και οι νονοί μας μάς αγόραζαν κόκκινα λουστρίνια για την Ανάσταση. Αυτόματα ζεστάθηκε η καρδιά μου...
Θα δανειστώ δυο γραμμές από το βιβλίο: "κάποιοι άνθρωποι είναι σαν το φως του ήλιου, με την παρουσία τους νομίζεις ότι φωτίζουν τον κόσμο. Τους περισσεύει η αγάπη και τη χαρίζουν απλόχερα. Δεν τους χορταίνεις ποτέ."
Αυτό ακριβώς έπαθα με τους ήρωες του βιβλίου! Τέσσερις γενιές, πολλά πρόσωπα που χρειαζόσουν λίγο χρόνο για να συνειδητοποιήσεις ποιος είναι ποιος και να ξετυλίξεις το κουβάρι που συνέδεε τον ένα ήρωα με τον άλλο.
Πολλά πρόσωπα, πολλοί χαρακτήρες, τόποι μακρινοί κι αγαπημένοι... Θα ταξιδέψετε με αυτό το βιβλίο. Θα σαλπάρετε από τη Ζάκυνθο για την Οδησσό και την Κωνσταντινούπολη. Θα κάνετε στάση στη Σμύρνη και θα καταλήξετε στην όμορφη Αθήνα. Έθιμα, χαρακτήρες και πολιτικές καταστάσεις μπλέκονται σε όλο αυτό.
Αν με ρωτάτε, οι πρώτες γενιές με γοητεύουν. Αυτή η γλύκα που βγάζουν οι αλλοτινοί καιροί είναι αυτοί που μου μένουν στην ψυχή. Φαντάζομαι πολυτελή σπίτια με τους υπηρέτες, τις βόλτες με τις άμαξες, τα μάτια που σπιθίζουν από έρωτα, αλλά χαμηλώνουν από αθώα συστολή.
Αυτή η αρχοντιά των αλλοτινών καιρών με γοητεύει. Κι όταν χάνονται με τα χρόνια για να έρθουν οι νέες γενιές, με πιάνει μια στενοχώρια, μια ελπίδα βέβαια για το μέλλον, αλλά κι ένα κενό για όλα αυτά τα όμορφα στοιχεία που χάθηκαν στο πέρασμα των χρόνων.
Λυπήθηκα που τέλειωσε αυτό το βιβλίο -616 σελίδες τις διάβασα χωρίς ανάσα! Θα μου λείψουν όλοι αυτοί οι αγαπημένοι φίλοι, οι γιαγιάδες, οι παππούδες, οι θείες και τα εγγόνια... Θα μου λείψει το τέλος αυτής της εποχής. Εύχομαι καλές αναγνώσεις σε όλους...
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Συγγραφέας: Στέλλα Βρετού-Σοφιανίδου
Σελίδες: 616 / Διαστάσεις: 21x14 cm
Ημερ. έκδοσης: 11 Ιουνίου 2014
ISBN: 978-960-410-706-3
.jpg)
