Βιογραφικό της συγγραφέως:
Η Ειρήνη Φραγκάκη, γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Σητεία της Κρήτης το 1976. Τα τελευταία χρόνια, ζει στην Αθήνα μαζί με τον σύζυγό της και τα 5 παιδιά της.
Από τη γενιά της μητέρας της είναι απόγονος του μεγάλου Κρητικού ραψωδού Βιτσέντζου Κορνάρου.
Τιμήθηκε στην πολιτιστική εκδήλωση "Το μονοπάτι των βιβλίων" στην Ρόδο το 2015 για την αναφορά του νησιού στα έργα της και βραβεύτηκε με ΤΡΟΥΛΙΑ (πέτρινες κατασκευές που θεωρούνται προσευχή των νησιωτών στον Θεό).
Ασχολείται με τη συγγραφή μυθιστορημάτων για ενήλικες, παιδικών βιβλίων, ποίησης, στίχων, ζωγραφίζει και φτιάχνει κοσμήματα.
Γεννήθηκα αερικό... λέγανε ότι έπεσα στη Γη από άλλο πλανήτη, μάλλον γιατί ουδέποτε συμβιβάστηκα με τα δεδομένα των υπολοίπων... αντιδραστικό παιδί και ναι... πάντα παιδί.
Γράφω γιατί εμπνέομαι από παντού. Γράφω γιατί αυτός είναι ο τρόπος μου να αναλύω καλύτερα τις καταστάσεις... γιατί αυτό είναι η ανάσα μου.
Γράφω γιατί προβληματίζομαι, όχι επειδή είμαι πολίτης αυτής της χώρας και κάτοικος αυτού του πλανήτη, αλλά επειδή αναρωτιέμαι τι στα κομμάτια είναι αυτό που μας πάει πίσω, κι ακόμα δεν το έχουμε καταλάβει...
Γράφω γιατί αυτά που σκέφτομαι κι αυτά που νιώθω, θέλω να τα μοιράζομαι... Γράφω γιατί η γραφή για μένα είναι μαθηματικά. Ένα κι ένα κάνουν δύο. Κι επειδή τα μαθηματικά είναι η πιο καθαρή γλώσσα, αυτή χρησιμοποιώ, μόνο που το κάνω με γράμματα, αντί για αριθμούς...
Πώς; Θα σου δώσω τις πράξεις, εσύ θα βρεις τις λύσεις.
Γυρίζω την πλάτη μου στα... βοηθήματα.
Τα έργα της:
Εντροπία (Η αγάπη που άνθισε στην ψυχή μου)/περίληψη:
Η ψυχή μου θα μείνει αναλλοίωτη όμως, όπως μένει τόσα χρόνια. Απλά ήταν πολύ καλά κρυμμένη γιατί δεν άρεσε σε κανέναν. Μια ζωή για τους άλλους, ζούσα σ’ ένα δικό μου κόσμο. Τον οποίο κανείς δεν θέλησε να τον επισκεφτεί. Από άγνοια; Από φόβο; Από συνήθεια; Δεν έχει σημασία.
Αυτό που έχει σημασία είναι ότι με άφηναν πάντα μόνη γιατί δεν ήθελαν να ονειρευτούν χωρίς όρια. Η ψυχή δεν έχει όρια. Δεν βάζει παρωπίδες. Δεν έχει ταμπού. Πάει εκεί που έχει ανάγκη. Κι αν δεν μπορεί να το κάνει έμπρακτα, πηγαίνει νοητά...
Στοιχεία βιβλίου:
Συγγραφέας: Ειρήνη Φραγκάκη
Σελίδες: 330
Ημερ. έκδοσης: 2018
ISBN: 978-618-5166-47-2
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
Όταν... η αθωότητα συναντά την πραγματική ζωή, το κορίτσι μεταμορφώνεται σε γυναίκα. Όταν ο κόσμος που έπλαθε στο μυαλό της, παύει να είναι αγγελικά πλασμένος και τα σύννεφα που πριν πέταγε, τώρα γίνονται ομίχλη που κρύβει αλήθειες.
Τότε... Τα όνειρα που έφτιαχνε τις μέρες η Μάγδα, δίνουν ραντεβού με τους εφιάλτες της νύχτας.
Mια εφιαλτική νύχτα, μια νύχτα που σημάδεψε όλη της την ζωή! Ένα τρομαχτικό ουρλιαχτό της ψυχής που άφησε το σημάδι του, γαντζωμένο σε κάποιο αστέρι. Το άφησε εκεί να κρέμεται. Από έναν σκοτεινό ουρανό, μαύρο σαν την κατάληξη των ονείρων της, περιμένοντας ένα δειλό χέρι να το φτάσει και να το χαϊδέψει.
Ένα απρόσμενο άγγιγμα ήθελε μήπως και κατάφερνε να ξαναφέρει τα όνειρα της εκεί που ήταν η θέση τους: στην αγνή της ψυχή.
Οι στίχοι στο τραγούδι "Αλήθειες Ζωής" που τραγουδά ο Χρήστος Ρενιέρης, γράφτηκαν από την ίδια. Ακούστε το τραγούδι. Δείτε το βίντεο.
Στοιχεία βιβλίου:
Συγγραφέας: Ειρήνη Φραγκάκη
Σελίδες: 225
Ημερ. έκδοσης: 2018
ISBN: 978-618-5166-42-7
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
Το αστέρι κι η ευχή / περίληψη:
Ένα μικρό κοριτσάκι. Η γλυκιά Παραμυθένια είναι εδώ και μας περιμένει παρέα να ανακαλύψουμε πόσο σημαντικό είναι να έχουμε μέσα στην καρδιά μας ανθρώπους που μας φροντίζουν και μας αγαπάνε.
Η μικρή Παραμυθένια έχει δύο πολύ αγαπημένα πρόσωπα που τη νοιάζονται: τη Νεραϊδένια και τη μανούλα της. Και οι δυο την αγαπάνε πάρα πολύ κι όσο κι αν κάποιες φορές η μικρούλα μας στεναχωριέται, είναι εκεί κι οι δύο, η κάθε μία με τον τρόπο της για να της υπενθυμίζουν πως πάντα η αγάπη βρίσκει τον δικό της χώρο να τρυπώνει στις καρδούλες όλων των παιδιών.
Πάρτε αγκαλίτσα τη μανούλα σας και τραγουδήστε μαζί της, το δικό σας τραγούδι... είναι για εσάς!
Δείτε το βίντεο, τους στίχους του οποίου έγραψε η συγγραφέας σε μουσική και τραγούδι της Σπυριδούλας Πουλιάση.
Στοιχεία βιβλίου:
Συγγραφέας: Ειρήνη Φραγκάκη
Σελίδες: 24
Ημερ. έκδοσης: 2018
ISBN: 978-618-81857-2-2
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
Λευκά όνειρα / περίληψη:
Ο Ορφέας και η Δέσποινα. Δυο ζωές που ενώθηκαν.
Ο Άγγελος και η Δέσποινα. Δυο ψυχές που πάλεψαν, χωρίστηκαν και ξαναβρέθηκαν.
Ο Αριστείδης και η Δέσποινα. Δυο δρόμοι που συναντήθηκαν σε μια δύσκολη διασταύρωση της ζωής.
Η Ελισάβετ και η Δέσποινα. Δυο άνθρωποι που δέθηκαν και δυνάμωσαν ο ένας μέσα από τον άλλον.
Μια γυναίκα που κατακτά καρδιές, αλλά πληγώνει τη δικιά της. Μια ζωή που περνάει, κι εκείνη μένει πρωταγωνίστρια στο δράμα της. Μια ζωή που της δίνει ευκαιρίες, αλλά δεν τις εκμεταλλεύεται και κάνει τα ίδια λάθη. Πόσο θα ήθελε να αποκτήσει δύναμη! Πόσο θα ήθελε, η στιγμή εκείνη που άλλαξε τη ζωή της, να γίνει η αιτία για να βρει γαλήνη. Μια γυναίκα και μια ζωή που έρχεται. Η Δέσποινα και το... "είναι" της. Μια ζωή γεμάτη εκπλήξεις, ευχάριστες και δυσάρεστες. Ποιες θα κρατήσει η Δέσποινα και ποιο είναι τελικά το τίμημα της ευτυχίας;
Το βιβλίο βραβεύτηκε από τον Πολιτιστικό & Λαογραφικό Σύλλογο Αμπερνάλλι Σορωνής Ρόδου με την πλακέτα του Συλλόγου τους, καθώς επίσης και τον Σύλλογο και Ξενώνα Κακοποιημένων Γυναικών της Ρόδου. Επίσης, ήταν υποψήφιο στα βραβεία Public για το καλύτερο μυθιστόρημα της χρονιάς 2016. Δείτε το βίντεο.
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Συγγραφέας: Ειρήνη Φραγκάκη
Σελίδες: 198 / Διαστάσεις: 14Χ21
ISBN: 978-618-82500-2-4
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
Ένας οδηγός ταξί σε μια πόλη που σταματά μόνιμα σε... κόκκινα, απαγορευτικά φανάρια!
17 διαφορετικοί άνθρωποι, που μέσα στην κίνηση, θα κάνουν... στάση σε όποιον σταθμό ζωής αυτοί έχουν επιλέξει!
Μία διαδρομή με διαφορετικούς προορισμούς, αλλά με την ίδια ταρίφα πάντα σαν αντίτιμο. Να αναμετρηθείς με τον εαυτό σου!
17 συγγραφείς ενώνουν τις πένες τους και δημιουργούν ένα πρωτότυπο μυθιστόρημα, μια συγγραφική διαδρομή μυαλού, ψυχής και αναμνήσεων σε ένα ρεβεγιόν απολογισμού...
Πρόκειται για συλλογικό έργο από τη Νίκη Εκδοτική, τα έσοδα του οποίου δόθηκαν σε φιλανθρωπικό σκοπό. Το βιβλίο ήταν υποψήφιο στα βραβεία Public για το καλύτερο μυθιστόρημα της χρονιάς 2016. Δείτε το βίντεο.
Στοιχεία βιβλίου:
Συγγραφείς: Ειρήνη Φραγκάκη, Αγγελική Συρρή-Στεφανίδου, Γιάννης Τούσσας, Δήμητρα Παπαναστασοπούλου, Νατάσα Γκουτζικίδου, Δημήτρης Κωνσταντάρας, Πάνος Παπαδάκης, Δικαία Μαραβέλια, Νίκος Σαλτερής, Νίτσα Μανωλά, Βιολέττα Κουμπή, Έλσα Νόμπελη-Φαραζή, Μαρία Κωνσταντούρου, Αναστασία Κορινθίου-Χατζηρήγα, Ελένη Μπετίλλα, Αδαμαντίνη Κουμιώτου, Αγγελική Χατζηρήγα
Σελίδες: 253
Ημερ. έκδοσης: 2016
ISBN: 978-960-417-471-3
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
(γράφει η Λιάνα Τζιμογιάννη)
Εδώ και καιρό, με έχει πιάσει μια μανία να διαβάζω τα «πρωτάκια» των αγαπημένων μου συγγραφέων. Κι εκεί που λες, «θ’αξίζει τα λεφτά του;», «θα είναι τόσο καλό όσο τα τωρινά;» πήρα της Ειρήνης μου και δεν το μετάνιωσα. Πώς είναι δυνατόν ο λόγος να είναι τόσο στρωμένος, τόσο δοσμένος με απλότητα και συνάμα τόσο περιεκτικός από το πρώτο κιόλας βιβλίο της; Και το περιεχόμενο, πώς είναι δυνατό να μου θυμίζει στιγμές από τη δικιά μου ζωή;
Στο "Εντροπία" ("Η αγάπη που άνθισε στην ψυχή μου"), ο γάμος της Θάλειας και του Αχιλλέα έχει φτάσει στο τέλμα και οδεύουν για διαζύγιο. Διαβάζουμε για το «μετά» αυτής της απόφασης, το ποιος τη στηρίζει και ποιος την απορρίπτει. Βλέπουμε την κατάθλιψη να αντιμετωπίζεται με μεγάλες και σωτήριες αλλαγές, και ο χρόνος να χαμογελά και στους δυο ήρωές μας. Τελικά, μήπως ένα διαζύγιο φέρνει κάτι καλύτερο;
Στην εποχή μας, που τα διαζύγια έχουν μεγαλύτερο ποσοστό έναντι των γάμων, δε θα συμφωνούσα με την επιλογή της Θάλειας. Θα έπρεπε να παλέψει με τον άντρα της να ξεπεράσουν κάθε ύφαλο της κοινής τους ζωής. Όταν όμως, οι προσπάθειες γίνονται μόνο από τον έναν, τότε το τέλος είναι κοντά και ορθά έπραξε η ηρωίδα μας, ακόμα κι αν η απόφασή της την έφερε αντιμέτωπη με το υπόλοιπο σόι, που ήθελε τον γάμο να διαιωνίζεται. Κανείς δεν πρέπει να μπλέκεται στη ζωή του ζευγαριού, είτε μάνα λέγεται, είτε πεθερά, είτε αδερφή, είτε εξωσυζυγική σχέση. Το ότι δυο άνθρωποι (αρχικά ερωτευμένοι) παντρεύτηκαν, αυτό σημαίνει ότι έγιναν ένα και ότι ως ΕΝΑ θα συνεχίσουν την πορεία τους. Από τη στιγμή όμως, που παρατηρούνται αγεφύρωτες διαφορές, είναι καλύτερο να χωρίζουν οι δρόμοι. Ίσως τα καλά να έρχονται. Κι αν υπάρχουν παιδιά; Τότε, δεν πρέπει να σκεφτόμαστε τους εαυτούς μας, αλλά το τι είναι καλό για κείνα και μόνο.
Στο πρώτο της κιόλας βιβλίο, η Ειρήνη Φραγκάκη κατάφερε να συλλάβει και να αποδώσει με τον καλύτερο τρόπο ένα θέμα που βιώνουμε στη σύγχρονη πραγματικότητα, τώρα πιο συχνά από παλιά : το γάμο, το διαζύγιο και τα παρατρεχάμενά τους.
Όσον αφορά τη Μάγδα της και το "Βιασμός ενός αγγέλου" ("Η πεταλούδα της νύχτας"): όταν διαβάζω ένα μυθιστόρημα, ξέρω ότι είναι βγαλμένο από τη φαντασία του συγγραφέα και ανάλογα το περιεχόμενο, «βαθμολογώ» το κάθε βιβλίο. Όταν όμως, διαβάζω μια αληθινή ιστορία, πώς θα’πρεπε να βαθμολογήσω το συγγραφέα που μας τη διηγείται; Δεν είναι προϊόν φαντασίας του και φυσικά, δεν έχεις τη δυνατότητα να εκφράσεις την αντίθεσή σου για το τι κάνει ο πρωταγωνιστής στη ζωή του, καθώς αυτό είναι που παρακολουθείς: τη ζωή του...
Η αγαπημένη μου Ειρήνη Φραγκάκη, ανέλαβε μια δύσκολη αποστολή: να μεταφέρει στο χαρτί την πονεμένη ιστορία της Μάγδας, μιας κοπέλας που θα μπορούσε να είναι η κόρη σας, η αδερφή σας, η κοπέλα της διπλανής πόρτας. Μιας πρωταγωνίστριας που δυστυχώς, ζούσε τη ζωή της ως κομπάρσος. Μιας ζωής που ενώ ξεκίνησε με τις καλύτερες προϋποθέσεις, η συνέχεια αυτής απογοητεύει. Εμένα προσωπικά με τσάκισε, επειδή είχα την τύχη να μεγαλώσω με μια μάνα που μου στάθηκε μάνα και πατέρας μαζί, προφυλάσσοντάς με από κακοτοπιές, ενώ η Μάγδα είχε και τους δυο απόντες! Ο δε πα-ΤΕΡΑΣ της στιγμάτισε την παιδική ψυχούλα της, με τον ΠΙΟ άρρωστο τρόπο. Η δε μάνα, άβουλη μπροστά σε έναν βίαιο σύζυγο, δε μπορούσε να προστατέψει το βλαστάρι της. Δεν τη δικαιολογώ όμως. Μπορούσε να μιλήσει νωρίτερα!
Αναπόφευκτο συναπάντημα για τη Μάγδα μας, η ηρωίνη, που ενώ αρχικά κάποιος άλλος της τη χορηγεί, προκειμένου να πραγματοποιήσει τις βρώμικες ορέξεις του, στη συνέχεια, εξαρτημένη πια, της προσφέρει μικρές χρονο-διεξόδους από τη θλιβερή της πραγματικότητα. Επόμενο βήμα για την αθώα πρωταγωνίστριά μας, η μεταμόρφωσή της σε πεταλούδα = το σημάδι της πόρνης. Ωστόσο, συνέβη κι ένα καλό: η γνωριμία της με τον Αναστάση, τον δυνατό αυτόν άνθρωπο που προσπάθησε να την απαλλάξει από την πορεία της στο γκρεμό. Άραγε, να τα κατάφερε;
Και στο δεύτερο πόνημά της, η γραφή της Φραγκάκη τρέχει γοργά, καθώς παραθέτει τα γεγονότα και είναι τόσο σημαντικό επίσης να αναφέρω την τρομερά μεγάλη έρευνα που έκανε σε μια δύσκολη περίοδο για την ίδια. Όσο και να με στεναχωρεί η ιστορία της Μάγδας, δε μπορώ να μην παρατηρήσω ότι εκτός από την ψυχή της, η συγγραφέας κατέθεσε και τη δική της ψυχή σε αυτό το ΔΥΝΑΤΟ πόνημα. Είθε όλες οι πεταλούδες της νύχτας σε όλον τον κόσμο να βρουν δύναμη να ξεφύγουν από τα δίχτυα του υποκόσμου και των ναρκωτικών. Να γίνουν πουλιά, να πετάξουν μακριά προς τη σωτηρία, τη λύτρωση και τη ΖΩΗ!!!!!!!!
Μια ευχάριστη έκπληξη ήταν το τρίτο της βιβλίο, που απευθύνεται στα παιδιά. Μια τρυφερή ιστορία, σε εικονογράφηση της Πόπης Αυγουστάκη που αποτελεί κόσμημα για τα μικρά παιδιά, μα και τους μεγάλους.
Πρωτόλειο ακόμα διάβασα "Το αστέρι και η ευχή", με μάτια που έλαμπαν και με ένα χαζό χαμόγελο το χάιδευα, σαν να επρόκειτο για κάτι δικό μου, που θα έπαιρνε τη σειρά του στην έκδοση!! Κι όταν πρώτη το κράτησα στα χέρια μου έτοιμο για διανομή, ένιωσα πολύ όμορφα για τη φίλη μου Ειρήνη. Περήφανη που το ταλέντο της ξεδιπλώθηκε και στην παιδική λογοτεχνία. Χαρά για την τόσο απλή, μα και συγκινητική υπόθεση, που εμπνεύστηκε, αυτή ενός μικρού κοριτσιού που έχοντας χάσει τη μητερούλα του, έχει αποκτήσει για καινούργια συντροφιά μια άλλη γυναίκα, προφανώς μια μητριά, που επίσης το αγαπά.
Μια λυπητερή ιστορία καθώς το κοριτσάκι νιώθει νοσταλγία για τη μαμά του, που είναι στον ουρανό, μα και χαρμόσυνη εξίσου, καθώς η καινούργια «μαμά» δηλώνει την παρουσία της κάθε στιγμή δίπλα του.
Με το τέλος της ανάγνωσης, κράτησα το έντυπο κοντά μου. Τα μάτια μου ακόμα έλαμπαν αλλά από σταγονίδια «βροχής», η καρδιά μου χτυπούσε ήρεμα-ρυθμικά και το χαμόγελο έγινε πλατύτερο, καθώς η συγγραφέας μας πέρασε το μήνυμα της ελπίδας μέσα μου. Με το βιβλίο αυτό, δίνεται το μήνυμα στα παιδιά που χάνουν τους γονείς τους, να δίνουν δεύτερες ευκαιρίες σε άτομα που βεβαίως ποτέ δε θα τους αντικαταστήσουν, μα θα είναι πάντα δίπλα τους ή θα τα μεγαλώσουν με πολλή αγάπη! Περνά το μήνυμα και στα άτομα που υιοθετούν ή βρίσκονται σε σχέση με ανθρώπους που έχουν ήδη παιδιά από προηγούμενο γάμο/σχέση στο να φέρονται εξαιρετικά τρυφερά, δείχνοντας αμέτρητη στοργή στα παιδιά, που μπορεί να μην είναι δικά τους, όμως να φροντίσουν να μην τους λείψει η αγάπη. Βασικά, να μην τους λείψει τίποτα!
Το βιβλίο "Λευκά όνειρα" πέρασε κι αυτό από τα χέρια μου πριν το τυπογραφείο και νιώθω μεγάλη χαρά για την τιμή που μου έκανε η συγγραφέας μας. Η κακοποίηση σε όλες τις μορφές της, είναι ένα μείζον θέμα που είχε εμφανιστεί από παλιά και δυστυχώς, συνεχίζει να υφίσταται, γι'αυτό και γράφονται σελίδες επί των σελίδων.
Η ηρωίδα της, η ευάλωτη Δέσποινα, βιώνει συναισθηματική και σωματική κακοποίηση στις σχέσεις της κι ενώ μπορεί να βγει από αυτές, ψάχνοντας λύσεις, δεν τα καταφέρνει. Από τη μια, δέχεται τη βία και τα ξεσπάσματα του πρώτου της συζύγου, τον Ορφέα, εξαιτίας της εξάρτησής του από το αλκοόλ. Από την άλλη, έχουμε τον Άγγελο, την εξωσυζυγική της σχέση, που γνωρίζει για τη βία του Ορφέα και υπόσχεται να τη σώσει. Κτητικός απέναντί της σφίγγει έναν κλοιό γύρω της και η Δέσποινα εναποθέτει τις ελπίδες της για σωτηρία στην ψυχολόγο της, με την οποία αποκτά φιλικές σχέσεις! Ένας τρίτος άντρας, ο Αριστείδης θα της εκφράσει τον έρωτά του, όμως απορρίπτεται από την ίδια.
Στην πιο ώριμή της συγγραφική προσπάθεια, η Ειρήνη Φραγκάκη αναλύει πάντα με απλή γραφή, τα "θέλω", τα "μπορώ" και τα "πρέπει" που εμφανίζονται στις ερωτικές σχέσεις. Όταν αντιμετωπίζουμε ένα δύσκολο πρόβλημα, πάντα θέλουμε κάποιον δίπλα μας για συμβουλές, να μας "σώσει" και πολλές φορές, εξαιτίας του ψυχισμού μας, ανοιγόμαστε στον λάθος άνθρωπο. Ακόμα κι αν αυτός ο άνθρωπος είναι επαγγελματίας (ένας ψυχολόγος όπως η Ελισάβετ στην προκειμένη περίπτωση) θα πρέπει να βιώνει την κατάσταση από μακριά και να μην συνδέεται με τον ασθενή ούτε φιλικά. Αν μπουν στη μέση συμπάθειες και προσωπικά συναισθήματα, το έργο του ψυχολόγου ουσιαστικά ακυρώνεται. Η πρωταγωνίστριά της έπρεπε να βρει μόνη της τη δύναμη να ξεφύγει από τον καθημερινό πόνο και όχι να αγκιστρώνεται σε "κατά δύναμιν ήρωες", με αποτέλεσμα να χάνει τον εαυτό της.
Το μυθιστόρημα "Λευκά όνειρα" είναι ένας εφιάλτης που όλοι μας θα πρέπει να διαβάσουμε. Ίσως να βοηθήσουμε κάποιον, ίσως να βοηθηθούμε εμείς οι ίδιοι, βλέποντας τις λάθος κινήσεις και αποτρέποντάς τις στη δική μας ζωή ή σε ανθρώπων που αγαπάμε. Η μόνη μου ένσταση στο εν λόγω βιβλίο είναι το εξώφυλλο, που μου θυμίζει μια ηθοποιό Τούρκικης καταγωγής, πράγμα που με απέτρεψε να "βάλω" δικό μου πρόσωπο για τη Δέσποινα στη φαντασία μου. Καλό θα ήταν να μην μπαίνουν πρόσωπα στα εξώφυλλα, ώστε ο αναγνώστης, κατά την ανάγνωση, να χρησιμοποιεί δικά του!!!
Για το "Για πού το’βαλες... Χριστουγεννιάτικα", θα μιλήσουμε σε ξεχωριστό post.
.jpg)
