Περίληψη οπισθόφυλλου:
Ο Στέφανος Κιοσέογλου ήταν ένας από τους πιο περιζήτητους εργένηδες της Αθήνας. Αυτοδημιούργητος, πρώτης γενιάς πλοιοκτήτης, κατακτητής κι εραστής του ωραίου φύλου, είχε ζήσει μια ζωή υπέροχη, κατά πως την ήθελε, κι είχε αποκτήσει όσα είχε ονειρευτεί, και ακόμη περισσότερα.
Πενηντάρης πια, κουρασμένος από το σύρε κι έλα με γυναίκες όλων των κατηγοριών και κυβικών, ένιωσε μέσα του την επιθυμία να φτιάξει οικογένεια και να γίνει πατέρας. Και τότε έπεσε πάνω στην Όλγα.
Το πάθος του για εκείνη και η απρόσμενη εγκυμοσύνη της τους οδήγησαν στα σκαλιά της εκκλησίας. Πολύ γρήγορα, όμως, η συντροφική σχέση μεταλλάχθηκε σε ψυχολογικό θρίλερ και η οικογενειακή εστία σε πεδίο μάχης. Το διαζύγιο ήταν αναπόφευκτο και όλα θα τελείωναν απλά, αν δεν είχαν αποκτήσει στο μεταξύ μια κόρη που διεκδικούσαν και οι δύο.
Πού θα τους οδηγούσε αυτή η λυσσαλέα διαμάχη; Και το κυριότερο, τι θα γινόταν με αυτό το παιδί που βρέθηκε στο επίκεντρο μιας ανίερης αναμέτρησης; Με ποιον τρόπο θα μπορούσαν να χωρίσουν, παραμένοντας όμως γονείς; Θα πρυτάνευε η λογική, που θα έβαζε πάνω απ’ όλα το καλό του παιδιού;
Πλήθος ερωτημάτων εν μέσω αντεγκλήσεων, φιλονικιών, δικαστικών αγώνων, χτυπημάτων κάτω από τη ζώνη, μηχανορραφιών και όλων όσων αποτελούν το σκηνικό μιας πραγματικής ιστορίας, τόσο πραγματικής όσο η ίδια η ζωή.
Αλλά η ζωή δίνει πάντα τη λύση, συχνά με δραματικό τρόπο και ανατροπές, κι έτσι ο Στέφανος Κιοσέογλου βρέθηκε αντιμέτωπος με τις επιλογές του και τους ανοιχτούς λογαριασμούς του από το παρελθόν.
Η άποψή μου:
(γράφει η Λιάνα Τζιμογιάννη)
Έχοντας διαβάσει όλα τα προηγούμενα βιβλία της αγαπημένης μου Ωραίας Ελένης, περίμενα με ανυπομονησία την έκδοση του καινούργιου της πονήματος, κυρίως αφού στις συζητήσεις μας, με είχε ενημερώσει πως πρόκειται για κάτι διαφορετικό! Και ναι… είναι κάτι διαφορετικό!
Ο Στέφανος Κιοσέογλου, ωραίος-πλούσιος-αμετανόητα εργένης, κάπου εκεί στην πέμπτη δεκαετία της ζωής του, αποφασίζει πως «ωραία περνάμε, αλλά η μοναξιά δεν υποφέρεται». Όταν γνωρίζει την Όλγα Παπαδούλη, ωραία-ταπεινής καταγωγής-παμπόνηρη (αλλά δεν το ήξερε ο έρμος!) και δασκαλεμένη από την Πειραιώτισσα μανούλα της, αφήνεται να τον τυλίξει στα δίχτυα της και της βάζει στεφάνι, ούσα σε ενδιαφέρουσα! Από τη στιγμή όμως, που η Όλγα έχει «δέσει το γάιδαρό» της, αποκαλύπτει ένα εντελώς διαφορετικό προσωπείο, από αυτό που ο Στέφανος πόθησε-αγάπησε…
Σελ. 23: «Κιοσέογλου, εδώ σε κρατάω», του πέταξε χαιρέκακα, δείχνοντάς του τη φουσκωμένη κοιλιά της.
Σελ. 24: «Θεέ και Κύριε, τι γυναίκα πήγα και παντρεύτηκα;», αναρωτήθηκε, καταλογίζοντας στον εαυτό του την ευθύνη.
Όλα αυτά, είναι γνωστά και από το οπισθόφυλλο του βιβλίου. Η ιστορία του Στέφανου και της Όλγας, μου θύμισε την κινηματογραφική ταινία «Κράμερ εναντίον Κράμερ» με τους αγαπημένους Ντάστιν Χόφμαν και Μέρυλ Στρυπ! Σε γενικές γραμμές, μπορεί η υπόθεση (ένα ζευγάρι ερωτεύεται, παντρεύεται, αποκτά παιδί και χωρίζει άσχημα) να μην έχει κάτι ασυνήθιστο να δώσει, όμως το ατού της Βαηνά είναι το ΠΩΣ το δίνει!
Για πρώτη φορά σε βιβλίο της, η συγγραφέας μας έχει βασικό πρωταγωνιστή έναν άντρα και αυτό την τιμά ιδιαίτερα, καθώς προσπάθησε -και κατά την ταπεινή μου γνώμη, κατάφερε- να μπει στην ψυχολογία και τον χαρακτήρα ενός εκπροσώπου του ανδρικού φύλου και να μας μεταφέρει σκέψεις, πράξεις, ακόμα και συμβουλές. Οι γυναίκες της ιστορίας μπορεί να έχουν δευτερεύοντα ρόλο, όμως καθεμιά αφήνει το δικό της αποτύπωμα!
Ακουμπώντας με ευλάβεια σε γεγονότα παρμένα από αληθινή ιστορία, η Ελένη Βαηνά μάς δίνει το πιο ώριμό της βιβλίο! Το σημαντικό λοιπόν στοιχείο που παίρνουμε από την "Ολέθρια σχέση" είναι ότι εκτός από τους κοινωνικο-ψυχολογικούς παράγοντες που αγκαλιάζουν τους χαρακτήρες, παρουσιάζεται και η δομή μιας μεσοαστής αλλά και μιας πιο εύπορης οικογένειας (το λεγόμενο συγγενολόι, που αδυνατεί να μείνει έξω από το γάμο!).
Το βιβλίο αποτελεί ενός είδους «οδηγού προς ναυτιλομένους», γεμάτος από συμπεράσματα, διδάγματα και αρχές. Όχι του τύπου «πώς να κάνεις το γάμο σου να πετύχει», αλλά του «πώς να αποφύγεις μια ολέθρια σχέση» ή ακόμα και του «πώς συνέρχεσαι από τη λήξη του γάμου σου», κι έχοντας περάσει όλα τα δεινά που θα μπορούσες, φτάνοντας ακόμα και στο κατώφλι της κατάθλιψης, «πώς να μην κάνεις το λάθος ενός ακατάλληλου γάμου και δεύτερη φορά»! Βέβαια, η συγγραφέας μας δεν απαριθμεί εντολές, με σκοπό να τις ακολουθήσουμε και να γίνουμε καλύτεροι, δεν είναι το εν λόγω βιβλίο ένα εγχειρίδιο καλύτερης ζωής! Όμως, σαφέστατα περνά μηνύματα, με απλές φράσεις, που στόχο έχουν την αφύπνιση του αναγνώστη. Η "Ολέθρια σχέση" είναι από τα λίγα βιβλία που κατά την ανάγνωση, βρέθηκα να σημειώνω προτάσεις που είχαν κάτι να μου πουν:
Σελ. 54: «Δε θέλει και πολύ για να χαλάσει μια σχέση, αν, μάλιστα, ανάμεσα στο ζευγάρι μπαίνουν τα χρήματα και άλλα υλικά αγαθά.» (Μάθημα 1ο).
Σελ. 61: «Μόνο χωρίς φόβο μπορούμε να επιτύχουμε σε οτιδήποτε, είτε αυτό λέγεται δουλειά είτε οικογένεια και (αμοιβαία) αγάπη. Γιατί αν δε δώσεις, δεν πρόκειται και να λάβεις.» (Μάθημα 2ο).
Σελ. 87: «Η πονηρή και υστερόβουλη σκέψη που κάνουν ορισμένες γυναίκες , ότι με μια εγκυμοσύνη κι ένα παιδί θα κρατήσουν κοντά τους έναν άντρα, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στο διαζύγιο.» (Μάθημα 3ο).
Όλη η Ελλάδα στην κυριολεξία, έχει περάσει από ένα γάμο που κατέληξε σε διαζύγιο! Και τα περισσότερα διαζύγια αφήνουν πίσω τους συντρίμμια και... παιδιά! Αν ένα ζευγάρι θελήσει να προχωρήσει στη δημιουργία οικογένειας, πρέπει να’χει περάσει από κύματα συζητήσεων, καθώς η ψυχή ενός παιδιού απορροφά σαν σφουγγάρι βιώματα και γεγονότα που εκτυλίσσονται σε έναν γάμο. Το αποτέλεσμα συνεχών τσακωμών, λεκτικών αντιπαραθέσεων & βιαιοτήτων των γονιών μπροστά στο παιδί, μόνο κακά συναπαντήματα φέρνει, με τον αθώο παράγοντα να μη μεγαλώνει με υγιή τρόπο. Αν κάποιος θελήσει να εκδικηθεί που ο γάμος του έφτασε στο τέλος του, καλό θα ήταν να μην ανακατεύει τα παιδιά ως μέρος της εκδίκησης αυτής! Και τέλος, ο άνθρωπος μπορεί ν’αλλάξει, αρκεί να το παλέψει. Φυτεύοντας την αγάπη στις καρδιές μας, όλοι γινόμαστε καλύτεροι, ακόμα και οι δυο αντίδικοι που παλεύουν με ύπουλα μέσα για την επιμέλεια της μικρής...
Η Βαηνά με μια απολαυστική και γρήγορη γραφή, χρησιμοποιεί πικάντικους-ζωντανούς διαλόγους και τους διανθίζει με χιούμορ τόσο, ώστε να μην ευτελίζει το σοβαρό περιεχόμενο του κειμένου. Νιώθουμε μέρος των σκηνών, ότι τους παρακολουθούμε την ίδια στιγμή, κι επιπλέον, συγκλονιστικά συναισθήματα ξεπηδούν μέσα μας καθ’όλη την αφήγηση. Συγκίνηση, όταν ο Στέφανος συνειδητοποιεί πως μόλις έγινε πατέρας... Οργή, για τον τρόπο που χειρίστηκε η Όλγα τη σχέση της με τούτο τον αξιόλογο άνθρωπο... Πίκρα, μίσος, απέχθεια... Ικανοποίηση & χαρά, που η πορεία της ιστορίας δικαιώνει όλους τους αθώους... Δεν είναι δράμα, αλλά δεν είναι και βιβλίο τρόμου! Δεν είναι μελό, αλλά ούτε και πανεπιστημιακό δοκίμιο φιλοσοφίας! Είναι απόψεις ζωής και χειρισμού της από τη συγγραφέα μας, με αγάπη σε εμάς... Είναι σίγουρα ένα από τα πιο όμορφα αναγνωστικά ταξίδια που έχω κάνει και φυσικά το συνιστώ σε όλους, άντρες και γυναίκες!
Συγχαρητήρια Ελένη μου!!
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Κατηγορία: Σύγχρονη Ελληνική πεζογραφία
Συγγραφέας: Ελένη Βαηνά
Επιμελητής: Ευανθία Ροδοπούλου
Ημερομηνία έκδοσης: 10/02/2016
Αριθμός σελίδων: 344
Μέγεθος: 140 x 205
ISBN: 978-960-364-997-7
.jpg)
