Περίληψη οπισθόφυλλου:
Η Λίζι και ο Μπράιαν είναι δύο άνθρωποι που δεν γνωρίζονται και όμως οι δρόμοι τους διασταυρώνονται για μία και μοναδική φορά κάτω από πολύ περίεργες συνθήκες. Ο ψυχολόγος Σάιμον Γκρέυ και θείος του Μπράιαν θέλοντας να βγάλει τα δύο νεαρά παιδιά από το αδιέξοδο στο οποίο βρίσκεται ο καθένας για διαφορετικούς λόγους δοκιμάζει κάτι παράτολμο. Πείθει τους δύο νέους να πάρουν μέρος σε μία πανεπιστημιακή έρευνα και να κοιμηθούν μαζί χωρίς να έχουν τη δυνατότητα να δουν ο ένας το πρόσωπο του άλλου ή να μιλήσουν.
Μερικά χρόνια αργότερα, την ημέρα που η Λίζι συναντά τον καινούριο της καθηγητή στο κολέγιο συνειδητοποιεί ότι το πρόσωπο του της θυμίζει κάποιο πολύ οικείο, δικό της πρόσωπο. Το πρόσωπο του γιου της. Και από εκείνη τη στιγμή και μετά αρχίζει η πραγματική γνωριμία του Μπράιαν και της Λίζι που ερωτεύονται ενώ ταυτόχρονα ο καθένας τους νιώθει ότι υπάρχει και κάτι άλλο, βαθύτερο που τους ενώνει. Η Λίζι προσπαθεί απεγνωσμένα να κρύψει το «μυστικό» της, την ύπαρξη του παιδιού της εφόσον ανακαλύπτει με βεβαιότητα πως ο Μπράιαν είναι ο πατέρας του.
Σταδιακά τα μυστικά αποκαλύπτονται, η σχέση της Λίζι και του Μπράιαν δοκιμάζεται ενώ όλοι όσοι έχουν πάρει μέρος σε αυτή την ιστορία πληρώνουν ο καθένας το δικό του τίμημα.
Η άποψή μου:
(γράφει η Λιάνα Τζιμογιάννη)
Την πρώτη φορά που συνάντησα τη Μαρία Στεφάνου ήταν σε παρουσίαση ομότεχνού της και έδειχνε ως μια ήρεμη παρουσία, που δεν έλεγε πολλά, τουλάχιστο μαζί μου, αφού δε γνωριζόμασταν... Την επόμενη φορά που την είδα, ήταν στη δική της παρουσίαση για το τρίτο της βιβλίο (το δεύτερο από τη διλογία της Νοέλια -θα επανέλθουμε σ’αυτή σε άλλη ανάρτηση!)... Όσοι τη γνώριζαν καιρό πριν, δε θα τους έκανε καμιά εντύπωση το πώς φερόταν στην αφιερωμένη σε εκείνη εκδήλωση... Εγώ έμεινα ουσιαστικά κάγκελο! Ήταν λες και μεταμορφώθηκε αυτό το κορίτσι... Χείμαρρος λέξεων και συνδυασμός ολοκληρωτικά δυναμικής μα και ταπεινής παρουσίας! Μου έκανε τρομερή εντύπωση εκείνον τον χειμώνα του 2013 και με έπεισε να θέλω να διαβάσω τις σκέψεις της στο χαρτί. Σας λέω με πάσα ειλικρίνεια πως δε με απογοήτευσε και "συγγραφικά"...
Πριν 3 χρόνια ξεκίνησα τη «Σιωπή στο Σκοτάδι», που κυκλοφόρησε το 2011... Μπορεί η εν λόγω έκδοση να είναι σχετικά ακριβή για πρωτάκι μιας νεοσυστηθείσας συγγραφέως, όμως αξίζει τα λεφτά της από την πρώτη σελίδα ως την τελευταία! Πρώτα-πρώτα, θα ήθελα να παινέψω την ποιότητα της έκδοσης: χοντρό, γυαλιστερό εξώφυλλο, σελίδες εξίσου γυαλιστερές, λες και μόλις βγήκαν απ’το τυπογραφείο, με απίστευτη γραμματοσειρά και σχεδιάκια στις παραγράφους, που ξεχωρίζουν το παρόν με το παρελθόν, ενώ κάθε σελίδα είναι τυπωμένη από χαρακτηριστική μπροσούρα-πλαίσιο στην άκρη... Πάντα προσέχω τα βιβλία μου, αλλά ειδικά αυτό, δεν ήθελα να αποκτήσει το παραμικρό τσάκισμα!
Ο λόγος της Μαρίας, όπως και ο προφορικός της, απλός, κατανοητός... Η υπόθεση με τράβηξε ιδιαίτερα, γιατί πραγματικά ήταν ανατρεπτική! Ποιος δε θέλει να μάθει τι γίνεται όταν ένα ζευγάρι που δε γνωρίζει ο ένας τον άλλο, κάνει έρωτα με δεμένα μάτια στο σκοτάδι, χωρίζει, ξαναβρίσκεται μετά από χρόνια, ορμώμενοι να συνδεθούν μόνο από μια διαίσθηση ότι αυτοί οι δύο γνωρίζονται!! Θα ταξιδέψεις στο χρόνο με πολλά flashback, έτσι ώστε ν’απαντάται κάθε ερώτημα που σου γεννιέται στην ανάγνωση!!!
Συγχρόνως, διαβάζεις αμφότερες πλευρές του πρωταγωνιστή και της πρωταγωνίστριας! Η ψυχοσύνθεσή τους ήταν δοσμένη με τέτοιο τρόπο ώστε να γυρνάς την κάθε σελίδα για να απολαύσεις το επόμενο βήμα τους! Αν και μ’έτρωγε να δω τι γίνεται στη συνέχεια, διάβαζα ένα-ένα τα κεφάλαια και το άφηνα στην άκρη!!! Απόλαυσα πάρα πολύ το ταξίδι του Μπράιαν και της Λίζι και μάλιστα, δεν ήθελα να τελειώσει!!! Μια φίλη μου είπε ότι "αυτό ακριβώς είναι και η επιτυχία ενός βιβλίου, να μη θες να τελειώσει..." Ε, λοιπόν... συγχαρητήρια Μαρία!!! Αυτό το βιβλίο είναι ένα κόσμημα πραγματικό για τη βιβλιοθήκη μου!!! Σ’ευχαριστώ!!!
Στοιχεία βιβλίου:
Συγγραφέας: Μαρία Στεφάνου
