Περίληψη οπισθόφυλλου:
Η Καίτη είναι το παιδί του συμβιβασμού, ενώ η Νεφέλη το παιδί του έρωτα. Η Γιώτα, η μητέρα τους, από πολύ νωρίς δίνει όλη την αγάπη της στη δεύτερη, κρατώντας την πρώτη στο περιθώριο. Περνώντας τα χρόνια και με επίκεντρο έναν άντρα, οι τρεις γυναίκες θα βρεθούν αντιμέτωπες με τις ζωές τους, τις ευθύνες τους, τα λάθη τους και τις αποφάσεις που επιβάλλεται να πάρουν. Και τότε, με οδυνηρή έκπληξη, θα διαπιστώσουν πως τίποτα δεν είναι δεδομένο και πως «το πολύ δεν είναι πάντα αρκετό». Μερικές φορές, μάλιστα, είναι ό,τι λιγότερο μπορεί να σου προσφέρει η ζωή...
Η άποψή μου:
(γράφει η Λιάνα Τζιμογιάννη)
Τον Αύγουστο του 2012 ήταν η πρώτη μου επαφή με τη γραφή της Μαρίας Κωνσταντούρου. Είχα δανειστεί από μια φίλη μου το “Το πολύ δεν είναι πάντα αρκετό”, για να έχω κάτι να διαβάσω στην παραλία. Ήθελα κάτι ανάλαφρο να περάσει η ώρα, όμως... δεν περίμενα να με συνεπάρει τόσο πολύ, που μέχρι να φύγουμε από την παραλία, το’χα ήδη τελειώσει!!! Ρώτησα τη φίλη μου αν είχε κι άλλα της Κωνσταντούρου και το επόμενο που διάβασα ήταν το “Όταν οι γυναίκες τολμούν”... Όταν δε, γνώρισα τη συγγραφέα κι από κοντά (αχ, αυτό το facebook ενώνει κόσμο!), η σεμνότητα και το χιούμορ της με σκλάβωσαν κι έκτοτε, η Μαίρη συγκαταλέγεται στις αγαπημένες μου συγγραφείς!
Τον Δεκέμβριο του 2013 μια άλλη αγαπημένη μου φίλη μού έκανε δώρο το πρώτο βιβλίο που είχα διαβάσει τότε στην παραλία... Μόνο σήμερα, εδέησε να του ρίξω μια δεύτερη ματιά, προκειμένου να γράψω λίγα λόγια γι’αυτό...
Πρόκειται για ένα ανάγνωσμα που πραγματικά σε συγκινεί από την αρχή ως το τέλος... Η δεξιοτεχνία της Μαίρης στο να δημιουργεί πλήρεις οντότητες ήταν πάντα το ατού της, αφού στα χρόνια που πέρασαν, διάβασα και άλλα βιβλία της...
Η Γιώτα παντρεύεται σε μικρή ηλικία τον ευκατάστατο Ανέστη, ο οποίος της προσφέρει μια ζωή μες τα πούπουλα. Εκείνη του χαρίζει μια ασχημούλα κόρη, την Καίτη-Κατερίνα και μια πανέμορφη, τη Νεφέλη. Τα δυο κορίτσια εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους, τόσο σε όψη όσο και χαρακτήρα, μεγαλώνουν και γεύονται τη ζωή. Το ασχημόπαπο γίνεται κύκνος με όμορφους τρόπους, ενώ η μικρότερη παραμένει όμορφη, μα κακομαθημένη.
Ο Ανέστης, ένας υπέροχος πατέρας, ποτέ δεν ξεχώρισε τα δυο κορίτσια και τα μεγάλωσε σαν δικές του κόρες, νουθετώντας τις πάντα για το καλό τους:
«Μην ξεχνάς ν’αγαπάς τον άλλο γι’αυτό που είναι κι όχι γι’αυτό που θα ήθελες εσύ να είναι. Και ν’αγαπάς τον εαυτό σου όχι γι’αυτό που είσαι, αλλά γι’αυτό που μπορείς να γίνεις.»
Η μοίρα παίζει περίεργα παιχνίδια και άνθρωποι του παρελθόντος επανέρχονται στο σκηνικό, πολλά χρόνια αργότερα. Όμως τότε, κάποιος άλλος θα πληγωθεί από τα λάθη άλλων. Μια ανατροπή και το τέλος πραγματικά συγκινητικό...
Το βιβλίο κυκλοφόρησε το 2010 από τις εκδόσεις Λιβάνη κι ενώ σήμερα έχει εξαντληθεί, εντούτοις, εύχομαι να επανεκδοθεί, καθώς αποτελεί ένα δυνατό μυθιστόρημα, που συνδυάζει την αγάπη των γονέων και την αντιζηλία μεταξύ αδελφών, περνώντας μηνύματα που δε μπορείς ν’αγνοήσεις. Η βιβλιοθήκη μου είναι περήφανη που το έχει...
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Συγγραφέας: Μαρία Κωνσταντούρου
Σελίδες: 301
ISBN: 978-960-14-2070-7
.jpg)
