Περίληψη οπισθόφυλλου:
Μια ιστορία γι’αυτούς που αγαπούν τις γάτες, λατρεύουν τις δολοπλοκίες και τους μυστηριώδεις θανάτους.
Η Πίτσα, διάσημη σχεδιάστρια μόδας, ύστερα από ακόμα ένα επιτυχημένο πάρτι γενεθλίων, βρίσκεται νεκρή στο σαλόνι του σπιτιού της. Ο ασπρόμαυρος γάτος, που ακούει στο όνομα «Λόλα», είναι αυτός που βρίσκει πρώτος το πτώμα. Κι εκεί που αναρωτιέται αν ο θάνατος προήλθε από φυσικά αίτια, έρχεται η Σαλώμη, η άλλη τετράποδη ένοικος του σπιτιού, να ταράξει τα νερά με την ερώτησή της: «Μήπως τη σκότωσε κάποιος από τους καλεσμένους;»
Τα πρώτα συμπεράσματα πάντως είναι πως αρκετοί θα την ήθελαν νεκρή και για αμέτρητους λόγους...
Η άποψή μου:
(γράφει η Λιάνα Τζιμογιάννη)
Κάθε ιστορία που εμπνέεται ο Χρήστος Αναστασόπουλος είναι απίστευτα συναισθηματική (όπως «Ο κλειδούχος και ο γιος του φεγγαριού», εκδ. Bookstars 2013), μοναδική (όπως το «3», εκδ. Bookstars 2014), πρωτότυπη (όπως ο «Οίκος… νυφικών», εκδ. Bookstars 2015), ή ακόμα και παραμυθένια (όπως το «Καλοκαίρι - Η πτώση του αόρατου πέπλου», εκδ. Bookstars 2015). Τονίζω ότι και τα τέσσερα μυθιστορήματά του ανήκουν σε διαφορετικά είδη!
Έχοντας λοιπόν, διαβάσει όλα τα πονήματα του αγαπημένου μου Χρήστου Αναστασόπουλου, περίμενα με ανυπομονησία να πιάσω στα χέρια μου το νέο του βιβλίο «Στα βελούδινα ίχνη του δολοφόνου», καθώς από τις συζητήσεις μας, γνώριζα μέσες-άκρες για τι ακριβώς επρόκειτο. Ακόμα μια πρωτοτυπία από μέρους του και… ένα ακόμα είδος, που ο Χρήστος προσπάθησε να κατακτήσει: αυτό του αστυνομικού μυθιστορήματος. Μπορεί να μην είναι καθαρό «αστυνομικό», έχει όμως μπόλικες πινελιές από το είδος, ωστόσο χαρακτηρίζεται ως επί το πλείστον «κοινωνικό» και εξηγώ παρακάτω...
Πρωταγωνίστριες της ιστορίας δυο «αιλουροειδή» (ένας γάτος με το όνομα Λόλα και μια θηλυκιά, ονόματι Σαλώμη), στην οποία περιγράφονται γεγονότα-πράξεις-αντιδράσεις, παρμένα από τη ζωή του Χρήστου με τις δικές του γάτες -και όχι μόνο- (εννοείται πως αναφέρομαι σε γατίσια συμβάντα και όχι φόνους!)! Στυλίστας και ο ίδιος ο συγγραφέας, δάνεισε το επάγγελμά του στην ιδιοκτήτρια Πίτσα, μια στερημένη γυναίκα από αγάπη και σεξ, καθώς παραμένει παρθένα ως τα 47 της χρόνια. Έκτοτε, προσπάθησε να κερδίσει τα χρόνια που έχασε ανέραστη, μέχρι τη μέρα του θανάτου της.
Το βιβλίο ξεκινά με την ανακάλυψη του πτώματος από τις δύο γάτες, μετά από ένα βραδινό πάρτι στο σπίτι της νεκρής κι αμέσως ξεκινούν οι υποψίες, έρευνες, υποθέσεις των «wanna-be Πουαρό» κατοικιδίων. Τα δύο ζωντανά έχουν μόνο λίγες ώρες να εξιχνιάσουν το έγκλημα, ώσπου να ξημερώσει και κάποιος άνθρωπος να βρει το νεκρό κορμί της «μαμάς» τους. Όσοι αναγνώστες έχουν κατοικίδιο (είτε γάτα, είτε σκύλο, είτε άλλο) θα ταυτιστούν με τις ηρωίδες, αναγνωρίζοντας πολλά στοιχεία, που σίγουρα θα’χουν δει και στη δική τους ζωή με τα δικά τους ζωάκια!! Αυτό και μόνο χαρίζει πολλούς πόντους στο μυθιστόρημα, που βεβαίως και υμνεί τη φιλοζωία και το μότο «υιοθέτησε κι εσύ κάποιο αδέσποτο»!
Οι διάλογοι μεταξύ των γατιών, κατά τους οποίους παραθέτουν μαρτυρίες, στοιχεία χαρακτήρων, προσωπικές διαμάχες μεταξύ των υπόπτων, είναι απολαυστικοί και σε κάνουν όχι μόνο να γελάς, αλλά και να σε πονοκεφαλιάζουν με τις πανέξυπνες σκέψεις τους! Πληθώρα ηρώων στη ζωή της Πίτσας, άρα και στο βιβλίο, που ως ύποπτοι αναλύονται διεξοδικά, ένας σε κάθε κεφάλαιο. Το γαϊτανάκι χαρακτήρων που ξετυλίγεται (μπάτσος, κλέφτης, λεσβία, γκέι, μοντέλο, νυμφομανής, παντρεμένος-άπιστος), είναι το πιο σημαντικό στοιχείο του βιβλίου, καθώς ο συγγραφέας δίνει περισσότερη σημασία στις διαφορετικές και κυρίως στις σεξουαλικές ταυτότητες των ηρώων του, καταφέρνοντας να σκιαγραφήσει ολόκληρη κοινωνία σε λίγες σελίδες! Αναφέρει προβληματισμούς για το ποιόν της κοινωνίας που ζούμε σήμερα, για την άρνηση αποδοχής ατόμων, «διαφορετικούς» από ορισμένους, που θεωρώντας τους μιάσματα, τους ετικετοποιούν και τους ρίχνουν στο περιθώριο.
Θα έλεγες πως το βιβλίο είναι μια δυνατή φωνή στην απόκτηση/τήρηση ίσων δικαιωμάτων, μα και υποχρεώσεων όλων μας, εφόσον ζούμε στην ίδια κοινωνία, ενώ από το ανάγνωσμα δε λείπουν κι οι πικάντικες σκηνές, που περιγράφονται χωρίς να σοκάρουν ή να προσβάλλουν.
«Τα βελούδινα ίχνη» διαβάζονται γρήγορα, αγγίζοντάς σε πραγματικά με βελούδινο τρόπο και αφήνουν τις καλύτερες των εντυπώσεων: απλή γραφή που όμως δίνει ολοκληρωμένους ήρωες, πληθώρα συναισθημάτων και σκέψεων, μουσικές επιλογές του συγγραφέα (δηλαδή μοιράζεται αγαπημένους του τίτλους τραγουδιών που ακούν οι χαρακτήρες), σκηνές απείρου κάλλους (ορισμένες μάλιστα χαρακτηρίζονται και κινηματογραφικές!) και βεβαίως -θέλοντας και μη!- όλοι μπαίνουμε στο τριπάκι να επιστρατεύσουμε το αστυνομικό μας δαιμόνιο, προσπαθώντας να βρούμε τον δολοφόνο! Θα εκπλαγείτε ευχάριστα από την ανατροπή των τελευταίων σελίδων... Να ξέρετε όμως, ότι άπαξ και ξεκινήσετε την ανάγνωση, δε θα το αφήσετε από τα χέρια σας αν δεν το τελειώσετε!!!
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Συγγραφέας: Χρήστος Ε. Αναστασόπουλος
Σελίδες: 254
Διαστάσεις: 14Χ21
Ημερ. έκδοσης: Μάιος 2017
ΙSBN: 978-618-83036-5-2
.jpg)
