---Δημοσίευση: 03/05/2023---
Περίληψη οπισθόφυλλου:
Η επιθυμία όπως δεν την έχουμε ξαναδεί ποτέ.
Μια συναρπαστική αληθινή ιστορία για τη σεξουαλική ζωή τριών Αμερικανίδων, βασισμένη σε μια έρευνα σχεδόν δεκαετίας. Μας συναρπάζει και μας βασανίζει. Ελέγχει τις σκέψεις μας, καταστρέφει τη ζωή μας, και ζούμε μόνο γι’ αυτήν. Κι όμως δεν μιλάμε σχεδόν ποτέ γι’ αυτήν. Και σαν μια θαμμένη δύναμη στις ζωές μας, η επιθυμία παραμένει σε μεγάλο βαθμό ανεξερεύνητη -μέχρι τώρα. Η δημοσιογράφος Λίζα Ταντέο έχει διασχίσει έξι φορές τη χώρα για να μιλήσει με συνηθισμένες γυναίκες από διαφορετικές περιοχές και κοινωνικές τάξεις. Το αποτέλεσμα, οι "Τρεις γυναίκες", είναι το βαθύτερο πορτρέτο της επιθυμίας που γράφτηκε ποτέ κι ένα από τα πιο πολυσυζητημένα βιβλία της χρονιάς. Οι "Τρεις γυναίκες" βασίστηκαν σε πολλά χρόνια διεξοδικής έρευνας και, με την εκπληκτική αμεσότητά του, το βιβλίο αποτελεί ένα πρωτοποριακό πορτρέτο του ερωτικού πόθου στη σημερινή Αμερική, φέρνοντας στο φως πόσο ευάλωτη, πολύπλοκη και άνιση είναι η γυναικεία επιθυμία. Είναι ταυτόχρονα ένα δημοσιογραφικό επίτευγμα κι ένας αφηγηματικός θρίαμβος, ένα βιβλίο γεμάτο ψυχολογικές αποχρώσεις κι ενσυναίσθηση, που μας συστήνει τρεις αλησμόνητες γυναίκες -και μια εξαιρετική συγγραφέα- που οι εμπειρίες τους μας υπενθυμίζουν ότι δεν είμαστε μόνες.
Η άποψή μου:
Τρεις ηρωίδες, τρεις αληθινές εμπειρίες, με σημάδια κατάθλιψης και χαμηλής αυτοεκτίμησης -ίσως όχι εμφανή στην Σλόαν. Θα έλεγα ότι η Σλόαν είναι η πιιο ευτυχισμένη από όλες! Έχει χρήματα, ένα πετυχημένο εστιατόριο και προφανώς γράφει τα κουτσομπολιά στα παλιά της υποδήματα. Είναι όμορφη, δροσερή ο άντρας της την «αναγκάζει» να πλαγιάζει με άλλους άντρες και να την παρακολουθεί. Είναι εντάξει για μένα, το κάνει προς χάριν ενός δικού τους ερωτικού παιχνιδιού -δεν βρίσκω κάτι το μεμπτό. Εκτός αν εκείνη βαθιά μέσα της δε νιώθει καλά με αυτό. Εμένα πάντως το αντίθετο με άφησε να καταλάβω: ότι είναι μια γυναίκα δυναμική σε αντίθεση με τη Μάγκι, που μοιάζει πειθήνιο όργανο της όποιας σχέσης της. Ανάμεσα σε αυτές, η Λίνα, η μητέρα, η νοικοκυρά που δεν την πλησιάζει ο άντρας της ερωτικά -χωρίς διάλογο, χωρίς εξηγήσεις, σαν να την ακυρώνει, σαν να την αδειάζει...
Οι λόγοι που πιστεύω πως αξίζει να συζητηθεί αυτό το βιβλίο (και το προτείνω τουλάχιστον σε αυτούς που δεν «ενοχλούνται» από σεξουαλικές περιγραφές, οι οποίες δεν είναι αμελητέες, μα ούτε και ακραίες) είναι οι εξής:
√ Πρέπει οπωσδήποτε να διαβαστεί και από άντρες. Ένα αντρικό βλέμμα θα καταλάβει αμέσως τι είναι αληθινό και τι μυθοπλασία, τι είναι ακραίο και τι όχι, και όσο να'ναι, θα υπάρχει και κάποιος αντίλογος. Το να κυκλοφορεί αυτό το βιβλίο από γυναίκα σε γυναίκα δεν μου λέει τίποτα.
√ Οι γυναίκες (ευτυχώς όχι όλες) όταν πρόκειται για άλλες γυναίκες δείχνουν με το δάχτυλο, γίνονται επικριτικές, έχουν την τάση να ξεμπροστιάσουν, ακόμα και το φερόμενο ως θύμα, και όχι να καλύψουν. Οι άντρες μεταξύ τους δεν το κάνουν αυτό -απεναντίας μοιάζουν προστατευτικοί στις φιλίες τους.
√ Συν όλα τ’άλλα, το βιβλίο αυτό μου έμαθε ότι οι γυναίκες δεν αποδέχονται τη σεξουαλικότητά τους και ίσως από εκεί ξεκινά το πρόβλημα. Τους δημιουργεί ενοχές, κόμπλεξ, επιθυμίες και τις περισσότερες φορές τις οδηγεί στην καταστροφή -αναφέρθηκαν εξάλλου, τα συμπτώματα κατάθλιψης, βουλιμίας και νευρικής ανορεξίας.
Διάβασα την εισαγωγή, πριν και μετά το τέλος του βιβλίου, για να βρω τι μας ωθεί τελικά σε συγκεκριμένες συμπεριφορές, αρχίζοντας από τη συγγραφέα που θέλησε να το γράψει, περιγράφοντας ένα πολύ ενδιαφέρον περιστατικό, που συνέβη στην μητέρα της, όταν ήταν η ίδια παιδί. Σίγουρα όλοι όσοι το διαβάζουμε είτε για διασκέδαση, είτε από περιέργεια, έχουμε κάπως τη νοοτροπία της κλειδαρότρυπας. Δεν σκας ένα γελάκι, όταν μπορείς να μπεις στα άδυτα της προσωπικής ζωής των άλλων: το κάνεις, είτε το παραδέχεσαι είτε όχι! Έστω και σαν σκανταλιά!
Τι δεν μου άρεσε; Οι ιστορίες των γυναικών παρουσιάζονται εναλλάξ ανά κεφάλαια. Εκεί δηλαδή που προσπαθείς και μπαίνεις στο ψυχισμό της Μάγκι, διαβάζεις στο επόμενο κεφάλαιο για την επόμενη και μετά την τρίτη. Αυτό μου προκάλεσε σύγχηση γιατί κάποια στιγμή πάσχιζα να δω -όχι ποια είναι ποια, αυτό το ήξερα- αλλά τι τραύματα έχει περάσει στη ζωή της, που να την οδηγήσουν σε μια Χ συμπεριφορά. Αποτέλεσμα; Από ένα σημείο κι έπειτα, αφού το διάβασα μέσα σε δύο μέρες, όλες μου φαίνονταν τόσο ίδιες!...
Τι αποκόμισα τελικά και γιατί το προτείνω. Η ποικιλομορφία των ανθρώπινων σχέσεων δεν τελειώνει ποτέ. Στο βιβλίο θα βρείτε κάποιες ομοιότητες με το "Σκοτεινή μου Βανέσσα" κι ας μην έχει κάποια μαλλιά στο χρώμα του σφενταμιού αλλά και αβυσαλέες διαφορές. Επιπλέον, στον έρωτα δεν υπάρχουν νικητές ή νικημένοι -όλοι είναι χαμένοι με τον ένα ή τον άλλον τρόπο. Προσωπικά, δυσκολεύομαι να καταλάβω το θέμα της ανοχής σε ορισμένα πράγματα και γιατί μια Αμερική, που δηλώνει υπέρμαχος της ελευθερίας, συμπεριφέρεται σαν πουριτανή καλόγρια στους υπηκόους της...
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Συγγραφέας: Lisa Taddeo
Μετάφραση: Κλαίρη Παπαμιχαήλ
Σελίδες: 312
Ημερ. έκδοσης: 14/10/2020
ISBN: 978-960-645-123-2
Η Λίζα Ταντέο έχει συνεργαστεί με τα περιοδικά New York, Esquire, Elle, Glamour, καθώς και με άλλα έντυπα.
Τα δοκίμιά της έχουν συμπεριληφθεί στις ανθολογίες Best American Sports Writing και Best American Political Writing και τα διηγήματά της έχουν πάρει δύο Βραβεία Πούσκαρτ.
Ζει στο Κονέκτικατ με τον άντρα και την κόρη της.
