Περίληψη οπισθόφυλλου:
Την εποχή των αθώων σκέψεων και των ανοιχτών παραθύρων, γεννιούνται με διαφορά δεκατεσσάρων ημερών, μέσα στον ίδιο Απρίλη, δύο φωτεινά πλάσματα, σε αντικρινά σπίτια παλιών φιλενάδων. Ο δρόμος που χωρίζει τα σπίτια τους είναι κι ο ίδιος που θα τους ενώσει για πάντα. Αρχές της δεκαετίας του ’70, και τα παιδιά θα συνδεθούν μ’ έναν πρωτόφαντο κι οριστικό τρόπο. Οριστικό;
Ο μικρός Γαβριήλ γεννιέται μ’ένα παράξενο χάρισμα: ν’ακούει τις επιθυμίες, τις ευχές, τις προσευχές και τις λαχτάρες όσων τον πλησίαζαν, χωρίς να το επιδιώκει ο ίδιος. Θα μπορέσει ένα άγουρο παιδί να τιθασεύσει προς όφελος του καλού, ένα τέτοιο ψυχικό του πλεονέκτημα ή θα χαθεί στα δαιδαλώδη μονοπάτια της πονηρής ανθρώπινης φύσης;
Μαζί θα νιώσουν τα κορμιά τους να μεγαλώνουν, τις σκέψεις τους να γίνονται πιο ώριμες, πιο ενήλικες. Θα διδαχτούν εύκολα τον τρόπο να λειτουργούν συντροφικά, να εκφράζουν με τις πράξεις τους τη θέρμη τού ενός για τον άλλον στις καρδιές τους.
Η Αγγελική δεν γνωρίζει για το χάρισμα από επιλογή τού αγοριού. Κι έπειτα, μια τέτοια δύναμη θα σταθεί άξια να βοηθήσει όταν οι δύο παντοτινά ερωτευμένοι άνθρωποι βρεθούν με τις ζωές τους να κρέμονται από μία μόνο κλωστή;
Η άποψή μου:
Γνωρίζοντας τον Γιάννη Φιλιππίδη για πάνω από 3 χρόνια, μόνο καλά λόγια έχω να πω για την παιδική φατσούλα και τη δυναμική προσωπικότητα, που χαρακτηρίζεται από τον χειμαρρώδη λόγο του... Και όταν αυτός ο λόγος αποτυπώνεται στο χαρτί, μόνο ευχάριστες εκπλήξεις μπορεί να σου προσφέρει... Έχοντας διαβάσει βιβλία του, παρατηρώ πως κάθε θέμα του είναι διαφορετικό, αλλά όλα διακρίνονται από την έντονη ευαισθησία που χαρακτηρίζει τον ίδιο τον συγγραφέα.
Στο νέο του πόνημα γίνεσαι δέσμιος από την αναδρομή στο παρελθόν του πρωταγωνιστή του. Θέλω να πιστεύω πως ορισμένα (ή όλα;) γεγονότα είναι βιώματα του ίδιου του Φιλιππίδη, καθώς πετυχαίνει να μου δημιουργήσει ζωντανές εικόνες, που μόνο αν κάποιος είχε ήδη ζήσει, θα μπορούσε να στις περιγράψει με τέτοια λεπτομέρεια, περνώντας σου και ανάλογα συναισθήματα! Ο λόγος του ποιητικός, διαχέει στις σελίδες του βιβλίου κάθε συναίσθημα που χαρακτηρίζει τον άνθρωπο: αγάπη, μίσος, εκδίκηση, πόνος, νοσταλγία... Η ιδιαίτερη πένα του συγγραφέα δημιούργησε ένα one-man-show, κέντησε δηλαδή έναν μόνο και μοναδικό ήρωα, τον Γαβριήλ, που έχοντας το χάρισμα να ακούει τις επιθυμίες των άλλων, βρίσκεται πάντα ένα βήμα πριν από αυτούς, πραγματοποιώντας ό,τι σκέφτονται.
Θα πρότεινα εναλλακτικό τίτλο: «Γράμμα στην αγαπημένη μου», καθώς ο τίτλος που δόθηκε, αποκαλύπτει ήδη το μυστικό χάρισμα του πρωταγωνιστή σε μας κι εκείνος με τα γράμματά του το γνωστοποιεί στη σύζυγο. Στη συνέχεια, περιμένουμε με αγωνία να δούμε πώς θα το χρησιμοποιήσει. Μήπως όμως ένα τέτοιο χάρισμα δεν είναι πάντα καλοδεχούμενο; Μήπως ακούγοντας τη σκέψη του άλλου, μπαίνεις σε απαγορευμένα μονοπάτια; Μήπως αντί να χαρείς με αυτά που θα σου πει το μυαλό του διπλανού σου, στεναχωρηθείς και μετανιώσεις τη στιγμή που σου δόθηκε το εν λόγω χάρισμα; Διαβάζοντας τις σκέψεις του ήρωα, μπαίνουμε στο μυαλό όλων των δευτεραγωνιστών που περιγράφονται και διαπιστώνουμε ότι κανείς δεν είναι απόλυτα ευτυχισμένος: ένας τσακωμός, ένα φιλί, μια ακατάλληλη επιθυμία μαρτυρούν πολλές ακόμα σκέψεις ανομολόγητες που ποτέ δε θα ειπωθούν φανερά...
Όλο το βιβλίο αποτελεί έναν εσωτερικό μονόλογο (του ήρωα), μια αναδρομή στο παρελθόν της κοινής ζωής του Γαβριήλ και της Αγγελικής (προσέξτε τον παιχνιδιάρη συνειρμό των αρχαγγέλων Ταξιαρχών, ως ζεύγος ονομάτων: Γαβριήλ+άγγελος) και κατατίθεται ως πολλές συνέχειες, μικρές επιστολές σε δύο τετράδια. Φανταστείτε αν είχατε έναν πολύ δικό σας άνθρωπο σε κώμα στο νοσοκομείο (που λένε πως ακούει τις ομιλίες γύρω του, όσο βρίσκεται στον παράξενο ύπνο του), δε θα θέλατε να είστε πάντα δίπλα του και να του μιλάτε, ελπίζοντας πως ακούει ή πως η φωνή σας θα είναι αυτή που θα τον ξυπνήσει; Κάτι τέτοιο προσπαθεί να αποδώσει ο Γαβριήλ, καθώς του απαγορεύουν να βρίσκεται συνεχώς στο πλάι της γυναίκας του, που είχε σοβαρό τροχαίο: της μιλάει μέσω των γραμμάτων του, της γράφει για να της θυμίσει κάποια περιστατικά της ζωής τους (μην τυχόν κι έχει επηρεαστεί αρνητικά η μνήμη της όταν ξυπνούσε για να τα διαβάσει) ή της αναφέρει γεγονότα που συμβαίνουν όσο εκείνη "κοιμάται", αποκαλύπτει -για πρώτη φορά στα 47 χρόνια που γνωρίζονται- το μυστικό του χάρισμα και γράφει για να μην τρελαθεί κι ο ίδιος από την ανησυχία και το φόβο ότι εκείνη -ο έρωτας της ζωής του- δε θα ξυπνήσει ποτέ ξανά... Γράφει για να μη σκέφτεται, καταθέτει ολάκερη την ψυχή και τις αναμνήσεις του, σε μορφή ημερολογίου, σαν ένα πρωτότυπο δώρο για την ελπιδοφόρα και ταχεία ανάρρωση της Αγγελικής του...
Ο συγγραφέας μάς ταξιδεύει μοναδικά δίνοντάς μας απλόχερα μυρωδιές του παρελθόντος, ήθη κι έθιμα μιας περασμένης (ξεχασμένης;) εποχής, χιούμορ σαρκαστικό, παιδικά χρόνια, που νοσταλγείς χάρη στην αγνότητά τους, έναν έρωτα καρμικό, καθώς οι δυο ήρωες γνωρίζονται από τα μικράτα τους. Ένας ερωτευμένος πάντα δίνει σημασία στην κάθε λεπτομέρεια του ανθρώπου που αγαπά, ακόμα και στο άρωμά του, που δηλώνει «παρουσία»... Στη σελ. 11 αναφέρει: «έφυγα να κλειστώ στην κρεβατοκάμαρά μας. Στο δωμάτιο που αποπνέει ακόμα τη μυρωδιά σου. Το αίσθημα μιας ζωής μαζί σου, σε χρόνο αόριστο, παντοτινό.»
Ταυτόχρονα εκδηλώνει το φόβο του για το αύριο, το θάνατο, την ελπίδα του να ζήσουν ως το τέλος της ζωής τους, σαν αγαπημένα γεροντάκια. Στη σελ. 171 γράφει: «Ποια εξάλλου νομίζεις ότι θα’ναι η δική μου θέση αν πάθεις κάτι, αν σε χάσω; Καταλαβαίνεις ότι είμαστε εξαρτημένοι και δε μπορούμε να ζήσουμε ο ένας χωρίς τον άλλον; Είμαστε σαν εκείνα τα ζευγάρια που ζούνε μαζί, γερνάνε μαζί και στο τέλος πεθαίνουν με μικρή, χρονική διαφορά» ενώ στη σελ. 216 «Μεγαλώσαμε κι αυτό συνέβη όμορφα. (...) Μεγαλώσαμε τολμώντας πράγματα πιο πάνω από μας. Η χαρά, η λαχτάρα να γίνουν όλα σωστά και η κούραση ήταν όλες δικές μας.»
Συνήθως όταν αναρρώνεις μετά από ένα ατύχημα, νιώθεις πως σου δόθηκε μια δεύτερη ευκαιρία να πραγματοποιήσεις πολλά που δε βίωσες. Γράφοντας τις λέξεις του ο Γαβριήλ, αποτυπώνει τη μέχρι τώρα ζωή του με την Αγγελική, ελπίζει και πιστεύει πως τα γεγονότα γίνονται μνήμες που δε χάνονται και προχωρά στη δημιουργία ακόμα περισσοτέρων αναμνήσεων, όταν εκείνη ξυπνά...
Κι επαναλαμβάνω: σε τι βοήθησε τον ήρωά μας το χάρισμά του; Η απάντηση δίνεται στη σελ. 255. Ανακαλύψτε κι εσείς την αλήθεια!!! Ταξιδέψτε στις σελίδες ενός υπέροχου μυθιστορήματος...
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Συγγραφέας: Γιάννης Φιλιππίδης
Σελίδες: 320
Διαστάσεις: 14x20,5 cm
Ημερ. έκδοσης: 28 Απριλίου 2017
ISBN: 978-960-9585-64-4
