Βιβλιοάποψη: "Γυμνό δέρμα"

---Δημοσιεύτηκε: 27/10/2020---

Περίληψη οπισθόφυλλου:

Σκοντάφτω. Στις κορυφές βυθισμένων παγόβουνων.

Παγώνω. Στην ανάσα της ψυχρής σιωπής.

Λέω, θα σηκωθώ,

θα περπατήσω ξανά, ξανά μακριά.

Το παγόβουνο από κάτω τρίζει,

μουρμουρίζει, γελάει.

Δεν θα πας πουθενά χωρίς εμένα, καταλήγει.

Ξαπλώνω στην πλάτη, να δω τον ουρανό, να μου μιλήσει.

Άγγελοι πετούν, φωτεινές λωρίδες σχίζουν το σκοτάδι του,

μικρά αστέρια παλεύουν να φτάσει το φως τους

ως το μικρό-μεγάλο μάτι μου.

Η άποψη μου:

(γράφει η Μαριάννα Φλέσσα)

Η πολυτάλαντη ηθοποιός και σκηνοθέτης Άννα Μαχαιροπούλου, μας αποκαλύπτει μια ακόμα πλευρά της καλλιτεχνικής προσωπικότητάς της. Στα χέρια μου κρατώ την πρώτη της ποιητική συλλογή «Γυμνό δέρμα», από τις εκδόσεις Βακχικόν.

«Σύννεφα βαριά περνούν

Κρύο. Ερημιά εκκωφαντική.

Ένα άνοιγμα ανάμεσα στα δέντρα

ψηλά ο ουρανός

και το δάσος κάτω σαν χαλί. [...]»

Με αφετηρία της μια νατουραλιστική, κυρίως αλλά όχι αποκλειστικά, βάση αντλεί έμπνευση από τη φύση, από το αστικό περιβάλλον, από την ανθρώπινη κοινωνία. Με λεπτεπίλεπτη και κομψή επεξεργασία μετουσιώνει τα ερεθίσματα σε εσωτερική αναζήτηση, ψάχνοντας για τους οιωνούς που θα οδηγήσουν το ενεργειακό φορτίο της ύπαρξής μας σε απελευθέρωση και έκφραση.

«[...] Καινούργια σημάδια και τα παλιά μαζί.

Οιωνούς σκέφτεσαι και οιωνοί έρχονται.

Πότε θα αποκρυπτογραφηθούν όλα τα μηνύματα; [...]»

Η ποιητική ψυχή συλλαμβάνει τα μηνύματα και τα φυλακίζει. Τα σκέφτεται, προβληματίζεται. Η σουρεαλιστική ονείρωξη τα ζυμώνει στο υποσυνείδητο και γεννά νέες αφηγήσεις, καθημερινές εικόνες με τον πιο απλό και κατανοητό τρόπο:

«[...] Κινούμαι δίχως στόμα

ραμμένο και κλειδαμπαρωμένο.

Οι αλήθειες μου 

αγρίμια στο λαιμό

Κατασπαράζουν τη φωνή μου [...]

Είναι το γυμνό δέρμα κάτω από τα μαύρα ρούχα, τα ρούχα που υποχρεώθηκε να φορέσει. Αυτά που το πνίγουν. Αυτά που δεν του επιτρέπουν να ζήσει και να χαρεί τον ήλιο (;) ή την άνοιξη. Πλήθος τα συμβολικά στοιχεία, για ένα ποίημα που αφηγείται την πάλη για ελευθερία μέσα από τις συμβάσεις και τη ζωή που μας επιβάλλεται. Η όποια ελπίδα χάνεται; Ίσως στιγμιαία.

«[...] Ψάχνω τα ρούχα μου 

Μαύρα

Ψάχνω κάτω από αυτά

Ένα γυμνό δέρμα ανασαίνει

σαν το χώμα σκεπασμένο 

από τα χειμωνιάτικα φύλλα 

Χωρίς άνοιξη, θα μείνει για πάντα

θαμμένο ζωντανό

Θα γίνει άλλη μια Οφηλία

που βυθίζεται αργά 

στη γη, αυτήν τη φορά.

Τρελή και αφελής.

Παγώνω.»

Ο ποιητικός λόγος της Άννας Μαχαιροπούλου είναι πρωτότυπος, απαλλαγμένος από δάνεια. Ξεχωρίζει και έχει τη δική του ταυτότητα στην οποία είναι εμφανής η θεατρική της παιδεία. Περιγραφικός, χωρίς να γίνεται κουραστικά γλαφυρός, συμβολικός, παρατηρεί και απλώνει τις κεραίες του να συλλάβει κάθε εκπομπή ερεθίσματος, κάποτε απαισιοδοξεί, άλλοτε αφήνει την ελπίδα και το πάθος για ζωή να ανθίσει όπως εκείνο το τριαντάφυλλο στο ποίημα της «My little rose». Πάντα μα πάντα, όμως, μαρτυρά μια ψυχή ευαίσθητη που διψά να εκφραστεί και λειτουργεί με ένστικτο. Ο έρωτας, οι ανθρώπινες σχέσεις, η μοναξιά, η φύση είναι κομμάτια της θεματολογίας.

«[...] Να δούμε πιο καθαρά τις άπειρες αλήθειες

που αχνοφέγγουν στο σκοτάδι

Να δώσουμε σε καθεμία

Το όνομα ενός ονείρου ή μιας ευχής.»

Μου άρεσε πολύ το «Γυμνό δέρμα». Είναι μια προσπάθεια θετική, όπου η μαγεία των λέξεων απελευθερώνει την ψυχή και φυσικά αναμένω με χαρά την εξέλιξή της.

Στοιχεία βιβλίου:

Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ

Ποιήτρια: Άννα Μαχαιροπούλου

Σελίδες: 68

Ημερ. έκδοσης: Ιούνιος 2019

ISBN: 978-618-5144-41-8

Βιογραφικό της ποιήτριας:

Η Άννα Μαχαιροπούλου σπούδασε χορό και θέατρο. Εργάζεται ως ηθοποιός και σκηνοθέτης. Τα τελευταία χρόνια ζει στην Κομοτηνή απ’ όπου κατάγεται. To "Γυμνό δέρμα" είναι η πρώτη της ποιητική συλλογή.