Περίληψη οπισθόφυλλου:
Έχεις αναρωτηθεί ποιος είναι ο στόχος σου σε αυτή τη ζωή; Τι θα έκανες για να τον πετύχεις; Θα θυσίαζες οτιδήποτε; Τον χρόνο σου, την οικογένειά σου; Ή ακόμη και τον ίδιο σου τον εαυτό;
Ο Βίτο απολαμβάνει μία πολύ καλή ζωή. Ταξιδεύει σε όλη την Ευρώπη και γράφει για ένα ιταλικό περιοδικό εναλλακτικού τουρισμού, ζώντας κάθε στιγμή με πάθος.
Μετά τον ξαφνικό χαμό της μητέρας του αποφασίζει να βάλει σε μία τάξη τα προσωπικά του και να δεσμευτεί με την από χρόνια συνάδελφό του, την Κάρλα. Τότε εμφανίζεται μία νέα συνάδελφος, η Λάουρα, που τον αναστατώνει. Μαζί της θα ταξιδέψει στην Ελλάδα για να την εκπαιδεύσει.
Με την εξαφάνιση της Λάουρα στα Βασιλικά Κτήματα ανοίγει ένας κύκλος τρόμου. Καθώς την αναζητά μέσα στα πυκνά δάση και τα ερειπωμένα από χρόνια κτήρια, θα ανακαλύψει πράγματα που έπρεπε να μείνουν μυστικά. Η αποκρουστική φιγούρα, που τον ακολουθεί, θα στοιχειώσει ακόμη περισσότερο τις ημέρες του και τα όνειρά του που γίνονται όλο και πιο εφιαλτικά. Τότε θα συναντήσει ανθρώπους που έχουν έναν σκοτεινό σκοπό.
Ποιος είναι τελικά ο Στόχος; Ποιος τον υπηρετεί και για ποιον λόγο;
Ένα σκοτεινό θρίλερ που θα σας καθηλώσει μέχρι την τελευταία του σελίδα.
Η άποψή μου:
(γράφει η Λιάνα Τζιμογιάννη)
Διαβάζοντας το βιβλίο, κατάλαβα επιτέλους γιατί αρέσουν στον Παναγιώτη τόσο πολύ αυτές οι επισκέψεις/ξεναγήσεις στα Βασιλικά Κτήματα στο Τατόι (χαχαχα)!
Σοβαρά τώρα... Γνωρίζοντας τον Παναγιώτη (το γλυκό, καλό και ήσυχο παληκάρι), δε θα μου πήγαινε καθόλου στο μυαλό το πόσο διαφορετικός θα μπορούσε να είναι ως συγγραφέας... κάτι σαν τον Μίστερ Τζέκιλ & Δόκτωρ Χάϊντ! Με εξέπληξε ευχάριστα, πρώτα για το ήθος και την προσωπικότητά του, κι έπειτα για την ικανότητά του να συνθέτει τις λέξεις τόσο ικανοποιητικά, παρουσιάζοντάς μας ένα καλογραμμένο θρίλερ αγωνίας και μυστηρίου! Δύσκολο κατόρθωμα αυτό, καθώς λίγοι είναι οι συγγραφείς στη χώρα μας, που θεωρούνται εκπρόσωποι της «Λογοτεχνίας του Φανταστικού» και του αξίζουν συγχαρητήρια!
Οι ήρωες του Παναγιώτη είναι απλοί άνθρωποι, με τη δουλειά και τις ζωές τους, που κατά λάθος εμπλέκονται σε μια κατάσταση περίεργη! Είναι όμως, πράγματι «κατά λάθος» ή υπάρχει σχέδιο; Αγάπησα τον Βίτο και την Κλάρα, ζευγάρι δημοσιογράφων εναλλακτικών προορισμών, που σκέφτονται την επισημοποίηση του δεσμού τους, μετά το ταξίδι στην Ελλάδα... Το παράπονό μου εξ’αρχής ήταν «γιατί οι ήρωες έπρεπε να είναι Ιταλοί και γιατί δεν είναι Έλληνες;»... Όμως, στη συνέχεια της ανάγνωσης, έρχεσαι αντιμέτωπος με την απίστευτη αλήθεια, που αφορά την καταγωγή του πρωταγωνιστή (θα καταλάβετε όταν το διαβάσετε!).
Μίσησα θανάσιμα τη Λάουρα, καθώς αρχικά φαινόταν να θέλει να μπει ανάμεσα στο ζευγάρι, όμως λυπήθηκα όταν εξαφανίστηκε! Στην τελική όμως, ο σκοπός της ήταν πιο σκοτεινός και σύντομα, αντιλαμβανόμαστε τα επικίνδυνα παιχνίδια ζωής-θανάτου, που παίζονται. Επιπλέον, φυσικά και δεν είναι δυνατόν μετά από τόσα χρόνια τα ακατοίκητα παλάτια στο Τατόι να φιλοξενούν αφύσικες μορφές ζωής. Κι όμως, ο συγγραφέας εισάγει στην υπόθεση το μυθοπλαστικό στοιχείο (τέρατα στα παλάτια) και το υποστηρίζει αριστοτεχνικά! Όπως επίσης, εξαιρετικά χρησιμοποιούνται οι επιστολές ενός ημερολογίου, που ο Βίτο ανακαλύπτει στο παλάτι! Γενικά, πρόκειται για έξυπνη πλοκή, καθώς νέες πληροφορίες έρχονται στο φως συνεχώς, με τη μία ανατροπή να ακολουθά την άλλη!
Ο τίτλος αυτού του κειμένου θα μπορούσε κάλλιστα να είναι «Όταν η Ελληνική Ιστορία συναντά τη μυθοπλασία»... Παρατίθενται ιστορικές πληροφορίες κι εσύ μονολογείς «Ναι, όντως, έγινε αυτό» και φτάνεις σε κάποια φάση να αναρωτηθείς «Τι πράγμα; Μα δε συνέβη κάτι τέτοιο!». Κι όμως, η ιστορία ολοκληρώνεται κομμάτι-κομμάτι, χωρίς περιττές έννοιες, χωρίς ανιαρές περιγραφές και κυρίως, το πάντρεμα των στοιχείων γίνεται με πειστικό τρόπο, καλύπτοντας τυχόν απορίες.
Επίσης, περιγράφονται σεξουαλικές σκηνές, θα έλεγα ωμές, για παράδειγμα:
Σελ. 17: «άρχισε να παίζει την κλειτορίδα της με τη γλώσσα του» ή «την πήρε στα τέσσερα και σε μια στιγμή ένιωσε το πέος του να εκρήγνυται και καυτό σπέρμα να χύνεται μέσα της», που εμένα προσωπικά δε με σόκαραν, όμως θεωρώ πως “ελαφρύνουν” λίγο το νόημα του βιβλίου.
Ναι, φοβήθηκα! Ναι, αηδίασα και θύμωσα! Και χαμογέλασα με το μαύρο χιούμορ του πρωταγωνιστή! Και, ναι, έφτασα στο τέλος του βιβλίου τρώγοντας τα νύχια μου από ανησυχία και περιέργεια για το τι γίνεται μετά! Η τελευταία σκηνή είναι ένα ωραιότατο «καρότο», που σε παρακινεί να θες να διαβάσεις τη συνέχεια...
Και ναι, μπήκα κι εγώ στο club των θαυμαστών! Μπράβο Παναγιώτη μου, για την πρώτη σου συγγραφική απόπειρα!!!
Υ.Γ. Σύντομα κοντά σας και το δεύτερο μέρος της διλογίας, με τίτλο «Στόχος-Βιβλίο Β-Δευτέρα Παρουσία». Είμαι από τους τυχερούς που το διάβασαν προτού ακόμα κυκλοφορήσει!!! Δεν έχετε ιδέα τι σας περιμένει!!!
Στοιχεία βιβλίου:
Συγγραφέας: Παναγιώτης Δεληγιάννης
Σελίδες: 334
.jpg)
